Morgunblaðið - 17.08.1983, Page 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. ÁGÚST 1983
yj Fru Kdso. • Weíd cö) tx/tt 5é ekki
eins og (?ói) d o& \Jera.."
... að bera hana
upp himnastiga
hamingjunnar.
TM Req. U.S. Pat. Off —all rights reserved
©1983 Los Angeles Times Syndicate
7U3
Hafa hér ekki orðið einhver mis-
tök, með manninn minn?
HÖGNI HREKKVÍSI
..FALOAFEVKlNUIVI "
Spurningar til
forstjóra SVR
Þórður Kristinsson skrifar:
„Velvakandi.
I sumar hefur bréfritari ferð-
ast flesta morgna með strætis-
vagni frá Bústaðavegi vestur í
miðbæ og til baka um fimmleytið.
Hefur hann ýmist ekið með vögn-
um nr. 6/7, 8/9 eða 11. Þeir aka
hver sína leiðina, og hefur undir-
ritaður að mörgu notið ferðanna,
sérdeilis þó um þau hverfi sem
hann ella ber sjaldan augum. En
snúum okkur beint að efninu.
Smám saman hafa fjögur undur
orðið öllum viðburðum hugstæð-
ari úr þessum endurteknu ferða-
lögum — og vakið upp heilabrot
og spurningar sem aftur kalla á
svör. Ekki er samt svo að skilja
að bréfritari hafi lagt sig sér-
staklega eftir að ala undrin með
sér, heldur hefur endurtekningin
velt þeim æ ofar í hugskotið og
belgt þau út. Á þetta einkum við
um morgunferðirnar.
Fyrst er til að taka að téðir
þrír vagnar birtast allir jafn-
snemma á Bústaðavegi; í ein-
faldri röð að vísu, en það er auka-
atriði. Líður síðan kortér uns þeir
birtast aftur. Svona ku þetta
ganga of daginn. En enda þótt
þeir komi sjálfsagt úr ólíkum
stöðum á þennan veg og fari ólík-
ar leiðir þaðan, þá vaknar eðli-
lega sú spurning í hugum þeirra
er jafnan húka í skýlum við Bú-
staðaveg hvernig í greflinum
standi á þessari hópferð vagn-
anna? Ræður hér hending ein?
Og þá e.t.v. vísvituð þar sem leið-
akerfið er væntanlega manna-
setning? Eða er þetta gert svo
ökuþórarnir geti haft eftirlit hver
með öðrum; t.a.m. að upp um
þann skratta komist sem sleppir
úr ferð eða tveimur? Eða er verið
að angra fólkið við veginn?
Sjálfsagt er viðkvæðið að á þess-
um vegi komi vagnarnir saman
til að fólk með ólíka áfangastaði í
huga en í skökkum vagni megi
hlaupa á milli vagna til að leið-
rétta ferðir sínar. En hvers eiga
þeir að gjalda sem þurfa að berja
sér í skýlunum?
Undur númer tvö má kalla loft-
þyngsl. Svo vill til að snemma á
morgnum virðist fólk finna hjá
sér sérstakt tilefni til að fylla
vagnana. Tíðum er það sveitt eft-
ir spretthlaup við að ná þeim og
að auki hundblautt meður því
stórrigningar eru nú í tísku.
Sumir auk þess andfúlir eins og
gengur. Við þessa atburði alla
verða loftþyngsl mikil í vögnun-
um sakir uppgufunar af votum
klæðum og sveittum búkum og
eins af því að hver sú skepna sem
búin er lungum þarf að draga að
sér tiltekið súrefnismagn til að
geispa ekki golunni — en skjótt
gengur á það lífsloft þar sem
rými er takmarkað. En má þá
ekki bara lúka upp lofthlera eða
gangsetja viftu ef einhver er til
að bæta loftslagið? Ja, það er nú
það. Spurningin er þessi: Hver
hefur leyfi til að hleypa andrúms-
lofti inn í vagninn? Því sinnir
ekki nokkur sála. Bréfritari sá sig
tilneyddan til þess einn regnvot-
an morguninn þegar hann hélt að
dagar sínir væru senn á enda að
krafsa opinn hlera í lofti til að ná
andanum. Og hvað gerðist?
Ferðafélagarnir gláptu á hann
eins og þessi viðleitni væri glæp-
samleg og hann genginn af vit-
inu. En þeir sögðu ekkert frekar
en fyrri daginn. Sennilega bilað-
ur þessi, hafa þeir hugsað. Best
að láta hann vera. En fyrst við
minnumst á þessa ferðafélaga á
annað borð þá er það sam-
dóma álit undirritaðs að þeir séu
með endemum þungbúnir á
morgnana — það nánast drýpur
af þeim fýlan. Sefur þetta fólk
svona illa? Eilífar martraðir?
Strætisvagnaforstjórinn kann
vísast ekki svar við því, en loft-
þyngslin bæta ekki úr. Máske
hefur eitthvert kvikmyndafirmað
verið að auglýsa eftir þungbúnu
fólki til að leika í mynd? Hver
veit? En spurningin er semsé:
Hver hefur leyfi til að hleypa inn
lofti? Einstakir farþegar sem enn
þyrstir í lífið? Hinir þungbúnu
láta sér sjálfsagt lynda að drep-
ast þegjandi og hljóðalaust. Eða
heyrir það undir embætti öku-
þórsins? Hvað segir forstjórinn?
Þriðja undrið er hraðakstur,
einkum í beygjum, og rykkingar
þegar ekið er úr kyrrstöðu. í
sjálfu sér hefur bréfritari ekkert
á móti hröðum akstri, en aðstæð-
ur verða víst að ráða. Öllum
þremur vögnunum er sameigin-
legt að þegar sér í gatnamót eða
hlykk á veginum framundan, þá
er líkt og ökuþórinn sjái fyrir sér
eitthvert lostæti sem hann verð-
ur að ná í hvað sem tautar og
Hættum að herja landið
Gestur Sturlaugsson skrifar:
„Velvakandi.
Þegar ég pára þessar línur hef-
ur rignt stanslaust, að kalla má, í
heilan mánuð. Um sunnan- og
vestanvert landið rignir enn og að
öllum líkindum áfram, bændum
og öðrum til hrellingar, eftir því
sem veðurfræðingar segja.
Það rignir bændum til hrell-
ingar, en ekki ferðaskrifstofueig-
endum, því nú græða þeir á tá og
fingri. Landflótti er brostinn á og
lái ég engum þeim sem sækir sól-
ina til blíðari landa. Líklegast er
Trausti, veðurfræðingurinn okk-
ar, ánægður, því einhvern tíma
sagði hann að sér líkaði rigningin
bara vel.
Norðlendingar og þeir Aust-
fjarðamenn baða sig nú í blíðunni
og eiga það svo sannarlega skilið,
ekkert fengu þeir vorið en vetur
fram í maílok. En nóg um veðrið I
bili, ég mun koma að því aftur.
Mikið hafa menn rætt um verð-
bólguna að undanförnu, já og
meira en að undanförnu. Framá-
menn þjóðarinnar hafa verið að
baksa við að lækna þessa ógur-
legu bólgu undanfarin fjörutíu ár.
Varla er hægt að segja að árangur
hafi verið sem erfiði, um leið og
birt hefur í þessum málum, sigur
á ógæfuhliðina aftur. Margt verið
rætt en lítil niðurstaða náðst. Nú
langar mig að ræða um þetta frá
öðrum sjónarhóli en venja er.
Hvernig stendur á því að verð-
bólga hér er svo margfalt meiri en
í nágrannalöndunum, beggja
vegna hafsins? Þó við séum í
mörgu lík þessum þjóðum og oft
af sama kynstofni komin, hafa'
hlutirnir gengið fyrir sig á annan
hátt en hjá þessum löndum. Ég
held að þetta komi einfaldlega til
vegna þess hve ísland er ólíkt
nágrannaþjóðunum, hvað veður-
far og náttúrufar snertir.
Ég er sannfærður um að hver
þjóð mótast af því landi sem hún
byggir og öll saga hennar um leið.
Hér kem ég aftur að veðrinu.
Hver trúir öðru en að það hafi
áhrif á allt mannlíf? Og má nú
fara að tengja saman verðbólgu
og veðurfar. Vegna harðrar veðr-
áttu búum við íslendingar í
sterkari og vandaðri húsum en
margir nágrannar okkar. Ekki að-
eins sterkari heldur íburðarmeiri
húsum, enda hírumst við inni
mestan hluta ævinnar. Árlegar
ferðir til útlanda eru stórum
hluta landsmanna jafn nauðsyn-
legar og daglegt brauð. Allt kost-
ar þetta peninga og til að afla
þeirra prentum við oft seðla út á
verðmæti sem ekki eru til, eða
tökum erlend lán.
Áhrif veðurfars á sögu þjóðar-
innar ætla ég ekki að ræða hér,