Morgunblaðið - 08.12.1983, Blaðsíða 26

58
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. DESEMBER 1983
______________________________________« U"lwrm.l Pr.t» Syndlc.l.
„ éty bewi vegnA utliksms 0$
(^iftist mér i/0jkw, per\mgc\iw*~ ... Nifc- erum
vi& jöfn."
... að eyða ekki tímanum
til einskis.
TM Roq U.S. Pat Off — all rights rcscrved
®1983 Los Angdes Times Syndicate
Þér báðuð um ósvikna skjaldböku-
súpu, ekki rétt?
Þú verður að hraða þér því hún
mamma þarf að bursta tönnurnar!
Finnst eins og
ég sé utangátta
4704—4804 hringdi og hafði eftir-
farandi að segja: — Ég held að út-
varpinu veiti ekki af þriðju rásinni,
til þess að þjóna þeim aldurshópi,
sem alveg virðist gleymdur, þ.e.a.s.
fólki á miðjum aldri. Margt af því
getur ekki farið út að vinna. Sumir
eru með börn, aðrir eru veikir
o.s.frv. og hlusta mikið á útvarp.
Fólk frá fertugu til sextugs getur
ekki talist gamalt, ekki heldur
krakkar. Á Rás tvö er ekki talað um
annað en krakka, „Halló krakkar".
Ég er innan við fimmtugt og finnst
eins og ég sé utangátta. Ég var að
hlusta á báðar rásirnar áðan
(mánud. 5. des.). Á annarri var þátt-
ur fyrir gamla fólkið og á hinni var
„Halló krakkar". Táningalögin eru
of ung fyrir okkur og gömlu söng-
lögin eru ekki mesta uppáhaldið,
þótt góð séu. En þessi aldurshópur
hefur lengi verið úti í kuldanum.
Börnin fá þætti, unglingar og ungt
fólk, roskið og aidrað, allir fá óska-
lagaþætti og eftirlætistónlist, nema
við, gleymdi aldurshópurinn.
Þessir hringdu . . .
Nokkuð hár aldur
til leigubflaaksturs
G.V. hringdi og hafði eftirfarandi
að segja: — Mig langar aðeins til
þess að forvitnast um, hvort engin
aldursmörk séu í gildi hjá leigubif-
reiðastjórum. Ég er roskinn maður
og mundi e.t.v. ekki teljast beinlínis
vafasamur bílstjóri á eigin bíl, en er
óneitanlega orðinn svifaseinni en
þegar ég var upp á mitt besta. Ég
ber fram áðurgreinda fyrirspurn
vegna þess að mér varð hálfbilt við
um daginn, þegar ég fékk leigubfl
heim tii mín. Bílstjórinn var kom-
inn svo til ára sinna, að ég gat ekki
stillt mig um að spyrja hann um
aldur. Hann var kominn yfir átt-
rætt. Mér finnst það nokkuð hár
aldur til leigubílaaksturs, þar sem
ýmislegt getur nú komið fyrir og
bflstjóri þarf e.t.v. að bregðast
skjótt við erfiðum aðstæðum.
Hæpin braut
að fara út á til
fjáröflunar
Guðrún Þorsteinsdóttir hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: — Mig
langar til að mótmæla fyrirhuguð-
um breytingum í þá átt að sjúkl-
ingar greiði fyrir vist á sjúkrahús-
um. Þar finnst mér verið að ráðast á
garðinn þar sem hann er lægstur.
Margir sjúklingar hafa alls engar
ástæður til að gefa með sér á
sjúkrahús; hafa kannski nóg með að
bera sjúkdómsbyrgðar sínar, þó að
ekki bætist nú við niðurlæging
vegna þess að þeir geti ekki tekið
þátt í kostnaði. Það á að láta þetta
fólk greiða fyrir sjúkrahúsvist, enda
þótt það hafi greitt í sjúkrasamlag
áratugum saman. Þetta finnst mér
hæpin braut að fara út á til fjáröfl-
unar.
Vantar verð í
bókaauglýsingar
Sigríður Helgadóttir hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: — Mig
iangar til að gera athugasemd við
það, að það skuli aldrei getið um
verð í bókaauglýsingum. Það finnst
mér alveg ófært, hvort sem um er að
ræða auglýsingu í útvarpi, sjónvarpi
eða blöðum. Það er ólíkt greiðara
fyrir fólk að fá að vita um leið, hvað
viðkomandi bók kostar.
Um jól og áramót eru fjölskyldutengslin meiri og sterkari en
jafnan á öðrum árstíma. Því er það gott ráð að fjölskyldan öll
gefi sér tíma til að fara saman yfir það, sem helst þarf að
varast og hvernig bregðast skuli við hinu óvænta. Njótum
undirbúnings jólanna með slysalausum dögum.
Tilefliið undarlegt
Leikhúsáhugamaður skrifar:
„Heiðraði Velvakandi.
Það er einkennilegur texti sem
Brynja Tomer skrifar um leikrit
Odds Björnssonar Eftir Konsertinn
hér í blaðinu síðastiiðinn laugar-
dag. Mér finnst eins og Brynja gefi
sér þær forsendur að leikdómar um
verkið hafi verið á misskilningi
byggðir og því til sönnunar velur
hún nokkra gesti að lokinni sýn-
ingu og fær þá til að lýsa því yfir að
leikdómarnir séu misvísandi.
Þannig segir einn viðmælandinn
eitthvað á þá leið að hann haldi að:
„Gagnrýnendur séu að leita að ein-
hverju sem er ekki fyrir hendi i
þessu leikriti." Viðmælendur
Brynju Tomer virðast hinsvegar
vita uppá hár hvað sé að finna í
verkinu. Einn viðmælenda er slíkur
spekingur að segja: „Það eru fáir
hér í kvöld, en ég hef talað við
marga hérna og þeim fannst þeir
allir vera að horfa á allt annað
leikrit en það sem þeir höfðu lesið
um ... Mér finnst þetta umhugs-
unarefni fyrir gagnrýnendur. Það
er augljóst mál að þeir hafa ekki
talað fyrir munn þorra leikhús-
gesta, þegar þeir skrifuðu dóma
sína um þetta leikrit." Já, það er
mörg spekin. Auðvitað eru gagn-
rýnendur mannlegir og enginn
hæstaréttardómur enda ætlast víst
fáir til slíks. Ég hefi lesið dómana
um þetta verk og að mínu mati má
lesa margt út úr þeim ekki aðeins
neikvætt heldur er þar og að finna
jákvæða sýn á verkið. Mér finnst
leikdómararnir hafa lagt sig
fram um að meta verkið á heiðar-
legan hátt og ekkert við því að
segja að menn séu ósammála
niðurstöðum þeirra. Hitt finnst
mér dálítið skrýtið þegar blaða-
maður og ljósmyndari mæta á sýn-
ingu og aðeins eru birtar myndir af
þeim sem eru frekar jákvæðir út í
verkið. Hinsvegar er engin mynd af
Þórarni E. Eiríkssyni sem var alls
ekki sáttur við verkið.
En ekki er allt búið enn, í laug-
ardagsblaðinu birtist grein eftir
Jón Laxdal leikara, leikritaskáld og
málara þar sem hann vegur að ís-
lenskri leiklistargagnrýni og þá
einkum að ákveðnum leiklistar-
gagnrýnanda. Jón er greinilega
mjög sár enda kannski eðlilegt. En
ég held að sökin sé hér ekki gagn-
rýnendanna heldur miklu fremur
blaðamannanna sem voru búnir
með undarlegum viðtölum við að-
standendur sýningarinnar að blása
hana út sem listaverk áður en hún
var komin á frumsýningarfjalirn-
ar. Slík viðtöl var líka búið að hafa
við Odd Björnsson og það er næst-
um eins og gagnrýnendum sé ætlað
að fjalla jákvætt um þessar sýn-
ingar hvað sem tautar og raular.
Ég held að dagblöðin séu hér komin
út á afar hálan ís að ætla að gefa
mynd af leiksýningum annarsvegar
með viðtölum við aðstandendur
sýninga og hins vegar við örfáa
áhorfendur út í sal. Eg álít að það
sé mun heiðarlegra að menn fái að
tjá sig um leiklistargagnrýnina og
leiksýningar ef þeir finna sig
knúna til þess rétt eins og Jón
Laxdal hefir nú gert hér í Morgun-
blaðinu. Til þess er leikhúsgagn-
rýni að um hana sé rifist ekki satt.
Kveðja."
Aths. ritstj.:
Rétt er að taka fram, að í hléi,
þegar sýningin var hálfnuð, ræddi
blaðamaður Morgunblaðsins við
nokkra leikhúsgesti og spurði þá,
hvort þeir vildu tjá sig um leikrit-
ið Eftir Konsertinn, að sýningu
lokinni. Tóku allir viðmælendur
MOtCUtnLAWP. LAOGAKDAGUl* wðviwo««
Tir konsertmn
I LEIKRITIÐ „Eftir konsertinn“, sem nú
Eer sýnt á fjölum Þjúðleikhússins, hefur
Ihlotið misjafna dóma hjá
f dagblaðanna Blaðamaður Morgunblaðs-
f ina sá nefnda sýnmgu síöasthðiö föstu-
k daFámennt var á sýningunni, en fó!k sat
A’tétt í salnum, þannig að skemmtilegt
iandrúmsloft myndaðist og hélst þar til
9ýEft?rsýninguna raeddi
i nokkra sýningargesti, sem valdir voru af
L handahófi Þeir voru spurðir álits a
I verkinu og hvort þeir hefðu lesið gagn-
' rýni um það. Viðbrögð viðmælenda fara
, héráeftir.
Texti: Brynja Tomer
Myndir: Kristján Einarsson
^ &
Langdregið eftir hlé
_ ___ tfrt. Irtímr' S»o«. I«>€*«E*'
raa-sSsr- ant.-.’Xií
-ff™
-Jítt'SSSfit
Í.3--"TríST.
tm rnf *
hrndi H»« n
Fantasía um leikhúshefð
•sjítin.tlisti ®L£«tr
Ósáttur við dóma 1
B sem leikritið hefur fengið |
- y M sgSÉSI-
Ma IM IM. fnnnnt mnrk.taf •* >nt «i» .^n. W.k.m ^ hX^