Morgunblaðið - 03.06.1984, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. JÚNl 1984
7
ÆUGVEKJA
eftir séra
Guðmund óskar ólafsson
Erindrekar Krists?
ÐSTOÐ
VERÐBRÉFA-
IDSKIPTANNK
Heimsins besta
ávöxtun?
6. sunnudagur eftir páska
Þá er nú búið að slíta Alþingi
í þetta sinn, eftir harla anna-
sama tíð í lokin, að sögn. HEill
til handa forseta, landi og lýð
var undirstrikuð með húrra-
hrópum að venju og síðan hélt
vísast hver til síns heima með
þá góðu samvisku að hafa gert
vel fyrir þegna og kjósendur í
þingtíðinni. Og kannski hugsar
einhver til téðra fulltrúa okkar
með álíka skoðun og kínverski
spekingurinn átti á sinni tíð, er
mælti: „Hinn vitri starfar, en
krefst einskis handa sjálfum
sér, hann framkvæmir sín góðu
verk, en telur sér það ekki til
gildis. Hann óskar ekki að sýn-
ast öðrum fremri."
Líklega tekst þó fáum að setja
samasemmerki í huganum á
milli þessara orða og þeirra sem
veljast til þingstarfa. Ekki segi
ég þetta með óvirðingu í huga,
því ég dreg ekki í efa góðan vilja
þeirra, sem þar vinna, en ætli
það gildi ekki hvarvetna, þar
sem við festum fingur á, að fátt
er um slík ofurmenni í kringum
okkur, sem gleyma sjálfum sér
fyrir skyldunum við fólkið og að
þingmenn eru sem flestir aðrir
hópar eins og þverskurður af
þjóðinni, bæði liðtækir og mis-
tækir, svona upp og ofan eins og
við ölí. Og þó að það sé sjálfsagt
og réttmætt að finna að verkum
þeirra og gera til þeirra miklar
kröfur, þá væri það kannski far-
sælla og frekar til þess fallið að
bæta stjórnun og hjálpa til vit-
urlegra lagasetninga, að við
legðum þingmönnum til fleiri
góð orð, nytsamleg og uppbyggj-
andi og reyndum að greina það
sem vel er gert, heldur en að
ætlast til fullkomleika um of,
sem við höfum ekki sjálf til að
bera á nokkurn hátt.
En guðspjall þessa sunnudags
segir okkur sitthvað um aðra
jfulltrúa einnig, kjörna eða kall-
iaða, sem hafa það hlutverk að
vera í þjónustu málstaðar, sem
mörgum hefur reynst erfitt að
rísa undir, svo að stoð væri að.
Þessir fulltúar eru kallaðir til
þess að bera sannleikanum vitni
og það hefur ýmsum skrikað fót-
ur á þjálli braut en þeirri. Þessir
fulltrúar eru kvaddir til að
helga alla hugsun, athöfn og
mál þeim húsbónda, sem þeir
hafa vígst: „Þér skuluð og vitni
bera.“ Er nú presturinn að
skensa prestana? Já og nei, ekki
á ég aðeins við þá. I þessum hópi
eru bæði þingmaðurinn og kjós-
endur, við erum þar innanborðs
í einni lest, sem höfum fengið
kristið merki á enni og brjóst í
heilagri skírn.
Stórt embætti gerir tæpast
smáan mann stóran, né heldur
viðurhlutalítið verk stóra mann-
eskju litla. Spurningin um trú-
leika í því að vera til, er hið eina
sem sker úr um hvernig þeim
sannleika er sinnt, sem Guð vill
eiga votta að. Kristinn vitnis-
burður í lífinu kemur af því að
vera með Kristi, svo að notuð
séu orð hans sjálfs. Slíkur vott-
ur segir: Þetta er sannleikur, ég
veit það.
Að vita slíkt kemur af innri
sannfæringu. í annan stað fylgir
eftir hinn ytri vitnisburður, því
ekki er nóg að vita, heldur verð-
ur maður að vera þess viðbúinn
að játa, að maður viti. í þriðja
lagi kemur svo löngun til þess að
aðrir menn viti einnig.
En er nema von að við spyrj-
um stundum hversvegna þetta
fulltrúastarf okkar er rækt svo
oft bæði á deigan máta og dof-
inn, hversvegna liðsafli kirkj-
unnar hefur ekki skilað sam-
ræmdara og óeigingjarnara
starfi en raun ber vitni. Um svör
er fátt að leita, nema í eigin
barm og skilji maður ekki þá,
skilur maður aldrei, hversvegna
smærra vinnst en ætti. Maður
mætti minnast þess að „þing-
haldi" kristins manns er aldrei
lokið, engin húrrahróp, sem
senda heim í leyfi eftir vel lukk-
að starf. Vottur Drottins er
vottur á meðan hann dregur
andann, hvort sem hann er sí og
æ að falla á því prófi eða ekki.
Upplag okkar er misjafnt, enda
líklega næsta gagnlegt að svo sé.
í hugsun og háttum hneigjumst
við oftast nokkuð sitt til hverrar
áttar og það er tæpast harms-
efni enda frumleiki í lausnum og
lífsháttum varla happadrjúgur
né skemmtilegur, ef allir væru
steyptir í sama mótið. Fjöl-
breytni og blæbrigði eru nauð-
syn til hollrar framvindu á með-
an slíkt er óafskræmt þó að aft-
urhaldið sem nýjabrumið geti
flestu spillt birtist það í óheil-
brigðri mynd. Fylgdin við Jesúm
Krist gefur okkur ekki forskrift
lögmálsins í einstökum atvikum,
heldur lætur eftir í brjóstinu
frelsi til að breyta og boða eftir
þeim grundvallarviðhorfum,
sem Orðið boðar upplýst af anda
Krists.
Auðvitað getur það verið
meira en erfitt á hverri tíð að
greina hvað það merkir að vera
vottur Krists, því að hver tími
hefur sín sérkenni, sín hlustun-
arskilyrði, sinn hljómgrunn.
Vandinn er að varðveita og
ávaxta hið óbrigðula í síbreyti-
legum aðstæðum. Það var ekki
ómerkur maður, heldur virtur
einstaklingur og víðkunnur með
sinni þjóð, er eitt sinn skrifaði:
„Þegar ég sé fyrir mér það sem
kristnir menn gera, þar sem
hvert rekur sig á annars horn.
Þá furðar mig mjög að hver
kynslóðin eftir aðra skuli samt
vilja feta í fótspor Krists.
Liklega er skýringin sú að
menn skilja að Drottinn bregst
ekki þó að fylgjendur falli og á
hinn bóginn að þann dag, sem
þú hættir að reyna að verða
betri, ertu hættur að vera góð-
ur.“
Er þetta ekki eitthvað sem við
getum tekið undir. Við leggjum
ekki Alþingi niður og förum
þess á leit að húsið verði rifið þó
að þingmenn séu ófullkomnir,
heldur kjósum aftur og ætíð í
þeirri von að næsta þing, næsta
frumvarp, skili svo verðmætum
að heill skapi. Fylgdin við Krist,
vitnisburðurinn, sem allt veltur
á, hann mun ævinlega bera blæ
af fallinni manneskju, sem
bregst bæði ótt og títt í
straumbrigðum daganna, en eitt
stendur fast og víst: Þér skuluð
vitni bera. Kirkjan fæddist af
þeirri skipun og á þeirri hátíð,
sem við horfum til næsta sunnu-
dag. Og hún er enn og æ að fæð-
ast með hverri kynslóð, sem tek-
ur við sömu boðum og í sama
anda og hinir fyrstu lærisveinar
í árdaga kirkjunnar.
Og í dag, þegar sjómenn halda
sinn hátíðisdag, þá er gott að
minna sig á að kirkjunni hefur
stundum verið líkt við farkost á
hafinu og það voru reyndar
fiskimenn, sem áttu upphafs-
verkin í fylgdinni við Jesúm
Krist. Það er gjarnan ágjöf I
þessari fylgd, fjarri því að
lognværan vaggi ævinlega og
ekki sýnast heldur vera oft upp-
grip til innleggs og tekna þegar
litið er um öxl í það sem af er
ferðinni. En þó að aflinn sé
stundum rýr á sjónum og þó að
Alþingi sé ekki ævinlega sú
stofnun, þar sem menn vinna
verkin öll svo hverjum líki, þá er
áfram róið og áfram þingað. Og
þó að okkur finnist trúarljósið
okkar stundum eins og blakt-
andi skar, verkin góðu smá og
afraksturinn í boðuninni næsta
oft ósýnilegur, þá þiggjum við
loga á lítið ker af ljósinu Hans
sem ber uppi allt, sem bjart er á
þessari jörð. Hann sagði: „Þér
eruð ljós heimsins." Eftir þeirri
ómælanlega miklu hvatningu
megum við starfa fyrir ríkið
hans og treysta því að uppsker-
an verði meiri í höndum hans en
ætla mætti. Hann sagði: „Verið í
mér, af mínu skuluð þér taka.“
Eftir því sem við tökum þessi
orð gild og breytum samkvæmt
þeim, mun líf okkar verða vitn-
isburður um nálægð Drottins og
ljós hans í heiminum.
pfofgitstMafrifr
Áskriftarsíminn er 83033

þér
eju r
Samanburður á ávöxtun Maí 1984
Ávöxtun é ári m/v mitm. verðbólguforsendur
Tegund Bindi- Art- 15% 17,5% 20%
fjártestingar tími ávöxtun veröbólga veróbólga veröbólga
Verötr. veöskuldabr. 1—10 ár 10-12,00*4+ verötr. 28,8% 31,6% 34,4*4
Ðdri spariskírt. 3 m—4 ár 5,30*4 + verðtr. 21,1% 23,7% 26,4%
Happdr.sk uldabr. 7 m—3 ár 5,50*4 + verðtr. 21,3% 24,0% 26,6%
Ný spariskírt. 3 ár 5,08*4 + verðtr. 20,8% 23,5% 26,1%
Gengistr. sparisk. 5 ár 9,00*4 + gengistr 7 ? 7
Ríkisvíxlar 3 m 25,95*4 26,0% 26,0% 26,0%
Banka + sparisj.skírt. 6 m 22,10% 22,1% 22,1% 22,1%
lönaöarb. + bónus 6 m 21,60*4 21,6% 21,6% 21,6%
Sparisj.reikn. 3m 17,70*4 17,7% 17,7% 17,7%
Alm. sparisj.bók 0 15,00*4 15,0*4 15,0% 15,0%
SÖLUGENGIVERDBRÉFA
4. júní 1984
Spariskírteini 09 happdrattislán ríkissjóði
Ar-flokkur Sölugengi pr. kr. 100 Avöxtun- arkrafa Dagafjöldi til innl d
1970-2 17.415,64 Innlv. í Seölab. 5.02.84
1971-1 15.721,63 5,30% 1 ár 101 d.
1972-1 14.199,08 5,30% 1 ár 231 d.
1972-2 11.695,05 5,30% 2 ár 101 d.
1973-1 8.892,94 5,30% 3 ár 101 d.
1973-2 8.457,66 5,30% 3 ár 231 d
1974-1 5.584,40 5.30% 4 ár 101 d.
1975-1 4.189.90 5,30% 216 d.
1975-2 3.132,96 5,30 231 d.
1976-1 2.877,97 Innlv. i Seölab. 10.03.84
1976-2 2.345,30 5,30% 231 d.
1977-1 2.122,16 Innlv. i Seölab 25.03.84
1977-2 1.789,76 5,30% 96 d.
1978-1 1.438,89 Innlv. I Seölab. 25.03.84
1978-2 1.143,39 5,30% 96 d.
1979-1 951,45 Innlv. I Seðlab. 25.02.84
1979-2 743,17 5,30% 101 d.
1980-1 637,54 5,30% 311 d.
1980-2 491,37 5,30% 1 ár 141 d.
1981-1 420,55 5,30% 1 ár 231 d.
1981-2 311,15 5,30% 2 ár 131 d.
1982-1 292,88 5,30% 267 d.
1982-2 217,00 5,30% 1 ár 117 d.
1983-1 167,30 5,30% 1 ár 267 d.
1983-2 108,43 5,30% 1 ár 177 d.
1974-D 5,319,50 Innlv. I S eðlab. 1984
1974-E 3.779,20 5,50% 177 d.
1974-F 3.779,20 5,50% 177 d.
1975-G 2.474,40 5,50% 1 ár 177 d.
1976-H 2.305,04 5,50% 1 ár 296 d.
1976-1 1 786,98 5,50% 2 ár 176 d.
1977-J 1.622,81 5,50% 2 ár 297 d.
1981-1. fl. 334,66 5,50% 1 ár 327 d.
Veðskuldabréf — verðtryggð
Sölugengi m.v. 2 afb. á ári Nafnvextir (HLV) Avöxtun umtram verðtr.
1 ár 95,78 4% 10,25%
2 ár 93,06 4% 10,38%
3 ár 91,95 5% 10,50%
4 ár 89,77 5% 10,62%
5 ár 87,63 5% 10,75%
6 ár 85,56 5% 10,87%
7 ár 83,53 5% 11,00%
8 ár 81.59 5% 11,12%
9 ár 79,68 5% 11,25%
10 ár 77.85 5% 11,37%
11 ár 76,07 5% 11,50%
12 ár 74.37 5% 11,62%
13 ár 72,70 5% 11,75%
14 ár 71.12 5% 11,87%
15 ár 69,60 5% 11,99%
16 ár 68,11 5% 12,12%
17 ár 66,71 5% 12,24%
18 ár 65,33 5% 12,37%
19 ár 64,03 5% 12,49%
20 ár 62,75 5% 12,62%
Veðskuldabréf óverðtryggð
Sðjuflm/v 14% 16% 1g%
1 aTp. a ari
1 ár
2 ár
3 ár
4 ár
Sár
20%
(ÍW
21%
Hlutabréf
Hlutabréf Eimskips hf. óskast
í umboössölu.
Daglegur gengisútreikningur
Vcrðbréfamarkaður
Fjárfestingarfélagsins
Lækjargötu 12 101 Reykjavík
lönaóarbankahúsinu Simi 28666