Tíminn - 25.09.1965, Blaðsíða 11

LAUGARDAGUR 25. september 1965
n
TÍMINN
80
að mönnunum var leyft að hafa samband við heimili sín.
— Gleymið því ekki, mennirnir, sem við þekktum létu lífið
beint út af Cape Cod aðeins vegna þess, að nokkrir þeirra
sögðu hvar þeir væru, og hvar þeir myndu \ærða, þegar
þeir hringdu heim til fjölskyldna sinna frá Halifax.
Við leggjum á opið hafið aftur. Við erum að leggja upp
í síðasta áfangann. Ég hef heyrt, að við séum á leið til
Boston. Alltaf færast sögurnar í aukana. — Við munum
koma við í Bretlandi, og síðan í Boston, en við munum
ekki fá að fara af skipinu í Boston, vegna þess að við
eigum að halda alla leið til New York. Orðrómurinn breytist
og hættir að verða samhljóða. — Nei, fyrst eigum við að
fara til New York, þar sem flutningnum, sem við tókum
í Halifax verður skipað á land, og svo höldum við aftur
til Boston, þar sem við förum af. Menn veðja um það, til
hvaða hafnar verður haldið, og á hvaða degi verður komið
þangað, og síðasta daginn, þegar við fréttum, að við eigum
að fara til Boston, fara menn að veðja um það klukkan hvað
verði lagt að bryggju. Og nú er enginn vafi á því lengur
hvar og hvenær — þegar birta tekur sjáum við strandlengju
Massachusetts. Við munum koma að landi um miðjan dag.
Nú stendur veðmálið um það, hvort við þurfum að fara í
sóttkví, eða hvort við komumst í land síðdegis.
Við siglum hægt inn í Boston-höfn. „Staður, sem kallast
Ameríka,“ er ekki aðeins þjóðsaga lengur . . . þegar útlínur
borgarinnar færast nær og skírast, man ég allt í einu eftir
þeim, sem ég skildi við á vindblásinni lítilli eyjunni í Norður-
Atlantshafinu. Allir hermennirnir, sem ég þekkti þar hafa
nú runnið saman í eitt, og eru orðnir að hermanninum, sem
sagði við mig. — Hvern fjandann er ég að gera hér? Ég,
sem ætti að vera á vígvöllunum! Berjast! Hann berst þeim
harðasta, erfiðasta bardaga, sem hægt er að hugsa sér . . .
stríðinu við óvininn, sem ekki er hægt að sigrast á með
byssum og hernaðaraðgerðum. Staðfastur, árvakur. og reiðu-
búinn hefur þessi útvörður íslands verið hertur f tauga-
stríðinu.
Endir.
• •
MORDID I HOLLINNI
QEORGES SIMENON
l
Jósef, sendillinn á skrifstof-
unni, drap léttilega á dyr eins og
óframfærin mús. Það ískraði ekki
í lömunum þegar hann opnaði og
smaug inn á skrifstofu Maigrets
svo hljóðlega að engu var líkara
en hann væri að leika draug, sköll
óttur með ofurlitla hvíta ló eins
og geislabaug um höfuðið.
Maigret laut yfir skjölin sín,
pípan sat milli tannanna, hann
leit ekki upp, þarna stóð Jósef
og hreyfði hvorki legg né lið.
Maigret hafði verið óvenju upp-
stökkur undanfama viku og að-
stoðarmenn hans höfðu læðst á
tánum þegar þeir gengu inn til
haris á skrifstofuna. Hann var
ekki einn um það um þessar
mundir, því marzmánuður í öllu
Frakklandi hafði verið óvenju
þungbúinn, kaldur og vætusamur.
Klukkan ellefu að morgni hafði
varla rofað af nýjum degi, enn
logaði á lömpum um hádegið og
um þrjúleytið fór að rökkva. Það
var tæpast unnt að tala lengur
um rigningu, þetta var engu lík-
ara en lifa í skýi, alls staðar var
vatn og raki, vætuslóð á öllum
gólfum og engum tókst að ryðja
úr sér þremur orðum samfellt
án þess að þurfa að snýta sér.
í blöðunum birtust myndir af
fólki sem bjó í úthverfunum og
varð að fara á bátum heim til
sín eftir götum sem höfðu breytzt
í síki.
Maigret hafði spurt þegar hann
mætti þennan morgun:
— Er Janvier við?
— Vetkur.
— Lúkas?
— Konan hans hringdi og —
Lögreglumennirnii veiktust
hver á fætur öðrum, stundur..
heilu flokkarnir svo tæplega þriðj-
ungur liðsins var til taks.,
Frú Maigret hafði sloppið við
flensuna. En hún var kvalin af
tannpínu. Þrátt fyrir aðgerðir
tannlæknisins fékk hún heiftarleg
köst á hverri nóttu um tvö eða
þrjúieytið og kom ekki dúr á
auga fyrr en undir dögun.
Hún bar sig vel og kvartaði
aldrei, frá henni heyrðist ekki
einu sinni stuna.
Maigret varð þess oftlega var
gegnum svefninn að hún vakti,
bylti sér og reyndi að leyna kvöl-
um sínum af þvílíku offorsi að
hún heyrðist ekki anda. Dálitla
stund sagði hann ekki orð, lá
grafkyrr og fylgdist með því sem
fram fór, þá gat hann ekki á sér
setið að muldra:
— Því tekurðu ekki aspirín?
— Ertu vakandi?
— Já. Taktu aspirin.
— Þú veizt það hefur engin
áhrif lengur.
— Taktu eina samt sem áður.
Hann brölti fram úr rúminu og
fór berfættur fram að ná í öskj-
una og vatnsglas, reyndi árangurs-
laust að leyna því hvað hann var
þreyttur, nánast geðillur.
— Mér þykir svo fyrir þessu,
mundi hún stynja.
— Það er ekki þér að kenna.
— Ég gæti reynt að leggja mig
í stúlknaherberginu.
Þau réðu yfir herbergi á sjöttu
hæð sem nær aldrei var notað.
— Lofaðu mér að fara þangað
að sofa.
— Nei.
— Þú verður þreyttur og svefn
laus á morgun og ert svo önnum
kafinn.
Hann var fremur áhyggjufullur
en önnum kafinn. Því þetta var
um það leyti sem frú Muriel
Britt, gömul ensk kona hvarf á
leyndardómsfullan hátt og blöðin
gerðu sér tíðrætt um þetta hvarf.
Konur hverfa daglega og venju
lega vekur það enga athygli, sum-
ar finnast og aðrar ekki. en það
þykir ekki sæta meiri tíðindum,
en þrem línum í dagblaði. I
Hvar Muriels Britts hafði vak-
ið gífurlegt umtal því hún hafði
komið til Parísar ásamt 52 mönn-
um öðrum, rútufylli, einum þess-
ara hópa sem ferðaskrifstofur í
Englandi, Ameríku, Kanada og
annars staðar safna saman og
senda til Parísar á vit ævintýr-
anna.
Það gerðist einmitt kvöldið sem
hópurinn hafði „kynnt sér“ næt-
urlífið í París. Fólkið — sem flest
var miðaldra fóik af báðum kynj-
um — hafði verið flutt í hóp-
ferðabíl á Aðalmarkaðstorgið, Pig-
alle-torg, Rue de Lappe og
Champs-EIysées, innifalið í far-
miðanum var staup á hverjum
stað sem þau heimsóttu.
Undir lokin voru allir orðnir
gáskafullir og kátir, margir rjóð-
ir í kinnum og með glansandi
augu. Lítill maður með vaxborið
yfirskegg, skrifstofumaður frá
London, hafði týnzt áður en kom-
ið var á leiðarenda en fannst dag-
inn eftir í rúmi sínu, þangað hafði
skreiðst um síðir og segir fátt af
einum.
Öðru máli gegnir um frú Britt.
Ensku blöðin bentu á að hvarf
hennar væri einkennilega ástæðu-
laust. Henni var tveim árum fátt
í sextugt, grannholda og þurr-
kuntuleg, með þreytulegt andlit
og yfirbragðið bar með sér að
hún hafði þrælað alla ævi, hún
rak leiguhús og matsölu einhvers-
staðar i Vestur-London.
Maigret hafði enga hugmynd
um þetta leiguhús hennar, eftir
fréttamyndum að dæma ímyndaði
hann sér þungbúið hús þar sem
vélritunarstúlkur og aðstoðarkont
oristar leigðu og söfnuðust
kringum kringlótt borð við mál-
tíðir.
Frú Britt var ekkja. Hún átti
son á lífi í S.-Afríku og dóttir
hennar var gift einhvers staðar
við Suez-skurðinn. Það var lögð
áherzla á, að þetta væri í raun-
, inni I fyrsta sinn sem konugarm-
urinn hefði tekið sér sumarfrí. Og
auðvitað farið í heimsókn til Par-
ísar. Á vegum ferðaskrifstofu.
Allt innifa!.ð. Hún dvaidi ásamt
hinum á nóteli nálægt Saint-Laz-
are-stöðinni.
Hún hafði farið úr bílnum
ásamt hinu fólkinu og f».rfð upp
til sín. Þrjú vitni höt Sj heyrt
hana loka að sér.
Næsta morgun fannst hún
hvergi og síðan hafði ekkert til
hennar spurzt.
Leynilögreglumaðurinn frá
Scotland Yard, sem hafði komið
á vettvang, virtist í öngum sínum.
Hann hafði haft samband við
Maigret en síðan hafið rannsókn
á eigin spýtur á nærgætnislegan
hátt.
Ensku blöðin voru ekki eins
nærgætin, þau héldu því fram að
franska lögreglan stæði ekki í
stöðu sinni.
Reyndin var sú að Maigret hafði
veigrað sér við að upplýsa blöð-
in um nokkrar staðreyndir máls-
ins. í fyrsta lagi — áfengisflösk-
ur fundust á víð og dreif í her-
herbergi frú Britt - undir rúmdýn
unni, í kommóðuskúffum, jafnvei
ofan á fataskápnum.
f öðru lagi hafði verzlunareig-
andi einn gefið sig fram við lög-
regluna jafnskjótt og mynd frúar-
innar birtist í blöðunum. Það var
hann sem hafði selt henni flösk-
urnar.
— Tókuð þér eftir nokkru sér-
kennilegu í fari hennar?
— Tjá . hún virtist eitthvað
utangátta . . . Hún virtist drekka
mest af gini, eftir því að dæma
sem hún keypti hjá mér.
Var frú Britt þegar orðin leyni-
legur áfengissjúklingur áður en
hún kom til Parísar. Hafi svo
verið. þá þögðu ensku blöðin um
það.
Næturvörðurinn á hótelinu
hafði einnig gefið skýrslu.
— Ég sá hana læðast ofan stig-
ann aftur. Hún var talsvert ölvuð
og reyndi að koma mér til við
sig.
— Og fór svo út?
— Já.
— Hvaða leið?
— Ég veit það ekki.
Lögreglumaður hafði séð hana
hika við að fara á bar í Rue
d'Amsterdam.
Þetta var allt og sumt. Enginn
hafði fundizt í Signu. Ekkert sund
urlimað konulík hafði fundizt á
óbyggðu svæði.
Pike höfuðsmaður í Scotland
Yard, sem Maigret var vel kunn-
ugur, hringdi á hverjum morgni.
— Fyrirgefðu Maigret, ekkert
að frétta enn?
Og þar við bættist rigningin, vot
föt .hræblautar regnhlífar í hverju
horni og auk þess tannpína frú-
arinnar, allt virtist á eina bókina
lært og því engin furða þótt Mai-
gret höfuðsmaður væri orðinn upp
stökkur og stykki upp á nef sér
við minnsta tilefni.
— Hvað er það Jósef?
— Foringinn vill tala við þig,
höfuðsmaður.
— Ég kem á stundinni.
Þetta var ekki sá tími sem venj-
an var að gefa skýrslu. Þegar yfir
maður rannsóknarlögreglunnar
gerði boð fyrir Maigret á þessum
tíma dags var eitthvað mikilvægt
á seyði.
Samt sem áður lauk hann við
að fara gegnum nokkur skjöl og
fylla pípuna sína áður en hann
lagði leið sína á skrifstofu foringj-
ans.
— Enn ekkert að frétta, Mai-
gret?
— Ég var rétt í þessu að fá bréf
frá ráðherranum, boðsent.
Þegar einhver nefndi ráðherr-
ann“ án nánari skilgreiningar þá
var ævinlega átt við innanríkis-
ráðherrann en rannsóknarlögregl-
an heyrði undir embætti hans.
— Hvers efnis?
— Hingað kemur náungi einn
klukkan hálf tólf . . .
Klukkan var stundarfjórðung
gengin í tólf.
— ... náungi kallaður Fumal,
HLAÐ
RUM
HlaSrúm lienta allsta&ar: i bamdher-
bergiS, unglingaherbergiS, hjinaher-
bergiS, sumarbústaSinn, veiSihúsiS,
■barnaheimiU, heimavistarskála, hótel.
Helztu ltostir hlaðrúmanna eru:
■ Rúmin mí nota eitt og eitt sér eða
hlaða þeim upp i tvatr eða þijás
hæðir.
■ Hrgt er að fá aukalega: Náttborð,
stiga eða hliðarborð.
■ Innanmál rúmanna er 78x184 sm.
Hægt er að fá rúmin með baðmull-
ar og gúmmidýnum eða án dýna.
■ Rúmin hsfa þrefalt notagildi þ. e.
kojur.'einstaluingsrúmog'hjónarúm.
■ Rúmin eru úr tekki eða úr brénni
(brennirúmin eru minni ogódýrari).
■ Rúmin eru öll í pörtum og tekur
aðeins um tvær mínútur að setja
þau saman eða taka í sundur.
HÚSGAGNAVERZLTJN
REYKJAVÍKtJR
BRAUTARHOLTI 2 - SÍMI11940