Morgunblaðið - 20.04.1986, Blaðsíða 45

Ak
lands sem Broddi var höfuðsmiður
að.
Um svipað leyti og fyrstu nem-
endurnir brautskráðust frá KHÍ lét
Broddi af starfi rektors. Okkur
samstarfsmönnum hans var óljúft
að sjá honum á bak en að hinu
leytinu gátum við vel unnt honum
næðis eftir langa þjónustu og eink-
um eftir stranga baráttu undan-
genginna ára. Sjálfur hefur Broddi
líklega litið svo á að hann væri
búinn að koma í kring því sem
honum var hugleiknast, þ.e. að afla
viðurkenningar samfélagsins á því
að menntun kennara ætti heima á
háskólastigi.
Þegar ég horfí til baka, verð ég
að játa að ég sé Brodda ekki ljóslega
fyrir mér í stöðu stjórnandans.
Hann var meiri uppalandi en svo
að hann léti samstarfsmenn finna
fyrir forræði sínu. Brodda var eigin-
Iegt að láta hvem starfsmann glíma
við viðfangsefni sitt eins og honum
var best lagið og hann var maður
til. Hér gætti þess, ætla ég, að
Broddi vaxinn úr grasi samfélags
sem ætlaðist til þess að einstakling-
urinn sýndi í verki hver hann væri,
fremur en til hins að hann samsam-
aði sig gervi hlutverksins. Þessari
uppeldisreglu sýnist mér Broddi
hafa fylgt statt og stöðugt í skiptum
sínum við náungann. Ég á ekki von
á því að hann muni víkja frá henni
nú þegar hann færist nær löggiltum
gamals aldri. Á þennan hátt mun
hann, óháð stund og stað, halda
áfram að veita samferðamönnum
hlutdeild í þeim gjöfum sem honum
voru gefnar.
Lifðu heill, Broddi.
Loftur Guttormsson
Hending ræður miklu um það,
hverjir verða samferðamenn um
stund á lífsleiðinni. Minning um
flesta þeirra máist í hug og dofnar
er frá líður. Áhrif af samfylgd
sömuleiðis. Nokkrir verða þó lífstíð-
areign. Eign þeirrar sérgerðar að
hún er frá engum tekin og látin í
té kvaðalaust. Þessi orð eru veik-
burða byrjun á stuttri afmælisgrein
til heiðurs dr. Brodda Jóhannessyni
sjötugum, því einhvem veginn verð-
ur afmælisgrein að hefjast.
Ég á því láni að fagna að hafa
átt samleið með dr. Brodda tvívegis.
Sem nemandi í Kennaraskólanum
um fimm vetra skeið og sem kenn-
ari við Æfingaskólann fjórum árum
síðar, þrjú síðustu starfsár dr.
Brodda sem rektors Kennarahá-
skólans.
Hér hikar höfundur þessara orða
nokkuð við og hugsar sitt ráð.
Hvemig má tryggja það að af-
mælisgrein taki ekki upp á því að
líta út sem minningargrein? Ja, með
því að skrifa lítið meira um afmælis-
bamið en um sjálfan sig í staðinn?
Reynum það.
Ég játa þá fyrst að vitsmunum
mínum til að meta áhrif af samfylgd
dr. Brodda eru settar nokkrar
skorður af persónulegri aðdáun.
Eftir nokkur kynni var ég þess
fyrirfram handviss að allt sem dr.
Broddi segði væri merkilegt. Hann
væri djúphyggjumaður eins og
Bjami frá Vogi. Enn er ég sama
sinnis, þó tilbúinn að setja flest í
stað allt.
Dr. Broddi hefur á því einstakt
lag að stjaka við þanka viðmælenda
sinna og áheyrenda með dæmisög-
um og líkingum þar sem ályktunin
er látin ósögð. Þetta háttalag pirrar
suma. „Maður veit aldrei hvert hann
er að fara." „Hann talar um það
sem kemur málinu ekkert við, oft
um hesta stundum um skótískuna."
Bein reynsla sveitamannsins af
lífsbaráttu og glímu við höfuð-
skepnumar blandin víðtækri þekk-
ingu heimsborgarans ásamt öguð-
um vinnubrögðum og fágætu valdi
á biæbrigðum máls gera dr. Brodda
svo minnisstæðan fyrirlesara og
textahöfund sem raun ber vitni.
Ókunnum til glöggvunar er hér
birtur stuttur texti úr bókinni Slitur,
kafla er ber nafnið: Líkamleg for-
vitni. (Iðunn, 1978.)
„Skammdegisvökur voru
stundum langar, er snælda
þaut með árþúsundahvini, en
kallað var úr átján áttum:
Komdu hingað, komdu hingað.
Þungur og hæglátur hross-
hárspoki var þó atkvæðamest-
ur í þögulli skipun: Haltu þig
að verki. Milli tveggja fingra
vinstri handar teygðist hross-
hársvindillinn á rúmmaranum
í bandið, sem dæmdi óbrigðull
í réttlæti sínu, af hvetjum
trúnaði var táið og kembt og
fullnægði dómi á samri stundu.
Að fullnægðum dómi var
bandið unnið á snælduhalann
fast við snúðinn og síðan í
hnykil, er snældan gerðist svo
þung, að ofraun varð hendi
spunamanns. Að því búnu var
bandið tvinnað úr hnyklunum,
og varð þá þytur þess og leikur
snældunnar fijálsari, er henni
var snarað í dansinn með
hægri lófa á sléttu læri, en
tvígiminu brugðið svo hátt
sem vinstri hönd nam, meðan
fullur snúður rann á það. Þá
var það undið fagurlega í ijúpu
nálægt miðjum snælduhala,
því rennt af honum og geymt
til búsþarfa.
í dag nýtur þeirra stunda, er
ekki var hlaupizt á brott frá
hrosshári og snældu.“
Nú sýnist höfundi að í óefni
stefni. Er þetta hægt, að láta
afmælisbamið í raun skrifa hluta
greinarinnar sjálft?
Þó var reynt af heilum huga en
af kappi umfram forsjá. Það hefur
margan hent eins og eftirfarandi
frásögn sýnir:
Á fyrstu ámm nýstofnaðs jafn-
réttisráðs gætti það þess vandlega
að orðbragð í námsbókum væri með
þeim hætti að á hvomgt kynið
væri hallað. Á tilteknum stað í
handriti kom fyrir orðið móðurást.
Sú breyting var lögð til að í þess
stað kæmi orðalagið foreldraástúð
og umhyggja. Tillagan setti höf-
unda í nokkum vanda. Umrætt orð
vísaði til myndar er sýndi hvar ær
lá í makindum og að henni hjúfraði
sig lambið, nýfætt.
Heilljiér sjötugum.
Ólafur H. Jóhannsson

EITTOGHÁLFT
FARGJALD FRÍTT
Ef þetta er ekki kjarabót, hvað má þá bjóða fólki? Heiðurspjakkurinn fær frítt
far til Mallorca, annar pjakkurinn fær 50% afslátt og
fjölskyldan sparar eitt og hálft fargjald.
Það er margt brallað á Alcudia, þar bíður pjakkaklúbburinn og foreldrarnir
verða með í fjörinu ef heiðurspjakkurinn gefur þeim sín bestu meðmæli.
Heiðurspjakkaferðirnar eru þrjár og brottfarardagarnir eru 21/6, 8/7 og 9/9.
Kynntu þér vel pjakkaskilmála Polaris, því 25 fyrstu heiðurspjakkarnir í hverri
ferð fá frítt far. — Alls fá 75 pjakkar frítt far til Mallorca, en pantið fljótt, því
nú eru aðeins fáein heiðurspjakkasæti eftir.
Pjakkaferð er sumargjöf fjölskyldunnar
FERÐASKRIFSTÖFAN
POLAFUS
Bankastræti 8—Simar: 28622 -15340