Alþýðublaðið - 22.02.1932, Blaðsíða 3
AkPtfÐÖBBASIB
3
Hvers vegna „spyrja“ prestarn-
ir ekldi árdegis þau börn, sem
eru síðdegis í sikólanum, en hin
síðdegis?
Verkamadur.
PorvarflMr
fiskMaiipiMMðMr.
Örstntt rannasaga tekiœ
úr loggreglabókami&UE.
(Frh.)
Ár 1932, miövikudiaginn 17. fe-
brúar, var lögregluréttur Reykja-
víkur settur á skrifstofu lögneglu-
stjóra og haldánn í fiorföllum hans
af fúlltrúa hans, Jóniatan Hall-
varðssynii, meö undirriituðum vott-
um.
Dómariínn lieggur nú fram kæru
Þorvarðar Björnissonar, er getur
í síbasta réttarhaldi og bá láðst
að leggja fram., þmi. nr. 1, og
vottorð skiipverja á mb. Úðafossii
pnr. nr. 2; réttarskjöl þesisii* eru
svoMjóðandi:
Nr. 1.
Ég undimtaður leyfö mér hér
með að fesera fyriir löigreglustjór-
anum í Reykjavíik Sigurð Ólafs-
son, starfsmann hjiá Sjómanina-
félagi Reykjat íkur, fyrjir það, að
ráöast á mig og hiindra mig við
framkvæmd skyldustarfis míns
hér við höfnina, er ég klukfean
iaust fyrir 12 i dag var að leiið-
heinia skipverjum á mótorbátnum
„Úðafoss" frá Kr.flavík, er lá hér
við steinbryggjma.
ösika ég þiess hér með, að vera
kallaöur fyrir létt ásamt téðum
Sigurðái Ólafssynv og tekin frek-
ará skýrsla af okkur.
Virðingarfylst.
Reykjavik, 20. janúar 1930.
Þorvaj'dur Björnsaor.,
hafnsögumaður.
Nr. 2.
Vér undirritaöir skipverjar á
m/b. „Úðafosis" í Keflavik vott-
nm hér mieð, að vér vorum sjón-
arvottar að því, að Sigurður
Ólafsson, starfsmaður hjiá Sjó-
miannafélagi Reykjavikur, réðist á-
samt fleiri mönnum á Þorvarð
Björnsson hafnsiögumanin, þá er
hann var að gegnia starfi síniu
hér við liöfniiui laust fyrir þá-
degi þann 20. þ. m., og með valldif
aftraði honum frá að gera skyldu
sínia; eininiig vorum vér sjónar-
vottar að því, að Sigurður og
íélagar hans tóku af Þorvaldi,
ifiisk, er hann hafði keypt, og köst-
luðu honum í sjóinn.
pt. Reykjavík, 21. janúar 1932.
Þórhallur Eínarsson form.
Sigiiróiir Helgason.
Gudmundur Gudfinnsson.
Fyrir réttimun er mættur Sig-
urður Guðmundsson verkamiaður,
Fneyjugötu 10 A, 38 ára að aldri,
ámintur uim sannsögM.
Mættur skýnir svo frá, að hann
hafi verið staddur á Steinbryggj-
unni á þeim tíma, sem í Jíærunni
greinir. Lá þá þar við bryggjuna
mb. Úðafoss frá Kefliavík ásamt
( fleiri bátum;. Dagiinn áður hafði
afgneiÖS'liubann veriið sett á báta
frá Keflavík af Alþýðusainbiand-
inu, og hafði ÚÖafoss því ekki
getað skipað í land fiisikii, sem
hann var með, og bafði ætlað að
sielja hér í Reykjavík. Var miargt
manna á bryggjunni á þesisum
tiímia, en engiin deila uppi milli
skipverja og landmanna n.é rysk-
fiingar þeirra í milli. Fyr um morg-
uninn höfðu Úðafossmenn flíutt í
liand nokkuð af KisJíi án þesis að
þieim væri meinað það, með því
áð þeir höfðu skýrt svo frá, að
fiiskurinn ætti að ganga upp í
fæði þeirra skipverja í matsöl-
íinnii í Hafíniarstræti 18.
Laust fyrir hádegi kom Þor-
varður Björnsison liafnsögiunað-
ur niður á steinbryggjiu. Fór Þor-
varður um borð 1 bátiinn Úðafoss
án þesis. að hafa noltkur orða-
skiftii við mienn í liandi, svo yf-
i’rh. yrði þesis var. Heyrði yfir-
heyrður síðan. sagt, að Þoirvarður
væri að kaupa fisk uotn borð í
Úðafosis. Söigðu þeiir yfirheyrður
og Sigurður óliafsison, gjaldkeri
sjómannafélagsins, þá, að engiinn
fært í land með fisk. Kom Þor-
varður síðan í liand með fiskinn.
Varð þá rétt strax fyrir honum
Sigurður Óliafsison, sem þá tók í
axlir Þorvarði og ótöðvaði hann,
svo hann komst ekfei lengra. Urðu
úr þessu nokkrar ryskingar, og
þreif þá einhver úr 'þröngiinni
fiiskinn úr hendi Þorvarði og
fleygði honum austur fyrir
bryggjuna, en ekki’ segist yfir-
heyrður vita hver það gerði, en
það var hvorugur þeirra Sigurðar
Ólaíssonar. í þesisum ryskingum
tenti. yfirheyrður, og tók haninl
eifthvað iauslega á Þorva'rði 1
föt hans. Þesisar ryskingar skiftu
engum togum, og var Þorvarðlur
strax laus, er fiskurinn hafði verið
tekinn af honnm. Hljóp ÞorvarÖur
þá út í bátinin aftur, og náði með
haka aftur í fiskiinn og legði enn
upp bryggjuna. Gekk þá Sigurð-
ur ólafs.son í veg fyrir hann og
stöðvaði hann með því að taika
í axMr honum. Slepti Þorvarður
þá fiskinum, og tók sami mað-
ur hann og flieygði honum í sjó-
inn aftur. Yfirheyrður var þá
þiarna í bendunnii, en ekki minn-
ist hann þess, að hann tæki á
Þorvarðii , þetta sinn, og ekki
ikveðist yfiirheyi’ður hafa orðið
þesis var, að hnappur slitnaði úr
fötum hans í handalögmiálunum
í fyrra stoiftiið. Yfirh. kveður Þor-
varð hafa sliegið Sigurð Ólafsson
í öxliinia með fiski'num., en ekki
kveðst yfirheyrður hafa séð Þor-
varð veita honum hniefahögg, en
eftiir seinni1 rysikingarnar bar Sig-
urður áverka í andlitL, þannig.
að sprungið hefðii fyrir á vör-
in:ni svo bliæddi úr. Er Þiorvarð-
ur hafði miist fiisikinn í 'seinna
skiftið hélt hann þegar burt af
bryggjunni.
Ekki kveð-st yfirheyrður hafa
orðiið þesis var, að Þorvarður
ætti anniað erindi á bryggjuna x
þetta skifti en a'ð sækja framan-
gœindan fisk, og ekki kveðst hann
hafa heyrt hann gefa meinar skip-
anir til manna uim að hverfa af
bryggjunni.
Þá er lesinn fyrir mættum
framburður Þorvarðs Björnssonar.
Hann ósfcar ekki að gera nieánar
athugasemdir, en heldur fast við
friamanritaðan framburð siinn.
(Frh.)
AtvinnnnEð! á Megejft
0B ranofærslor „Tímans“.
i
Svört er sálitn syndarans,
er sómiann viill ei þekkja,
því að allra andskotans
illmenska og diöflafams
kenmr homrrn að kvelja aðra
og blenkjia.
I Tímanum, biaði; stóra núlls-
i is og hins brosandi Ijúfmennis,
5. dez. síðastliöinn, er langloika,
eins og æti'ð er úr þel'rri áttinni,
undir rafninu „Úr bréfi úr Dýra-
firði*.
Hvatir marma eru á mjög mis-
mimandi þroskasitáigi, og verður
ætíð að tafca tillit til þess, því á
verkunum skuluð þér þekkja þá.
Af því að fréttasnápur stjórnar-
blaðsins getur ekki núíns síns,
þá verð ég að biðja hann að mis-
virða eái þó &g leyfi mér að nefnai
hann Leitis-Gróu. — Leitis-Gróa
„Timans" byrjar sína háfleygu og
rakaliausu vatnisgrautaiuppgufun
á hjákátlíegu og mjög hjáróma
orðagjálfri um hugsaðar dylgj-
ur, er Alþýðublaðið á að hafa
(Hutt í garð hins litla íhalds hér
(Framsóknarmannia) 25. ágúst
fyrra árs.
Leitis-Gxóa , Timans fullyrðir
einnig, að Framsóknarmenn hér
um slóðir hafi lagt á ráðin til
alhliða viöreisnar á Þingeyri, svo
sem stofnun samvinnufélags sjó-
manna og fl. Af því að ég fer
mjög nærri um hver Leitis-Gróa
Tímians er, þá get ég ekki annað,
sem kunnugur maður hér, en 1-eitt
í Ijós með þessum línum hinn
raunvierulega sannleika, en um
leið flettist ofan af hinni lítil-
sigldu og vanhugsuðu tiilraun
Leitis-Gróu til að ófrægja menn
og málefni.
Ég aumka minnisleysi Leitiis-
Gróu; hún man að eins það eitt
— sem og betra er fyrir hana —t
af sínum miklu og mörgu viið-
reisniarráðum, að stofnað ' viar
samviinnufélag sjómauna í Dýra-
firði, samvinnufélag, sem þó
aldrei var stofnað.
Sannlieikurinn er — eins og alls
staðar anmars staðair og ei'nnig
hér áþreifanlega — sá, að það er
ekki hársbreidd á milli litla og
stóra íhaldsins, hvoriri í hugsun
né íramkva'mduni, nema þegar
fara saman hagsmunir þeirra
hvors um sig, þá er mummim
auðsær. Það kastar þó fyrst
verulega tólfunium þegar litla og
stóra íhaldið hriinga sig hvort ut-
an um anna'ð í faðmlögum flá-
ræðiis til að geta beitt sem á-
þredifanlegast sameiiginlegum
kröftum til að knésetja hiina vinn-
andii stétt — verkamennina til
lands og til sjávar, þrælania í
þeáirm augum, sem eiga að eins
samfcvæmt þeirra sultarpólitik að
vera verkfæri þeirra til viðhalds
þessu úrelta og svívirðulega
þjóðskipulagi, sem nú ríkir og
hefir valdiö og veldur ætíð örð-
ugleikum og kreppu, atvinnuleysi
og fátækt, unz hinn nýji tímf
stendur brosandi, með siigurpálm-
ann i hendi og æskumóð heiil-
brigðiis í hvcTi taug yfir beinurn
hins gamila tíma. Valdafýsn og
sjálfsauðgun á kostnab binnar
vinnandi stéttar eru faðmlög
„Framsóknar" og íhalds og sam-
eiginlegt skjaldarorS þeirra hring-
skxeytt með nafnbreytingum til
að hylja fortíðina og talandi
verkum. Verkum, siem bóndfam
frá Hriflu heíir með andagift sinni
reynt z'ö blása lífsiandia ; og láta
tala löngu áður en bólað heiír S
höíoinu, löngu áður en nokliur
vitneskja var um, nema þessi
vesalings: verk, sem eiga að vera
tslandi vottur mn afxek bóndans',
myndu fæðast andvania.
Eitt af hinum mörgu mannúðar-
og viðreisnar-ráðum litla íhalds-
ins hér var að vinma að því eiins
og mannýgðir tarfar í mioidar-
flögum, að jörðin Þingeyri, eftir
gjaldþxot bræðranna Proppé, á-
samt öllum mannvirkjum, yrði
seld „Kaupfélagi Mýrarhrepps",
einoikunarholtinni, sem er að mér
Tiggur við að segja simánarblett-
ur á hugtafeinu samvinna og fram-
kvæmd hennar.
(Frh.)
Pö nfunarfélag verkamannaf é-
lagsins „Hlíf“ í Hafniarfirði hefir
beðið Alþýðubliaðið að geta þess,
að þeiir, sem ætli sér að panta
smjörlíkii, tólg eða jurtafeiti verði
að snúa sér tii Guðjóns Gunn-
orssonar skósmiiðs», siem tekur á
móti pöntunum.
Frá SJómöaminuiii,
FB„ 21. febr.
Erum á útleið. Beztu kveðjur
1iT ættingja og vina.
Skipverjar á Sinclra.
Veðfið. Háþrýstisvæði er frá
Bretlandseyjum og norður um ís-
land. VeðurútMit á suðvesturlandi:
SuÖvestan-kaldi. Þokuloft með
ströndum fram. Úrkomulaust að
mestu.