Morgunblaðið - 19.09.1986, Qupperneq 5

MOliGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. SEPTEMBER 1986
% -%
Allt nælt saman
með títuprjónum
sagði Ásgerður Höskuldsdóttir
sem hafði veg og vanda af verkinu
Það var haldið upp á 200 ára afmaeli
Reykjavíkurborgar með miklum glaesibrag.
Allir sem vettlingi gátu valdið lögðu sitt af
mörkum til að hátíðarhöldin heppnuðust
sem best, fólk dyttaði að húsum sínum,
starfsmenn borgarinnar sópuðu og fegruðu stræti og
torg, tónskáldin sömdu hugljúfar ballöður um borgina,
leikþættir voru settir á svið, sérstakar
hátiðarguðsþjónustur voru um alla borg og það er
ekki laust við að borgarbúar hafi fyllst stolti þegar
marglit flugeldaljósin blikuðu á himni til heiðurs
höfuðstaðnum.
Þeir vegfarendur sem leiö hafa átt um
Skólavörðustíginn hafa eflaust tekið eftir því að
verslunin Vogue lét ekki sitt eftir liggja. Þar i gluggum
trónuðu maddömur i fyrirferðarmiklum silkikjólum,
skreyttar höttum og því sem hæst bar í Parisartískunni
fyrir tvö hundruð árum.
Ásgerður Höskuldsdóttir hefur stillt út í glugga
verslunarinnar í áraraðir og rétt áður en disirnar
fyrrgreindu véku fyrir nýju haustlitunum náðu
útsendarar Morgunblaðsins að festa þessar
yngismeyjar á filmu.
„Það var eiginlega maðurinn minn sem átti
hugmyndina. Það kostar mikil heilabrot að finna hvað
hentar i hvert skipti sem ég breyti um útstillingu og í
þetta sinn stillti ég í gluggana helgina fyrir
Reykjavikurafmælið," sagði Ásgerður. „Maðurinn minn
stakk upp á því að ég gerði eitthvað í tilefni afmælisins,
tæki til dæmis fyrir gamla tísku. Mér leist ágætlega á
hugmyndina og bar hana undir forráðamenn Vogue
sem tóku henni mjög vel.
Ég tók mig til og fletti upp í bókum, fékk fyrirmyndina
að þessu úr tvö hundruð ára franskri tisku. Fyrsta
skrefiö var að fara í gegnum þau efni sem til voru á
lager, f inna út hvort nóg var til af leggingum og öðru
sliku. Þegar kom í Ijós að allt sem þurfti var til var
hafist handa og ég gerði þetta yfir eina helgi.
Bakgrunninn ákvað ég að hafa hlutlausan, reyna að
samræma þannig nútið og fortíð og lét því fatnaöinn
njóta sin á hvitum fletinum. Þar sem ég gat hvergi
orðið mér úti um hárkollur eins og tíðkuðust á þessum
tíma tók ég það ráð að rúlla bara upp á þeim hárið.
Krinólínpils gat ég ekki fengið þannig að mér
hugkvæmdist að nota vattteppi sem seld eru í Vogue
og undirpilsin eru „rúff"-gardínuefni. Þegar kom að
kjólunum sjálfum er uppistaðan handofið silki og ég
nældi þá saman með títuprjónum. Reyndar er þetta
allt nælt saman þannig, saumavél kom hvergi nálægt."
Hattarnir vöktu sérstaka athygli undirritaðrar og það
er kannski ekki að undra að Ásgerði hafi tekist svo
vel upp með þá því það var amma hennar, Anna
Ásmundsdóttir, sem stofnaði fyrstu hattaverslunina í
Reykjavík á sínum tíma. „Ég notaði gamla strá og
filthatta til að móta hattana en notaði svo ferkantaða
búta til að hylja og skreyta þá.
Það var afskaplega gaman að fást við þetta tillegg
okkar til afmælisins og ef einhverjir hafa getað notið
þess þá er tilganginum náð."
En nú er sem sagt búið að klæða maddömurnar i
nýju haustlitina og þærorönarað óbreyttum
fyrirmyndum tuttugustu aldarinnar. Undirrituð getur
ekki annað en harmað að um leið og títuprjónarnir
voru teknir úr þá var ævintýrið horfið og eftir voru
bara efnisbútar.
Texti/GRG
AUÐUR JONSDOTTIR
Hægt að
næstum
Það eru rúmlega sautján ár
síðan hjónin Kristleifur heit-
inn Jónsson og Auður Jónsdóttir
byggðu gróðurhús í garðinum hjá
sér að Stekkjarflöt í Garðabæ.
„Ég nota húsið lítið á veturna
núoröið," segir Auður „en fyrir
nokkrum árum byggðum við
skála út úr stofunni og hann
nota ég mikið allan ársins hring.
Sá skáli er líka upphitaður og
notalegt að liggja í pottinum eða
sitja og baða sig í sólinni þegar
kalt er úti. Það er svokallað plexi-
gler í skálanum sem hleypir
útfjólubláu geislunum í gegn
þannig að það er hægt að fá á
sig lit næstum allan ársins hring.
Þessi viðbótarstofa er vel nýtt,
ekki síst á veturna og það er líka
afar notalegt að kveikja upp í
arninum þegar vindurinn blæs
úti. Mikil gróska er í blómunum
hérna," heldur Auður áfram
spurð hvort allur gróður þrífist
hjá henni í skálanum. „Það er
næg birta, raki frá heita pottinum
og hitinn mátulegur fyrir plönt-
urnar. Þegar það vill hitna um
of, þá er hægt að opna út og
lofta vel. Meiningin var í byrjun
að hafa þetta ekki blómahús en
einhvernveginn fóru hlutirnir
bada sig í sólinni
allan ársins hring
Morgunblaðið/Einar Falur
þannig að ég kom einni og einni
plöntu fyrir, mér fannst hálf tóm-
legt þegar þær vantaði."
Þegar farið er að spyrja út í
umhirðu og vinnu við blómin seg-
ir Auður að maðurinn sinn hafi
löngum verið sá sem hafi haft
veg og vanda af garðinum og
blómaræktuninni. „Með garðin-
um er þetta orðið mjög um-
fangsmikið og eiginlega mér
ofviða að halda þessu í góðu
horfi. í gamla blómahúsinu eru
rósirnar. Ég klippi þær niður í
febrúar og í apríl eru þær farnar
að knúppa sig. Stundum hef ég
klippt rósir niður á jólaborðið hjá
mér. En það þarf að hafa augun
vel opin og nota fyrirbyggjandi
aðgerðir vegna vágesta sem vilja
herja á garðhús eins og lús og
roðamaur. Mér hefur virst sem
það sé meiri hætta á slíkum gest-
um þegar plönturnar eru komnar
til ára sinna. í garðskálanum
finnst mér ég lítið þurfa að gera
fyrir plönturnar. Ég get sett
þangað jurtir sem hafa ekki kom-
ið nógu vel til og eftir stuttan
tíma eru þær orönar hinar falleg-
ustu. Líklega er það eins og ég
tók fram áðan, rakinn, birtan og
hitinn sem hjálpa þarna til."