Morgunblaðið - 19.12.1986, Blaðsíða 4

4 B
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. DESEMBER 1986

.............
««*l
en þœr sögðu ennfremur að Vilborg Guðjónsdóttir Stephensen kjólameistari sem leiðbeinir konunum við þjóð-
búningsauminn.
Konurnar voru á einu máli um að vinnan vœri mikil
þetta væri mjög skemmtilegt
W
HJÁ HEIMILISIÐNAÐARSKÓLANUM
Þjóðbúningar íslenskra kvenna hafa á þessari öld einkum verið með fernu móti, það er
að segja, upphlutur, peysuföt, skautbúningurog kyrtilbúningur. Þrfr hinirfyrsttöldu eiga
sérræturað meira eða minna leyti í búningum íslenskra kvenna allt afturtil 16. aldarað því
er séð verður, en ekki er hægt að segja með vissu neitt um sérkenni íslenskra kvenbúninga
fyrr en kemur fram á þá öld. Öðru máli gegnir um kyrtilbúninginn. Að höfuðbúnaðinum
undanskildum er hann tilraun til að endurskapa nokkurskonar fornbúning er hæfa mætti
konum á seinni hluta 19. aldar. Enn í dag þykir það prýði mikil að skarta íslenskum
þjóðbúningi. Heimilisiðnaðarskólinn hefurgengistlyrirnámskeiðum íþjóðbúningasaumi
síðan árið 1978 og tvö til þrjú námskeið verið haldin á ári hverju. Við litum fyrir skömmu inn
á Laufásveginn þar sem nokkrar konur voru í óðaönn að sauma þjóðbúninga undir leiðsögn
Vilborgar Guðjónsdóttur Stephensen kjólameistara.
Það virðist vera meira
um það að ungar
konur komi og fái sér
búning, enda algengt
að þær sem orðnar
eru eldri eigi búning," sagði Vil-
borg spurð hvort þær konur
sem sæktu námskeiðið væru
yfirleitt á svipuðu reki. „Annars
er þetta afskaplega mismun-
andi og alls ekki alltaf sem
konurnar eru að sauma á sig
sjálfar heldur þá i mörgum til-
fellum á nákomna ættingja.
• í lok námskeifiisins fékk Ijósmyndari að gægjast inn með mynda-
vélina.
Mórgunblaðið/Bjarni
IÓNA EGGERTSDÓTTIR
Það gefur búningnum ákveðið
gildi að sauma hann sjálf
Eg yar búin að ætla mér að sauma upphlut í nokkur ár, sá svo
þjóðbúninganámskeið auglýst í blaði og ákvað að drífa mig,“
sagði Jóna Eggertsdóttir, ein af þeim sem eru að sauma upphlút
á námskeiðinu. „Móðir mín gaf mér balderaða borða sem ekki
hafa verið notaðir og mig langaði afskaplega til að bæta úr
því og eignast búning. Auk þess hefur mér alltaf fundist íslenski
upphluturinn mjög fallegur og ég reikna með því að eiga eftir að
nota hann við hátíðleg tækifæri."
Spurð hvort henni fyndist mikil vinna fólgin í að sauma upphlut
sagði hún að þetta væri nokkuð mikil og seinleg vinna. „Þessa
dagana sit ég við kvöld og helgar," bætti hún við og brosti.
„En það er mjög gaman að kynnast því hvernig sauma á upphlut
og svo gefur það búningnum visst gildi að hafa saumað hann sjálf."
Það eru rúmlega þrjú ár síðan
ég fór sjálf á námskeið hjá
Heimilisiðnaðarskólanum til að
sauma búning á systurdóttur
mína. Móðir mín vildi gefa henni
upphlut og ég hafði ekki áður
saumað slíkt og treysti mér
ekki til að sauma fyrsta búning-
inn nema undir leiðsögn. þrátt
fyrir að óg sé kjólameistari er
það tvennt ólikt að sauma
venjulegar flíkur og svo þjóð-
búning. Það er gífurleg vinna
fólgin í því að sauma til dæmis
upphlut, allt þarf að fara fram
eftir kúnstarinnar reglum og
mikil handavinna sem liggur að
baki. Ég hugsa að það sé ekki
óraunhæft að segja að það fari
að minnsta kosti hálfsmánaðar-
vinna í að koma sér upp
búningi."
Vilborg segir að eftirspurnin
í upphluti sé mun meiri en í
peysuföt og hingað til hafi fólk
ekki sóst eftir að sauma sór
faldbúninga eða skautbúning.
„Það er mest um það að fólk