Morgunblaðið - 11.01.1987, Síða 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. JANÚAR 1987
4
„ fatrb ekki nóq C'Vitam'm "
H
TM Reg. U.S. Pat. Off.—all ríghts reserved
01986 Los Angeles Times Syndicate
Þetta tilheyrir gráa fiðr-
ingnum, vina.
Ég var búinn að segja þér
að venja hundinn á að
koma með inniskóna og
biöðin — annað ekki.
HÖGNI HREKKVISI
,dA SBM IAUMAST í ÍSSKÁPINN
VEKPUP HELPUP BETUR SKELLUWUP. "
Launakjör alþingismanna
Bréfritari er ekki öldungis viss um að hugsjónaeldurinn logi jafngl-
att i brjóstum þingmanna og hann gerði á dögum Jóns forseta.
Sumir töldu laun þingmanna og
ráðherra hafa verið hækkuð nokkuð
mikið með ákvörðun kjaradóms sl.
haust. Var hækkunin ein hjá hinum
hæstlaunuðu meiri en nemur heilum
lágmarkslaunum. Ráðherralaun
urðu sjöfold og áttföld lágmarks-
laun.
Flokkur mannsins mótmælti
þessu í fréttatilkynningu, sem birt
var í Morgunblaðinu. Lagði flokkur-
inn til að laun alþingismanna yrðu
hin sömu og lágmarkslaunin og
hækkuðu þannig, að lifa mætti af
þeim mannsæmandi lífi með 8
stunda vinnudegi.
Önnur og betri tillaga mun hafa
verið sett fram af Jónasi Péturs-
syni, fv. alþm. Hún var á þá lund
að þingmenn hefðu ekki sjálfír bein
laun en ríkið greiddi hins vegar að
fullu þeim, sem leystu starf þing-
manns af hendi meðan hann sæti
ívar Magnússon skrifar í Velvak-
anda þ. 2.12. ’86 eftirfarandi um
kynvillinga: „Við sem teljum okkur
eðlileg og stöndum vörð um fjöl-
skylduna sem grundvöll þjóðfélags-
ins verðum að veija okkur gegn
þessum hópum sem eru því miður
á meðal okkar," o.s.frv. Þetta fínnst
mér einum of djúpt í árinni tekið.
I biblíuni, í Jesaja 56, stendur þetta
um kynvillinga: „Svo segir Drott-
inn: Varðveitið réttinn og gjörið
það, sem rétt er, því að hjálpræði
mitt er í nánd og réttlæti mitt birt-
ist bráðlega. Sæll er sá maður, sem
gjörir þetta, og það mannsbam, sem
heldur fast við það; sá sem gætir
þess að vanhelga ekki hvíldardag-
inn, og varðveitir hönd sína frá því
að gjöra nokkuð illt. Og eigi má
heiðinginn, er gengið hefir Drottni
á hönd, segja: Drottinn mun skilja
mig frá lýð sínum! og eigi má kyn-
villingurinn segja: Eg er visið tré!
Því að svo segir Drottinn: Kynvill-
ingunum, sem halda hvíldardaga
mína og kjósa það, sem mér vel
líkar, og halda fast við sáttmála
á Alþingi. Það ætti ekki að þurfa
að vera lengur en 4 mánuði ár
minn, þeim vil ég gefa minningar-
mark og nafn í húsi mínu og á
múrveggjum mínum, sem er betra
en synir og dætur; eilíft nafn vil
ég gefa þeim, það er aldrei mun
afmáð verða."
Já, dæmið ekki, til þess að þér
verðið ekki dæmdir.
S.R. Haralds
hvert, því að of mörg lög og flókin
eru aðeins til óþurftar í svo litlu
landi sem íslandi.
Það var að mig minnir einn af
forvígismönnum Framsóknar, sem
barðist fyrir því, að þingstarf teld-
ist fullt starf. Þetta var miður
heppileg ráðstöfun. Þegar alþingis-
menn hafa há laun og hærri eftir-
laun en aðrir þegnar auk
margskonar hlunninda, keppa
menn ekki lengur að því að komast
á þing hugsjónanna vegna, heldur
peninganna vegna, fríðinda og met-
orðanna — eins og nú er komið á
daginn.
M.G.
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til — eða hringja milli kl. 17 og 18, mánudaga
til föstudaga, ef þeir koma því ekki við að skrifa. Meðal efnis, sem vel
er þegið, eru ábendingar og orðaskiptingar, fyrirspumir og frásagnir,
auk pistla og stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera vélrituð, en nöfn,
nafnnúmer og heimilisföng verða að fylgja öllu efni til þáttarins, þó
að höfundur óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina því til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
„Dæmið ekki...
Víkverji skrifar
Flestir eru líklega orðnir þreyttir
á umræðum um það á hvaða
tíma sólarhrings sýndar eru fréttir
í sjónvarpsstöðvunum okkar tveim-
ur. Þessar deilur komust á sérkenni-
legt stig, þegar forráðamenn
ríkisfréttanna skömmuðu stjórn-
málamenn fyrir að virða álit meiri-
hluta hlustenda, sem vildi hafa
fréttimar klukkan 20. Voru það þó
ríkisfréttamennirnir sjálfír, ef rétt
er munað, sem kynntu þá ákvörðun
sigri hrósandi, að almenningur
skyldi fá að ráða tímasetningu
fréttanna.
Með aukinni samkeppni í sjón-
varpsfréttum hefur það færst í vöxt
hjá ríkissjónvarpinu, að ekki séu
aðeins sagðar fréttir í venjulegum
skilningi heldur einnig kynntar
skoðanir. Það hefur lengi tíðkast,
að ríkissjónvarpsmenn lýsi skoðun-
um sínum á erlendum atburðum í
svokölluðum fréttaskýringum. Fyrir
nokkmm vikum tóku ríkissjón-
varpsmenn upp á því að gefa
fréttum einkunnir með góðlátlegu
brosi eða innantómum setningum
eins og þessum: „Þá vitum við það“
og fleiru í þeim dúr. Og nú hafa
þeir tekið til við að flytja innlendar
fréttaskýringar.
XXX
*
Idagblöðum er yfírleitt skýr mun-
ur gerður á því efni, þar sem
skoðanir ritstjórnar eru látnar í ljós,
og hinu, sem kallast fréttir eða
greinar. Er auðvelt fyrir lesendur
að átta sig á þessum mun eftir
framsetningu og staðsetningu í
blaðinu.
í sjónvarpi eða útvarpi er ekki
eins auðvelt og í blaði að draga
þennan mun. Þegar fréttamenn
sjálfir lesa fréttir og flytja jafnframt
fréttaskýringar í sama fréttatíman-
um, er oft ógjörningur fyrir hinn
almenna hlustanda eða áhorfanda
að átta sig til fulls á því, hvort
verið sé að flytja honum staðreynd-
ir eðá draga ályktanir af staðreynd-
um. Menn hlusta hins vegar á
útvarpsfréttir og horfa á sjónvarps-
fréttir í leit að staðreyndum en
ekki til þess að heyra skoðanir
fréttamannanna.
Fréttaskýringar eru sérstaklega
vandmeðfarið sjónvarpsefni; ekki
aðeins vegna þess hvaða efnistök-
um er beitt heldur einnig vegna
hins, hve leiðigjarnar þær verða,
ef ekki er staðið vel að framleiðsl-
unni. Víkveija leiðist að minnsta
kosti langur lestur á bak við gaml-
ar fréttamyndir, sem klipptar eru
saman eða sýndar þindarlaust.
XXX
Iumræðuþætti hjá Bylgjunni fyrir
nokkru hreyfði Kjartan Gunn-
arsson, formaður útvarpsréttar-
nefndar, því, hvort ástæða væri
fyrir ríkisvaldið að reka fréttastofu
eins og það gerir með því að halda
úti fréttastofum ríkishljóðvarpsins
og ríkissjónvarpsins. Á suma hluti
lítum við sem svo sjálfsagða, að við
hættum að velta eðli þeirra fyrir
okkur. Þegar við bijótum þá til
mergjar, sjáum við fljótt, að skyn-
samlegra væri að standa öðru vísi
að verki. Yrði það niðurstaða athug-
unar á því, hvort ríkið eigi að standa
fyrir fréttaölfun og fréttamiðlun?
Þetta er viðfangsefni, sem svokall-
aðir fjölmiðlafræðingar ættu að
geta sagt okkur eitthvað um, með
og á móti.