Morgunblaðið - 12.07.1987, Blaðsíða 28

^öridökBiÍABiÐ;,áUMtjö'AÓ\^'rö:íöii;ig87
«8b %
„ tg myndi eJdcj kaupz
meirtz frci Amoczjoixsv&binu-"
TM Reg. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
© 1986 Los Anfleles Times Syndicate
Fyrst í stað fékk ég ætíð
launaumslagið með mán-
aðarlaununum. Ég varð
þess svo áskynja að hann
fær kaupið sitt nú viku-
lega og ...
HÖGNI HREKKVÍSI
//V'/NNUri/MINN ERsOlNN HJ'A HONU/IA."
Þesslr hringdu . . .
Guðmundur, ekki
Guðmann
Eggert ísdal hringdi:
„Ég sá í Velvakanda síðastlið-
inn fímmtudag að auglýst var
eftir afkomendum Guðmanns
Jónssonar sem farið hafði til
Ameríku ungur. Ég grennslaðist
því fyrir um þennan mann í Vest-
urfaraskrá og komst að því að
hér er líklega átt við Guðmund
Jónsson frá Svínanesi í Múla-
hreppi sem fór tvítugur til New
York árið 1891 ásamt Lilju Sig-
urðardóttur sem þá var 16 ára.
Er það væntanlega konan sem
kallaði sig Lillian Johnson í
Ameríku. Með þeim ferðuðust for-
eldrar Guðmundar, Jón Jónsson
bóndi, 69 ára, og Sigurlaug Davíðs-
dóttir, 65 ára, en þau fóru til
Winnepeg."
Sólgleraugu týndust
Kristín Westlund hringdi. Hún
hafði týnt gleraugum í svörtu
hulstri einhvem tímann upp úr
hvítasunnu. Gleraugun eru með
hvíta umgjörð og glerin eru brún-
leit, ljós neðst en dökkna eftir því
sem ofar dregur. Skilvís fínnandi
er beðinn að hringja í síma 73463
eða 12843. Fundarlaun.
Kynf erðisafbrota
menn verði vanaðir
8607—9410 hringdi:
„Við erum héma nokkuð marg-
ar konur sem erum sama sinnis.
Vegna allra þessara frétta um
kynferðisafbrotamenn viljum við
segja að það þýðir greinilega ekk-
ert að loka þessa menn inni, það
virðist ekki aftra þeim frá þessu
athæfi. Við teljum að það eina sem
dugi sé að vana þá.“
Ljóðið er eftir Guð
mund Guðmundsson
E.H. hringdi. Hún sagði að ljóð-
ið sem birt var í Velvakanda
síðastliðinn sunnudag væri eftir
Guðmund Guðmundsson skóla-
skáld. Ljóðið væri að finna í
vasasöngbókinni Tökum lagið
sem maður með upphafsstafína
E.B.J. hefði tekið saman. í Vel-
vakanda hefði vantað fyrsta
erindið sem væri á þessa leið:
Eg elska hafið æst er stormur
gnýr,
eg elska það er kyrrð og ró þar
býr,
á djúpið blátt er bleikur máninn
skín,
eg Bláfjöll elska er sáu ei augu
mín.
Ljóðið er eftir
Steingrím
Thorsteinsson
Arndís Ólafsdóttir hringdi.
Hana minnti að ljóðið sem birt-
ist í Velvakanda síðastliðinn
sunnudag væri eftir Steingrím
Thorsteinsson. Hún sagðist hafa
lært það sem bam einhvern
tímann á milli áranna 1920 og
1930 og hefði fyrsta erindið vant-
að í Morgunblaðinu. Hún taldi
mjög ólíklegt að ljóðið væri eftir
Guðmund Guðmundsson skóla-
skáld enda hefðu Ijóð hans ekki
verið á almannavörum þegar hún
lærði það.
Allar rellur burt
úr bænum
Gestur Sturluson hringdi:
„Flestar fréttir eru vondar
fréttir stendur þar og mun nokkuð
vera til í því, því er nú verr. Þó
eru sem betur fer undantekningar
og ein slík frétt var í útvarpinu
nýlega sem mér fannst gleðifregn
en hún var á þá leið að flug-
klúbbur starfsmanna álversins við
Straumsvík hefði ákveðið að
sækja um land undir flugbraut í
hrauninu sunnan við Straumsvík
þar sem Krýsuvíkurvegurinn byij-
ar. Ætlunin er að nota þessa
flugbraut undir litlar flugvélar þar
sem örtröðin er orðin svo mikil á
Reykjavíkurflugvelli að þær kom-
ast ekki að þar.
Þetta þótti mér góð frétt því
að á góðviðrisdögum er sífellt
sveim smáflugvéla yfír bænum
og þá einkum yfír gamla bænum
orðið argasta plága. Sumar af
þessum rellum hafa aldeilis ótrú-
lega hátt, næstum eins og þotur.
A góðviðrisdögum heyrist varla
mannsins mál og maður verður
alltaf að vera að ijúka að útvarp-
inu eða qónvarpinu til að hækka
ef maður á ekki að missa af því
sem þar er sagt.
Suður í Keflavík og Njarðvík
hafa verið gerðar ráðstafanir til
að draga úr hljóðmengun í sam-
bandi við flugumferð. Ég man
ekki eftir að hafa heyrt neitt slíkt
frá ráðamönnum Reykjavíkur-
borgar.
Eg hef gist nokkrar stórborgir
erlendis til dæmis New York,
Kaupmannahöfn, Birmingham og
London og það sem kom mér
mest á óvart var að þrátt fyrir
stærðina og mannmergðina voru
þær að sumu leyti hljóðlátari en
Reykjavík og það gerði að þær
voru lausar við þennan stöðuga
eril flugvéla yfír borgarsvæðinu.
Nú er tækifærið. Flugklúbbur
starfsmanna álversins hefur bent
á leið út úr vandræðunum. Því
vil ég hér með skora á borgar-
stjóm Reykjavíkur að styðja við
bakið á flugklúbbsmönnum og það
með fjárstyrk ef með þarf.
Einnig ættu íbúasamtök vest-
ur— og miðbæjar að þrýsta hér á
því að á þeim brennur eldurinn
heitast. Sem sagt allar rellur burt
úr bænum.
Vegna Nicaragna—
ráðstefnu
0348—3940 hringdi:
„Mig langar að koma eftirfar-
andi á framfæri vegna skrifa
Guðjóns V. Guðmundssonar í Vel-
vakanda á fimmtudaginn í tilefni
af ráðstefnu um Nicaragua. Það
var ekki djöflaklerkaveldið í íran
sem stofnsetti gúlagið í Rússlandi
og stjórnaði Stalín og bamaleik-
föngunum sem Gorbachev lætur
rigna yfír Afghanistan. Banda-
ríkjamönnum fínnst alveg nóg um
þrælabúðir Castrós og vilja ekki
fleiri slík fyrirtæki í Ameríku."
Víkverji skrifar
Eins og Víkveiji átti von á
gleymdist það ekki fremur en
fyrri daginn, gamla góða lífseiga
fyrirheitið um fækkun bankanna.
Það gekk að sjálfsögðu enn einu
sinni aftur í stefnuskrá nýju ríkis-
stjómarinnar og er orðað svo í þetta
skiptið að „stefnt" skuli að „sam-
mna banka".
Hér hefur áður verið gert góðlát-
legt grín að þessu eilífðarmáli sem
aldrei virðist ætla að komast í höfn,
og það þótt einn af þessum bönkum
hafí á nýliðnu stjómartímabili meira
að segja gert stjómmálamönnum
þann greiða að fara með pomp og
prakt á kúpuna.
En fækkaði bönkunum þótt einn
þeirra væri semsagt svo vænn að
hrökkva upp af? Minnkaði ómegðin
ef svo mætti segja? Aldeilis ekki.
Mennimir sem vilja ólmir færri
banka hirtu bara líkið, dustuðu af
því rykið og sendu það aftur á
bankaballið með hf. í skottinu.
Raunar skaut annar gamall
kunningi upp kollinum í fyrmefndri
stefnuskrá, nefnilega draumurinn
um „hert skattaeftirlit". Hve oft er
ekki búið að hafa stór orð um þetta
vandamál? En ekki meira að sinni
um þessa dularfullu málaflokka sem
allir ærlegir stjómmálamenn taka
alltaf upp á arma sína og sofna
síðan með í fanginu.
Ofurlítil ábending í mestu vin-
semd til þeirra á ríkissjón-
varpinu. „Ekki ófáar“ þýðir sko
ekki aldeilis „margar" eins og einn
annars ágætur fréttamaður þama
um borð virðist halda. Hann notaði
þetta orðalag í frétt á sunnudaginn
var þar sem hann var að útmála
örlæti þjóðkunns íslendings, og
vom gjafír hans „ekki ófáar". Hann
varð með öðrum orðum að argasta
nirfli, en óviljandi að vísu.
„Ekki ófáar“ er vitaskuld tvöföld
neitun og þýðir „fáar“. En það skal
áréttað að hér var enginn skussi á
ferð og em fréttamenn ríkissjón-
varpsins enda til allrar hamingju
undantekningarlítið góðir íslensku-
menn.
XXX
Svavar Gestsson hlýtur að hafa
verið að flýta sér ósköp mikið
eða honum hefíir að minnsta kosti
verið einum of mikið niðri fyrir
þegar hann var að búa sig undir
þátttöku í því fræga sjálfsgagniýn-
isæði sem greip Alþýðubandalags-_
menn eftir kosningamar. í
ritsmíðinni sem var framlag hans
til sjálfshirtingarsamkomunnar
nefndi hann góðærið sem eina af
orsökunum fyrir hrakfömm flokks-
ins.
Svavar er langtum of greindur
maður til þess að láta svona lagað
útúr sér öðmvísi en í flaustri eða í
einhverskonar fári sem gæti hafa
verið afleiðing svartasta hugarvfls.
Að bera það á borð fyrir menn
að stjómmálaflokkur geti ekki
blómstrað í góðæri samsvarar því
að líkja flokknum við þá tegund
kaktusa sem þrífst ekki nema í
eyðimörkum. ,
XXX
Annað framlag til þjóðmálaum-
ræðunnar en samt nokkuð af
öðmm toga sá dagsins ljós í einu
dagblaðanna undir lok stjórnar-
myndunarþófsins. Tilefnið var
upphlaup Karvels hins vestfirska
og lætur blaðið aumingja manninn
skýra ástæðuna fyrir óánægju sinni
með svofelldum hrærigraut:
„Málum er skipt með þeim hætti
að Alþýðuflokkurinn hefur ekki
fengið þau mál sem hann hefði
þurft að ná í til að koma máium
frekar á hreyfíngu."