Morgunblaðið - 08.11.1987, Qupperneq 1

Jli0r$íimMaí»ífo
PRENTSMIÐJA MORG UNBLAÐSINS
MENNING
LISTIR ,
SUNNUDAGUR 8. NÓVEMBER 1987
þykk bindi af ævisögu
Tryggva Gunnarssonar.
Mér finnst ég þekkja
hann nægilega vel af
bakhlið seðlanna, og
mér er ekki um þessar
þungu bækur. Óttast
undir niðri að þær kunni
að taka uppá eina nótt-
ina, meðan heyblásarinn
ymur í svikalogni við
vindaugu hlöðunnar að
falla í höfuð mér og
sundra einstæðum
draumum. En þarna vill
Björg hafa þær. Þarna
eru þær á réttri hillu,
segir hún. Mér er ekki
alveg Ijóst hvað hún á
viðj en þar við situr.
Eg er ekkert farinn
að hreyf a mig pnn, en
sest nú upp við dogg og
tanna sængurverið,
framkalla notalegt marr
meðan ég renni augum
um þennan fjórveggja
heim sem hægt er að
einangra með lykli, og
mála i skjannalitum.
Heimum má alltaf
breyta.
SJÁNÆSTUSÍÐU.
Ég ræð engu um það hvert
sögupersónan ferðast
- SEGIR GYRÐIR ELÍASSON,
SEM E R A Ð GEFA ÚT SÍNA FYRSTU SKÁLDSÖGU
Draumsólir
vekja mig,
andartak er
ég óviss um
staðsetn-
ingu mína i þessum eða
hinum heiminum, Ijósa-
krónan kemur mér á
sporið; áþekk risavöxn-
um dordingli spinnur
hún sig niður að mér.
Þráðbeint. Ég man
skyndilega að þetta her-
bergi er næsta vistar-
vera við stigaskápinn.
Hinummegin hans sofa
Björg og Agúst, bak við
glugga sem tjaldað er
fyrir með hveitipokalé-
refti. ÉG sé af takmörk-
uðu Ijósmagninu sem
berst inn um minn eigin
glugga að ytri sól verður
fjarverandi þennan dag.
Mér léttir ósjálfrátt og
muldra einhver blóts-
yrði. En man þá eftir
Axlar-Birni og skugga-
veröld hans. Flýti mér
að láta veggina berg-
mála: ekki bölva sólinni,
ekki bölva sólinni, ekki
bölva sólinni, ekki bölva,
ekki.
A útsagaðri krossvið-
arhillu yfir höfðalaginu
liggja þrjú þverhandar-

HVATNING, HÓLEÐA
HJÓM?
UM LISTGAGNRÝNI
C 4
4