Morgunblaðið - 18.02.1988, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. FEBRÚAR 1988
© 1985 Universal Press Syndicate
7)
Pðemigerð heymae&L."
Ást er ...
.. ■ eitthvað dýrmætt.
TM Reg. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
o 1986 Los Angeles Tlmes Syndicate

Blessaður vertu I trollara-
buxum þegar þú kemur á
morgun. Annars er hætt
við að hundurinn rífi bux-
urnar og bíti þig síðan í
fótinn!
Með
morgimkaffinu
Ertu viss um að þetta sé
nægilegt?
HÖGNI HREKKVÍSI
„J/EJA þA,í?A£?/H(JNPI þÓ A.M.KE/N-
hvbr. a& bg 'a af/vi/e u r vag i «
-7-/9

ÍElr-
77
Nagladekkin:
Oforskömmuð aðdróttun
Kæri Velvakandi.
Einhver R.S. skrifaði um nagla-
dekkin sl. fímmtudag og tekur þar
töluvert uppí sig.
R.S. telur að góð snjódekk dugi
utanbæjar að vetrarlagi. Slæmt er
ef íslendingar eru búnir að gleyma
hvar þeir búa á hnettinum og búnir
að gleyma því að hér getur verið
ófærð og hálka mánuðum saman.
Hvemig dettur R.S. í hug að menn
noti nagladekkin bara af því að
þeir eigi þau? Þetta er bamalegt.
Að drótta því að fólki, sem af örygg-
isástæðum eingöngu notar nagla-
dekk á vetuma, að það taki „ímynd-
aða hagsmuni fram yfír þjóðar-
hagsmuni" er vægast sagt ófor-
skammað og ekki svara vert.
Um bílaþvottinn er best að brosa,
viðkomandi virðist ekki vita um
hvað hann er að ræða.
Að lokum dregur spekingurinn
R.S. vísindi sín saman í þijár grein-
ar, hveija annarri hlægilegri, þar
segir:
1. Nagladekk eru sjaldnast nauð-
synleg.
2. Hægt er að hafa sandpoka í
skottinu til öryggis!
3. Að draga nokkuð úr hraðanum
o.s.frv.
íslenskir bifreiðaeigendur hafa
sannfærst um það á liðnum áratug-
um að nagladekk auka öryggið til
muna þegar ísing er, sem er hreint
ekkert sjaldgæft fyrirbæri á ís-
landi, og þess vegna nota þeir þau.
Fáir bifreiðastjórar mundu sam-
þykkja að ávallt sé nauðsynlegt að
hafa sandpoka í skottinu, sumir
hafa vélina í skottinu og ekkert
dugar þegar hált er, nema nagla-
dekk. Já, reyndu, R.S., að láta land-
ann draga úr hraðanum. Þetta hef-
ir verið reynt í áratugi en alltaf
eykst hraðinn og alltaf fjölgar slys-
unum. Þetta er því afar mikil ósk-
hyggja og raunar bamalegt.
Eg nota nagladekk allan veturinn
og vona ég að það geri allir, sem
ekki vilja renna stjómlaust á menn
eða ökutæki þegar hált er. Vonandi
rennur R.S. á þessari fírru sinni.
Bílstjóri
Upplýsingafulltrúa í
allar opinberar stofnanir
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til — eða
hringja milli kl. 10 og 12, mánu-
daga til föstudaga, ef þeir koma
því ekki við að skrifa. Meðal efnis,
sem vel er þegið, eru ábendingar
og orðaskiptingar, fyrirspumir og
frásagnir, auk pistla og stuttra
greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og
heimilisföng verða að fylgja öllu
efni til þáttarins, þó að höfundur
óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina þvf til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti
sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
Til Velvakanda.
Ég er einn af þessum gömlu
mönnum, sem ekki hef bíl til um-
ráða, og á erfítt með að láta snúa
mér frá einni opinberri skrifstofu
til annarrar, þangað til maður er
kominn í hring og botnar hvorki
upp né niður í kerfinu og hreinlega
gefst upp.
Um daginn þurfti ég að fá svör
við ýmsum málum, svo einhver
benti mér á að fara í Trygginga-
stofnun ríkisins, því þar væri frá-
bær upplýsingadeild. Ég lagði því
leið'mína þangað og þar var ekki
komið að tómum kofanum. Ég fékk
einstaklega ljúfmannlega af-
greiðslu og var meira að segja
hringt fyrir mig í aðrar opinberar
stofnanir til að leita fyrir mig um
fyrirgreiðslu.
Þetta ber að þakka og óskandi
að fleiri opinberar stofnanir tækju
sér það til fyrirmyndar.
Sigurður Jónsson
Víkveiji
Igær var öskudagurinn, mikill
gleðidagur bamanna, sem
mörg hver klæddu sig upp í til-
efni dagsins í litskrúðuga bún-
inga. í rímfræði Menningarsjóðs
segir um þennan dag, að hann
sé ávallt miðvikudagur í 7. viku
fyrir páska og fyrsti dagur 40
virkra daga páskaföstu eða svo-
kallaðrar sjöviknaföstu.
Askan er hins vegar gamalt
tákn iðrunar og var á miðöldum
notuð við guðsþjónustur þennan
dag, er pálmagreinar frá pálma-
sunnudegi árið áður voru
brenndar. Hefur þessi siður
haldizt í rómversk-kaþólskri
trú. Leikir með öskupoka eru
síðari tíma fyrirbæri, upprunnir
eftir siðaskipti.
En öskudagurinn á sér tvo
bræður, bolludag og sprengi-
dag. Bolludagurinn er mánu-
dagurinn í föstuinngangi. Nafn
dagsins er kennt við bollur, sem
siður er að borða þennan dag.
Þótt siðurinn sé erlendur, mun
nafnið á deginum vera íslenzkt.
Sprengidagur var áður fyrr
nefndur „sprengikvöld" og er
þriðjudagur í föstuinngangi.
Hann er kenndur við kjöthátíð
mikla í kaþólskum sið erlendis
og er á undan föstunni. Orðið
skrifar
sprengikvöld mun þó ekki koma
fyrir í rituðum íslenzkum heim-
ildum fyrr en á 18. öld, segir í
rímfræði Menningarsjóðs. En
saltkjötsát íslendinga er sem
sagt af sama stofni og kjöt-
kveðjuhátíðimar í Rio, sem
frægar eru um víða veröld og
myndir birtast frá í fréttum ár
hvert.
xxx
Síðastliðinn laugardag ætlaði
lítill drengur að kaupa af-
mælisgjöf handa vini sínum í
Kringlunni, nánar tiltekið í
Pennanum, sem þar er til húsa.
Hann kom rétt í þann mund er
verið var að loka, klukkan var
nokkrar mínútur yfir fjögur. í
dyrunum stóð ungur maður og
gætti þess að enginn kæmist inn
í verzlunina, en nokkrir við-
skiptavinir hennar höfðu ekki
lokið viðskiptum sínum og voru
því enn inni í verzluninni.
Drengurinn bað manninn um
að hleypa sér inn, hann vissi
hvað hann ætlaði að kaupa og
yrði „enga stund“. En ungi
maðurinn í dyrunum sagði blátt
nei og sá ekki aumur á drengn-
um — búið væri að loka. Þessi
framkoma er í senn harðneskju-
leg og afskaplega fráhrindandi.
En drengurinn dó ekki ráða-
laus. Hann hljóp yfír í Hag-
kaup. Þar stóð einnig dyravörð-
ur til þess að vama viðskiptavin-
um inngöngu á sömu forsendu,
búið væri að loka. Drengurinn
bar upp erindið með sama hætti
og í Pennanum. Og viti menn,
dyravörðurinn opnaði dymar og
sagði: „Gjörðu svo vel, vertu
bara fljótur." Þannig bjargaði
þessi velviljaði og manneslgu-
legi dyravörður því, að 11 ára
gamall drengur kom ekki tóm-
hentur í aftnælið til vinar síns.
XXX
Umferðarsljósin á gatna-
mótum Hafnarstrætis og
Kalkofnsvegar virðast tefja
mjög umferð um Hafnarstræti
eftir að þau voru sett upp. Um
það vitna langar biðraðir bíla,
sem á stundum em svo langar
að þær ná alllangt vestur á
Vesturgötu eða í Aðalstrætið.
Eitthvað hlýtur tíðni þessara
ljósa að vera röng — eða er hér
dæmi um að umferðarljós geti
orðið til trafala í umferðinni?
IVJ XV