Morgunblaðið - 01.03.1988, Side 16

16 B
jBorgunbtafti& /ÍÞRÓTTIR ÞRLEUUDAGUR 1. MARZ 1988
Reynsluakstur / IsuzuTrooperWagon
Ferðalangur
Það er ekki langt síðan Isuzu jepparnir komu fyrst á okkar land. 1981 settu þeir kúrsinn hingað
frá heimalandinu, Japan, og tóku þann kostinn að byrja Evrópugöngu sína hér. Eins og búast
mátti við, var þessum bíium tekið með hæfilegri tortryggni til að byrja með. Þeir höfðu ekki útlit-
ið með sér, þótt stflhreinir væru. Voru ósköp venjulegir, hreinir og beinir, gáfu engin fyrirheit um
töffarahátt og sýndu á engan hátt ríkidæmi eigandans. Þá voru spurnir af barnasjókdómum í
bensínbflnum, vildi blotna í skafrenningi. Enn eru Isuzu jepparnir nánast eins í útliti, en hafa feng-
ið upplyftingu með skrautröndum, sjúkdómarnir hafa verið iæknaðir, a.m.k. hvað skafrenninginn
varðar. Við fengum tvo af lengri gerðinni í reynsluakstur, LS gerðina, sem er fínni gerðin, með
2,6 lítra bensfnvélinni og DLX með túrbó dísilvél. Við ókum bensínbflnum meira og höfðum hinn
til þess að finna hverju munar, einkum á vélunum. Hér á eftir segjum við svo frá því, hvernig
þeir sanna sig.
Morgunblaðið/Þórhallur Jósepsson
í slfku landl sem þessu fer Trooperinn á kostum, Qöðrunin nýtur sín vel.
utillátur
dugnaðarforkur
Ekki allur þar sem hann er séður
Isuzu Trooper kemur fyrir sjónir
sem venjulegur bfll, þegar hann er
fyrst litinn augum. Þó sést ef að
er gáð, að hann er alls ekki eins
og nokkur annar. Útlitseinkennin
eru beinar línur, jafnvel framrúðan
er bein. Hann sýnist vera ógn lang-
ur, þ.e. lengri gerðin, sem þeir kalla
Wagon. Það vekur athygli, þegar
gengið er í kringum hann, að aftur-
hurðimar eru tvær. Sú stærri er
opnuð rétt eins og hliðarhurðimar
og dugir f öll venjuleg not, ef'eitt-
hvað óvenjulega fyrirferðamikið
þarf að komast inn, þá má opna
hálfhurðina. Þá er hann eins og
besti sendibfll að koma dótinu inn-
fyrir.
Amerískur stfll
Innandyra blasir við alklætt
rými, hlýlegt og notalegt. Mæla-
horðið er hlaðið mælum og ljósum,
allt eru það mælar sem búast má
við að séu þar og flestir vilja hafa
í bfl af þessu tagi. Þegar stjómtæk-
in eru skoðuð, kemur í ljós að þau
eru um margt að amerískum hætti.
Ljósatakkinn er í borðinu vinstra
megin við stýrið, í borðinu eru
reyndar allir takkar nema fyrir
framrúðuþurrkur og stefnuljós. Það
er nokkuð önugt, að þurfa að teygja
sig í takkana, einkum í myrkri,
getur verið þónokkuð fálm að fínna
þá. Reyndar eru hnappamir fyrir
rafdrifnu rúðumar í LS bflnum í
hurðinni og lóðréttir. Það hafði í
för með sér heilmiklar æfíngar að
nota þá, þar til rétta handtakið
fannst, eftir það var það ekkert mál.
Ljúfiingur
Við erum stödd í bensínbflnum,
Isuzu Trooper LS af lengri gerð
með fímm dyrum og sex hurðum.
Fyrst þarf að pumpa bensíngjöfína
einu sinni til þess að hann hoppi í
gang, hann er nefnilega með blönd-
ung, tveggja hólfa. Vélin tekur við
sér og gengur nokkuð gróflega
hægaganginn. Setjum í gír, kúpl-
Helsti
búnaður
X = Trooper LS
* = Trooper DLX
0 = Fáanlegur búnaður
- = Ekki fáanlegt
Aflstýri X *
Læsing á afturdrif 0 0
Driflokur X *
Útvarp og segulb. X *
Snúningshraðamælir X *
Olíuþrýstimælir X * I
Aukamælasett X *
Klukka X *
Álfelgur X 0
Tvöf. ör.gler í framr. X *
Rafdr. rúðuvindur X -
Samhæfðar læsingar X *
Þurrka og sprauta
á afturrúðu X *
Rafmagnsspil 0 0
Þokuljós framan X 0
Isuzu Trooper Wagon LS, hár á
ingin er létt og löng gírstöngin
smýgur í gírinn eftir smáfyrirstöðu,
svona eins og til að láta vita, að
hún sé á réttri leið. Viðbragðið er
prýðisgott þegar við ökum af stað.
Skiptingamar ganga liðlega fyrir
sig og vélin gengur þýðlega um
leið og hún er komin upp fyrir þús-
und snúningana. Þessi vél hefur
afbragðsgott lágsnúningsafl, það
svo, að við þurftum sárasjaldan að
fara yfír 3.500 snúningana, jafnvel
í lausasandi. Ekið um götumar og
bfllinn hagar sér eins og fólksbfll.
Það kemur í ljós, að hann er hreint
ekki jafn tröllvaxinn og hann virtist
vera við fyrstu sýn, hann smýgur
léttilega um stæði og götur, lauf-
létt stýrið og öflugar bremsumar
gera sitt. Þetta er hreint ekkert
mál, hann er hreinasti ljúflingur að
aka innanbæjar. Þá er næst að drífa
sig upp í sveit og reyna svolítið á
hann.
ísnjóogbyl
Yokohama barðamir læsa grófu
munstrinu í hálan snjóveginn. Það
var aðeins í verstu hálkunni, að
okkur þótti rétt, að setja í framdrif-
ið. Þar sem lokumar voru tengdar,
þurfti ekki annað að gera en að
færa til skiptistöngina á millikass-
anum, ekki þurfti að stoppa. Mjóg
þægilegt og framdrifið tengist
átakalaust, um leið kviknar skært
aðvörunarljós í mælaborðinu. Það
slökknar aftur og lætur vita, t.d.
ef ekki hefur verið tekið nægilega
vel í stöngina og framdrifíð er ekki
tengt. Bfllinn dreifír þyngdinni svo
vel á öxlana, að nær aldrei varð
þess vart, að hann hlypi upp í spól,
þótt hált væri undir á venjulegum
MorgunblaÓið/Júlíus Sigurjónsson
Mælaborðlð ( Trooper er vel hlaðið og sést vel á mælana, en rofar eru ekki
nógu vel staðsettir.
Morgunblaðið/Þórhallur Jósepsson
þjólunum og rúmgóður innandyra. Stflhreinn og laglegur bíll.
vegi og aðeins afturdrifið tengt.
Jafnvel ekki þótt tekið væri af stað
upp í móti í allbrattri brekku. Auð-
vitað var hægt að spóla, með því
að gefa hressilega í, en mjög auð-
velt að komast hjá því, góðir barðar
og góð þyngdardreifíng.
A leiðinni austan yfir Fjall lentum
við í þessum fína blindbyl, skaf-
hríðarkófi og roki. Þá flaug upp í
hugann að nú myndi blessuð kveikj-
an e.t.v. blotna og þar sætum við
þá ósjálfbjarga, gamli vöggusjúk-
dómurinn tæki sig upp. Ekki fór
svo. Trooperinn er greinilega orðinn
alheill af því meini, tók ekki eitt
feilpúst. Þama í bylnum sáum við
kosti þess að sitja hátt, eins og í
Isuzu Trooper. Geisli ljósanna skar
bylinn neðan augnhæðar og þótt
nokkrir aðrir á lægri bflum ættu
þama í erfiðleikum vegna blindunn-
ar, sáum við alltaf vel til. Vegurinn
hvarf að vísu annað veifíð, en stik-
umar sáust vel. Svo komu sérstök
þokuljós, nærljós, að góðum notum
líka. Trooperinn stóðst sem sagt
skafrenningsprófíð með sóma.
Góður bröltari
Utan vegar er aldrei beinlínis
þægilegt að aka. Þar eru hopp af
ýmsum gráðum venjan og því mik-
ils vert, að bfllinn geri ekki meira
úr þeim en efni standa til. Helst á
hann að draga úr hoppinu og fara
vel með ökumann og farþega, slá
þeim ekki. við og hrista ekki úr
þeim nýrun. Þama er vandrataður
meðalvegurinn, á milli þess að
bíllinn sé burðarmikill og gijóthast-
ur afburða bröltari og þess, að hann
sé eins og kiknaður í fjöðrunum,
skellandi sér niður á kviðinn við
minnstu ójöfnu. Trooperinn fer
þama harla góðan meðalveg. í
minni ójöfnum og á litlum hraða
er hann svo þægilegur, sem krefj-
ast má. Þegar meira tekur í fjaðr-
imar, eykst fyrirstaða þeirra og
hann hnykkir af meiri krafti. Mikið
þarf til að hann skelli kviðnum nið-
ur. Það er sem sagt hægt að ferð-
ast í honum utan vega án mikilla
pústra.
Vélaraflið kemur sérlega vel út
í snjóbrölti og utan vega. Hann
hefur mjög gott afl_ á lágsnúningi
og þess vegna hægt að teygja sig
býsna langt í hærri gírunum. Kem-
ur sér, þegar ná þarf góðri ferð upp
í einhveija erfíða brekkuna eða í
snjóskafl. Lága drifíð er tengt með
sömu stöng og framdrifíð, liðugt.
Hann klifrar vel og fer yfir krapp-
ari hryggi en ætla má, miðað við
lengd á milli hjóla, lægst 22,5 senti-
metrar undir bflinn, hærra undir
miðjuna. Framleiðandinn gefur upp,
að hann klífí upp 52 gráða halla
(ef fast er undir) og þoli 45 gráða
hliðarhalla.
SullaA í polll
Við þæfðum í svolitlum snjó og