Morgunblaðið - 30.07.1989, Síða 20

20 L'v^Illlfflll MORGUNBLAÐIEi VEROLD/HLAÐVARPIIMN SUNNUDAGUR 30. JÚLÍ 1989
HðSGANGAR
okkar á milli ...
■ Þingmenn og starfsmenn
júgóslavneska þingsins em þjóf-
óttir í meira lagi samkvæmt frétt
í júgóslavneska dagblaðinu Vec-
emje Novosti. Skýrði blaðið firá
þvi að þingmennirnir hefðu á
undanförnum ámm slegið eign
sinni á ýmsa muni þingsins alit
frá kristallsglösum upp í hillur,
teppi og aðra innanstokksmuni.
H 17 ára Vestur-Þjóðveiji
ákvað á dögunum að ganga úr
skugga um, hvort safhið í heima-
borg hans Liidenscheid gerði
greinarmun á list og rusli.
Reyndist ýmsu vera áfátt í þeim
efoum. Drengnum tókst að fá til
sýnis í safninu, undir listamanna-
nafhinu Mike Muly, tylft af göml-
um skóm og sandölum, sem lista-
verk er bar heitið „Ást notuð upp
til agna“.
■ Orð og athafnir stjómmála-
manna fara ekki alltaf saman.
Þannig hefúr ítalski ráðherrann
Enrico Ferri, sem á síðasta sumri
barðist fyrir því að hámarkshraði
á ítölskum hraðbrautum yrði
lækkaður niður í 130 km á virk-
um dögum og 110 um helgar,
margsinnis verið staðinn að verki
á ofsahraða. Nýlega var ráð-
herrann t.d. gripinn á 180 km
hraða á milli Mílanó og Torínó
og á 90 km hraða í miðri Mílanó
eftir að hafa virt rautt ljós að
vettugi.
■ Fjögurra kílóa regnbogasil-
ungi var ekki hugað Iangt líf er
hann stökk úr fískabúrinu sínu,
í dýragarði í Somerset í Eng-
landi, yfir í næsta búr. Nágrann-
ar silungsins vom nefnilega suð-
ur-amerískir mannætufiskar af
tegundinni Piranha sem þekktir
em fyrir stálbeittar tennur sínar
og ógnvekjandi grimmd. Leiks-
lok urðu þó önnur en menn áttu
von á. Þegar loks tókst að
„bjarga“ silungnum hafði hann
lagt sér til munns sex Piranha-
fiska og áttu hinir „fótum sínum"
Qör að launa.
FLORIDA - OG
FUÓTSHLÍEHN
MIKILL er munurinn á Flórída og
Fljótshlíðinni og fátt e.t.v. sambæri-
legt nema náttúrafegurðin, sem er
þó sitt h vorrar tegundar vegna hnatt-
stöðu staðanna, og himinh volfið sem
er það sama á báðum stöðum. Fólkið
í Flórída horfir á sömu sljömur og
sama tunglið og þeir sem í Fþ'ótshlí-
ðinni em og sama sólin vermir báða
staðina — annan óþarflega mikið, hinn
helst til lítið. Ollu í heiminum er mis-
"skipt. Enn eitt sumarið kúrir meiri
hluti Islendinga í húsum inni vegna
sífelldrar súldar, rigningar og hrá-
slaga, og flugsamgöngur traflast um
hásumar vegna þoku og lágra skýja
meðan þeir sem í Flórída búa stynja
undan hita og sól og láta sérstakan
vélbúnað kæla hýbýli sín og bíla dag
og nótt.
Frá Atia Steinarssyni í 1 A. '*) [
ST.CLOUD IHgj
Frá því um miðjan maí fram í
september er hitinn í Florída
yfirleitt 30-35° C upp úr hádeginu
en fer niður í 20-25° að nætur-
lagi. Að vetrarlagi er daghitinn
hér 20-25° en fer niður í 10-15°
að næturlagi — nema í „kulda-
köstum", sem geta orðið eitt eða
tvö á hveijum vetri og standa
nokkra daga í senn. Það er vetur-
inn hér í Flórída, og þá getur hita-
stigið nálgast núllið. Frost varir
hér aðeins fáar klukkustundir í
senn, aldrei heilan sólarhring.
Ég nefni þetta hér, af því að í
Morgunblaðinu má oftast daglega
lesa hitastigslýsingu víðsvegar í
heiminum. Ymsir munu taka þá
lýsingu alvarlega, þó hún sé þeim
annmörkum gædd, að aðeins er
tilgreint hitastig á hinum ýmsu
stöðum, þegar klukkan er 12 á
hádegi á íslandi. Af þessu leiðir
að aldrei er þar tilgreint annað
hitastig í Orlando heldur en þegar
þar er einna kaldast — eða rétt
fyrir eða um sólarupprás. Flestar
alvöru veðurstofur tilgreina bæði
hámarks- og lágmarkshitastig
yfir sólarhringinn á hveijum stað.
Það kemst e.t.v. einhvemtíma í
sama horf á íslandi — kannski
um aldamótin eða svo.
Vegna hita og veðursældar
hefur Flórída smám saman orðið
ein mesta ferðamannaparadís sem
um getur í heimi. Hér er líka
meira gert fyrir ferðamenn en
víðast annars staðar — eða nán-
ast allt sem hugsast getur og
mannlegu hugviti getur dottið í
hug. Allir vilja fá ferðamenn til
sín, og láta þá taka upp peninga-
buddu sína sem tíðast.
íslendingar segjast iíka vilja
ferðamenn í stríðum straumum.
Þeir vilja áreiðanlega fé þeirra —
og með sem minnstri fyrirhöfn
og fyrirgreiðslu. Ég skrapp í
Fljótshlíðina um daginn í stuttri
heimsókn til íslands. Við hjónin
höfum árum saman hlaðið
lífsbatterí okkar m.a. þar og und-
ir Eyjafjöllum, skroppið þangað
um helgar eða að kvöldlagi og
notið þar bjartra kvölda með
snæðingi í Skógaskóla, Hvolsvelli,
Hellu eða Þingvöllum. Nú átti að
endurnýja heimsóknina að Hlíðar-
enda og í Þorsteinslund, þann
yndislega stað. Við bjuggumst við
að renna að hliðinu þar á malbik-
uðum vegi, því lítið var eftir að
malbika af Fljótshlíðarvegi þegar
við vorum þarna síðast á ferð fyr-
ir tveim árum.
En viti menn. Ekkert hafði ver-
ið malbikað, en ýtt upp nýju veg-
arstæði, sem var þennan daginn
illa fært þó farkosturinn væri
sænsk gæðavara frá Saab. Vegar-
stæðið hafði verið flutt úr rót
hlíðarinnar út á áraurana þar sem
það var illa fær malarhrúga. Við
illan leik komumst við yfir malar-
hryggi á vegarbrún eftir afleggj-
ara upp á gamla veginn milli Þor-
steinslundar og Múlakots, aðeins
til að sjá að búið er að loka í
báðar áttir. Við staðnæmdumst
við hlið sem á var varúðarmerki
frá Vegagerðinni. Hliðið var
rammlega lokað. Við urðum að
láta okkur nægja að sjá Þorsteins-
lund úr nokkur hundruð metra
fjarlægð — kannski í síðasta sinn.
Við komumst eftir annarri
„fjallaleið" að Múlakoti og nutum 1
garðsins þar enn einu sinni, þó
gullregnið bak við gamla bæinn
gleðji augu vegfarenda ekki leng-
ur. Þama er nú grafarkyrrð eins
og í kirkjugarði, þar sem áður
ómaði allt af fjöri og nýir græð-
lingar uxu við hvert fótmál.
Ferðin í Fljótshlíðina sem átti
að verða sókn eftir lífsorku var
för vonbrigða. Ég get varla ímyn-
dað mér að við séum einu vegfar-
endumir sem hafa horfið sneyptir
á braut — alveg að ástæðulausu.
Fljótshlíðin er dýrmæt og söguleg
perla — ein af mörgum á íslandi
— sem auðvitað má ekki loka. Það
er ekki nóg til að byggja upp
ferðamannaland að hafa hring-
veg, ef hvergi má út af honum
aka til að njóta unaðsríkrar nátt-
úm. Ferðamenn vilja greiðan að-
gang að fögrum svæðum og sögu-
legum minjum, þeir sætta sig við
umgengnisreglur en ekki lokun.
Það er sérstök list að þjóna
ferðamönnum og til að geta
stundað hana þarf sérstaka skap-
gerð. Kannski hafa Islendingar
ekki þá skapgerð og þá þjónustu-
lund. Þeir hafa hana í Flórída og
þreytast aldrei á þeim endalausa
straumi ferðamanna sem þangað
liggur, enda hafa margir lifibrauð
sitt af ferðamönnum. í Disney-
görðunum starfa t.d. 33 þúsunda
manna og þangað koma hundmð
þúsund manna á hveijum degi.
Samt sést þar aldrei dós eða
flaska á grasflöt eða sælgætisbréf
á göngustígum. Þetta er hægt ef
viljinn er fyrir hendi — en vanti
viljann gerist fátt.
Kvennaskólapíur
HSK Blönduóss ’68-’69
í tilefni tuttugu ára tímamótanna ætlum við að
hittast helgina 9.-10. sept. 1989.
Vinsamlegast hafið samband við eftirtalda aðila
fyrir 15. ágúst 1989:
Þórdísi sími 53073, Unu, sími 611285, Elísabetu,
sími 611831.
EINSTAKLEGA FALLEGAR
sælkeraferðir um vínupp-
skerutímann
í Portúgal í átta daga.
Gist verður á herragörðum
og í höllum og maturinn ekki
af verri endanum.
Fararstjóri: Friðrik
Ásmundsson Brekkan.
Bókið strax því þátttakenda-
fjöldi er takmarkaður við 20
manns í hverri ferð.
Brottfarir:
21. september, 28. september
og 4. október.
Verið velkomin.
EVRÓPUFERDIR,
SÍMI 628181.
Græna byKingin
Húsavík hefur (a.m.k. höldum við
það hér) fengið á sig orð fyrir
að vera í fegurri kantinum meðal
byggðra bóla þessa lands og hef-
ur þótt gróin og vel græn, eink-
um þó og aðallega á sumrin.
Húsvíkingar hafa hinsvegar ætíð
verið mismiklir ræktunarmenn
og iltölulega fáir sem sinnt hafa
ræktun og gróðursetningu af
veralegum áhuga utan eigin hús-
garða.
Fró Jóhannesi
Sigurjónssyni ó
s
Aþessu ári hefur þó orðið þar
allveruleg breyting á, ef ekki
hrein bylting og skapast hefur mik-
ill og almennur áhugi fyrir þessum
málum. Sl. vetur var haldin á
Húsavík fjölsótt ráðstefna um land-
nýtingu og gróðurvemd, þar sem
sérfræðingar úr gróðurgeiranum
upplýstu þingeyska áhugamenn um
aðskiljanlega náttúru náttúrunnar
og ræktun hennar. Og í framhaldi
af ráðstefnunni voru svo stofnuð
húsvísk samtök um gróðurvemd og
landnýtingu. Samtökin nefnast
HÚSGULL (sem er skammstöfun)
og er nafnið táknrænt fyrir þau
verðmæti sem aðstandendur þeirra
telja uppgræðslu og ræktun vera
fyrir þetta samfélag á Húsavík.
í sumar hafa menn svo heldur
Húsvíkingar á öllum aldri við
betur látið hendur standa fram úr
ermum og grænir fingur eru all-
staðar á lofti í bænum. Fólk á öllum
aldri hefúr lagt hönd á plóginn og
gróðursett tijáplöntur á völdum
stöðum í bænum. Klúbbar og félög
hafa líka sameinast í þessu átaki.
Og þegar þetta er skrifað er búið
að setja niður um 20.000 tijáplönt-
ur í húsvískan svörð.
Það tengist einnig þessu átaki
að í sumar verður sett upp 14 kíló-
metra löng girðing sem umlykur
bæinn og hluta af bæjarlandinu, og
þarna myndast griðland fyrir gróð-
ur og vettvangur fyrir áframhlald-
andi átak í uppgræðslu á næstu
árum og (vonandi) áratugum.
Þetta framtak og frumkvæði
ræktunarstörf í bænum.
ræktunarmanna á Húsavík hefur
vakið nokkra athygli og gæti orðið
öðrum bæjarfélögum fyrirmynd.
Húsagull fékk á dögunum myndar-
legt fjárframlag úr plastpokasjóði
Landverndar sem viðurkenningu
fyrir það starf sem þegar hefur
verið unnið og ekki síður það sem
verður unnið í náinni framtíð.
Raunar varð einn ágætur sveitar-
stjóri í nágrannasveitarfélagi
óþægilega var við þetta húsvíska
gróðurátak í vor. Hann ætlaði sem
sé að festa kaup á tijáplöntum til
niðursetningar í sveitarfélaginu.
„en það var bara ekkert að hafa
lengur, helvítis Húsvíkingarnir voru
búnir að kaupa hveija einustu tijá-
plöntu í landinu!"