Morgunblaðið - 04.04.1990, Síða 42

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. APRÍL 1990
42
+
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
SIGURLÍNA SÍMONARDÓTTIR,
Kleppsvegi 58,
sem lést 26. mars sl., verður jarðsungin frá Fossvogskapellu
fimmtudaginn 5. apríl kl. 13.30.
Lúðvíg Björn Albertsson, Kristjana Halldórsdóttir,
Halldór Bjarkar Lúðvigsson, Albert Björn Lúðvígsson.
Elskuleg móðir okkar, systir og mágkona,
SIGRÍÐUR ÓLADÓTTIR
frá ísafirði,
sem andaðist á Vistheimilinu Kumbaravogi 30. mars sl., verður
jarðsungin frá litlu kapellunni í Fossvogi fimmtudaginn 5. apríl
kl. 15.00.
Ásthildur Hjálmarsdóttir, Valgerður Óladóttir,
Sigrún Hjálmarsdóttir, Halldór B. Ólason,
Jón Hjálmarsson, Hulda Heiðrún Eyjólfsdóttir.
+
Þökkum auðsýnda vinsemd og hlýhug vegna andláts og útfarar
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐBJÖRNS KJARTANSSONAR
bifvélavirkja,
Karlagötu 6,
Reykjavík.
Auður Guðbjörnsdóttir,
Ása Guðbjörnsdóttir,
tengdasynir,
barnabarnabörn og barnabarnabörn.
+ Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð við andlát móður okkar, LILJU GUÐRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR kaupmanns, Kríunesi 5. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar 2A á Landakotsspít- ala. Jón Sigurðsson, Svanlaug Bjarnadóttir, Eydis Guðrún Sigurðardóttir, Páll Rúnar Ingólfsson, Lilja Rós Sigurðardóttir, Óli Guðjón Ólafsson, Þórir Sigurðsson og barnabörn.

+ Kæru ferðafélagar til Benidorm um land allt, innilegt þakklæti til ykkar fyrir vinsemd og samúð við andlát míns elskulega sambýlis- manns, SKÚLA ÞORLEIFSSONAR, Grandavegi 47, Reykjavfk, þann 10. mars. Guð blessi ykkur öll. Sigurborg Ólafsdóttir.

+ Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, SIGRÍÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR, Hrafnistu, Hafnarfirði, áður til heimilis í Fellsmúla 11. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki og læknum á lungnadeild Vífilsstaðaspítala fyrir hjúkrun og umönnun. Bergþóra Jensen, Gunnlaugur Jónsson, Helgi Ólafsson, Stella Þorláksdóttir, Steinunn Ólafsdóttir, Hreinn Helgason, Elmar Ólafsson, Agnes Árnadóttir, barnabörn og barnabarnabörn.

+ Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns mins, föður, stjúpföður, tengdaföður, afa og langafa, KÁRA SUMARLIÐASONAR, Hólavegi 38, Siglufirði. Guð blessi ykkur öll. Margrét Bogadóttir, Sigurlfna Káradóttir, Hreinn Júlfusson, Hjördís Káradóttir, Stefán Björnsson, Höskuldur Kárason, Sigurleif Guðfinnsdóttir, Theódór Bogason, Birna Berg, barnabörn og barnabarnabörn.
Bergþóra Friðþjófs-
dóttir — Minning
Fædd 15. júní 1954
Dáin 11. mars 1990
Að morgni mánudagsins 12. mars
barst mér sú frétt að Begga væri
dáin. Eg var harmi slegin. Þetta gat
ekki staðist, þó að ég innst inni hefði
átt von á þessu. Begga hafði átt við
alvarlegan sjúkdóm að stríða frá
fæðingu, en aldrei leiddi ég hugann
að því, þegar við vorum að alast upp
frænkurnar, að hún gengi ekki heil
til skógar.
Hún var full af lífi, áhugasöm og
spennt fyrir því sem hún tók sér
fyrir hendur. En það sem ákveðið
hefur verið, fá mennirnir engu um
breytt. Eftir alvarlega aðgerð í
London, sem ekki var lengur umflú-
in, lést Begga og bið ég guð að
blessa minningu hennar.
Samúðarkveðjur sendi ég Söru
dóttur hennar, föður, systkinum og
aðstandendum öllum og bið að al-
góður guð styrki þau í sorg þeirra.
Guðrún Stefánsdóttir
Bergþóra frænka mín lést 11.
mars sl. aðeins 35 ára gömul eftir
stóra hjartaaðgerð í Lundúnum.
Þetta er gífurlegt áfall fyrir aðstand-
endur, og er erfitt að trúa þessu,
þó vitað væri um sjúkdóm hennar
allt frá fæðingu, þá hafði hún alltaf
leynt einkennum hans og bar sig
alltaf eins og hún væri alheil, þar
til að þar kom að ekki voru aðrir
kostir en að hrökkva eða stökkva.
Hún hélt utan en átti ekki aftur-
kvæmt. Hennar tími var kominn.
Að vísu
að vísu
er stundin hverful og stutt
en gefum dýpt hennar gaum
sem alkyrrð vatni og auga
(Thor Vilhjálmsson)
Við Bergþóra vorum systkina-
dætur og þó ég væri heimagangur
í Hljóðakletti á mínum æskuárum
man ég fremur óljóst eftir Berg-
þóru, enda hafði hún sigjafnan lítið
í frammi og var auðvelt að hverfa
í stóran systkinahópinn og í miklum
gestagangi. Ég man þó að hún var
ljósið á bænum og einkum er mér
minnisstætt þegar Friðþjófur faðir
hennar kom heim í mat og kaffi,
spurði hann einatt eftir henni: Hvar
er „kartan". Hvar er Bergþóra.
Þetta fannst mér undarlegt enda
varla spurt mikið um krakkana á
þessum tíma nema þá helst til að
ná þeim inn á kvöldin. Nú veit ég
að hann hafði alla tíð áhyggjur af
henni enda hafði hún ekki fullt
líkamsþrek vegna hjartagallans og
var af læknum ekki spáð langra
lífdaga.
En Bergþóra óx úr grasi og virt-
ist spjara sig með hvaðeina sem hún
tók sér fyrir hendur. Hún fór í fram-
haldsnám að Reykjum í Hrútafirði
og síðar í Kvennaskólann og Sam-
vinnuskólann í Bifröst. Eftir nokk-
urn tíma í Reykjavík fluttist hún
heim í föðurhús, þá vanfær af Söru,
einkadóttur sinni, sem hún þrátt
fyrir aðvaranir lækna ákvað að
eignast. Hún reyndist hin besta
móðir og voru þær mæðgur einatt
saman. Bergþóra naut þess að ferð-
ast. Fór hún tvisvar til Bretlands
að heimsækja barnsföður sinn,
einnig heimsótti hún systur sína í
Kanada og fór nokkrar ferðir til
Spánar. Hún var frændrækin og
vinagóð og kunni vel að meta það
að skemmta sér með vinum og
vinnufélögum.
Sérhvað hefur sína tíð
svo er að hlæja og gráta.
Hóf er best
hafðu á öllu máta.
(Ókunnur höf.)
Leiðir okkar Beggu lágu svo
saman er hún hóf störf hjá Lands-
bankanum 1984 og þar störfuðum
við saman í 5 ár. Hún þótti fremur
seintekin en veltekin þegar frá leið
og fékk hún oft góð ummæli frá
viðskiptavinum, enda var hún greið-
vikin, einlæg og hreinskiptin og það
kunni fólk að meta. Við samstarfs-
fólkið áttum mikið í Bergþóru og
höfðum mikinn áhuga á hennar
málefnum, hvort sem það voru bíla-
kaup, ferðalög eða annað. Hún var
mikil smekkmanneskja og ávallt vel
tilhöfð og snyrtileg svo eftir var
tekið. Hún var alltaf jákvæð og vildi
vera með, ekki síst ef einhver okkar
fór í megrun, enda átti hún oftast
aukakíló sem máttu missa sig, en
væri eitthvað gott með kaffinu, var
in-inu frestað til morguns með dill-
andi hlátri og glensi.
Hún var mikill húmoristi létt í
skapi með jafnaðargeð og átti stór-
an þátt í að halda uppi þeim góða
starfsanda sem ríkti í bankanum.
Henni þótti vænt um sitt starf og
sinnti því af mikilli trúmennsku og
samviskusemi.
Hún var hjálpsöm við samstarfs-
fólkið og taldi það sitt verk að
hjálpa uppá þegar aðrir voru komn-
ir í þrot. Reyndar einkenndi það
þennan litla hóp í Landsbankanum
að vinna vel saman.
Ingvar S. Baldvins-
son - Kveðjuorð
Fæddur 12. janúar 1955
Dáinn 25. nóvember 1989
Laugardagskvöldið 25. nóvember
hringir síminn eins og svo oft áður.
Engum bregður við, enginn á von
á slíku reiðarslagi.
Kransar, krossar
og kistuskreýímgar.
Sendum um allt land.
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ.I
Álfhcimum 74. sími 84206
„Mamma þín var í símanum,
Hafdís mín, hann Ingvar bróðir þinn
er dáinn . . .“
Ingi bróðir minn, þessi stóri,
sterki, ósigrandi maður. Hvernig
má það vera? Hann var aðeins tæp-
lega 35 ára og átti að eiga allt lífið
framundan. Hann var nýbúinn að
eignast þriðju dótturina með Jó-
hönnu konunni sinni og hann naut
þess svo innilega að vera með þá
litlu í fanginu og hinar í kringum
sig.
Hvað gerist? Hver er tilgangur-
inn með þessari jarðvist? Hvar er
hann nú? Hvernig líður honum?
Fáum við að sjá hann einhvern tíma
aftur? Við spyrjum og spyrjum en
fáum engin svör.
Hann dó einn uppi á heiðum þar
sem hann naut sín svo vel. í lopa-
peysunni sinni með húfuna sína einn
í snjónum með hreina náttúruna og
ijúpumar í kringum sig. Ef hann
var ekki uppi á fjöllum þá vildi
hann helst vera í laxveiði. Það var
hans líf og yndi.
Við vonum að elsku stóra bróður
Beri maður létta lund
linast raunatetur
eigi hann bágt um eina stund
aðra gengur betur.
Bergþóra missti móður sína í
september ’88 og tók þá við heim-
ili föður síns sem þá var 82 ára
gamall, ásamt Magnúsi bróður
sínum, og nú er skarð fyrir skildi
í Hljóðakletti.
Ég kveð elsku frænku mína með
því hugarfari að enginn deyji meðan
hans er minnst og þakka góðar
stundir.
Friðþjófur, Sara, Magnús, Bryn-
hildur, Þórólfur og Mæja, guð styrki
ykkur í sárri sorg.
Kolbrún Stefánsdóttir
Það var sem myrkur umvefði allt
þegar ég heyrði fráfall Beggu fyrir
kl. 8 að morgni þann 12. mars. Það
var svo óhugsandi að hlátur hennar
myndi ekki eiga eftir að hljóma í
eyrum mér á ný. En það er nú svo
að Bergþóra er horfin á braut og
hvorki tregi né sorg fær því breytt.
Ég vil þakka fyrir allar þær stund-
ir sem við áttum saman, sérstaklega
þegar við vorum litlar og óaðskiljan-
legar, lékum okkur saman, sváfum
saman, hlustuðum á plötur og lærð-
um að spila á gítar saman o.s.frv.
Það yrði langur listi ef ég ætlaði að
telja nú allt það sem við gerðum
saman og plönuðum, en það var
sama hvað við vorum að gera, alltaf
réði gleðin ríkjum enda var ekki
annað hægt því Bergþóra hló að
öllu, sínum smitandi hlátri og tókst
alltaf að sjá það jákvæða í lífinu.
En leiðir skildu. Ég settist að í
Reykjavík en hún varð eftir á Rauf-
arhöfn, en er hún kom suður var
hún alloftast á mínu heimili og er
ég kom til Raufarhafnar á ný opn-
aði hún sitt heimili fyrir mér.
Ég minnist Bergþóru með gleði
og þakklæti fyrir allar þær dýrmætu
stundir sem hún hefur gefið mér.
Elsku Sara, ég votta þér innilega
samúð mína og öllum öðrum ástvin-
um hennar.
Særún Stefansdóttir
líði vel þar sem hann er núna. Við
söknum hans öll. Minningarnar
geymum við sem gimsteina í hjört-
um okkar og tökum þá óspart fram
til að dást að þeim.
Góður Guð, gefðu okkur öllum,
mömmu og pabba, Jóhönnu og
stelpunum, Huldu systur, Helga
bróður og okkur hinum styrk í þess-
ari miklu sorg.
Hafdís