Morgunblaðið - 09.06.1990, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. JUNI 1990
Ast er...
. . . að laka að sér mats-
eldina.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
c 1990 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgnnkaffinu
POLLUX
Maðurinn minn segir ad þú ger-
ir þér lítlð fyrir og notir nær-
fatnað minn.
HOGNI HREKKVISI
Dinglandi druslur á svölum
Til Velvakanda.
Ég vil færa konunni sem skrifaði
grein í Velvakanda sem ber heitið
„Gerum borgina okkar snyrtilegri"
þakkir. Sem betur fer hefur sá sið-
ur mikið til lagst af að hengja út
á svalir þvott enda yfirleitt aðstaða
til að setja upp snyrtilegar snúrur
á lóðum. En í tilefni þessarar grein-
ar langar mig að segja litla sögu
af eigin reynslu í sambandi við þess-
ar svalaþurrkanir. Ég bý í gömlu
grónu hverfi og held ég megi segja
að umgengni sé mjög góð. Ég bý
á 3. hæð og á móti stofuglugga
mínum blasa við svalir næsta húss,
og er örskammt á milli húsanna.
Nú verða eigendaskipti á annarri
hæð hússins og varð heldur breyt-
ing á útsýni mínu. Þarna eru settar
á svalirnar fjórar plastsnúrur með
dinglandi endum ásamt dinglandi
druslum. Oft dag eftir dag, á milli
má maður svo sjá á snúrunum alla
þá regnbogans liti sem plastþvotta-
klemmur hafa upp á að bjóða. Ég
er frekar seinþreytt til vandræða,
en þetta fór svo í taugarnar á mér
að ég gat ekki á mér setið að fara
á fund frúarinnar nýju og bera upp
(að mér fannst) kurteisislega kvört-
un, og benti' henni á að um leið og
við litum út um stofugluggann
blasti þetta beint við okkur, og um
leið að þetta væri ekki vani í þessum
húsum í kring, eins_ og hún hefði
eflaust tekið eftir. Ég hefði alveg
getað sparað mér þetta ómak, hún
bara horfði á mig undrunaraugum,
sagði með þótta að þetta væri sitt
mál, en ekki mitt. Það er komið á
annað ár síðan þetta gerðist og allt
situr við það sama. Þar er sem sagt
enn þetta sama útsýni sem blasir
við að viðbættu því að sjálfar sval-
irnar eru orðnar yfirfullar af alls-
kyns drasli. Svona lagað finnst mér
ekki einkamál hvers og eins því
þarna er verið að misbjóða fegurð-
arsmekk fólks. Tek sem sagt undir
með konunni sem kallar sig Fagur-
kera og sendi kveðju frá Fagurkera
Fagurkeri nr. 2.
Framlífslíffræði — vís-
indagrein framtíðarinnar
Til Velvakanda.
Náttúrufræði og líffræði fram-
tíðarinnar verður ekki einskorðuð
við líf jarðar okkar, heldur mun hún
einnig taka til meðferðar frumlíf
og framlíf á öðrum hnöttum. Við
verðum að hefja náttúrufræðina
upp yfir spiritisma, guðspeki og
ýmislegt rugl, sem heldur í dróma
öllum sönnum framförum í skilningi
á hinu raunsanna lífi tilverunnar.
Vitum, að jörð okkar er aðeins
sem agnar smákorn í stjarnheimi
alheimsins og að lífstjarna okkar
(jörðin) er aðeins ein meðal milljarð-
ar annarra lífstjarna.
Vitum, að framhald jarðlífs okkar
er á óteljandi jarðstjörnum annarra
sólhverfa. Þar eigum við fyrir hönd-
um óendanlega þroskamöguleika,
langt umfram þá, sem hér er kostur
á.
Vitum, að frumlífsstjama okkar
er aðeins ein af ótal frumlífsjörðum
alheimsins, og að framlífsstjörnur
alheimsins taka við innflytjendum
frá þeim öllum.
Þetta sem hér er sagt í örfáum
orðum eru aðeins nokkur frumdrög
hinnar nýju náttúrufræði, sem bíður
viðurkenningar, en hún er jafn-
framt undirstöðuskilningur þess að
meira verði vitað um tilveruna alla
og lífið sem heild.
Ingvar Agnarsson
Omurleg’ sjón við Ijörnina
Til Velvakanda.
í fyrrasumar, fyrsta sumarið,
eftir að aspirnar höfðu verið gróður-
settar á hinum nýja eystri bakka
Tjarnarinnar, urðu þær ekki það
augnayndi sem við borgarbúar
væntum. Þær virtust rétt ætla að
skrimta. Nú er það sama uppi á
teningnum. Flestar virðast dauðar
en nokkrar eru með eitt og eitt lif-
andi blað. Það er hreint ömurleg
sjón að þurfa að horfa upp á þetta.
Væri nú ekki rétt fyrir hina fríðu
fylkingu borgarfulltrúa að fá sér
göngutúr á eystri bakkanum og sjá
þetta sjálfir. Það virðist eitthvað
hafa mistekist við flutninginn. Úr
því sem komið er væri best að fjar-
lægja þessi dauðu og deyjandi tré
og skeila sumarblómum í staðinn.
Það er vonlaust að gróðursetja tré
í þeirra stað nú, komið fram í júní.
Miðbæingur
Víkveiji skrifar
Kunningi Víkveija sem þessa
dagana vinnur að því að gera
upp íbúð sína hefur orðið þess
áþreifanlega var, að fjárráð fólks
eru minni núna en fyrir einu eða
tveimur árum. Sagði hann Víkveija
frá því, að hann hefði farið í bygg-
ingavöruverslun til að líta á staðlað-
ar innfluttar eldhúsinnréttingar.
Þegar hann hafði ákveðið hvað
hann vildi og ætlaði að ganga frá
kaupum á ákveðnni innréttingu,
kom í ljós að það var ekki hægt.
Verslunin hafði ákveðið að liggja
ekki með neinn lager, heldur taka
einungis við pöntunum og varð því
kunningi Víkveija að sætta sig við
að bíða í nokkrar vikur eftir innrétt-
ingunni ellegar hætta við og fara
annað. Var honum tjáð að eftir-
spurnin væri svo lítil að ekki borg-
aði sig að liggja með lager. Það er
því þannig komið að ein stærsta
byggingavöruverslun borgarinnar
er orðin að hálfgildings pöntunarfé-
lagi. Síðast kynntist Víkveiji slíkum
verslunum er hann dvaldi um tíma
í kaupstað úti á landi.
xxx
amkeppnin á byggingavöru-
markaðnum er greinilega mjög
mikil og full ástæða til að hyggja
vel að verði og tilboðum. Víkveiji
ætlaði fyrir nokkrum dögum að
vera virkilega forsjálj og kaupa
málningu hjá sjálfum framleiðand-
anum og fá hana þannig ódýrari. I
góðri trú keypti Víkveiji nokkra
lítra af málningu, en varð heldur
en ekki undrandi þegar hann síðar
um daginn gekk inn í málningar-
verslun þar sem sams konar máln-
ing fékkst nokkur hundruð krónum
ódýrari. Þegar Víkveiji spurðist
fyrir um þetta hjá kunningja í mál-
arastétt, var honum tjáð að sam-
keppnin væri einfaldlega svona
hörð, málningin væri nánast seld á
heildsöluverði í verslunum. Sam-
kvæmt þessu er það einungis spurn-
ing um tíma hvenær grisjast frekar
um verslanir á þessum markaði.
xxx
Nú tíðkast það að sérstakar
sendinefndir frá Vesturlönd-
um fylgist með kosningum í
Austur-Evrópu til að tryggja að
allt fari fram samkvæmt ströngustu
kröfum. Síðast má nefna að
Steingrímur Hermannsson mun
verða í forsvari fyrir slíkri sendi-
nefnd sem fer til Búlgaríu. Víkverji
leggur hins vegar til að kallaðar
verði sendinefndir til Islands til að
fylgjast með kosningum hér á landi,
en framkvæmd kjörfunda er hér
með þeim endemum að hver sem
er getur labbað þar inn, nefnt nafn
og heimilisfang og síðan kosið —
án þess að hafa staðfest nafn sitt
með því að sýna skilríki. Enda mun
það gerast af og til að fólk sé svipt
kosningarétti með þeim hætti, að
einhver annar er búinn að kjósa í
þeirra nafni. Þrátt fyrir það hefur
ekki verið gripið til aðgerða.
Víkveiji hefur t.d. aldrei, frá því
hann fékk kosningarétt, verið beð-
inn um að gera grein fyrir sjálfum
sér með skilríkjum. Þó svo kjör-
nefndarmenn þekki kjósendur víða
úti á landi og þurfi þess vegna ekki
að hafa áhyggjur af þessu, þá finnst
Víkveija framkvæmd kjörfundar í
stórum kaupstöðum og í Reykjavík
fyrir neðan allar hellur hvað þetta
varðar. Víkveiji leggur því til að
sendinefnd frá Búlgaríu verði feng-
in til að fylgjast með næstu kosn-
ingum hér á landi.