Alþýðublaðið - 20.01.1959, Qupperneq 9

Iþróttafréttamenn fagna sigri og bera hetju lið sins út úv salnum á gullsóli, frá vinstri: Valgeir
Ársælsson, Axel Sigurðsson, Sigurður Sigurðs son, Atli Steinarss. Örn Eiðss. og Einar Björass.
en FH og HKRR gerðti jafnfefli 17:17.
HANDKNATTLEIKSKEPPN-
IN að Hálogalandi s. 1. sunnu-
dagskvöld tókst mjög vel, var
bæði spennandi og skemmti-
leg. Áhorfendur voru eins
margir og húsrúm freka'st
leyfði og virtust skemmta sér
konunglega.
Fyrri leikurinn var milli FH
og úrvalsliðs HIvRR að undan-
teknum KR-ingum. Leikurinn
var mjög jafn og fjörugur frá
byrjun til enda, eins og úrslit-
in benda til 17:17! Reykjavík-
urliðið byrjaði að skora og
stóð um tíma 2:0, en Hafn-
firðingar náðu sér fljótt a
strik og seint í fyrri hálfleik
stóð t. d. um tíma 8:5 fyrir FH,
en hálfleiknum lauk með 1
marks mun ' Hafnfirðingum í
vil.
Síðari hálfleikur var mjög
harður, sérstakiega síðustu mín
úturnar, en þá var leikið mað-
ur á mann, Reykjavíkuriiðið
hafði 1 mark yfir, þegar síð-
asta mínúta leiksins hófst, en
nokkrum sekúndum fyrir leiks
lok tókst Hafnfirðingum að
jafna. Þetta var nokkuð harð-
ur leikur en mjög skemmtileg-
ur fyrir áhorfendur og margt
skemmtilegt var gert. Guftn-
laugur Hjálmarsson skoraði
langflest mörk.
Dómari var Vaiur Benedikts
son og hafði fullkómið vald á
leiknum.
^BLAÐAMENN SIGR-
UÐU KR (í POKUM)
12:11.
Eftir leik FH og úrvals
HKRR, hófst aðalleikúr kvölds
'ins, þ. e. lið íþróttafréttaritara
gegn íslandsmeisturum KR (í
pokum). Liðunum var fagnað
mjög er þau gengu í salinn, lið
frá hvirfli til ilja, var honum
fagnað gífurlega.
Leikurinn hófst nú
uðu blaðamenn með
en misstu hann fljót
eftir snöggt upphlaup
meistaranna, hafnaði hann í
netinu hjá formanni landsliðs-
Á in.vndinrii sést dómarinn, Magnús Pétursson, heilsa Herði
Felixssyni, fyrirliða KR, en fyrirliði og flokksstjóri íþrótta-
fréttamanna, Einar Björnsson, horfir á.
KR-inga í broddi fylkingar,
síðan komu íþróttafréttaritar-
ar klæddir í svartan búning og
loks dómarinn, Magnús Pét-
ursson klæddur Arababúningi
STJÓRN íþróttabanclalags
Reykjavíkur boðaði blaðamenn
á siiin fnnd í íþróttahús Háskól
aris sl. laijgardag.
Gísli Haildórsson, formaður
ÍBR, flutti stutt ávarp og kvað
erindið vera að kynna nýtt
tæki, szm taka ætti í notkun
innan skamms, svokallað þol-
hjól, en með því er hægt að
fylgjast með, hvernig íþrótta-
mennirnir æfa og í hvernig út-
haldsæfingu þeir eru. Gísli
sagði, að fyrir tveim árum hefði
I
Renedikt Jakobsson íþrótta-
kennari verið sendur til Sví-
þjóðar og Danmerkur tii að
kýnna sér tæki þetta sem líkt-
ist mjög venjulegu reiðhjóli, að
því uridanskildu, að hjólin
vantar. Benedikt fór þessa för
á vegum íþróttabandaiags
Reykjavíkur, menntamálaráðu
neytisins og stjórn íþróttavall-
anna í Reykjavík. Gísli sagðist
vona, að tæki þetta gæti orðið
til þess, að betur yrði fylgst
Framhald á 2. síðu.
nefndar HSÍ, Hannesi Þ. -Sig-
urðssyni. Aftur byrja blaða-
menn með knöttinn, hann geng
ur með miklum hraða og eftir
nokkrar sekúndur varð mark-
maður íslenzka landsliðsins að
taka hann úr netinu, leikar eru
jafnir 1:1. Aftur skoruðu KR-
ingar og enn jafna blaðamenn
og var eins og liðin væru að
þreifa fyrir sér um veikleika
hvors annars. Markastaðan í
háifleik var 8:7 fyrir KR.
í síðari hálfleik færðist
meiri harka í leikinn og var
beitt allskonar brögðum, t. d.
stakk einn KR-ingur knettin-
um í pokann sinn og urðu mik-
il slagsmál upp úr því, varð
dómarinn að reka tvo úr hvoru
liöi út af, þ. á. m. hættulegasta
mann blaðamannaliðsins, Sig-
urð Sigurðsson. Rétt fyrir
Framhald á 2. síðu.
RÚMLEGA tvítugum auðn-
aðist Óskari Aðalsteini að
s'krifa skáldsögu, sem er sér-
stæð í íslenzkum foókmennt-
um, mun skipa þar sinn sess
um, langan ■ aldur og 'hefur þó
ekki verið eftir tekið eins og
verf væri. Þetta er hin stutta
saga Grjót og gróður. Þar er
lýst lífinu á blásnauðu heimili
tveggja kynsióða í kaupstað —
nánar til tekið ísafirði — á
dapurlegustu þrengingaárum
kreppunnar. Sagan er skrifuð
í samfelldum, skrúðlausum stíl,
sem hæfir efninu svipað og
hreinlegur samfestingur verka-
manninum og sjóklæðin sjó-
manninum. Atburðirnir eru
ekki stórbrotnir, en þó örlög-
þrungnir Iþví fólki, sem að
þeim stendur, fólki, sem, höf-
undur lýsir af bersöglu látleysi
á stökum stundum gleði og í
oftast lítt ræðum vanda um öfl
un d&glegs brauðs. Áróðurs-
laust og eðlilega leiðir hvað af
öðru, og svo nöturleg og skart-
laus sem sagan er, hvílir yfir
henni jákvæður blær, sem fyrst
og fremst mótast af gerð per-
sónanna í ölium þeirra frum-
stæða einfaldleik.
Næsta bólc Óskars Aðal-
steins, stór skáldsaga, náði ekki
þessari að trúum heildarblæ,
en hann víkkaði þar sviðið, dró
upp fyllri og litríkari myndir
og virtist boða að hann væri á
vegi tip þess þroska, sem gerði
hann færan um að valda veiga-
miklum og margþættum við-
fangsefnum. ... En á þessu 'hef
ur orðið ærin bið. Ef til vill er
orsökin sú, að hann varð að
búa flestum öðrum einangraðri
og við mjög bindandi störf ein-
mitt á því skéiði, sem hugan-
um hafa vaxið vængir til flugs,
hann lystir að fljúga sem víð-
ast og girnist flest, þarfnast
þess beinlínis að kynnast hill-
ingalöndum fjarskans, ekki að-
eins til svölunar, heldur mi’klu
fremur til skynsamlegs og við-
hlítandi mats á viðfangsefnum
hversdagsiífsins og hinu hvers-
dagslega umhverfi.
Enn býr Óskar Aðalsteinn
við. einstæða einangrun og
störf, sem: krefja látlausrar og
skyldubundinnar umsýslu. En
upp á síðkastið hafa birzt frá
hans hendi lífsmyndir, sem
bera nýjan blæ og hafa gefið
grun um, að höfundur þeirra
hafi losnað úr einhvers konar
viðjum og sjái umhverfi sitt í
glöðu og skæru sólskini eftir
mþrg og löng- dægur misturs
og þoku. Og þeir, sem til hans
þekkja, hafa spurt sjálfa sig':
Býr hann þá yfir þeim innri
varma, sem náð hafi að bræða
klaka einangrunar, beiskju og
ef til vill vonbrigða af þeirri
tæru lind jákvæðrar og frum-
stæðrar lífsnautnar, sem átti
hinn notalega og samfellda und
irtón í lífstjáningu hans í fyrstu
bókum hans? Nú er svarið kom
ið með skáldsögunni Kosninga-
töí'rar.
Þassi saga gerist á einum
rnánuði í þoriJi á Vestfjörðum.
í upphafi hennar er að hefjast
barátta um atkvæði manna við
kosningar til alþingis. og sög- ’
unni lýkur þá er atkvæði hafa
verið talin, Þarna er sem sé
iýst kappleik, sem við hverjar
kosningar til aiþingis fer fram
um land allt og mestur hluti
þjóðarinnar, frá stáipuðum
börnum og allt til gamalmenna
Óskar Aðalsteinn.
á elli'heimilum, fylgist með af
mikilli eftirvæntingu — og
margir ekki aðeins úrslitunum,
heldur engu síður gangi leiks-
ins og hinurn ýmsu leikbrögð-
um. Frambjóðendurnir í sögu
Öskars Aðalsteins eru tveir,
Dalgeir Daðason, miðaldra
skólastjóri ;á Mjóeyri, fyrir
verkalýðs- og kaupfélagsmenn,
og ungur lögfræðingur, Hösk-
uldur Skaftason, sonur kaup-
manns á Mjóeyri, fyrir sam-
keppnismenn.
Það er varla minnzt á í sög-
unni þau mál, sem á yfiriborð-
inu eiga að ráða úrslitum um
það hjá háttvirtum' kjósendum.
hvor keppinautanna eigi' að
fara með atkvæði kjördæmisins
á alþingi næsta kjörtímabil.
Enda vita allir, að það er alls
ekki afstaðan til þeirra, sem
sker úr hjá því fóiki, senr ríður
baggamuninn, heldur kapp og
dugnaður fram.bjóðendanna og
nánustu samstarfsmanna og
bragðvísi þeirra', mannþekking
'og sem haganlegust notkun
þeirra hjálpargagna, sem völ er
á. Báðir eru fram'bjóðendurnir
geysisnjallir og kappsfullir og
eiga sér mikið lið og frítt, og
atgangurinn verður harður og
tvísýnt um úrslitin. Lýsir höf-
undur gf nærfær.ni, þekkingu
og skapskyggni hinum mörgu
aðferðum við atkvæðaveiðar,
og sýnir Ijóslega, að hvað eina
verður að koma rétt niður á
réttri stund, beinar og óbeinar
mútur, heppilegar fortöiur —
Framhald á 10. síðu.
Hjartanlega þökkurn við allan þann mikla vinarhug og
samúð, sem okkur hefur verið sýnd við andlát og útför manns-
ins míns og föður okkar,
TORFA KR. GÍSLASONAR
verkstjóra.
. Guð blessi ykkur öll.
Ingileif Sigurðardóttir,
Kristinn Torfason. Sigurbjörn Torfason.
Gísli Torfason.
Alþýðublaöiö — 20. jan. 1959