Morgunblaðið - 27.01.1991, Qupperneq 30

30 ___
KONUR
Þefræn mis-
munun kynj-
anna
g heimsótti vin minn um dag-
inn. Hann er giftur konu sem
er baeði skynnæm og stjórnsöm.
Auðvitað mætti nefna margan
annan kost á þessu ljúfa fljóði
eins og ónefndur
hagyrðingur
mundi orða það,
en þetta tvennt
snertir söguna.
Þessi kunningi
minn er sérviturt
ljúfmenni, ævin-
lega búinn til
málamiðlana,
nema þegar vegið
er að því sem íslenskum karl-
manni er heilagt. Þá snýst hann
til varnar og beitir því gjarnan
því vopni sem hógværðin leggur
honum í hendur: Hann þagnar
og fer. Ekki þarf að orðlengja
hvernig þessi varnarbarátta hins
hógværa er skýrð á máli þess sem
sækir: Hann er þumbari, þver-
haus og fýlupoki. Hitt sjá allir
réttsýnir menn að þögnin og flótt-
inn eru ekkert annað en mátt-
vana viðbrögð hins kúgaða við
ofureflinu.
„Ég sagði um þennan kunn-
ingja minn að hann stæði vörð
um fornar, karlmannlegar dyggð-
ir. Ég leit til hans um daginn,
rétt í þann mund sem íslenskum
körlum var að byija að renna
mörinn, sem þeir höfðu.safnað á
kærleikshátíð lausnarans. Hann.
var ekki upplitsdjarfur. Við sát-
um í lítilli skonsu sem honum
hefur af harðfylgi tekist að halda
fyrir sig í þessum kastala sem þau
hjónin byggja. Ég sá strax að eitt-
hvað var að. Frúin tók mér snúð-
ugt, eins og hún gerir þegar kast-
ast i kekki milli þeirra hjónanna.
Og rétt eins og ætti einhverja sök
á þessu sagði hún: „Hann húkir
einn inni í kompu.“
„Og af því oss blauðum körlum
hefur verið innrætt hve miklir
andsk ... kúgarar við erum þá
fylltist ég ósjálfrátt sektarkennd:
Erfðasynd karlrembunnar hvílir
okkur. Ég fór inn í kompu þar
sem þessi kunningi minn sat á
stól og tók í nefið. (Hann þorir
ekki að reykja heima hjá sér, því
það truflar ofurnæmt þefskyn eig-
inkonu hans ). „Það er lágskýj-
að“, sagði ég fullur samúðar við
hinn útskúfaða vin minn. „Ég
spurði nú bara hvað væri í mat-
inn,“ svaraði hann. „Og hún er
þá komin á edikskúrinn." „Þú
meinar sitrónukúrinn" leiðrétti
ég. „Mér er sama hvað það heit-
ir,“ sagði hann. „Nema þetta séu
hormónasveiflur. Fyrirtíða-
spenna." Eins og margir fleiri af
hinni blauðu kynslóð karla
grípur þessi kunningi minn
gjarnan til lífeðlisfræðilegra
lausafregna sér til huggunar í
fumkomuleysinu. Ég varð að taka
undir þetta: „Já, það er meira
segja sagt að það fylgi þessu
mælanleg aukin glæpahneigð."
„Aldrei hef ég vitað til þess,“ svar-
aði sá aumi, „en mikið vildi ég
heldur að hún stæli í búðum."
Og hann hélt áfram að rekja
raunir sínar. „Ég er orðinn svo
illa farinn af þessu heimilisof-
beldi, _ að ég er hálfvegis miður
min. Ég get ekkl keyrt því ég æði
án þess að hugsa yfir á rauðu
ljósi.“ (Vinnufélagarnir halda að
hann sé hugsjónamaður um al-
menningssamgöngur). „Ég tek
•stundum strætó í vinnuna, og um
daginn rankaði ég við mér á miðri
leið í vinnuna, í fullum strætis-
vagni, og tók eftir því að ég hélt
á troðfullum ruslapoka í fanginu.
Það stóð upp úr honum klesst
súrmjólkurferna.”
Þessi saga sannfærði mig um
ömurlegt hlutskipti hins blauða
islenska karlmanns (sem sumir
* kalla ranglega mjúkan). En Jafn-
framt gladdist ég yfir framförun-
eftir Sigurð G.
Tómasson
MORGUNBLADIÐ FÓLK í FRÉTTUM sunnl-uagur 2v.
JANÚAR 1901'
4
„OFURKRAFTUR“
Var sárast um kílóin sem ég missti
„Þetta er í fyrsta skipti síðan
land byggðist, að einhver gerir
eitthvað verulega veglegt í
líkamsræktarmálum og þá á ég
við tækin sem boðið er upp á.
Þau eru það besta sem völ er á
í heiminum í dag og má líkja við
að maður æki um á Mercedes
Benz, en ekki einhverju miðl-
ungsfarartæki. Ég hef ferðast
um heim allan og séð þá aðstöðu
sem boðið er upp á vítt og breitt.
Þetta er það besta og ég hefði
aldrei fórnað öllu því sem ég
fórnaði, íbúðinni, bílnum og öll-
um mínum peningum, til þess að
opna svona stöð nema að bjóða
upp á það besta sem völ er á,“
sagði Jón Páll Sigmarsson
kraftakarl, sterkasti maður
heims, í samtali við Morgunblað-
ið.
Gestir virða
fyrir sér
æfingatæki.
Jón opnaði fýrir nokkrum dögum
nýjan líkamsræktarsal á Suður
landsbrautinni. Stöðin gæti aldrei
heitið neitt annað en „Ofurkraftur“.
„Ofurkraftur" er á tveimur hæð-
um, alls 632,6 fermetrar. Á neðri
hæðinni er móttaka og tækjasalur,
en á efri hæðinni er búningsað-
staða, bað, gufur og ljósabekkir.
Þar er líka eróbik-salur sem saga
er að segja frá. Jón Páll: „Jú, ég
seldi íbúðina mína og allt sem ,ég
átti og ætlaði að búa í stöðinni. Svo
fór að íbúðin mín í stöðinni var tek-
Jón Páll í tækjasalnum.
Se og hör greindi
nýlega með mörgum
myndum frá ferð
ungmennanna og
var sérstaklega til-
tekið hvað hin
margrómaða
íslenska náttúra
hafði mikil áhrif á
krakkanna. Það hafi
verið „sterk upplif-
un“ fyrir þau. Þá
hafi þau heimsótt
Höfða þar sem „Re-
agan og Gorbatsjov
lögðu grunninn að
endalokum kalda
stríðsins,“ eins og
danski blaðamaður-
inn segir. Fjórmenn-
ingarnir fóru á svið-
ið á Hótel íslandi og
hristist og skókst
húsið af undirtekt-
um Islendinga við
Lambadadansi
þeirra. En hápunkt-
ur 3 daga dvalarinn-
ar á íslandi hafi án
nokkurs vafa verið
heimsókn í Bláa lón-
ið,„sem er furðuleg
og spennandi upplif-
un sem laðar að
ferðamenn frá öllum
heimshornum."
Á
Keflavík-
urflug-
velli fyr-
ir fram-
an Flug-
leiða-
þotu.
Danska vikuritið Se og hör efndi
á síðasta ári til samkeppni í
„Lambada“-dansi, en það er suður-
amerískur dans sem var um tíma
mjög í tísku og þótti (og þykir)
bæði djarfur og erótískur. Dansar-
arnir eru fremur fáklæddir, einkum
konurnar, og yfirbragðið allt mjög
kynferðisiegt. Þátttaka var mikil
enda Danir rómaðir fijálslyndis-
menn í kynferðismálum og al-
mennri djörfung. Tvö pör sigruðu,
Thomas Hettich og Maia Asted
annars vegar og Kenneth Stenlund
og Vivi Siggard hins vegar. Þetta
þætti allt saman vart í frásqgur
færandi nema vegna þess að hluti
af sigurlaununum reyndist vera
„Drömmetur“ til íslands (og raunar
einnig til New York).
Höfði
heim-
sóttur.
Dönsku ungmennin sýna landanum hvernig dansa eigi hinn erótíska dans, Lambada.
VINNINGUR
Lambadadansarar
í „drömmetur“
til Islands
H