Alþýðublaðið - 03.02.1959, Blaðsíða 11

FlugvéSarnar;
Loftleiðir.
Edda kom frá New York
kl. 7 í morgun. Hún hélt í'i-
leiðis til Glasgow og London
kl. 8.30. Væntanleg aftur frá
London og Glasgow kl. 18.30
á morgun.
★
Ríkisskip.
Hekla fór frá Reykjavík í
gærkvöldi vestur um land tii
ísafjarðar. Esja er á Aust-
fjörðum á norðurleið. Herðu-
breið er á Austfjörðum á norð
urleið. Skjaldbreið fer frá
Reykjavík á morgun vestur
um land til Akureyrar. Þyrill
var væntanlegur til Reykja-
víkur í nótt frá Akureyri.
Skipadeiid SÍS.
Hvassafell er í Gdynia.
Arnarfell fer í dag frá San
Feliu til Palamos og Barce-
lona. Jökulfell fer í dag frá
Gautaborg tii Malrnö, Vent-
spilá og Rostock. Dísarfell fór
30. f: m. frá Stettin áleiðis til
Hornafjarðar. Litlafell er í
olíuflutningum í Faxaflóa,
Helgafell er í Houston.
Hamrafell fór 25. f. m. frá
Reykjavík áleiðis til Palermo.
Éimskip.
' Dettifoss fór frá New York
26/1, væntanlegur til Rvíkur
síðdegis í dag. Fjallfoss fór
frá Antwerpen í gær tfl Huii
og Reykjavíkur. Goðafoss
kom til Patreksfjarðar í gær,
fer þaðan til Stykkishólms og
Faxaflóahafna. Gullfoss kom
til Reykjayíkur í gær frá
Kaupmannahöfn, Leith og
Thorshavn. Lagarfoss fór frá
Reykjavík 28/1 tfl Ventspils.
Reykjafoss fer frá Reykjavík
í dag til Faxaflóahafna. Sel-
foss er' í Reykjavík. Trölla-
foss fór frá Siglufirði 1/2 til
Hamborgar. Tungufoss kom
til Gdynia í gær, fer þaðan til
Reykjavíkur.
★
KVENFÉLAG Háteigssóknar.
Aðalfundur félagsins er í
kvöld í Sjómannaskólanum.
' Venjuleg aðalfundarstörf.
Upplestur. Kaffidrykkja.
★
ERINDI flytur Guðrún M.
Pálsd. (kennd við Hallorms
stað) í Aðalstr. 12 kl. 9 í
kvöld. — Erindið nefnist:
„Eiga konur að tala á
mannamótum?" Allir vel-
komnir.

SKiPAUTfieBg KÍKIÍSINS
Hekla
Austur um land í hringferð
hinn 8. þ.m. — Tekið á móti
flutningi til Fáskrúðsfjarð-
ar, Reyðarfjarðar, Eskifjarð
ar, Norðfjarðar, Seyðisfjarð-
ar, Þórshafnar, Raufarhafn-
ar, Kópaskers og Húsavíkur
í dag og á morgun. —•
Farseðlar seldir á föstudag.
Golfteppa-
hreinsun
Hreinsum gólfteppi,
dregia og mottur úr ull,
bómull, kókos o. fl.
Gerum einnig við.
GÓLFTEPPAGERÐIN h.i.
Skúlagötu 51.
Sími 17360.
niður fyrir mig, v.nur minn.
Bíllinn hlýtur að fara , '.a|
koma.
— Já.
Hann tók töskuna, bar
hana niður stigann og setti
hana á gólf.ð í anddyrinu. TJti
dyrnar stóðu opnar, en ekki
sást ;enn neinn bíll úti fyrir,
svo hann hélt upp aftur, gekk
að borðinu og tók sér vindl-
ing úr dósinni, sem hún hafði
gefið honum. Hún hafði ekki
hreyft sig frá glugganum.
— Var bíllinn ekki kom-
inn, Richárd?
— Nei, ekki enn.
Hann kastaði eldspítu-
stokknum á borðið. í sömu
svifum var dyrabjöllunni
niðrj hringt. Kún reis upp af
CAESAR SM8TM :
Hann fór í sundsýluna inn-
an undir stuttbrækurnar,
stakk bréfinu tfl Jane í vasa
sinn, nam staðar og svipaðist
um í herberginu eins og í
kveðjuskyn.. Hún hafði tekið
með sér vínflöskuna og mynd
in af þeim var horfin af
veggnum. Einhvers staðar
hlaut að vera örlítið nálargat
á veggnum, en enginn, sem
seinna átti eftir að búa í her-
berginu mundi veita því at-
hygli. z
Blómavasinn stóð við hlið-
ina á vindlingadósinni. Hann
hafði ekki gefið henni neitt.
Jane hafði enga gjöfina feng-
ið.
Hann mætti einhverjum,
þegar hann gekk niður stig-
Nr. 47
bekknum og sagði furðu létt-
um rómi: Nú er hann þó kom-
inn.
Hann lagði frá sér vindling-
inn. Hún gekk að honum,
vafði hann örmum, len þrýsti
sér ekki að honum. Eg vil síð-
ur að þú fylgir mér niður
stigann, sagð. hún.
Já, svaraði hann.
Augnatillit hennar var
bjart og rólegt, og vottaði þar
fyrir hljóðu brosi. Og hann
hugsaði sem svo, að það jafn
gilti blindu að fá ekki að
horfa í þessi augu framar.
— Þú mátt ekki vera svona
sviphnugginn, sagði hi'm hug
hreystandi. Þetta hefur verið
dásamLeg helgi..
Hún kyssti hann létt, rétt
snart varir hans, gekk svo
til dyra, staðnæmdist eitt and
artak á þröskuldinum.
— Við sjáumst aftur inn-
an skamms, ástin mín, sagði
hún.
Hann reyndi árangurslaust
að finna einhver orð til svars,
— að hann myndi elska hana
alla ævi og aldrei gleyrna
henni. En hún var þegar horf
in út um dymar og hafði lok-
að hurðinni á hæla sér. Og
hann stóð aleinn eftir í her-
bergjinu, gat hálft í hvaru
ekki gert sér grein fyrir að
hún væri horfin honum fyr-
ir fullt og allt.
— Jane . . .
Hann heyrði sína eigin
rödd rjúfa þögnina. Jane . . .
Nokkru síðar gekk hann að
borðinu, þar sem pappírsblað
ið með heímilisfangi hennar
lá. Svo hélt hann út úr her-
berginu, niður stigann, og í
hljóðri, rökkurdimnmj. gesta-
stofunni fann hann bréfsefni
og umslag. Hann skrifaðj
nokkrar línur og hver st.aíur,
sem hann dró, kostaði hann ó-
trúlegt erfiSi. Svo lagði hann
öbkina samanbrotna inn í um
slagið, lokaði því, skrifaði ut
an á það natfn hennar . ; heim
'ilisfang. Einhvers f-aðar
heyrði hann manna: ál, og
hann hraöaði sér út úr her-
berginu og upp stigann áður
en einhver yrði á vegi hans
og færi kannske að tala við
hann.
Þegar upp kom, fann hann
frímerki í veski sínu og Jímdi
það á umslagið. Nú stóð þar
nafn hennar ritað hans eigln
hendi. Ungtfrú Jane Estridge.
ana, en þeir gerðu fekki ann-
að en brosa, og hann komst
alla leið niður og út í sól-
skini’ð án þess nokkur ávarp-
aði hann. Handan við götuna
var póstkassi, hann gekk þarig
að og renni bréfinu niður í
gegn um rifuna, hélt siðan
sem leið lá yfir grasflötina til
strandar. Þar var þegarmargt
um manninn, fyrsti lystibátur
inn þennan daginn hafði
lagst þar að bryggju og em-
hver hrópaði fyrirskipanir
hásri röddu. Börnin hlupu
fram og aftur um sandinn og
léku sér.
Hann fór úr fötunum, öll-
um nema skýlunni, braut þau
vandlega saman, sat síðan um
hríð á sandinum og horfði á
haf út. Skyndilega heyrði
hann einhvern kalla og hratt
fótatak nálgast og sem snöggv
as varð hann heltekinn ótta, .
en jafnaði sig á næsu andrá,
—ef þeir teldu sig hafa fund
ið hann myndu þeir sízt af
öllu kalla eða hrópa, heldur
nálgast hann hljótt og af var
úð, nerna staðar hjá honum
og spyxja hann einhvers . . .
spyrja hann hæversklega að
nafni. En nú var allt um sein
an. Það væri aðeins hlægilegt
að fara að gefa sig fram við
lögregluna nú og koma fram
með þessa hlálegu skýringu.
Ég stóð við borðið og skar
brauð, en hún talaði og tal-
aði, og loks missi ég gersam-
lega þolinmæðina . . .ég varð
að stöðva þennan orðaflaum
hennar, hvað sem það kostaði
... ég varð að £á frið ... frið,
hvað sem það kostaði . . . Það
mundi ekflri aðeins láta
heimskulega í eyrum, heldur
yrði hvert orð skrifað niður og
loks yrð; farið fram á að hann
undirritaði skýrslu .sína. og
allt drægist á langinn, máriuð
efir mánuð . . .
Sólin skein, hann fann til
nokkurra óþæginda í hörund-
inu og endurkast geislanna
frá sjónum gerði honum giýju
í augu. Og nokkra hríð sat
hann með lukta hvarma, sá
mosgróna múrvegginn fyrir
hugskotssjónum sínum, þar
sem sól slteiu þagar sólar
naut.
Þegar hann loks reis á fæt-
ur voru hné hans dofin eftir
setuna; hann fann helkuldann
læsast um sig allan innan frá,
og helzt hefði hann kosið að
Einangrið hús yðar með WELLIT ^
einangrunarpiötum
Czechoslovak Ceramice Prag
Birgðir fyrirliggjandi.
Marz Trading Co. h.f.
Sími 17373 — Klapparstíg 20
Nýkomið
Ljósasamlökur í bíla, 6 og 12 volta,
kr. 89,90 stk.
Bíta & raflækjaverztun
HALLDÓRS ÓLAFSSONAR
Rauðarárstíg 20
m
geta gersamlega hætt að
hugsa. Hann gekk niður í
flæðamálið eins öruggum
skrefum og honum var unnt,
enda þótt líkaminn gerði upp
reisn gegn viljanum og kysi
að vera um kyrrt þar sem
hann var kominn, því að lík
aminn er dýrsins, sem krefst
þess að fá að halda lífi, hvað
sem það kostar, án þess þar
komi nokkur skilningur eða
hugsun til gréina.
Og loks þegar hann óð út
í sjóinn var sem fætur hans
þryti mátt; nokkur andartak
varð hann að standa- í sömu
sporum og stara á haf út, eins •
og hann óttaðist það.
Svo lagði hann enn af stað,
óð dýprá og dýpra unz hann
lagðist fram og í kaf. Kuldi
sjávarins vakti hann til hreyf
ingar og hann synti hægum
rólegum tökum frá strönd-
inni; lengra og lengra frá
ströndinni.
Daginn eftir stöðvað; lítili
vélbátur, sem var á ferð langt
undan landi, skrið sitt. Þar
flaut lík af karlmanni ...
Endir.
Alþýðublaðið — 3. febr. 1959