Alþýðublaðið - 22.02.1959, Blaðsíða 6

FÁMENNASTA félag hér
á landi er sennilega Lista-
safnsfélagið. Það hefur að-
eins sex félaga, en þrátt fyr-
ir fámenni sitt hefur það
þegar gefið Listasafni ríkis-
ins þrjú málverk og unnið
með því hið þarfasta verk.
Aðalhvatamaður að stofn
un félagsins var dr. Gunn-
laugur Þórðarson, sem er
mikill unnandi málaralistar,
og ó eitt stærsta einkasafn
málverka hér á landi og
tvímæ.lalaust hið verðmæt-
asta.
Við hittum Gunnlaug á
götu fyrir skömmu og barst
þá Listasafnsfélagið í tal.
— Hvernig gengur starf-
semin?
—• Hún mætti náttúrlega
ganga foetur. Þó er kannski
ekki von, að menn séu sér-
staklega æstir í að gefa rík-
inu. En þetta er skammsýni.
Félög af þessu tagi eru víða
erlendis listasöfnum hin
mesta lyftistöng.
Gunnlaugur var á hraðri
ferð, og því lítill tími til
frekari viðræðna, — en þar
sem við vorum í efnisleit,
fórum við þess á leit við
hann að fá að skoða mál-
verkasafnið, við tækifæri.
Var það auðfengið.
skammdegisnótt, — sagði
Gunnlaugur, og þegar ég
keypti það skýrði hann fyr-
ir mér söguna að baki mynd
inni. Það táknar þrenging-
ar þjóðarinnar fyrr á öld-
um, þegar lxf'heillar fjöl-
skyldu valt á því að halda
lífinu í kúnni. Móðirin
heldur á ungbarni og að
baki sést draumurinn um
sól og vor.
— Hvenær byrjaðir þú
að safna málverkum?
9?
Ándi létt
— Málaralistin hefur jafn
an verið mér hugstæð, — en
einhverntíma heyrði ég haft
eftirHalldór Kiljan, að þeir
menn, sem ekki reyktu,
ættu aldrei neitt um-
fram það, sem reyk-
ingamenn ættu, þ. e.
að hjá ekki reykingarmönn
um hyrfu peningarnir í ein
tóman óþarfa, en ég er ,ekki
reykingarmaður og e. t. v.
hefur löngun til þess að af-
sanna þessa kenningu, átt
Tinna, Snædís og Þorvaldur ásamt „Skammdegisnótt“ eftir Gunnlaug Seheving.
Hið fyrsta, sem blasti við
okkur á heimili Gunnlaugs
að Dunhaga 19 var gríðar-
stórt málverk eftir Gunn-
laug Seheving.
— Hann kallar það
sinn þátt í því að ég fór að
leggja tiil hliðar peninga til
málverkakaupa.
— Og árangurinn?
-— Safnið er nú 60 myndir
og þar af þrjár frummyndir
eftir franska málarann Her-
bin, — en þær voru
keyptar í Frakklandi 1952.
Þá hafði Herbin engan
veginn hlotið þá viðurkenn-
ingu, sem hann hefur nú.
Ein myndanna kostaði 50
þúsund franka, önnur 32
þúsund og sú þriðja 20 þús-
und. Það mætti segja mér
að verðið hefði tífaldast nú.
Þorvaldur, Hrafn Herdís og Tinna.
ár
ER við sátum í góðu yfir-
læti að kaffidrykkju á Dun
haga 19, freistuðum við þess
að ná viðtaili við húsmóður-
ina, en hún er engin önnur
en Herdís Þorvaldsdóttir
leikkona. En Herdís varð-
ist allra frétta af sjálfri sér
og dreifði tali okkar. Öðru
hvoru tókst okkur þó að
lauma einni og einni spurn-
ingu inn í samræðurnar.
Við spurðum hversu
mörg hlutverk hún hefði/
leikið um ævina og eftir
langa umhugsun og vanga-
veltur kom í ljós, að um
þessar mundir fer hún með
sitt fimmtugasta hlutverk.
— Hvenær vaknaði áhug-
inn fyrst fyrir leiklistinni?
— Það má segja að hann
Þessi þrjú málverk
Herbins eru tvímælalaust
það verðmætasta, sem ég á,
og sömuleiðis þau af mál-
verkum mínum, sem ég hef
hvað mestar mætur á.
Gunnilaugur gekk nú með
okkur í hvert herbergið á
fætur öðru og sýndi okkur
málverk sín. Við veittum
því eftirtekt ,að af einstök-
um málurum var áberandi
mest eftir Scheving.
— Þú hefur miklar mæt-
ur á Scheving.
— Já. Fyrsta myndin,
sem ég eignaðist var eftir
hann og kostaði 300 krónur.
Það þótti peningur í þá
daga. Síðan hef ég fengið
meira og meira dálæti á
honum og mér hefur smátt
og smátt tekizt að krækja í
myndir eftir hann. Af öðr-
um íslenzkum málurum met
ég mest Þorvald Skú'lason
og SnorraArinbjarnar. Og
svo er Kjarval vitanlega í
sérflokki.
— En af yngri málurum?
— Sverrir Haraldsson og
Karl Kvaran. Þó eru fleiri
efnilegir.
•— Ertu ekki tregur til
þess að láta myndir, sem þú
hefur eignazt?
— Nei, öðru nær. Ég er
alltaf tiil í að skipta.
— Hefurðu aldrei málað
sjálfur?
— Jú, ég fékkst við þetta
eins og svo margir aðrir
þegar ég var strákur. Ef til
. vill er það ástæðan til söfn-
unar minnar frekar en sag-
an um reykingarnar og Kilj
Myndir:
Oddur Ólafsson.
Texti:
Gylfi Gröndal.
Gunnlaugur hafði nú sýnt
okkur þau málverk sín, sem
eru uppihangandi, en enda
þótt húsnæðið sé glæsilegt
og rúmgott er mikill hluti
þess í geymslu. annars-
staðar.
LEYNDARDOMUR
MONT EVEREST
iiiiiimiHiiiriuriiitiiniiiiiiiuiiHiiiiiiuliiiimiuiin
hafi vaknað um leið og ég
sá fyrstu leiksýningu mína
í bernsku. Þegar ég var níu
ára gömul lék ég í barna-
stúku og lék meira að segja
strák. Strákarnir voru svo
feimnir, að þeir fengust með
engu móti til þess að stíga á
sviðið. Mitt fyrsta raunveru
lega hiutverk var hjá Leik-
félaginu 1941, í Nitouche.
— Hver af þessum hlut-
verkum hafa verið skemmti
legust?
— Það er ekki gott að
segja, og þó held ég, að ég
myndi nefna Snæfríði ís-
landssól, Jessiku í „Flekk-
uðum höndum“, Elvíru í
„Ærsladraugnum“, Corlis £
„Koss í kaupbæti", Pernillu
í „Æðikollinum“ og síðast
en ekki sízt það hlutverk,
sem ég fer nú með hjá Þjóð
leikhúsinu í „Á yztu nöf“.
Það er áreiðanlega með al-
skemmtilegustu hlutverk-
um mínum.
— Hversu mörg af þess-
um hlutverkum voru í ís-
lenzkum leikritum?
— Þau eru sennilega
fleiri en margan grunar. —
Ég er búin að leika í þrettán
íslenzkum leikritum.
Það er orðið áliðið dags
og Herdis þurfti innan tíðar
að mæta í útvarpssal til upp
töku á „Dómaranum". —
Sömuleiðis átti að sýna „Á
yztu nöf“ um fcvöldið, svo
hún átti annríki framundan.
í ÖLLUM þeim $
veitingahúsa hér í;
borginni er eitt serr
nokfcra sérstöðu. I
Mokka-kaffi við Skói
stíg, sem rekið er a
mundi Baldvinssyni.
stofa þessi hefur ge
mjög gott orð fyrir
og nýtízkulegt útlit, i
þjónustu og veitinga:
Er við vorum á röl
isleit slðastliðínn fc
brugðum við okkur
Mokka til þess að ií
„einn sterkan“ og
stundarkorn' við Gr
Baldvinsson.
— Reksturinn
vel?
—■ Já, ég vona að
um komnir yfir mesl
unarörðugleikana. S
lega er ég ánægðui
hversu góða gesti
hefur tekizt áð Iaða ;
stofunni. Við erum t
arlega lausir við u
og annað „setulið“,
mörgum veitingahús
þrándur í götu. Það
antekningarlaust go'
sem sækir staðinn —
gerir gæfumuninn.
— Og hér eru má
sýningar að staðaldr
— Já, það má h<
þetta sé ekki eingöní
Sfærsti og
VÆNTANLEGUR
liingað til Reykjavífc
breyttasti kabaretthó
sem hér hefur sést. !
sýningar hinn 6. næs
aðar og mun hc
dvelja hér í tíu dag
ingar verða á hverju
Flestir listamannann;
frá Cirkus Royal í
mannahöfn. Það sen
um má búast við a
athygli eru fjölb
dýrasýningar, og gei
in hinar ótrúlegustu
ir. Meðal annars korr
rottur, kettir og sv
sem gerir alla að
IlerraJPércy skýrir nú frá
því, hve nákvæimlega hann
og vinur hans Fhilip höfðu
undirbúið leiðangurinn. —
Fyrsta áningastað höfðu
þeir ákveðið við rætur Him
aílayjafjallgarðsins. Fjöldi
burðarkaria voru fengnir til
þess að flytja hinar miklu
birgðir ,sem nauðsynlegar
voru fyrir slíkan lei
„Við höfðum fengið;
tæki til þess að ge1
sem nákvæmastar oí
rannsóknir þarna uj
segir herra Percy, „a
Við kvöddum og þökkuð-
um fyrir fróðlega og ánægju
lega heimsókn.
þV Napoleon
drekkur
koníak og
hlustar á
Mozart.
-A- Sjá ORN-
UNA á
þriðjudag.
£ 22. febr. 1959 — Alþýðublaðið