Alþýðublaðið - 22.02.1959, Blaðsíða 11

FlUgvélariiar:
—■■■ •
Flugfélag íslancls h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi
er væntanlegur til Rvk kl.
16.10 í dag frá Hamborg, —
Kaupmannahöfn og Oslo. —
Innanlandsflug: í dag er áœll
að að fljúga til Ákureyrar og
Vestmannaeyja. — Á morgun
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar, Sigl-ufjarðar og Vest-
mannaeyja.
Loftleiðir.
Saga var væntanleg frá
New York kl. 7 í morgun.
Hún heldur áfram til Osló,
Gautaborgar og Kaupmanna -
hafnar kl. 8.30 í kvöld.
Minningarsjóður
stud. oecon. Olavs Brunborgs,
Styrkur verður veittur úr
sjóðnum efnalitlum íslenzk-
um stúdent eða kandídat til
náms við háskóla eða hlið-
stæða skóla í Noregi næsta
vetur. Umsóknir skal senda
skrifstofu Háskóla íslands í
síðasta lagi 15. marz 1959 í
umsókn skal skýrt frá náms-
ferli og prófum umsækjanda
og fyrirhuguðu námi í Nor-
egi. Æskilegt er, að umsækj-
endur láti meðmæli fylgja
umsóknum. Styrkurinn er að
þessu sinni 2400 norskar kr.
Skfpins
Eimskipafélag Islands h.f.:
Dettifoss fór frá Rvk 16.2.
til Rostock og Riga. Fjallfoss
fer frá Hafnarfirði kl. 06.00
í fyrramálið 22.2. til Akra-
ness, Patreksfjarðar, Þing-
eyrar, Akureyrar og Reyðar-
fjarðar og þaðan til Hull og
Hamborgar. Goðafoss fer
væntanlega frá Ventspi'ls 21.
2. til Hangö, Gautaborgar og
Rvk, GulSoss fér frá Leith
20.2. til Thorshavn, og Rvk.,
væntanlegur til Rvk árd. á
mánudag 23.2. Lagarfoss fer
frá ísafirði í kvöld 22.2. til
Súgandafjarðar, Flateyrar,—
Siglúfjarðar,, Ólafsfjarðar, —
Raufarhafnar, Vestmannai-
eyjar og Faxaflóahafna. —
Reykjafoss kom til Hamborg
•ar 20.2. fer þaðan tii Rotter-
dani, Antwerpen og Hull. —
Selfoss fer frá New York 24
—25.2. til Rvk. Tröllafoss er
í Trelleborg í Svíþjóð. —
Tungufoss fer frá Siglufirði í
dag 21.2. til Sauðárkróks,.—
Dalvíkur, Akúreyrar og Húsa
víkur.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er í Keflavík. —
Arnarfell er í Þorlákshöfn.
Jökuífell fer í dag frá Hofs-
ósi til Austfjárðaháfna. Ðís-
arfell er væntarilegt til Hol-
lands 24. þ. m. Litlafell er í
olíuflutningum í Faxaflóa.
Helgafell átti að fara frá New
Orleans 20. þ. m. til Gulfport.
Hamrafell er í Batum. Huba
lestar salt á Spáni.

HJÓNAEFNI: — Nýlega hafa
opinberað trúlofun sína
Unnur Kristinsdóttir, Eyr-
arbakka Og Gretar Zophon-
. íasson, iðnnemi á Stokks-
eyri.
AÐALSAFNAÐARFUNDUR
Hallgrímsprestakalls verð-
ur haldinn í kirkjuhúsi
safnaðarins að aflokinni
siðdegismessu, sem hefst kl.
5 í dag. Venjuleg aðalfund-
arstörf. Önn'ur mál.
KVENSTUDENTAFÉLAG ís
lands heldur fund í Þjóð-
leikhússkjallaranum annað
kvöld kl. 8.30. Fundarefni:
Frú Ragnhildur Helgadótt-
ir alþingismaður talar uin
fræðslulögin. — Félagsmál
einnig á dagskrá.
„Hann kemst ekki“, sagð:
Surov ,.Það þarf að útfylla
þessi eyðublöð."
Hann naut þess að leika sér
að ökkur feins og köttuf að
mús
„Gæuð þér ekki sleppt því“,
sagði ég og skemmti mér einn
ig vel. „Eg get útfyllt eyðu-
blöð n fyrir hann“.
Ég brosti til hans og hann
vildi ekki láta brosa til sín.
„Þekkið þér hann svo vel?“
spurði hann. Þetta var ein
gildran enn.
„Niei, ekki geri ég það nú.
En ég er viss um að þessar
spurningar eru ekki svo erf-
iðar Ég get haft vegabréf
ihans til hliðsjónar.“
„Það er ég v.ss um“. Surov
barði í gerfifótinn imeð svip-
unni. „Það væri slæmt, ef yð-
ur skjátlaðist“. Hann var hæð
inn. „Þér þekkið skrifstofu-
menninguna. Þeim finnst villa
jafngilda gíæp“.
„Þér hefðuð ef til vill hjálp
að mér að útfylla þetta“, sagð;
ég. ,,Þá yrði þetta rétt.“
Ég hélt að ég hefði gengið
of langt . . . En hann sagði
aðeins. „Gott, komið inn á
skrifstofu mína“.
Þetta var óvænt og ég varð
alvarlega hrædd £ fyrsta
skipt síðan við k'omum til
Moson.
17.
Hann gekk að dyrunum og
hélt þeim opnum á meðan ég
gekk inn. Síðan benti hann
imér til sætis.
Hermaður söng lágt fyrir
neðan gluggann.
Surov settist við borðið og
lék sér með svipuna.
„Jæja, þá“, sagði hann.
Það, sem hann átti við var:
Þetta vilduð þér. ITann tók
eitt vegabréfið upp, ég gat
ekk séð hvort það var mitt
eða V. S.
„Það ,er gott að hr. Flem-
yng á svona tryggan vin“,
sagði haUn kuldalega. „Hvie
vel þekkið þér hann?“
„Það hef ég sagt yður“.
Þetta var ekki lengur leik-
ur. „Nú vil ég fá svar, sem
eitthvað vit e;r í.“
„Ég þekki hann lítillega,
því spyrjið þér?“
„Það teí furðulegt, hve á-
kveðin þér eruð að hjálpa hon
um, ef þér þekkið hann að-
eins lítillega. „Hann tók upp
annað vegahréf.
„Hvað er svo furðulegt við
það?“
„Ég reyni ekki að lát sem
ég sklji Vesturlandabúa“,
sagði hann. „En ég hef alltaf
álitið, að Ehglendingar væru
hlédræg þjóð. Sérstaklega yf-
irstéttakonurnar “.
„Ég reyni ekki heldur að
]áta sem ég skilji Rússa“,
svarað ég. „Munduð þér ekki
reyna að hjálpa samlanda yð
ar ef þér íiittuð hann í fram
andi landi 'og hann væri sjúk
ur?“
„Og er það allt?“ spurði
hann.
„Við hverju bjuggust þér?“
„Það veit ég ekki. Það eig-
ið þér að segja mér“. Hann
sagði þetta eins og maður,
ekki eins og lögregluþjónn.
Ég reyndi að snúa öllu upp
í grín, ég vissi að það myndi
særa hann Og það var ekkert,
sem ég' vildi heldur gera en
særa. hann. „Þér hafið furðu-
lega rómantískan hugsunar-
hátt áf rannsóknardómara að
vera, majór Surov“.
Hann leit' upp. „Ég get ekki
séð nei't rómantískt við það,
að gift kona sé með öðrum
manni en sínum eigin“,
„Kemur það aldrei fyrir í
Sagan 13
GEORGE
TABORI:
ÚT
mér ekki“, sagði ég og lét sem
ég hugsaði mig um. „Ég var
í herbergi nr. 32. Hann var
einu herbergi frá, nr. 36 hugsa
ég. í herberginu hans sá yfir
brúna með skrýtnu örnunum
á„. Nú hafði mér tekist að
særa hann. „Var hað fleira,
sem þér vilduð vita?“
Hann sagði: „Allt, sem
gæti verið börf á“.
„Mér virðist ég hafa sagt
yður allt“.
„Það er ég ekki viss um“.
Ég var að missa stjóm á
mér. „Eruð þér að gefa í skyn,
að ég sé að ljúga?“
„Ég væri ekki hissa á því“.
„Þér eruð einum of forvit-
inn, ef^ég má segja meiningu
mína. Ég hef sótt um vegabréf
fyrr, en aldrei verið spurð um
hótelherbergi11.
„Ég hef mínar ástæður fyr-
ir því“.
„Óg hverjar eru þær?“
Honum fannst skemmtilegt
MYRKRINU
Rússlandi?"
„Eruð þér með hr. Flem-
yng?“
„Vitanlega ekki“.
Honum létti. „Hvar hittuð
þér hann?“
„í Budapest11,
Hann tók aftur upp svipu
sína. „Hvað voruð þér að gera
í Búdapest?11
Ég bauð honum sígarettu,
en hann hafnaði boðinu. „Ég
var í Vín í september £ heim-
sókn hjá gömlum vinum mín-
um, ef þér viljið fá að vita
það. Þar frétti ég að Járn-
tjaldið væri dregið frá og ég
hélt það yrði gaman að fara
til Búdapest11,
„Hittuð þér hr. Flemyng
þar?“
„Hann bjó á sama hóteli og
ég“.
Það féll honum illa. Hann
bvrjaði að skrifa á eyðublað-
ið og leit við og við á vega-
bréf V. „Var hann þá með
flenzuna?11
„Ekki í fyrstunni11, svaraði
ég-
„Haldið þér áfram11, sagði
hann.
,,Við fórum saman í mat
nokkrum sinnum, viljið þér
fá að vita, hvað við borðuð-
um?“
Hann brosti til mín. „Hr.
Flemvng er fallegur maður11,
saeði hann og leit aftur á
vegabréfið.
„Hann er austurrískur11,
sagði ég. „Og eins og flestir
Austurríkismenn er hann töfr
andi oe skemmtilegur11.
„Og hvað gerir hann annað
en að vera töfrandi og
skemmtilegur?11 spurði Surov
þurrlega.
„Hsnn er forstióri11.
„Fvrir hveriu?11
„Það veit ég ekki“, sagði ég.
„Heildsölu, held ég“.
..Og á hvaða hóteli bjugguð
þið?“
Gellert11.
Hánn skrifáði það hjá sér.
,,Á hvaða herbergi?11
Nú reiddis+ év. ..Hvað kem-
ur það yður við?“
„Það auðveldsr rannsókn
þessa máls11, saffði hann. eins
og honum leiddist. „Ykkur
liggur öllum svo mikið á að
komast héðan11.
Mig langaði til að særa
hann meira en ég hefði nokk-
urntímann sært nokkra mann
veru. „Ja, það man ég svei
að koma mér úr jafnvægi. „Ef
ég á að segja yður sannleik-
ann11, sagði hann með upp-
gerðar hógværð, „þá er eitt-
hvað sem er ekki eins og bað
ætti að vera, það er sjálfsagt
mín sök, ekki er ég lögreglu-
maður11.
„Þér leikið þá mjög vel“.
„Við þurfum öll að leika
eitthvað11, drafaði hann. „Hr.
Flemyng er levndardómsfull-
ur maður11. Hann leit aftur á
vegabréfið. „Ef til vill getið
þér útskýrt þetta fyrir mig.
Vegabréf hans, til dæmis, á
því eru ekki neinir stimplar,
sem sýna, að á ákveðnum
degi hafi hr. Flemyng farið
frá Englandi, hvenær hann
hafi farið þaðan og komið til
Ungverjalands11. Hann fletti
blöðum vegabréfsins. „Það er
enginn stimnill á þessu vega-
bréfi. Furðulegt. Þessi hr.
Flemyng á enga fortíð. Hann
kom frá engum stað og hann
fer ekkert. Dag nokkurn birt-
ist hann í Búdanest off hefur
hvorki upphaf né endi“.
Ég fann hvernig slagæðin í
hálsi mér sló. Harni leit á mig
og sá hve ég þjáðist og andlit
hans blíðkaðist. Hann rétti út
hendina eins og beiningar-
maður, eins og hann vildi
segia: „Treystu mér“.
Hvernig gat ég trevst hon-
um? „Ó, það“, sáffði ég. „Ég
verð að segja, að þér hafið ó-
eðlilega margar grunsemdir í
lögreglumaður11. Hann dró
hendina til sín. „Þetta er mjög
einfalt. Hr. Flemyng týndi
vegahréfi sími ^kömmu eftir
að hann kom +’1 Bódapest.
Hann sótti nm nvtt við sendi-
ráð okkar f nvnim vegabréf-
um eru ekkí íaHir stimnlar.
Að minnsta ko^ti ekki f Eng-
landi11.
Hann trú^i ekVí einu orði.
„Þakka vðim fvnír“. sagði
hann. Onrvfn Wirvmnðu eins og
stríðsvfirlv«inff nann rétti
mér útfvUr pvðnWaðið. „Biðj-
ið hr. Flemvncr sg skrifa
undir11.
Hermaðuninr, -Fnrir neðan
gluffgann söno enn. Þegar ég
gekk aft.ur +ii -fnnðarcíalsiúg
voru bau húin rð ntfv1fa eýðu
blöðin og lií*'=fnrinff;nn var að
safna beim s°mnn Frú Kret-
schmer leit á "i^ nvt og ung
stúlka. sem fvririínir aðra,
sem haffar sér , om Fins og ég
kæmi út úr <nrofv,herþergi en
ekki s'krifo+nfn
„Þið meffi^ firo“ sagði Su-
rov hak viiS Yv-n rf Fff fp=t vkk-
ur vita, beffar pct frétti eitt-
hvað11.
Við löffðnrn 0f stað. Surcrv
beið unz við vonim að ganga
á bro+t.
„Auffnablik. hr Rhineland-
et“. saffð; Vonn ninffiarnlega.
„Mig lanffar +u -ð +ala við yð-
ur off knnu irðar“
„Siálfsaff+“. sooð; hr. Rhine
lander off +év undir hendi
konu sinnar.
Þegar ban o^nóii fram hjá
mér, sá éff. h’á1® hennar var
bakinn ranðn+n EnVkiUm og
hún hélt danðahaldi £ mann
sinn.
maOm
PÆGILEGIR
6RANNABNI8
— Hættu þessum skrækjum, svo að
músin mín verði ekld hrædd.
Alþýðublaðið — 22. febr. 1959