Alþýðublaðið - 27.02.1959, Blaðsíða 4

Dáleiðsla vís-
HVÍ skyldu læknar hika
við að dáleiða sjúklinga
þegar þeir hafa í fram-
kvæmd stundað dáleiðslu
öldum saman, án þess þó
að gera sér grein fyrir því?
Dr. Jacob H. Conn lagði
þessa spurningu nýlega
fram í félagi lækna, sem
vinna vilja að því að dá-
leiðsla verði viðurkennd
sem vísindagrein.
Gonn segir enn fremur,
að læknár, sem unnu að því
að vinna tiltrú sjúklinga
sinna á aðgerðir og meðul,
hafi raunverulega dáleitt þá
með öryggi sínu og sjálfs-
trausti. Hann benti einnig
á áð læknar, sem hafa trú á
hinum ýimsu „undralyfjum“
og gefa þau sjúklingum sín
um, nái oftar góðum ár-
angri með þeim en þeir
læknar, sem litla trú hafa
á slíkum lyfjum, en nota
þau samt sem áður.
í gamla daga höfðu sjúk
lingar ekki trú á öðrum
meðulum en þeim, sem
voru vond á bragðið og illa
þefjandi.
Conn segir að ástæðurn-
ar fyrir bata sjúklinga séu
oft á tíðum óljósar, manni
getur til dæmis batnað við
það eitt að læknir mæli
blóðþrýsting hans eða rann
saki hann náið. Sumir sjúk
lingar eru næmari fyrir
lækningu í vöku en dá-
leiðslu. Sjúklingur getur
tekið miklum .framförum
við það eitt að læknirinn
segir honum að hann líti
vel út. Slíkt hefur yfirleitt
góð áhrif á hvern sem .er,
en Conn segir að þetta sé
ekkert annað en dáleiðsla.
Conn segir að dáleiðsla
hafi reynzt vel við að
lækna offitu, stam, húðsjúk
dóma og einnig við að
dreifa áhyggjum í sam-
bandi við læknisaðgerðir.
En það er með dáleiðslu
eins og margar læknisað-
gerðir: Sjúklingurinn verð-
ur helzt að hafa trú á að-
gerðinni, vera opinn fyrir
áhrifum læknisins og
treysta honum fullkomlega,
★
Siðfræi
ROSKIN frú hringdi til
dýralæknis og bað hann að
koma til þess að líta á kött-
inn hennar.
— Ég get ekki skilið,
hvað er að kettinum, sagði
frúin. Það lítur út fyrir, að
hann ætli að fara að eiga
kettlinga, en það getur ekki
verið. Hann hefur aldrei
komið út fyrir hússins dyr.
Læknirinn kom á vett-

Fær hún Oscar-verðlaun!
^flÚN er ekki að dansa
jnajnbo þessi, eins og ætla
mætti. Hún er að reyna að
komast undan áköfum elsk
anda og veifar öllum öng-
um af ótta og reiði.
‘Hún heitir Shirley Mac-
Laine og leikur í nýrri
mynd, „Some Came Runn-
ing“, sem byggð er á sam-
nefndri skáldsögu eftir
bandaríska rithöfundinn
James Jones.
James Jones varð heims-
frægur fyrir skáldsöguna
„Héðan til eilífðar“, sem
síðar varð kvikmynduð með
snilldarlegum árangri; Sög-
una, sem nú hefur verið
kvikmynduð, skrifaði hann
sjö árum síðar en „Héðan
til eilífðar". Sagan sjálf er
1266 blaðsíður að stærð, en
þegar kvikmyndasérfræð-
ingarnir höfðu farið hönd-
um um hana var hún aðeins
154.
Kunnugir spá því, að
Shirley MacLaine hljóti
Oscarsverðlaun fyrir leik
sinn i þesari mynd. Mót-
leikari hennar er Frank
Sinatra.
I
íssleði
ÞESSI
vang og lýsti því yfir, að
grunur frúarinnar væri
réttur. Kötturinn væri
með kettlingum.
— En það getur ekki
verið, mótmælti frúin. Það
er _ ómögulegt.
í sama mund kom stór
fressköttur skríðandi undan
sófanum.
— Hvað mn þennan?
spurði dýralæknirinn.
— Þennan? svaraði frú-
in. — Þetta er bara bróðir
hans.
★
fyrir 60
mörk
SÍÐAN 1945 hafa meira
en 100 ileigubílstjórar í
Vestur-Þýzkalandi verið
myrtir við starf sitt. Nýj-
asta fórnarlamb þessara
leigubílstjóramorðingja var
Engebret Amberger frá
Miinchen, sem var myrtur
15. janúar sl. Síðan það
gerðist hafa hvað eftir ann
að komið fyrir morðtilraun
ir á bílstjórum, þótt ekki
hafi verið um líflát að
ræða. Það er nú svo komið,
að í Vestur-Þýzkalandi er
starf leigubílstjóra álitið
með allra hættulegustu
störfum, sem hægt er að
gegna.
Þegar Amberger var graf
inn, lögðu allir leigubíl-
stjórnar Vestur-Þýzkalands
niður vinnu til þess að und-
irstrika kröfu sína um að
dauðarefsing verði aftur
tekin upp. Allar leiðir hafa
hingað til reynzt árangurs-
lausar. Bílstjórunum hefur
verið gefið leyfi til þess að
bera á sér skammbyssu, —
þeim hefur verið skipað að
setja skothelt skilrúm milli
framsætis og aftursætis í
leigúbifreiðum, — og allir
leigubílar hafa verið út-
búnir talstöðum. Allt hefur
þetta verið árangurslaust.
Morðum á leígubílstjórum
hefur haldið áfram.
Morð Amberger er talið
dæmigert fyrir leigubíl-
stjóramorð. Klukkan var
fjögur um nótt. Það var
rok og mikill skafrenning-
ur. Maður nokkur bað Am-
berger að aka sér í útjaðar
Múnchenborgar. ' Þremur
stundum seinna sáu vegfar-
endur bifreið hans þakta
snjó og ennþá logaði á Ijós
unum. í framsætinu sat
Amberger með kúlu í bak-
inu. Ránsfengur morðingj-
ans var 60 mörk.
Leigubílstjórarnir krefj-
ast sem sagt dauðarefsing-
ar á ný og ganga mjög hart
fram í kröfum sínum. Sum
ir bera svartan borða um
handlegginn og aðrir hafa
fest borða þvert yfir fram-
hlið bifreiða sinna með á-
letruninni: „Dauðarefsingu
fyrir morð á leigubilstjór-
um.“ Einnig. krefjast bíl-
stjórarnir þess, að mega
neita að aka fólki, sem
þeim þykir grunsamlegt að
einhverju leyti.
★
Sjö frá hundrað
MAÐUR í London var
leiddur fyrir rétt ákærður
fyrir ölvun við akstur.
Þegar lögreglufulltrúinn
bað ákærða . að draga sjö
frá hundrað og útkoman
varð 135, var þar álitið
öruggt merki þess að
grunur lögreglunnar um
sekt mannsins hefði við rök
að styðjast.
skordýr
EFTIRFARANDI saga er
höfð eftir manni nokkrum
í Texas. Ég var að koma frá
því að spila tennis, þegar ég
að spila tennis, þegar ég
rakst á hrífandi unga stúlku
klædda strandfötum. Hún
spurði mig, hvort ég vildi
gera sér greiða, og ég svar-
aði auðvitað, að það væri
mér sérstök ánægja. Hún
sagði, að það væri viðbjóðs-
legt skorkvikindi í bílnum
sínum, og þar eð hún væri
svo ægilega hrædd við skor
dýr, bað hún mig að fjar-
lægja það. Það kom í Ijós,
að þetta „viðbjóðslega skor
dýr“ var dauð engispretta.
Unga stúlkan var mér
mjög þakklát, og við stóð-
um og röbbuðum saman
góða stund. Þá mundi ég
allt í einu eftir því, að ég
hafði ætlað að hitta konuna
mína eftir hálftíma, svo að
ég baðst afsökunar á, að ég
þyrfti að fara og kvaddi.
Nokkrum mínútum síðar
leit ég af tilviljun út um
gluggann á búningsklefan-
um og brá dálítið í brún,
þegar ég sá vesalings
hræðslugjörnu stúlkuna
líta flóttalega í kringum sig,
taka engisprettuna upp og
leggja hana aftur inn í bíl-
inn.
☆
Ástin er versti sjúk-
dómur, sem nokkur
maður getur fengið, af
því að hún gagntekur í
senn heilann, hjartað og
tilfinningarnar.
Voltaire.
þess glöggt vitni,
hann hefur verið g
ur af flugvirkja,
Hann heitir J
Schmitt og sést hi
i myndinni í sleða
1 um, skömmu áðui
| hann lagði af sti
3 reynsluferðina.
3
E raunin fór fran
| vatni nokkru í I
| ur-Þýzkalandi —
8 fór Sleðinn hv
I meira né mínna
| 150 kílómetra á í
E klukkustund.
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
FRANZ
LEYNDARDÓMUR
MONT EVEREST .
■ Herra Percy hélt frásögn
sinni áfram: „Það gefur að
skilja, að ég fann engan frið
í sál minni, meðan ég vissi
ekkert um afdrif vinar
míns. Ég vlssi, að hann
naut mikils álits sem fram-
úrskarandi fjallgöngumað-
ur, og ég gat alls ekki trú
að því, að hann hefði hrap-
var aftur kominn til
að. Því var það, að þ
ákvað ég að leggj
að frekari Ieit að
Ég þekkti náunga a
Jim Sullivan, fyrr
4 27. febr. 1959 — Alþýðublaðið