Morgunblaðið - 05.02.1992, Page 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. FEBRÚAR 1992
29
Bima Bjömsdóttir,
Brimnesi - Minning
Fædd 11. september 1924
Dáin 27. janúar 1992
í dag er lögð til hinstu hvíldar
kær frænka mín og vinkona Birna
Björnsdóttir ljósmóðir. Fráfall
hennar bar að með skjótum hætti,
því þótt hún um áraraðir hefði átt
í baráttu við erfíðan sjúkdóm var
hún alltaf svo hugrökk og dugleg
að maður gerði sér tæplega ljóst
hvernig heilsu hennar var komið,
lífsviljinn og baráttuþrekið voru þar
í fyrirrúmi.
Birna fæddist 11. sept. 1924 að
Felli í Breiðdal, dóttir hjónanna
Guðlaugar Þorgrímsdóttur ljósmóð-
ur og Árna Björns Guðmundssonar,
en hann var látinn þegar hún fædd-
ist. Fjögurra vikna fór hún í fóstur
að Brimnesi í Fáskrúðsfirði til móð-
urbróður síns Guðmundar Þor-
grímssonar og Sólveigar Eiríksdótt-
ur og ólst þar upp á þeirra heimili.
Það var ekki auðvelt að flytja
komabarn á milli byggðarlaga á
þessum árum, þá var ekki sest upp
í bíl og ekið á milli á lítilli stundu.
Að þessari fyrstu ferð Birnu var
þannig staðið að um hana var búið
í þar til gerðum kassa, sem síðan
var vandlega bundinn um herðar
Stefáns föðurbróður hennar og
þannig var hún reidd yfir skriður
og fjallveg til Fáskrúðsfjarðar þar
sem hún lifði og starfaði í rúm 67
ár.
Eftir lát fósturforeldranna ann-
aðist Birna heimilið ásamt Þorgeiri,
eldri syni þeirra, en börn þeirra
Sólveigar og Guðmundar eru fimm.
Birna eignaðist tvö börn, Jó-
hönnu, f. 1944, og Guðmund, f.
1956. Sambýliskona hans er Kol-
brún Einarsdóttir og eiga þau 2
börn, Þorgrím 7 ára og Bergdísi
Ýr 5 ára, og á milli þeirra og ömmu
var mikill kærleikur og vinátta.
Jóhanna hefur átt heimili á Brim-
nesi allt frá frumbernsku og hefur
notið einstakrar umhyggju móður
sinar og fjölskyldunnar allrar svo
að til fyrirmyndar er.
Birna lærði til ljósmóður og tók
við því starfi hér á Fáskrúðsfirði
árið 1953 og starfaði óslitið þar til
hún lét af störfum sl. sumar, hin
síðari ár vann hún við heilsugæslu-
stöðvarnar bæði hér og á Stöðvar-
firði.
Birna var farsæl í starfi. Hún
var gædd þeim hæfileika að eiga
gott með að ná til þeirra sem hún
annaðist hverju sinni, hún átti auð-
velt með að gefa og einnig að
þiggja. Þetta létti henni starfíð og
skóp nánari tengsl við hinar verð-
andi mæður. Ég hygg að nú á
kveðjustundinni muni hugur okkar
hvarfla í hljóðri þökk til þeirra
stunda er hún veitti aðstoð sína.
Það var gott að hafa hana nálægt
sér, það stafaði frá henni ró og
öryggi. Hún gladdist með glöðum
og hún átti ótakmarkaða hlýju og
samúð með þeim, sem sorgin sótti
heim.
Ég og fjölskylda mín kveðjum
Birnu frænku okkar með söknuði,
hún átti svo stórt.rúm í okkar til-
veru. Ástvinum hennar öllum vott-
um við innilegustu samúð og biðjum
þeim blessunar Guðs um alla fram-
tíð.
Aðalbjörg Magnúsdóttir.
Mig langar til að minnast vin-
konu minnar, Birnu Björnsdóttur
frá Brimnesi í Fáskrúðsfírði, sem
lést 27. janúar sl. Kynni okkar
Birnu hófust haustið 1988 er ég
hóf störf í Fáskrúðsíjarðarlæknis-
héraði, en þar hafði Birna stundað
ljósmóðurstörf um áratuga skeið.
Birna var þá farin að reskjast auk
þess sem erfiðir sjúkdómar höfðu
sett á hana mark sitt. Ávallt var
Friðrik I. Baldvins
son - Kveðjuorð
Fæddur 28. apríl 1924
Dáinn 27. janúar 1992
Skáldið Davíð Stefánsson lýkur
ljóði sínu Moldin angar með þessum
orðum:
Og dagar, ár og aldir koma og dvína,
en aldrei hættir dauðans stjama að skína.
Já dauðinn vinnur ár og síð og
alla tíð. Hann er samofinn mannlíf-
inu og óumflýjanlegur. Hraði hans.
vex með vaxandi aldri. Þeir sem
ná háum aldri verða að vera við
því búnir að sjá á bak mörgum
þeim, sem við höfum kynnst á lífs-
ins leið, allar götur frá æskuárum.
Friðrik Lunddal er allur. Hann
lést úr hjartasjúkdómi í gjörgæslu-
deild Landspítalans mánudaginn
27. janúar, tæpra 68 ára. Þrívegis
gekkst hann undir hjartaskurð og
blásningu að auki. Stundin var
komin. Hin líknandi hönd dauðans
veitti honum friðinn og eilífðarb-
lundinn.
Friðrik Lunddal fæddist í Reykja-
vík. Foreldrar hans voru Baldvin
R.S. Helgason prentari og Magnea
D. Oddfreðsdóttir. Hann gekk í
barnaskóla í bænum. Síðar stundaði
hann nám á Laugarvatni. Haustið
1943 lagði hann leið sína að Reykja-
skóla í Hrútafirði. Þar hittumst við
og áttum samleið til vors, einnig
tvo mánuði veturinn eftir (nóv.-
des). Hann lauk námi frá þessum
skóla vorið 1945. Hófst þá sjálft
ævistarfið, sem var aðallega sölu-
mennska, allt til þess að hann varð
að leggja árar í bát fyrir þremur
árum vegna sjúkleika.
Á Reykjaskóla söng Friðrik
Lunddal í kvartett, sem skipuðu,
auk hans þeir Þorsteinn Jónsson
sögkennari, frá Gili í Svartárdal og
Matthías Jónsson leikfimikennari,
frá Kollafjarðarnesi. Þeir skemmtu
á kvöldvökum í skólanum og vakti
list þeirra mikinn fögnuð. Allir voru
þeir góðir söngmenn. Lundda! hafði
háa tenórrödd. Ungur hóf hann að
syngja. Var aðeins sjö ára í barna-
kór er hét Sólskinsdeildin og marg-
ir minnast. Hann söng lengi í Karla-
kórnum Fóstbræðrum, Tónlistarfé-
lagskórnum og í Samkór Kópavogs.
Síðast söng hann þar orðinn sjúkur
maður. Söng lærði Lunddal hjá
Pétri Jónssyni óperusöngvara.
Hann lærði leiklist hjá Lárusi Páls-
syni og lék í þremur leikritum í
Iðnó. Sést af þessu að Lunddal var
maður listhneigður og listfengur.
Hefði vafalítið getað orðið einn
okkar fremstu óperusöngvara, hefði
hann helgað sig söng að fullu eins
og mér fannst sjálfsagt að yrði,
þegar við vorum samtíða á Reykja-
skóla. Þorsteinn söngkennari sagði
við Lunddal að hann gengi með
gull í hálsinum, og átti þá við með-
fædda tenórrödd hans. Vera má
raunar að söngurinn hafí veitt þess-
um látna vini mínum og félaga á
Reykjaskóla næga unun þar sem
hann var honum áhugamál, en ekki
brauðstrit. Margs konar list veitir
fólki ómældan unað sem tómstund-
aiðja.
Friðrik Lunddal var maður hár
vexti með mikið ljóst hár. Sópaði
að honum hvar sem hann fór. Á
Reykjaskóla bar hann höfuð og
herðar yfir hópinn.
Á ungum aldri var Lunddal á
báti frá Vestmannaeyjum á haust-
vertíð. Þá missti hann einn fingur
annarrar handar. Gátum við sem
honum vorum samtíða á Reykja-
skóla, ekki annað en veitt því at-
hygli. Eigi mun þetta hafa verið
honum til ama.
Friðrik Lunddal kvæntist eftirlif-
andi konu sinni Margréti Sölvadótt-
ur árið 1948. Mörg síðustu_ árin
bjuggu þau í sambýlishúsinu Álfta-
mýri 38. Þar heimsótti ég þau sum-
arið 1971, er ég gekk milli skóla-
systkina minna frá Reykjum, þegar
safnað var fyrir bijóstmynd af Guð-
mundi Gíslasyni skólastjóra á
Reykjum. Var bijóstmyndin afhjúp-
uð á Reykjum á Jónsmessu 1972
af ekkju Guðmundar, Hlíf Böðvars-
dóttur frá Laugarvatni. Lunddal bar
ætíð hlýjan hug til Reykjaskóla,
þess ágæta menntaseturs er Guð-
mundur stýrði af röggsemi um
langt árabil.
Böm eignuðust þau Lunddal og
Margrét þrjú, tvær dætur og einn
son. Barnabörnin eru orðin níu. Líf-
ið heldur áfram sem betur fer.
Ég, sem þessar línur rita, hitti
Friðrik Lunddal við og við. Hann
lét nokkuð snemma á sjá, vegna
heilsubrests. Hann þurfti mikið að
líða, áður en lauk. Samt sem áður
var hann gæfumaður. Hann átti
góða eiginkonu og efnileg börn. Líf
hans bar vissulega ávöxt. í afkom-
endum okkar flytjast fram eigindir
allar. Við erum ekki endanlega dá-
in, þegar kistunni er lokað og henni
sökkt í djúpa gröf.
Friðrik Lunddal er einn af eftir-
minnilegustu mönnum sem ég hefi
kynnst. Ég þakka honum liðnar
stundir.
Samúðarkveðjur aðstandendum.
Auðunn Bragi Sveinsson.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta til-
vitnanir í ljóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
hún þó glöð í fasi og sinnti starfí
sínu af trúmennsku sem henni var
eiginleg. Með okkur Birnu tókst
strax gott samstarf og vinátta sem
aldrei síðar bar nokkurn skugga á.
Ætterni og uppruna Birnu hygg
ég að aðrir muni gera skil, en af
samtölum okkar þóttist ég merkja
að líf hennar hefði ekki alltaf verið
dans á rósum, þó margmálli væri
hún um það ánægjulega og jákvæða
sem á daga hennar hafði drifið.
Minnisstæðar eru Stöðvarfjarðar-
ferðirnar þar sem við ferðuðumst
saman í embættiserindum og var
þá mikið rætt um liðna og breytta
tíma. Ómetanlegt var fyrir ungan
lækni, nýkominn utan úr hinum
stóra heimi, að fá þannig innsýn í
sögu byggðar og mannlífs sem á
fáum áratugum hafði tekið algjör-
um stakkaskiptum.
Birna var ung að árum er hún
fór til ljósmæðranáms í Reykjavík
og mun hún hafa verið styrkt til
fararinnar af hreppsfélaginu, enda
hélt hún aftur heim að námi loknu
þrátt fyrir gylliboð um störf á
Landspítalanum. Þá háttaði þannig
til að konur fæddu börn sín nær
undantekningarlaust í heimahúsum
auk þess sem samgöngur voru
frumstæðar og erfiðar til sjós og
lands. Má nærri geta að ljósmóður-
störfin hafi oft verið annasöm, með
löngum yfirsetum og erfiðum ferða-
lögum hvemig sem viðraði. Barns-
fæðingar eru þess eðlis að ekki fer
alltaf eins og best verður á kosið.
Öllum sem ég hef rætt við ber sam-
an um að mikil farsæld hafi fylgt
Birnu í starfi og sjálfur varð ég
þeirrar gæfu aðnjótandi að taka
óvænt á móti litlum dreng ásamt
henni einn bjartan -vórdag árið
1989. Þarna var Birna í essinu sínu,
handtökin örugg og snör!
Á síðari árum hafa ljósmóður-
störf í hinum dreifðari byggðum
landsins breyst mikið, börn fæðast
yfirleitt á sjúkrahúsum og starf ljós-
mæðra hefur aðallega beinst að
mæðraskoðun og fyrirbyggjandi
þáttum. Þessum störfum sinnti
Birna af sömu kostgæfni og barns-
fæðingum áður fyrr en oft fannst
mér sem hún saknaði þess tíma er
meira var að gera og í hveiju koti
voru börn sem hún hafði hjálpað í
heiminn.
Síðastliðið haust lét Birna af
störfum sakir aldurs og heilsu-
brests. Þann 27. janúar sl. veiktist
hún skyndilega og síðar sama dag
var hún öll. Mikil kjarnakona sem
skilað hefur dijúgu dagsverki er
horfín á braut. Við Ásdís vottum
ættingjum Birnu og þá sérstaklega
börnum hennar, Jóhönnu og Guð-
mundi, einlæga samúð okkar.
Blessuð sé minning hennar.
Sigurður V. Guðjónsson
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
BALDURSÁRNASONAR,
Torfastöðum,
Fljótshlíð.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓHANNS ELÍASAR WEIHE,
Framnesi,
Vestmannaeyjum.
Guðjón Weihe, Erla Snorradóttir,
Helena Weihe, Egill Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra,
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegs sonar okkar,
unnusta og bróður,
ÓLAFS HJARTAR
STEFÁNSSONAR,
sem lést 18. janúar sl.
Sérstakar þakkir sendum við læknum
og öðru starfsfólki Barnaspítala
Hringsins, deild 12-E, fyrir einstaka umönnun í veikindum hans.
Jóhanna Guðbrandsdóttir, Stefán Ólafsson,
Særún Sigurðardóttir
og systkini hins látna.
t
Innilegustu þakkir til þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför móður minnar, tengdamóður okkar og ömmu,
GUÐRÚNAR ÁRNADÓTTUR,
Hafnarbúðum,
áður Ásvallagötu 35.
Sérstakar þakkir sendum við læknum og hjúkrunarfólki á deild
1A Landakoti og starfsfólki Hafnarbúða, sem sýndu henni kær-
leiksríka umönnum og vináttu.
Ástvaldur Kristmundsson,
Sveinn Ástvaldsson,
Kristrún Ástvaldsdóttir,
Halldóra Halldórsdóttir,
Hafsteinn Halldórsson,
Ellen Sveinsdóttir,
Svanhildur Jóhannesdóttir
Guðrún Ástvaldsdóttir,
Jóhannes Halldórsson,
Kristmundur Halldórsson,
Ingibjörg Halldórsdóttir.