Morgunblaðið - 31.03.1993, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. MARZ 1993
Auðvitað lifi ég í fortíð-
inni. Það er miklu ódýrara!
Áster...
TM Reg. U.S Pat Off.—all rights reserved
• 1993 Los Angeles Times Syndicate
HÖGNI HREKKVISI
„ ]?Á ÉQ SKU.PI EFTlR/«
BRÉF TIL BLAÐSINS «
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 681811
Svar til Eiríks Þorlákssonar
Frá Krístrúnu Gunnarsdóttur
Elsku Eiríkur.
Osköp er þetta viðkvæmt og sárt
og kannski ekki nema von. Eg er
þess fullmeðvituð að hafa ráðist á
þitt starf opinberlega, sem verður
að teljast með ólíkindum ósvífið.
En þar sem mér er tamt að vera
djörf og ósvífin, get ég ekki á mér
setið með að svara þér eina ferðina
enn.
Svo mikið er víst að áskökunum
um skítkast var síður en svo beint
að þér og þínum skrifum. Slíkt
kannast ég ekki við að hafa nokkru
sinni rekist á í greinum þínum. Ef
hinsvegar svo væri, mætti hafa af
þeim eitthvert gaman.
Annað er, að ég get ekki ætlast
til þess áð gagnrýni ijalli ávallt um
það að hrósa viðkomandi lista-
manni, slíkt væri helber einfeldni.
Til samanburðar langar mig að
nefna að Halldór B. Runólfsson
hafði heilmargar athugasemdir
fram að færa varðandi margum-
rædda sýningu, í þættinum Kviksjá
á Rás 1, og stórefast ég um að
honum hafi svo mjög líkað allt sem
á sýningunni bar fyrir augu. En það
sem honum tókst með mikilli fag-
mennsku, var ekki bara að skilja
mig eftir með alvarlegar hugleið-
ingar um mín næstu skref, heldur
mátti ég veltast um af hlátri, þar
sem hann reyndist fádæma
skemmtilegur.
Annar gagnrýnandi hér á landi
og líklega sá umdeildasti, Bragi
Ásgeirsson, hefur löngum haft þann
vana að fjalla ekki um viðkomandi
sýningar nema kannski í svó sem
eins og einni málsgrein af löngum
pistli, samanber skrif hans „um“
sýningu Ástu Olafsdóttur nýlega.
Líkar það mörgum miður en segj-
ast verður að Bragi hefur að jafn-
aði uppá að bjóða fræðandi vanga-
veltur sem oftast er hægt að hafa
bæði gagn og gaman af. Finnst
jafnvel sumum að tími sé til komin
að gefa út í bók safn greina hans
um myndlist.
Hneykslan er eitt, undran er
annað. Ég get frætt þig á því, hér
og nú, að seint verður gengið fram
af mér. En til að missa ekki sjónar
á aðalatriðum þessarar viðureignar
okkar, ætlar ég að vitna í svar þitt
í Morgunblaðið 25. mars. „Ádeilur
listamanna á þá sem annast þau
skrif (gagnrýni) eru ekki nýtt fyrir-
bæri og tíminn einn mun leiða í Ijós
hvor aðilinn mat listina réttar á
hveijum tíma.“ Þeir eru ófáir sem
lásu þína „gagnrýni", mín viðbrögð,
þitt svar og eru nú að lesa svar
mitt við svari þínu. Sannast sagna
held ég að það sé augljóst að í
Frá Árna Finnssyni:
Þann 19. mars sl. birtist í Bréfí
til blaðsins grein eftir Elsu Einars-
dóttur undir fyrirsögninni „Kvöl
hvalavina". Hún segir í upphafi
greinarinnar: „Fyrir nokkrum vik-
um bárust þær fréttir að grænfrið-
ungar í Þýskalandi hefðu efnt til
mótmæla gegn hvalveiðum íslend-
inga, Norðmanna, Kanadamanna
og annarra fiskveiðiþjóða." Þessi
frétt er röng.
Sennilega á Elsa Einarsdóttir við
umhverfisverndarsamtökin Green-
peace þegar hún talar um „græn-
friðunga". Greenpeacesamtökin
hafa ekki, eins og gefur að skilja,
mótmælt íslenskum hvalveiðum síð-
an þeim var hætt 1989. Kanada er
ekki aðiii að Alþjóðahvalveiðiráðinu
og Kanadamenn stunda ekki veiðar
á þeim hvalategundum sem ráðið
hefur lögsögu yfir. Rétt er hins
vegar að Greenpeace hafa mótmælt
fyrirhugðum hvalveiðum Norð-
manna í hagnaðarskyni, enda bijóta
þær í bága við ákvarðanir Alþjóða-
hvalveiðiráðsins.
„gagnrýni" þinni var alls ekki um
að ræða hvort rétt eða rangt mat
væri lagt á listina. Þar var nefni-
lega ekki að finna mat af einu eða
neinu gagni og er það miður.
Að lokum vil ég bæta því við,
að mig er farið að langa til að hitta
þig í eigin persónu. Hafðu endilega
við mig samband. Ég skal bjóða
þér uppá kaffibolla niður á Mokka,
þar sem við getum haldið áfram
þrefi og þrasi eða bara haft af öllu
þessu heilmikið gaman.
KRISTRÚN GUNNARSDÓTTIR,
myndlistarmaður.
Elsa segir einnig: „Kostulegast
fannst mér þó að heyra að fólk um
allan heim væri að ættleiða hvali
og greiddu meðlög til grænfrið- 1
unga.“ Þetta er ekki alls kostar
rétt. Greenpeace afla ekki fjár með
að bjóða fólki að „ættleiða" eða
taka í fóstur hvali gegn borgun.
Það gera hins vegar önnur umhverf-
issamtök, t.d. Alþjóðanáttúruvernd-
arsjóðurinn „World Wide Fund for
Nature, WFF). |
Einnig veltir Elsa því fyrir sér
hvað það fólk borði „sem styður og
styrkir svona öfgasamtök“. Þessu íj|
get ég ekki svarað með neinni vissu,
en ég get nefnt að stuðningsaðilar
Greenpeace í Svíþjóð eru um 200 ^
þúsund. Ekki liggja fyrir neinar
upplýsingar sem benda til þess að
matarsmekkur þessa fólks sé frá-
brugðinn matarsmekk annarra
Svía. Raunar bendir ekkert til þess
að afstaða fólks til umhverfísvernd-
ar ráðist af mataræði þess.
Fyrir hönd Greenpeace,
ÁRNI FINNSSON,
starfsmaður Greenpeace, Svíþjóð
Athugasemd við «
„Kvöl hvalavinau
Víkveiji skrifar
að setti hroll að Víkveija dags-
ins í fyrradag þegar fregnir
bárust á öldum ljósvakans þess efn-
is að Heimir Steinsson útvarpsstjóri
hefði fyrirvaralaust sagt Hrafni
Gunnlaugssyni dagskrárstjóra inn-
lendrar dagskrárdeildar Sjónvarps
upp störfum, eða öllu heldur rekið
hann, því Hrafn þarf ekki að vinna
þriggja mánaða uppsagnarfrest
sinn. Skýringarnar sem gefnar voru
í fréttum, hafðar eftir útvarpsstjóra,
voru þær að ummæii Hrafns í sjón-
varpsþætti um stofnunina Ríkisút-
varpið og starfsmenn hennar væru
ástæða brottrekstursins. Það hlýtur
að teljast með endemum að svona
skuli staðið að verki, hjá opinberri
stofnun eins og Ríkisútvarpinu, og
Víkveiji getur ekki annað en tekið
undir með Ólafi G. Einarssyni,
menntamálaráðherra, sem sagði í
fréttasamtölum á báðum sjónvarps-
stöðvunum í fyrrakvöld að hann ótt-
aðist um tjáningarfrelsið í landinu,
þegar svona væri staðið að málum.
xxx
Nú er ekki um það að deila að
ýmis ummæli dagskrárstjór-
ans í áðurnefndum sjónvarpsþætti
fóru fyrir brjóstið á mörgum, hvort
sem var innan stofnunarinnar eða
utan. En í því sambandi má líka
velta því fyrir sér, hvort ummæli
þau sem Hrafn kaus að viðhafa um
starfsmennina, sem hann ekki nafn-
greindi, að undanskildum Sveini
Einarssyni, sem leysti hann af sem
dagskrárstjóri síðastliðin fjögur ár,
verða ekki bara afgreidd á þann
hátt að dagskrárstjórinn hafí með
orðavali sínu og umsögnum sýnt
að hann býr ekki yfír ýkja mikilli
háttvísi, getur raunar verið smekk-
laus í garð þeirra sem undir hans
verkstjórn heyra og búið spil. Ef
hann endilega vildi hafa þennan
háttinn á í afgreiðslu sinni á verð-
andi samstarfsmönnum, var það þá
ekki hans mál? Hann hlýtur að
hafa vitað að með þessum orðum
sínum, var hann ekki beinlínis að
leggja drögin að frjóu og uppbyggi-
legu samstarfi, en það var þá líka
hans vandamál að vinna úr því og
reyna að koma sér út úr þeim
ógöngum sem hann kom sér í með
ummælum sínum. Hvort sem menn
eru aðdáendur Hrafns Gunnlaugs-
sonar eða ekki, hljóta flestir að við-
urkenna að hann hafði á ýmsan
hátt mikið til síns máls, í þeirri
gagnrýni sem hann bar fram á
tregðulögmál stofnana og þau
vandkvæði sem blasa við mönnum
sem vilja hrinda í framkvæmd
breytingum og nýjungum. Hann
hefði vissulega þurft að matreiða
þennan boðskap sinn á ögn hófstillt-
ari og smekkvísari hátt en hann
gerði, en kannski sanna viðbrögð
útvarpsstjórans, tæpri viku eftir
umræddan þátt sannleiksgildi orð-
anna „Sannleikanum verður hver
sárreiðastur“.
xxx
En hvað sem framkomu dag-
skrárstjórans í þættinum líð-
ur, þá hlýtur það að verða mörgum
ærið umhugsunarefni að ummæli
sem látin eru falla í hita leiksins í
beinni útsendingu, séu notuð af
útvarpsstjóra með þeim hætti sem
hann hefur nú kosið að gera. Óneit-
anlega er skelfilegur Ráðstjórnar-
ríkjabragur af vinnubrögðum sem
þessum og spurning hvort ekki fer
í framhaldi þessara vinnubragða að
hitna undir útvarpsstjóranum sjálf-
um. Að minnsta kosti þarf það ekki
að koma á óvart, eftir að mennta-
málaráðherra hefur látið ofan-
greindar áhyggjur í ljós um tjáning-
arfrelsið í landinu. Ætli það hefði
nú ekki verið talið smekkvísara af
útvarpsstjóranum að áminna dag-
skrárstjórann og eiga með honum
fund um málið, jafnvel að ávíta
hann, en bíða svo og sjá hver fram-
vinda mála yrði?
<
<
<
í
<
i