Morgunblaðið - 22.05.1994, Side 4

4 B SUNNUQAGUR22. MAÍ 1994
M0RGIJNBLA.D1D
hvemig ætti að spila hvetja stöðu
fyrir sig. Ég lærði mjög mikið af
honum enda er Boris frábær þjálfari
og búinn að vera í þessu starfi í 30 ár.“
„Eftir því sem ég þjálfa lengur
erutn við farnir að spila meira fijáls-
an handbolta enda er ég mjög hrif-
inn af honum og strákarnir líka.
Það er mun meira skapandi en ef
menn eru alveg fastir í einhvetjum
leikkerfum. Handboltinn í heimin-
um hefur þróast þannig að lið eru
farin að spila sífellt meira fijálst
og þar af leiðandi verður að búa
til sterkari einstaklinga, bæði sem
sóknarmenn og ekki síður varnar-
menn. Við æfum mikið svona; spil-
um fijálst, bregðum upp einu og
einu leikkerfi, en það er ekkert sem
við byggjum á.“
Valsstrákarnir hafa sagt þig
mjög snjallan að bregðast rétt við
í leik. Er það eitthvað sem gerist
bara ósjálfrátt?
„Já, oft á tíðum er það. Ég man
alltaf eftir því að þegar Boris var
að fara, eftir að
hann var hérna
fyrst, sagði
hann við mig
hlut sem ég oft
hugsað um síð-
an: „Þegar þú
ert að stjórna í
leikjunum er
það fyrsta sem
þér dettur í hug
alltaf rétt.
Vertu ekkert að
velta því fyrir
þér!“ Þetta hef-
ur oft komið upp
í hugann og
detti mér ein-
hver breyting í hug í miðjum leik
minnist ég alltaf þessara orða og læt
bara vaða. Að hika er það sama og
að tapa. Maður má heldur ekki vera
of íhaldssamur.“
Ofboðslega stríðinn
Þú þóttir í harðari kantinum sem
leikmaður og eflaust muna margir
eftir því þegar Danir sögðu þig lík-
ari hnefaleikakappa en handbolta-
manni...
Þorbjöm brosir og segir: „Ég var
þannig sem leikmaður að ef einhverj-
ir ákveðnir hlutir fóru í taugamar á
andstæðingunum þá reyndi ég alltaf
að beita þeim því ég tel það veikleika-
merki ef menn láta eitthvað koma
sér úr jafnvægi. Ég er ofboðslega
stríðinn og reyni að sjá spaugilegu
hliðina á öllu. Þar af leiðandi kom
þetta fram í mínum leik líka vegna
stríðni; þó maður væri ekki beinlínis
að hlægja var maður að reyna að
spila inn á veikleikana hjá andstæð-
ingunum og það gekk vel. Þetta er
mikil sálfræði."
En hvernig leikmaður varstu sjálf-
ur, svona eftir á að hyggja?
„Ég hef oft lýst mér fyrir strákun-
um; ég var einn af þessurn sem hafði
ekki mikla boltatækni, en ýmislegt
annað. Var tildæmis tilbúinn að gefa
allt í þetta sem ég gat og held að
það hafí fleytt mér rosalega áfram;
ég vann upp lélega tækni með því.
Ég var enginn stórkarl, gat ekki skor-
að 10 mörk í Ieik með landsliðinu,
en ég gafst aldrei upp.“
Þjóðin man líklega eftir þér úr
leikjum sem miklum harðjaxli. Þú
ert þá ekki eins grimmur og margir
kunna að halda?
„Margir þekkja mig af vellinum
sem gífurlegan harðjaxl, sem alltaf
var rekinn útaf og alltaf var rífandi
kjaft. En þetta er bara minn stfll,
og það sem ég tek mér fyrir hendur
reyni ég að alltaf að gera eins vel
og ég get. Ég var „fastur fyrir“. Það
segir hins vegar ekki allt um hvernig
menn eru í rauninni, hvemig þeir
haga sér innan vallar, og ég veit að
margir fengu ranghugmyndir um
mig,“ segir Þorbjörn. Hann nefn-
ir dæmi um íslending sem var við
nám í Maimö. „Hann hafði munað
eftir mér úr boltanum og hélt ég
væri bara eitthvert. ruddamenni. Svo
kynntumst við í Sviþjóð og hann sagði
einhvem tíma að enginn maður hefði
komið sér eins mikið á óvart; ég
væri bara jafn Ijúfur og allir aðrir!“
Umgenpst strákana
eins ng faðir
Eftir Sigmund Ó. Steinarsson
„ÞORBJÖRN opnar heimili sitt þegar honum finnst leikmenn þurfi á
heimilislegri aðhlynningu að halda — borða saman, eða ræða málin
yfir kaffibolla. Eiginkona hans, frú Guðrún, tekur fullan þátt í þeirri
aðhlynningu — eldar eða bakar ljúffenga rétti og kökur. Þegar Þor-
björn tekur strákana inn á heimilið umgengst hann þá og ræðir við
eins og faðir, en ekki sem strangur þjálfari. Hann kallar ávallt allan
hópinn saman — hann hefur aldrei gert mannamun, hvort sem leikmað-
urinn er gamall, heimsmaður eða nýgræðingur í liðinu. í hans huga
eru allir jafningjar," segir Jóhann Birgisson, aðstoðarmaður Þorbjörns.
^5unnar Gunnarsson, þjálfari Vík-
ings, sagði að það væri gott að sækja
þau hjón heim. „Ég kynntist því í
Svíþjóð. Þegar Þorbjörn er í faðmi
fjölskyldunnar er hann ekki líkur
þeim stóra bimi sem stendur út við
hliðarlínu og öskrar á leikmenn sína
eða dómara, heldur ljúflingur. Maður
kemur aldrei að tómum kofanum hjá
þeim hjónum. Ég hef aldrei borðað
eins mikið af heimabökuðum brauð-
um og kökum og þau tvö ár sem
vorum á sama tíma í Malmö.“
Jóhann sagði að þau hjón hafi
unnið mikið og fórnfúst starf fyrir
Val. „Það sem hefur hjálpað Þorbirni
og Guðrúnu mikið, er að þeim hefur
tekist að sameina fjölskylduna Val.
Guðrún starfar mikið fyrir Val og
böm þeirra leika handknattleik með
Val — dóttirin í meistaraflokki, son-
urinn í fímmta flokki.“
„Ég valdi Þorbjörn“
Hvað segir Guðrún Kristinsdóttir,
eiginkona Þorbjöms — er ekki erfítt
að vera gift handknattleiksþjálfara,
sem er mikið að heiman. „Nei, það
er ekkert erfítt. Mín skoðun er sú
að ef maður kynnist manni sem hef-
ur geysilegan áhuga á einhverju,
verður maður að taka þátt í því eða
fmna sér annan mann. Ég valdi Þor-
björn og það sem hann var að fást
við,“ sagði Guðrún.
- Hvernig er að fá Þorbjöm heim
eftir tapleiki — er hann tapsár?
„Nei, hann er mjög geðgóður og
yfírvegaður — hefur yfír að ráða
miklu jafnaðargeði, þó að fáir trúi
því. Hann kemur ekki heim í fýlu
eftir leiki eða hefur allt á hornum
sér.“
- Verður þú aldrei þreytt á heim-
sóknum til Þorbjörns vegna hand-
knattleiksins?
„Ég hef ekkert á móti því að vinir
hans komi í heimsókn, því þeir eru
einnig mínir vinir — og það er gam-
an að taka á móti þeim. Ég hef gam-
an að því að stússast í matargerð."
- Fer ekki mikill tími hjá ykkur í
handknattleik?
„Það má segja að nær allur okkar
frítími fari í handknattleikinn. Það
er ekki aðeins Þorbjörn sem stundar
handknattleik, heldur börnin okkar
einnig. Ég sé ekki eftir þessum tíma,
því að yfírleitt hefur hann boðið upp
á góða skemmtun. Við höfum eign-
ast marga mjög góða vini og hand-
knattleikurinn hefur gefið okkur
mjög mikið — miklu meira en sá tími
sem hefur farið í þetta. Það hefur
að sjálfsögðu hjálpað til að Þorbjörn
hefur verið í mjög sigursælum liðum
í gegnum árin,“ sagði Guðrún, sem
er viss um að hún eigi eftir að lifa
„handknattleikslífí" næstu árin. „Ég
sé ekki að Þorbjöm sé að hætta þjálf-
un. Honum finnst þetta alltof
skemmtilegt til þess.“
Vann fitrúlegt
afrek í Malmö
„ÞAÐ er ekki spurning að Þorbjörn er stórkostlegur þjálfari. Ég kynnt-
ist því í Svíþjóð, þar sem ég lék með honum hjá Malmö IFK — árið
sem félagið komst upp í úrvalsdeildina. Undir þeim kringumstæðum
sem voru hjá félaginu, get ég fullyrt að af þeim þjálfurum sem ég hef
komist í kynni við, hefði engum tekist það sem Þorbjörn afrekaði,"
segir Gunnar Gunnarsson, þjálfari og leikmaður Víkingsliðsins. Morg-
unblaðið fékk Gunnar og Jóhann Birgisson, aðstoðarmann Þorbjörns
þjá Val, til að lýsa þjálfara Valsliðsins.
^5unnar sagði að eftir á að hyggja
væri það ótrúlegt afrekið sem Þor-
bjöm vann. „Staðan var þannig hjá
Malmö IFK að við áttum eiginlega
ekki nema í lið — sjö leikmenn. Við
áttum tæplega í lið á æfíngum allan
veturinn, en samt náði Þorbjöm að
gera allar æfíngar okkar skemmti-
legar. Að koma liði upp í úrvalsdeild
í Svíþjóð með svo fáum leikmönnum
er ótrúlegt afrek, sem verður aldrei
endurtekið.“
Jóhann Birgisson hefur verið að-
stoðarmaður Þorbjörns síðan hann
tók við þjálfun Valsliðsins 1989.
Hvemig finnst honum að starfa með
Þorbimi? „Það er mjög gott, en get-
ur einnig verið erfitt. Þorbjörn er
mjög formfastur og hann vill að allur
sá tími sem hann hefur til umráða
sé nýttur fullkomlega. Annars er
stutt í brosið hjá honum, enda hefur
hann mikið skopskyn og er frábær
í umgengni."
Jóhann heldur áfram: „Alþjóð veit
að Þorbjörn er skapmikill, og það
bitnar ekki aðeins á dómumm, eins
og oft sést. Skapið brýst alltaf fram
ef honum er misboðið — þá krefst
hann skýringa, hvort sem það em
leikmenn eða dómarar. Það er eins
og hann tapi áttum, þegar honum
finnst hann verða fyrir óréttlæti, eða
þegar honum finnst menn ekki heið-
arlegir. Þorbjörn er ekki í persónu-
legu stríði við þá sem eru í svarta
búningnum, heldur em þeir hluti af
umgjörðinni. Hann vill að menn leggi
STRÍÐINN
HARÐJAXL
ÞORBJÖRN var alltaf „fastur fyrir“ í vörninni, eins og hann
orðaði það sjálfur. Hér stöðvar hann Jakob Jónsson, KA-mann,
í leik með Val að Hlíðarenda fyrir nokkrum árum.
Morgunblaðið/Kristinn
HANDKNATTLEIKSFJÖLSKYLDAN. Þorbjörn ásamt eiginkonu
sinni, Guðrúnu Kristinsdóttur, dótturinni Kristínu Hrönn og synin-
um Fannari Erni. Börnin leika bæði handknattleik með Val.
mikið á sig og skili sínu besta — og
hann krefst þess sama frá dómur-
um,“ sagði Jóhann.
Gunnar segir Þorbjöm spaugsam-
an, „en ef hann fínnur að hlutirnir
ganga ekki, er hann fljótur að hvæsa.
Þá hverfur brosið fljótt af mönnum.
Þorbjörn er mjög góð blanda af al-
vöru og léttleika."
Jóhann segir að allt sem Þorbjörn
taki sér fyrir hendur vinni hann vel
og samviskusamlega. „Bestu kostir
hans finnst mér að hafi hann trú á
einhverju — fylgir hann því mjög
fast eftir. Þeir sem vinna með honum
að verkefnunum, hvort það eru ung-
ir eða gamlir leikmenn, vita nákvæm-
lega hvenær hann hefur trú á þeim.
Þessi kostur hefur fleytt Valsliðinu
áfram þegar mannabreytingar hafa
orðið á milli ára. Hann nær því sem
hann ætlar sér út úr leikmönnum sem
hann treystir. Þetta eru miklir eigin-
leikar hjá manni sem þarf að stjóma
flokkaíþróttaliði.“
Leggur áherslu á framtíðina
Þorbjöm hefur náð ótrúiegum
árangri — það er sama hvað hann
missir marga lykilmenn ár hvert,
hann kemur alltaf með leikmenn til
að fylla skörðin. „Þorbjörn er alltaf
að hugsa um framtíðina. Hann fylg-
ist vel með ungum leikmönnum og
strax og þeir, sem eru ákveðnir að
gefa allt sem þeir eiga í leikinn,
hafa náð sextán til sautján ára aldri
er Þorbjöm búinn að sýna þeim sama
traustið og þeim eldri. Þorbjörn hefur
þó góðar gætur á því að ofbjóða
ekki ungu leikmönnunum. Hann
langar oft að nýta þá meira, þegar
þeir eldri bregðast, en hann vill ekki
setja það á herðar yngri leikmann-
anna að þurfa að hreinsa upp eftir
þá eldri,“ segir Jóhann.