Morgunblaðið - 14.09.1994, Síða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 14. SEPTEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Simi 691100 • Símbréf 691329
Áskorun til þjóð-
kirkjunnar
Frá Baldri Pálssyni:
KOMA Benny Hinn hingað til lands
í síðasta mánuði vakti upp margs
konar viðbrögð. Fréttamenn geis-
uðu mjög, lesendur hafa tjáð sig á
síðum blaðanna og hlustendur hafa
vitnað í útvarpi. Undarlegustu við-
brögðin komu þó frá forsvarsmönn-
um íslensku ríkiskirkjunnar, bisk-
upi og formanni prestafélagsins.
Biskup kom fram í sjónvarpi og
hafði ýmislegt við samkomuhaldið
að athuga. Hann talaði um hávaða,
og eins og fleiri hafði hann áhyggj-
ur af þeim, sem ekki læknuðust.
Formaður prestafélagsins taldi
peningasjónarmið ráða ferðinni á
slíkum „lágkirkjulegum" samkund-
um og er greinilega þeirrar skoðun-
ar, að hér sé verið að fylla það
tómarúm, sem útdauður kommún-
ismi og nasismi hafi skilið eftir sig.
Það er fróðlegt að skoða þennan
málflutning ríkiskirkjunnar í ljósi
frásagnar af Jesú, þar sem hann
er staddur í Kapernaum einu sinni
sem oftar með lærisveinum sínum:
„Jóhannes sagði við hann: Meist-
ari, vér sáum mann, sem í þínu
nafni rak út illa anda, og vér bönn-
uðum honum það, af því að hann
fylgdi oss ekki. En Jesús sagði:
Bannið honum það ekki; því að
enginn er sá, sem gjörir kraftaverk
í mínu nafni og rétt á eftir getur
talað illa um mig. Því að sá sem
ekki er á móti oss, hann er með
oss.“
Jesús spyr ekki Jóhannes, hvort
mikill hávaði fylgi brottrekstri illu
andanna, hann innir ekki Jóhannes
eftir því hvort það fái nú ekki ör-
ugglega allir lækningu, sem leiti
til þessa manns, hann spyr ekki
hvort maðurinn efni til samskota
vegna starfsemi sinnar, og hann
er ekki með neinar spekingslegar
athugasemdir um að þessi „lág-
kirkjumaður“ sé að fylla upp í
tómarúm, sem misheppnaðar kenn-
ingar hafi skilið eftir sig. Jesús
hefur þegar fengið nægar upplýs-
ingar, honum nægir að vita, að
þessi maður vinnur verk sín „í Jesú
nafni“, og af þeim sökum einum
er ekki ástæða til að amast við
honum.
Ég vil nú skora á forsvarsmenn
íslensku ríkiskirkjunnar að leitast
við af fremsta megni að taka Jesú
sér til fyrirmyndar og gæta að
því, hvort kraftaverk séu gerð í
Jesú nafni eður ei og láta það ráða
afstöðu sinni til þeirra.
BALDUR PÁLSSON,
Bryggðarenda 7,
Reykjavík.
Lögverndaður
þjófnaður?
Frá Guðrúnu Jacobsen:
ÞAÐ var einu sinni að börn, sem
voru að byija í skóla, fengu fimm-
tíu króna innlegg frá sparisjóði,
bundið í tíu ár. Eftir þessi tíu ár
sóttu unglingamir 1 krónu og 15
aura. Bankinn lagði sem sagt inn
hjá sjálfum sér. Núnú. Til að lækka
risið á verðbólgunni fundu einhveij-
ir stjórnmálaspekingar uppá láns-
kjaravísitölunni - og þá fóru allir
að tapa sem vildu eiga þak yfir
höfuðið. Hundraðþúsundkall tekinn
að láni, að ég minnist ekki á hærri
ijárhæð, varð að milljónaskuld, þó
hundrað þúsund krónur væru ár-
lega borgaðar af hundraðþúsund-
kallinum. Og svona er þetta búið
að ganga á annan áratug. Út á
þennan lögverndaða þjófnað er
hinn almenni launþegi sem búinn
er að draga fram lífið á smánar-
launum, meðan öll þjónusta hins
opinbera hækkar, ekki aðeins búinn
að glata lífinu margur hver, án
þess einu sinni að hafa efni á þvi,
heldur líka líkamlegri og andlegri
heilsu. Ef ekki hefðu komið til stór-
markaðir á borð við Hagkaup og
Bónus hér í Reykjavík, væri sá
hópur erfiðisvinnufólks með þenn-
an lögverndaða skuldabagga á
herðunum hordauða!
Hér með skora ég á starfs-
mannafélagið Sókn og póstmanna-
félagið að hafa samflot með verka-
konunni í Framsókn og Dagsbrún-
armanninum um það, að skuld
lækki en hækki ekki þegar greitt
er af henni, að lágmarksmánaðar-
laun verði ekki undir 70 þúsundum
skattfrítt - sleppum Hvalfjarðar-
göngunum - að verkamanninum
eða leigubílstjóranum, sem aldrei
hefur fallið verk úr hendi, verði
ekki sparkað úr vinnu við sjötugs-
aldur, meðan stjórnmálamenn, sem
gegna ábyrgðarmeira starfí, eða
ættu að gera það, fá að halda sinni
vinnu þar til farið er að skijáfa í
þeim. Reyndar ætti að skikka alla
þá, sem skammta öðrum sultar-
laun, til að vinna, þó ekki væri
nema einn mánuð, í einhvetju af
lítilsvirtustu störfum þjóðfélagsins
- án þess að fá tækifæri til að
grípa til innstæðunnar, eða hlaupa
til pabba og mömmu eftir láni fyr-
ir íjallalambinu, „þetta vil ég á
teininn minn“. Til dæmis í umönn-
un aldraðra eða hið vanþakkláta
póstburðarstarf, sem einhver
hrokagikkurinn hefur gefið hið
smekklausa heiti bréfberar, og
kanna um ieið hvort þeir misfari
sig ekki stöku sinnum í bréfalúgum
við að troða innum þær í kulda og
trekki hnausþykkum alþingisdoð-
röntum, bleiusýnishornum eða þræ-
laugiýstum dömubindum með ör-
yggistilfínningu.
Svo geta þeir velt vöngum yfir
kaupinu sinu eftir vinnumánuðinn.
GUÐRÚN JACOBSEN,
Bergstaðastræti 34,
Reykjavík.