Morgunblaðið - 07.02.1995, Blaðsíða 2

2 B ÞRIÐJUDAGUR 7. FEBRÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
ÍÞRÓTTIR
Glæsilegur árangur Kolbrúnar Jóhannsdóttur
markvarðar Fram
í handknattleik
Islandsmeistari
ri-13 I
1990
II 11 ílt 12 '
1988 1989
. 9 M „io V:
1986 1987
7 é'Íl ' 8 J:
1984 1985
. 5 JM1 6
1979 1980
3 ..M „ 4 JJ
1977 |j3l978
i M 2 L*
1974 1976
Islandsmeistari
utanhúss
í
■
1979 -198O
jsr
1978
' 1 ■ íí
Bikarmeistari
!i 9 ili 10
9M
1973 1974
1991 1995 Reykjavíkur-
8 meistari
1987 1990 14sinnum
5 ■ 6 / 09
1985 1986 íslandsmeistari
i í knattspyrnu
7 -• ... • -r Í._51982 1984 innanhuss
k. LMÍJJ r*- 1979 ,:_'1980 XkU) 1974
■ VALDIMAR Grímsson, leikmað-
ur KA, fékk högg á andlitið í bikarúr-
slitaleiknum á laugardag með þeim
afleiðingum að ein tönn brotnaði.
Guðjón Kristleifsson, tannlæknir og
harður stuðningsmaður Vals, sem
var á úrslitaleiknum, fór með Valdi-
mar á tannlæknastofu sína og skoð-
aði hann, strax eftir leik.
■ KOLBRÚN Jóhannsdóttir, sem
fagnaði tíunda bikarmeistaratitii sín-
um með Fram á laugardaginn, togn-
aði í baki í upphitun úrslitaleiksins
gegn Stjömunni. Félögum hennar
leist ekki á blikuna, óttuðust jafnvel
að Kolbrún yrði ekki með en hún
harkaði af sér og stóð fyllilega fyrir
sínu.
■ JAKOB Björnsson, bæjarstjóri á
Akureyri, færði KA-mönnum
500.000 krónur að gjöf frá bænum
í tilefni sigursins í bikarkeppninni.
■ JAKOB var heiðursgestur KA á
úrslitaleiknum og Friðrik Soph-
usson, fjármálaráðherra, heiðurs-
gestur Vals. Jakob afhenti Erlingi
fyrirliða bikarinn en fór svo með
áætlunarflugi norður á undan liðinu
og tók á móti bikarmeisturunum.
■ „ÞETTA var góður endir á við-
burðarríkri viku hjá mér,“ sagði Jak-
ob bæjarstjóri við Morgunblaðið, sigri
hrósandi á Akureyrarflugvelli, er
KA-mönnum var fagnað við heim-
komuna. Jakob hej'ur staðið í ströngu
að undanförnu, í ÚA-málinu svokall-
aða en niðurstaða þess fékkst í síð-
ustu viku.
■ JAKOB er bæjarfulltrúi Fram-
sóknarflokks, sem er í meirihlutasam-
starfi við Alþýðuflokk í bæjarstjórn
Akureyrar. Bæjarfulltrúi Alþýðu-
flokks er Gísli Bragi Hjartarson,
faðir Alfreð þjálfara og leikmanns
KA. Sonur Jakobs, Sverrir Björns-
son, er einnig í leikmannahópi KA.
■ MAGNÚS Scheving, sem kjörinn
var íþróttamaður ársins á dögunum,
hefur verið útnefndur íþróttamaður
Ármanns 1994.
■ ROLAND Wohlfarth, sem leikur
með Bochum í Þýskalandi eins og
Þórður Guðjónsson var í gær
dæmdur í tveggja mánaða bann, en
kappinn féll nýverið á lyfjaprófi.
■ BANNIÐ kemur sér illa fyrir
Bochum því liðið ér í fallbaráttu og
voru vonir bundnar við að hinn 31
árs Wohlfarth gæti hjálpað liðinu,
en nú er ljóst að hann missir af fimm
næstu leikjum, en deildin hefst á
nýjan leik 17. febrúar.
■ FLAMENGO, liðið sem Romario
leikur með í Brasilíu sigraði lið Fri-
burgense 6:0 um helgina. Romario
lék ekki með. Lið Friburgense átti
í vandræðum alveg frá annari mínútu
er aðalvamarmaður þess, Pereco var
rekinn af velli fyrir brot.
■ WILLIE Miller var í gær iátinn
hætta sem yflrþjálfari Aberdeen eft-
ir að hafa verið leikmaður og síðan
þjálfari hjá félaginu í nær aldarfjórð-
ung. Roy Aitken stjómar liðinu þar
til annað verður ákveðið.
■ FRANCOIS Oman-Biyik, landsl-
iðsmaður Kamerún lék vel með liði
sínu, Amerika gegn Cruz Azul í
mexíkósku deildinni um helgina.
Hann gerði öll þijú mörk liðsins í 3:1
sigri og hefur nú gert 25 mörk í 23
leikjum.
Ai cDcn
MkTVU.1/
[orski Íþróttasálfræðingurinn
dr. Willi Railo flutti tvo
áhugaverða fyrirlestra hér á landi
í síðustu viku þar sem hann sýndi
fram á mikilvægi rétts hugaifars
í íþróttum og atvinnurekstri, hug-
draumurinn varð að veruleika um
helgina. KA er bikarmeistari í
fyrsta sinn og heldur á áður
óþekktar slóðir í haust með þátt-
töku í Evrópukeppni.
Samvinna og liðsheild skipta
arfar sem miðar að því að bijóta sköpum þegar um keppni i hóp-
niður að því er ef til vili virðist íþróttum er að ræða. 011 lið í sömu
óyfírstíganlega múra með sam- keppni stefna að sama markmiði
vinnu og sigurvilja að
leiðarljósi. Hann sýndi
rð htm.r5 * Hugaifar byggt á sam-
yrði sigurviijinn að vinnu oo sigurvilja
stiorna ferðinni en ott- ■ ■■ *- ■
inn að vera í lágmarki. SkÍlar áiangfl
Alfreð Gíslason, þjálfari
og leikmaður nýkrýndra bik- en aðeins það besta nær takmark-
armeistara KA í handknattleik, inu. KA var langt því frá að vera
fellur vel að kenningum Norð- besta handboltalið landsins þegar
mannsins, hvort sem er í hand- Alfreð gekk í raðir norðanmanna
boltanum eða í vinnunni. á ný fyrir tæplega fjórum árum,
Alfreð er einn af gulldrengj- en uPP0öf er ekki til í orðaforða
unum í íslenskum handknattleik, harðjaxlsins; þrátt fyrir■ áföll hélt
strákunum sem komu íslenska hann settu marki, fyllti í eyður
landsliðinu á alþjóða kortið og leka. Hann ætlaði
hafa haldið því þar. 1982 gaf sér aUa leið og samheqao^ ýoru
Akureyringurinn tóninn með því yaldir með það í huga- Liðið fann
að eiga stóran þátt í að KR varð lyktina af bikamum fynr án en
bikarmeistari það árið. Hann varð var það ekki tilbúið að fara
Þýskalandsmeistari með Essen aiia ieið- úins vegar sættir sigur-
1986 og 1987, var útnefndur vegari sig ekki við það næst besta
besti leikmaður B-heimsmeist- Þessu sinni var ekki nema
arakeppninnar 1989 og kjörinn um eitt a? fjða
íþróttamaður ársins sama ár. Alfreð hefúr oft ætlað sér stóra
Hann lék með heimsliðinu 1990 niutl °£ meu e'Ju °% dugnaði hef-
og fagnaði spænskum bikar- ur hann rutt mörgum hindmnum
meistaratitli með Bidasoa í Irun ur ve©- Hann var svekktur fynr
1991. Að loknum ánægjulegum ári,en kom tvíefldur mfið lið sitt
og árangursríkum ferli sem at- teik® að þeasu sinm. Hugarfanð
vinnumaður sneri hann aftur ieyndi ®ðr ekki. Krafturinn fór
heim á æskuslóðirnar á Akureyri ekki framkjá neinum. Viljinn var
og tók við stjórninni hjá KA í öllum augljós. Munnn féll og Al-
þeim tilgangi að ná árangri með freð er með pálmann í höndunum.
lið félagsins sem hann byijaði Það fer vel á því enda sannur sig-
hjá, að koma þvi í útvalinn hóp urvegari á feríh
sigurvegara. Stefnan var ákveðin Steinþór
fyrir tæplega fjórum árum og Guðbjartsson
I
Hvað hugsaði fyriríiðinn ERLINGUR KRISTJÁNSSON þegar hann lyfti bikarnum?
Stóð bara
og öskraði
ERLINGUR Kristjánsson, fyrirliði nýkrýndra bikarmeistara KA
er 32 ára og hefur verið lengi í eldlínunni með félaginu, bæði
í handknattleik og knattspyrnu. Hann var um árabil fyrirliði
knattspyrnuliðs KA, tók sem slíkur á móti íslandsbikarnum
haustið 1989 og ekki eru nema þrjú ár síðan hann lagði knatt-
spyrnuskóna á hilluna. Hann hefur þjónað félaginu dyggilega
sem leikmaður, en þar fyrir utan hefur hann þjálfað meistara-
flokka þess f báðum áðurnefndum íþróttagreinum, jafnframt
því að leika samtímis. Erlingur er íþróttakennari að mennt og
starfar sem slikur. Sambýliskona hans er Karitas Jónsdóttir
og dóttir þeirra, þriggja ára, er Arna Valgerður.
Erlingur
íbrótta
Eftir
Skapta
Hallgrímsson
var við kennslu í
íþróttahúsi Glerárskóla á
Akureyri er Morgunblaðið sló á
þráðinn til hans í
gær. Hvernig
skyldi honum hafa
liðið er hann lyfti
bikarnum?
„Eg var búinn að reyna að
ímynda mér hvemig það yrði að
sigra, en það er ekki fyrr en menn
upplifa það sem þeir fmna tilfínn-
inguna, og ég held það sé varla
hægt að lýsa henni. Eg- stóð bara
og öskraði þegar ég lyfti bikamum
— réð ekkert við mig.“
Þetta hefur örugglega verið
langþráð stund...
„Þetta var fjarlægur draumur
lengi. Við börðumst í 2. deild fyrstu
árin, vorum svo miðlungslið í 1.
deild nokkuð lengi — þannig að ég
hugsaði oft hvað maður væri eigin-
lega að basla í þessu. En svo er
það á svona stundum sem gleðin
brýst út og manni finnst það þess
virði að hafa verið með öll þessi ár.“
Þú varst í rúman áratug bæði
í handbolta og fótbolta. Hvarflaði
aldrei að þér að velja & milli?
„Ja, nei... Ég hef líklega talið
mig ómissandi á báðum stöðum!
Það var ekki fyrr en ég varð 25
ára sem farið var að tala um að
velja. Þá voru æfingarnar farnar
að aukast mikið og greinamar að
koma hvor niður á annarri."
Þú hefur þjálfað lið félagsins í
báðum greinum. Hvernig ferðu
eiginlega að þessu?
„Ég hef áhuga á því að þjálfa
líka og eftir að ég varð íþrótta-
Morgunblaðið/Rúnar Þór
Erllngur Kristjánsson ásamt nokkrum nemenda sinna í íþrótta-
húsl Glerárskóla í gær, er hann mættl tll vlnnu eftir góða helgi,
kennari má segja að þjálfun sé
mín vinna. En ef mér yrði boðið
að þjálfa hjá einhveiju öðru félagi
en KA er ekki víst að ég hefði
mikinn áhuga...“
Verðurðu aldrei þreyttur á allri
þessari íþróttaiðkun?
„Jú, síðustu árin — eftir að
maður fór að eldast — fæ ég stund-
um algjört ógeð á þessu.“
Og hvað er þá til ráða?
„Maður hefur nánast lamið
hausnum við stein og haldið áfram
þar til þetta verður skemmtilegt
aftur. Það endar alltaf með því.“
Er sigurtiifinningin nú svipuð
og þegar KA varð Islandsmeistari
í knattspyrnu á sínum tíma?
„Það má segja að þessi sigur
sé mun meiri upplifun. Umgjörðin
um leikinn er miklu meiri og allt
lagt undir í þessum eina leik, en
þegar maður vinnur íslandsmeist-
aratitil er heilt mót á undan geng-
ið. Það er frábært að fá að spila
fyrir fullu húsi, eins og í Höllinni,
og stemmningin engu lík.“
Þú misstir af sigurhátíðinni fyr-
ir norðan á laugardagskvöldið. Var
það ekki svekkjandi?
„Við urðum eftir, ég og Einvarð-
ur [Jóhannsson]; vorum með 5.
flokk kvenna í túmeringu á sunnu-
daginn. Ég man þegar við komum
með íslandsbikarinn norður 1989;
það var frábært og ég nýt þess að
hafa orðið bikarmeistari nú þó ég
hafí ekki farið með strákunum
norður — ég sá þá í sjónvarpinu
og reyndi að imynda mér hvernig
það var. Ég kom ekki norður fyrr
en eftir miðnætti á sunnudags-
kvöldið, í rútu með stelpunum í 5.
flokki, og það má segja að maður
hafí verið orðinn þreyttur þá...“