Morgunblaðið - 24.02.1995, Blaðsíða 6

O D FÖSTUDAGUR 24. FEBRÚAR 1995
FERÐALÖG
MORGUNBLAÐIÐ
Hrist upp í
ferðamálaráði
j» ÞÓTT Sviss-
lendingar geri
sér fulla grein
fyrir mikil-
vægi ferða-
mannaþjón-
ustu hefur
þeim ekki tek-
ist að tileinka sér vingjamlegt
viðmót við ferðamenn. Þessu
vill ferðamálaráðið
breyta undir nýrri
stjóm. Ferðamálaráð
Sviss var fast i gamaldags
fari og starfsemi þess bar
ekki tilætlaðan árangur.
Utanaðkomandi ráðgjafar
gerðu könnun og lögðu til
ýmsar skipulagsbreytingar
sem nú em að komast í
framkvæmd. Fækkað var í
stjóm ferðamálaráðs úr 50
í 13 og er hún skipuð hæf-
um mönnum í stað frægs fólks, fag-
maður frá Swissair varð stjómar-
formaður í stað stjómmálamanns
og nýr framkvæmdastjóri var ráð-
inn.
ímynd Svlss þarf aft
verða IJúfarl
Marco Hartmann var ferðamála-
stjóri kantónunnar Graubunden í
10 ár áður en hann tók við fram-
kvæmdastjórastöðu ferðamálaráðs.
Hann þykir hugmyndaríkur og
MARCO Hartmann
framtakssamur. Graubiinden er ein
af helstu ferðakantónum landsins.
Þar vom menn á undan öðmm í þvi
að leggja áherslu á úmhverfisvæna
ferðaþjónustu a.m.k. í orði og áttaðu
sig snemma á framtíðarmöguleikum
í ijallahjólaferðum, golfi og heilsu-
böðum.
Eitt af helstu verkefnum Hart-
manns er að hrista upp í kynningar-
málum Sviss. „Við höfum
meira en osta, úr og súkku-
laði,“ sagði hann. Ollum er
ljóst að Sviss er dýrt en
hann segir að það þurfí
ekki að fæla ferðamenn frá
svo fremi þeir fái þjónustu
sem þeir ætlast til. Marg-
breytileg fegurð landsins,
áreiðanleiki og hreinlæti
höfða til margra. Þessir eig-
inleikar þurfa ekki að hafa
stirðbusagang og strangar
reglur í för með sér.
Hartmann vill gera ímynd Sviss
ljúfari og líflegri. Á fyrsta blaða-
mannafundi sínum kynnti hann nýtt
auglýsingamerki sem á að lokka fólk
í frí til Sviss. En hann var fáorður
um hvemig á að fara að því að gera
Svisslendinga vingjamlegri. Paul
Reutlinger, stjómarformaður ferða-
málaráðs, sagði að það yrði þáttur
í alhliða gæðastjómun Sviss sem
ferðamálaráð ætlar nú að tileinka
sér. aó. ■
x. ■
Bæklingur um „hjarta Bandarikjanna“
FERÐAMÁLARÁÐIN í Virginíu,
Washington DC. og Maryland í
Bandaríkjunum hafa í samvinnu við
Flugleiðir gefíð út upplýsingabækl-
ing fyrir ferðamenn. Þar eru skil-
merkilegar upplýsingar um ferða-
möguleika, skemmtilega staði og
ýmsar ökuleiðir fyrir þá sem ferðast
á bílaleigubílum, verslun og einnig
viðburði ársins 1995 svo nokkuð sé
nefnt.-
Fá svæði í Bandaríkjunum tengj-
ast sögu þjóðarinnar eins náið og
þessi þijú og em íbúar mjög stoltir
af því. Náttúrufegurð er viða mikil
og söguminjar hafa verið gerðar að-
gengilegar fyrir ferðamenn. Mikið
af ágætum litmyndum prýðir bækl-
inginn. Hann er að fá á söluskrifstof-
um Flugleiða og hjá ferðaskrifstof-
um. ■
RÓSAVAFNINGSVIÐURINN vefur
sig upp hvítkalkað húsið og grát-
víðirinn slútir í garðinum, fíðrildin
flögra og engisprettur suða, einhver-
staðar geltir hundur og þrumuveðrið
færist nær. í Ijarska stinga eldingar
sér til jarðar. Kvöldið er 30 stiga
heitt, marglitir ávextir í skál og skín-
andi stjömur á himinhvolfinu. Fyrsta
kvöldið mitt í Ungveijalandi. Ég
ætlaði eins og flestir bara til Búda-
pest. Eftir að hafa ráðfært mig við
Paul Richardsson hjá Ferðaþjónustu
bænda var afráðið að ég færi hring-
veginn um Ungveijaland en við erum
að aðstoða þá við uppbyggingu
bændagistingar. Ég hefði ekki viljað
missa af að kynnast sveitinni og
upplifun mín á Búdapest varð sterk-
ari. Rómantískir sólblómaakrar, dul-
arfullir skógar og einmanalegar
sléttur setja svip á landið. Gestrisn-
ara fólk hef ég ekki hitt. Það hefur
nægan tíma og dekrar við gestina á
alla lund. Ekki spillir að verðlag er
ótrúlega lágt á mat, gistingu og ferð-
um.
Frlftur, skeljar efta tómatsafl
Ég sit í garðinum hjá Miklós og
Erzebét, hef borðað ungverskt gúllas
með papriku um kvöldið og eplaköku
í ábæti. Þau tala enga ensku og ég
ekki ungversku, svo við stofnum
leikhús. „Ég skil alltaf börnin," seg-
ir Erzebét. „Við fluttum frá Búda-
pest fyrir 8 árum og settum á fót
heimagistingu í þessu litla þorpi,
Kozárd, búin að fá nóg af stórborg-
inni. Það er gaman að taka á móti
gestum. Fólk kemur til að fá að
vera í friði og fjölskyldur til að vera
saman. Tvö frönsk pör lágu í keleríi
undir sitthvoru plómutrénu í tvær
vikur, þau voru yndisleg. Gesturinn
ræður ferðinni, ef hann vill frið, fær
hann frið, vilji hann félagsskap, fær
hann það. Þá förum við í ferðir um
nágrennið eða spjöllum saman. En
mér sýnist gestir okkar hafa ríka
þörf fyrir frið og samveru. Það er
oft erfítt að öðlast það í stórborgun-
um.“ Húsið þeirra hjóna ilmar af
töfrum. Veggteppi, dúkar, fornir
kilir og dauft ljós frá antíklömpum
gefa ævintýrablæ; fiðla á veggnum
og rússnesk tarína á hillu. Þau eru
opin og elskuleg einsog við værum
aldavinir. „Gesturinn getur kveikt
eld, lesið bækur, farið í gönguferð-
ir,“ segir Miklós, „eða grafíð eftir
23 milljón ára skeljum í garðinum.
Við fundum nokkrar í fyrra og í
nágrannaþorpi fannst dýnósárus.
Hann er þar til sýnis en stingur
stundum höfðinu innum eldhús-
gluggann og fær sér grænmeti. Við
bjóðum líka uppá grænmetisfæði.
Smakkaðu á tómatadjúsi sem Erze-
bét bjó til, engin aukaefni. Loftið
er hreint og tært, við ræktum græn-
meti og ávexti. Það er velkomið að
taka þátt í því. Við reynum að upp-
fylla allar óskir en flestir vilja njóta
friðarins."
Daginn eftir förum
við í bíltúr. Landið er
hæðótt og kjarri vax-
ið. Við komum auga
á gamlan sígauna-
vagn, hálffalinn í
ijóðri. Miklós leggur
fingur á vör, við meg-
um ekki vekja sígaun-
ana. Mig langar mest
að banka uppá og
biðja um fíðluleik eða
framtíðarspá.
Við ökum til Höll-
ökö sem er lítið þorp
sem SÞ létu friða. Þar standa gömlu
húsin enn úr leir og tré, með strá-
þaki en svo uppgerð að þorpið er
einsog safn. Flest húsin eru í eigu
ríkra íbúa frá Búdapest. Ég vildi
heldur vera nokkra daga, út af fyrir
mig, í venjulegu þorpi einsog Koz-
ard. Á leiðjnni til baka heimsækjum
við Szécsény, en þar vörðust Ung-
veijar hetjulega innrás Þjóðveija í
seinna stríði. Ég fæ að skoða einn
af þúsundum kastala, sem hefur
verið breytt í safn og skoða muni
frá steinöld og eins er tveimur fræg-
um veiðimönnum gerð skil. Allstaðar
er mér tekið með kostum og kynjum.
Á bóndabæ í Austur-Ungveijalandi,
rétt hjá Nyíregyháza, vappa endur
og gæsir í hlaðvarpanum, læða með
kettlinga hefur hreiðrað um sig á
veröndinni og hestar frísa í girðingu
en Ungveijar bjóða gestum sinum
gjama í útreiðar. Það er verið að
draga uppskeruna heim í hlöðu á
hestvagni. Þarna eru ræktuð sólblóm
og plómur. Húsfreyjan býður heima-
bruggað plómubrandí, eftir lyktinni
að dæma er það ljúffengasti drykk-
ur. Hún sýnir mér gestaherbergin;
þessi þjóð er gefín fyrir að láta sér

Staður
ídal Áfjalli
(sm) (sm)
Badgastein/
Bad Hofgastein
Bad Kleinkirchheim
Flachau/Wagrain
Innsbruck
Kitzbuhel/Kirchberg
Lech/Zurs
Saalbach/Hinterglemm 30 130
Sölden/Höchsölden 15 105
St. Anton/St. Christoph 80 370
StJohann/Obemdorf HHKSOf
Zell am See 40 100
25 190
50
40 115
5 160
35 100
110 250
Lista- og menningartiátíð um gjðrvallt Bretland
ÁRIÐ 1995 er sannkall-
að listaár í Bretlandi.
Borgir og bæir eru í há-
tíðarskrúða og kynna
það besta sem Bretar
hafa fram að færa í tón-
list, myndlist, leiklist og
öðrum listgreinum. The
National Trust, vemdari
sögulegra bygginga og
ósnortins landslags,
stendur fyrir margvís-
legum hátíðarhöldum í
tilefni aldarafmælis stofnunarinnar.
Auk þess er einnar eða margra alda
fæðingar- og dánarafmæli þekktra
listamanna, t.d. skáldsins John
Keats, leirkerasmiðsins Josiah
Wedgewood og tónskáldsins Henry
Purcell minnst með sýningum og
tónleikum, innan dyra og utan.
Breska ferðamálaráðið hefur, í
samvinnu við þarlendar ferðaskrif-
stofur, skipulagt hátíðahöldin og
gefíð út greinagóða kynningarbækl-
inga, sem m.a. fást á skrifstofum
Flugleiða. Efalítið finna allir eitthvað
við sitt hæfi, hvort sem þeir eru
unnendur Shakespeareleikrita, söng-
leikja, ópera, rokktónlistar eða sí-
gildrar tónlistar, bal-
letta, nútímamyndlistar
og byggingarlistar.
Listahátíft í
Lundúnum
Margir listviðburð-
anna eru í Lundúnum,
en þar er sérstök listahá-
tíð í febrúar og mars,
annað árið í röð. Rose
Hughes hjá Breska
ferðamálaráðinu sagði
að í fyrra hafi tekist afar vel, ferða-
menn hafí streymt til borgarinnar í
meira mæli en áður. „Á þessum árs-
tíma er lista- og menningarlíf í blóma-
en mannmergðin ekki yfirþyrmandi.
Kjörið tækifæri til að skipuleggja
ferðir í tengslum við listir og menn-
ingj), bjóða sértilboð og skemmtileg-
ar uppákomur fyrir einstaklinga og
hópa,“ segir Rose.
Það er ekki að ósekju að 51%
ferðamanna nefnir fjölskrúðugt lista-
og skemmtanalíf helstu ástæðu
komu sinnar. Eftir dvöl í Lundúnum
eina helgi í byijun febrúar tek ég
hiklaust í sama streng. Vitaskuld
má deila um hvað er list og hvað er
LARRY Branson sem Roy
Orbison í „Only the Lonely“.
skemmtun. Þar sem ég er ekki háal-
varlegur menningarviti, valdi ég bara
það sem mig fýsti að sjá og heyra
með bækling BTA og „Time Out“-
tímaritið að leiðarljósi, auk þess sem
ég var ákveðin í að spara ekki við
mig í mat og drykk.
ítalir glaðhlakkalegir
Á Rathbone-hótelið við samnefnda
götu kom ég um 10 leytið á fimmtu-
dagskvöld. Covent Garden, Soho-
hverfið, Leicester Square og fleiri
staðir þar sem mest er um að vera
að kvöldlagi eru í göngufæri. Af
fenginni reynslu vissi ég að Bretinn
tekur kvöldið fremur snemma og
skemmtanalífíð hefði ekki upp á
margt að bjóða svona síðla kvölds.
Ég byijaði á að fá mér að snæða á
ítölsku veitingahúsi „Sig. Grilli" rétt
hjá hótelinu. ítalir eru alltaf einkar
vinalegir og glaðhlakkalegir við kon-
ur og sú varð raunin þarna. Veitinga-
maðurinn mælti með „Pollo Sor-
presa“, sem er innbakaður kjúklingur
með smjöri, hvítlauk og steinselju.
Þetta bragðaðist með miklum ágæt-
um eins og mér fannst allur matur
sem ég smakkaði þessa helgi, hvort
heldur var sexrétta máltíð á kín-
verska veitingahúsinu „Ming“ í So-
ho, kanínukjöt í „La Tavernetta “,
lambakjötsréttur á marokkanska