Morgunblaðið - 25.08.1995, Blaðsíða 8

8 B FÖSTUDAGUR 18. ÁGÚST 1995
MORGUNBLAÐIÐ
FERÐALÖG
8 milljónir á
Baleraeyjimar
á síðista áii
í Boardingsegiv nýlega frá því að
alls hafí átta milljónir ferðamanna
heimsótt spönsku eyjarnar Majorka,
Minorca og Ibiza á árinu 1994 og
var það 15,3% aukning miðað við
árið á undan.
Af gestunum voru 7,2 milljónir
útlendingar og Bretar eru flestir
einstakra þjóða. Aftur á móti hefur
Þjóðveq'um fækkað nokkuð.
Fram kemur að búast megi við
að fjölgun verði einnig á yfirstand-
andi ári þótt hún verði varla í lík-
ingu við aukningu liðins árs. ■
Talandi
bjórftöskur
BJÓRDRYKKJUMENN geta
búist við nýstárlegum glaðningi
á næstunni. Kanadískt fyrirtæki
hefur sótt um einkaleyfi á út-
búnaði til að láta bjórflöskur
tala. Lítill kubbur í flöskuhálsin-
um fer af stað þegar tappinn
er tekinn af flöskunni og segir
vinningshöfum í keppni bjór-
framleiðandans frá því að þeir
hafi hlotið verðlaun. Frá þessu
segir í tímaritinu New Scientist.
Flððfolöld, bangsar og litlir gíraffar
heimsótt í Kaupmannahöfn
DÝRAGARÐURINN í Kaup-
mannahöfn skartar sínu fegursta
á sumrin. Kemur þar ekki aðeins
til frísklegur gróðurinn sem klæð-
ir alla borgina á þessum tíma,
heldur einnig yngstu íbúar garðs-
ins sem eru flestir orðnir nógu
stórir til þess að vera til sýnis og
gleðja gesti með ungæðislegum
ærslum.
Á vorin má oft sjá í danska
sjónvarpinu gleðilegar fréttir af
nýköstuðum flóðhestum, gíröff-
um, pardusdýrum og bjarnarhún-
um. Næsta góðviðrisdag er biðröð
í_ garðinn af forvitnum gestum.
Útlendingar eins og ég, foreldrar
með börnin sín, kærustupör á öll-
um aldri, hjón, afi og amma,
frænkur og frændar, og síðast en
ekki síst börn af öllum stærðum
og gerðum. Allir á leiðinni að sjá
nýja ungviðið. Hjá gryfju birnunn-
ar þarf að troða sér í gegnum
hópinn til að geta séð móður og
böm velta sér makindalega. Birn-
an dæsir af hita og horfir út und-
an sér með öðru auga á litlu hún-
ana sína leika sér, veltandi hverj-
um öðrum um koll svo grátt mold-
arrykið sest í brúnan feldinn.
Nokkur mannabörn hrópa og
skrækja við að sjá þessa lifandi
bangsa, frummyndir uppáhalds
loðdýrins sem þau kúra sig stund-
um með upp í rúmi. Sjálfa langar
mig mest til þess að hoppa niður
ÍSBIRNIRNIR Iétu sig dreyma
um dásemdir heimskautsins i
góða veðrinu.
í gryfjuna og leika mér við bangs-
ana og vingast við þá. En biman
er ekki frýnileg, a.m.k. 300 kíló
og með stóra sterklega hramma.
Hvítablrnir nenna ekkl að
andvarpa í hitanum
Hvítabirnirnir, stóru frændur
húnanna úr norðri, lágu í ná-
grenninu og virtust ekki hafa orku
til þess að andvarpa af hita. Þetta
er sólríkur og hlýr dagur og þján-
ingarfullur fyrir heimskautabú-
ana. Gestir stöldruðu við, kenndu
í brjósti um þá og fengu sér hress-
ingu í næstu ísbúð.
Storkurinn hefur einnig heim-
sótt gíraffana. Litill gíraffi geng-
ur háfættur um hjá foreldrum sín-
um og frændum og horfir forvit-
inn á móti fólkinu. Hann er eins
og listaverk með fallega brúna
flekki, barnalegan svip, tvö lítil
horn með brúskum og stór undr-
andi augu. Móðir hans sýnir
hálsliðleika sinn og teygir hálsinn
yfir girðinguna og fær sér bita
af nærliggjandi tré.
Úlfurinn býr beint á móti gír-
öffunum. Hann horfír gulum
glyrnum í augun á gestunum og
lætur sér fátt um finnast. Fuglinn
sem býr í næsta búri er ekki öf-
undsverður af nágranna sínum
og hlýtur að svelgjast á við dular-
fullt augnaráð úlfsins.
Fyrlrferðamikla
flóðhestafjölskyldan
Ein ólánlegasta dýrategundin
sem garðurinn hýsir og sem vakti
hvað mesta lukku meðal gesta er
skammt frá gryfju bjarnarfjöl-
skyldunnar. Þaðan berast vatns-
hljóð, más og blás, og þegar betur
var að gáð kom í ljós flóðhestafjöl-
skylda sullandi í stóru keri. Eftir
skamma stund trítlaði þriggja
mánaða flóðfolaldið upp úr og
mamman „hljóp“ á eftir. Auðsjá-
Morgunblaðið/ÞHY
BLEIKU flamingóarnir eru alltaf jafnfallegir og dálítið
ánægðir með sig.
anlegt var að hún vildi passa vel
upp á ungann sinn. Folaldið var
u.þ.b. 100 kíló þó að ungt væri,
en á flóðhestamælikvarða telst
það fislétt; pabbinn, sem velti sér
ennþá um í skítugum pollinum,
gapti og prumpaði við mikinn
fögnuð áhorfenda, er a.m.k.
þriggja tonna þungur. Hann

ar dyrnar að flóðhestahúsinu opn-
uðust á matartíma. Enn hlógu
garðgestir þegar spikfeitur karl-
inn reyndi að flýta sér í mat, eins
hratt og stuttu fætumir gátu bor-
ið hann. Sannarlega er flóðhest-
urinn eitt af undrum náttúmnnar.
■
ÞHY
Stena hótel orðið grænt
STENA hótelið í Friðrikshavn í
Danmörku er fyrsta hótelið þar í
landi sem uppfyllir kröfur um
„græna lykilinn“ eftir að miklar
breytingar voru gerðar á því fyrir
60 milljónir DKR.
Hótelið tók í fyrra í þátt í orku-
sparandi keppni meðal alþjóðlegra
hótela og náði viðurkenningu þar.
Hótelið er miðsvæðis í bænum og
mikil áhersla er lögð á reyklaus
herbergi og veitingahús með holl-
ustufæði.
Gestir fá upplýsingar um fitu-
innhald matar og aðrar næringa-
fræðilegar upplýsingar. Þetta hót-
el hefur verið hvað þekktast fyrir
sitt stóra baðland í miðju hótelinu.
Vatnið í ævintýrabaðinu er 28
stiga heitt og innihiti er 30 stig.
Sérstaklega er því sinnt að börn
séu örugg í lauginni. ■
Líbanon
^ BRADT-útgáfufélagjð í Bret-
landi á lof skilið fyrir
ferðabækur sínar. í fyrsta lagi
'>Z eru þær handhægar og ekki
of miklar um sig, þær eru ódýr-
ar og í þriðja lagi leggur Bradt sig
eftir að gefa út bækur um lönd utan
alfaraleiða. Fyrir fáa, mundi þá ein-
hver segja. En eins og allir vita sem
vilja eru ferðahættir manna að
breytast víðast hvar um heiminn.
Menn sækja í lönd og staði sem
hingað til hafa verið lítt sóttir heim
af túristum.
Áður en borgarastyijöldin braust
út í Líbanon 1975, sem stóð með
hvíldum til ársins 1981, var Líbanon
eftirsótt ferðamannaland. Oft var
Beirút kölluð París Miðausturlanda
og Líbanon Sviss þessa heimshluta.
Síðan hrundi allt meira og minna í
langri og grimmilegri styrjöld sem
enginn virtist vita af hveiju hefði
byijað, um hvað málið snerist og
náttúrlega allra síst hvemig ætti
að stöðva stríðið.
Nú eru senn liðin fimm ár frá því
styijöldinni lauk. Uppbygging er
hafin einkum í Beirút sem verst
varð úti. Ferðamenn eru teknir að
koma á ný og nú er öruggt fyrir
ferðamenn að fara inn i Beeka-dal
og til skoða tilkomumiklar leifar
grísku hofanna í Baalbeck.
Relsti Kaln fyrsta
Baalbeck-hofiA?
Goðsagan segir að fyrstur til að
reisa hof í Baalbeck hafí verið Kain
Adamsson eftir að guð hafði bann-
fært hann. Þar sem grafsteinn Abels
bróður hans er sagður vera við
Abila á leiðinni til Damaskus og
ekki fjarri gæti þetta
verið hugsanlegt. Önn-
ur goðsögn segir að
Nimrod konungur, sem
ríkti á Hermon-fjalli,
hafi byggt Baalbeck og
enn ein er á þá leið að
Salómon hafi byggt það
handa einni eigin-
kvenna sinna. Hvað
sem sannleika þessa líð-
ur er efalaust að ferð
til Baalbeck er einn eft-
irminnilegasti hluti Lí-
banonheimsóknar fyrir
ferðamenn.
Höfundur bókarinnar
er Lynda Keen og af öllu má sjá
að hún hefur ferðast um iandið þvert
og endilangt og viðað að sér ótrú-
lega miklu af upplýsingum og stað-
reyndum. Þessu miðlar hún vel og
skilmerkilega til lesanda án þess þó
að rugla þá í ríminu með of miklum
upptalningum.
Hún skiptir bókinni í níu kafla og
í þeim fyrsta er saga landsins rakin
í stuttu máli, landfræðileg lýsing,
stjórnarfar, trúarbrögð, efnahagur
og þ.h. I þeim næsta er farið í hag-
nýt málefni, hvernig eigi að komast
þangað og í burtu, bólusetningar,
gisting, tungumálið, hvernig eigi að
ferðast um og skrifað um mat og
drykk.
Síðan skiptir hún landinu niður
og skrifar t.d. um Beirút sér, þá
Chouf-fjöll, svo suðurhlutann
o.s.frv. Þar sem Miðausturlöndum
er spáð óhemju mikilli aukningu
ferðamanna á næstu árum, verði
rétt á friðarsamningamálum haldið,
er þessi bók um Líbanon tímabær
og ákaflega gagnleg. ■
JK
Morgfunblaðið/JK
BAKKUSARHOFIÐ í Baalbeck.