Morgunblaðið - 24.02.1996, Qupperneq 1

• EimrMár á sléttunum miklu/2
• TÖlum frekar um bókmenntir /3
• Frá hugmynd að veruleika/8
MENNING
LISTIR

PRENTSMIÐJA MORG UNBLAÐSINS LAUGARDAGUR 247 FEBRÚAR 1996 BLAÐÍ J
Glóandi
blóm
GUÐRÚN Hrönn Ragnarsdóttir
opnar sýningu á verkum sínum í
miðsal Kjarvalsstaða í dag kl. 16.
Verk hennar líkjast húsgögnum
við fyrstu sýn eða innanstokks-
munum en sem slík þjóna þau
engum tilgangi og sum þeirra eru
skreytt með kögri sem gefur þeim
skemmtilegan blæ. Einnig má sjá
glóándi blóm undir glerhjálmum í
röð á vegg.
Guðrún vann verkin á sýning-
una á síðasta ári og flutti þau hing-
að frá eyjunni Svéaborg við Finn-
land þar sem hún hefur búið síð-
astliðin sjö ár. „Eg er ekki mjög
viðkvæm fyrir því að sitja uppi á
einhverjum múrum og horfa út á
hafið,“ sagði hún aðspurð um
hvort Sveaborg hefði ekki áhrif á
hana sem listamann. Þó sagði hún
að þögnin á eyjunni hefði töluverð
áhrif á þá sem þar byggju. „Ég
kom þangað upphaflega til að
vinna í vinnustofu Norrænu list-
amiðstöðvarinnar sem þar er og
hef ílengst á staðnum."
Eitt verkanna á sýningunni hef-
ur verið sýnt áður og annað hefur
verið sýnt í annarri mynd. Það
hefur stækkað svolítið og skipt
um efnivið og útlit. „Fyrra efnið
lét ekki að stjórn," sagði Guðrún.
Ögn fyndnir og kjánalegir
„Ég hef verið töluvert að fást
við hluti sem líkjast húsgögnum
upp á síðkastið, en það er yfirleitt
ekki hægt að nota verkin sem slík.
Ég hugsa aðallega um þetta sem
form án þess að tengja það endi-
lega húsgögnum og það er gaman
að eiga við þessar andstæður í
efni. Að mýkjá þessi köntuðu,
hörðu form með kögri t.d. auk
þess sem hlutirnir verða ögn
fyndnir og kjánalegir í leiðinni,"
ságði Guðrún. Blaðamaður nefndi
að kögrið minnti hann á kúreka-
fatatísku. „Það ér þín sýn. Hér á
landi er svona lagað ekki mjög
áberandi en áftur á móti í Hol-
landi og írlandi til dæmis er allt
í svona allskonar glysi og skreyti-
kenndum hlutum á húsgögnum og
innanstokksmunum. Verkið er eig-
inlega hvorki glyskennt né „form-
alískt“.
Blómin heita Rauða liljan,“
sagði hún og hló enda blómin ekk-
ert lík liljum. „Þetta er eingöngu
skreyti enda gefur blómið ekkert
ljós frá sér. Það er svart áður en
þú stingur því í samband. Blómin
keypti ég og það er hægt að kaupa
fleira í svipuðum stíl eins og til
dæmis lítil glóandi jólatré. Hjálm-
arnir yfir blómunum eru í raun
krukkur sem ég burðaðist með frá
Eistlandi og eru undan niðursoðn-
um tómötum og gúrkum. Þetta
er bara eitthvað sem kemur úr
umhverfi mínu og ég vel að nota
en ég hef notað svona litla' ljós-
hluti sem efnivið í verk áður.“
Guðrún Hrönn Ragnarsdóttir Morgunbiaðið/Kristinn
18 þúsundasta sýning
„Músagildrunnar“
London. Reuter.
LEIKRITIÐ „Músagildran" eftir
Agöthu Christie var sýnt í 18
þúsundasta skipti síðastliðið mið-
vikudagskvöld. Leikritið var frum-
sýnt árið 1952 þegar Winston
Churchill var forsætisráðherra
Bretlands og Jósef Stalín réði
Sovétríkjunum. Ekkert leikrit hef-
ur verið sýnt léngur og bendir
ekkert til þess að sýningum fari
að ljúká.
Richard Attenborough lék í leik-
ritinu þegar það var frumsýnt, en
alls hafa um 400 ieikarar komið
fram í því. Leikarar, sem leikið
hafa í „Músagildrunni" hafa meira
að segja stofnað með sér sérstakt
félag.
Þegar Churchill sá leikritið
hafði hann komist að því í hléi
hver morðinginn var. „Músagildr-
an“ er í miklu uppáhaldi hjá John
Major, forsætisráðherra Bret-
lands, sem hefur lýst yfir því að
hann ætli að koma með barna-
börnin sín að sjá leikritið.
Christie, sem lést árið 1986, gaf
barnabarni sínu leikritið í afmælis-
gjöf á níu ára afmæli þess. „Þetta
er leikrit, sem hægt er að fara á
með hveijum sem er;“ sagði
Christie eitt sinn. „Það vekur
hvorki ótta né hrylling."
„Músagildran" hefur verið þýdd
á 23 tungumál og sýnt í rúmlega
40 löndum, Leikritið var upphaf-
lega skrifað fyrir útvarp. Réttur-
inn til að gera kvikmynd eftir leik-
ritinu var keyptur fyrir löngu, en
bið verður á kvikmyndinni því að
samkvæmt sölusamningi má ekki
hefja tökur fyrr en sex mánuðum
eftir síðustu sýningu.
Frægð „Músagildrunnar" er
orðin slík að hún má nú heita ein
helsta ferðamannagildra London.
Peter Hoeg
Nýskáld-
saga Hoeg
1. apríl
„KONAN og apinn“ nefnist
næsta skáldsaga Danans Pet-
; ers Hoeg, sem kemur út 1.
apríl. í danska dagblaðinu
Berlingske Tidende segir að
ekki leiki nokkur vafi á því að
bókin muni slá í gegn um allan
heim og sennilega verði engin
I bók jafn umtöluð í Damörku
i þetta árið.
Mikil leynd hefur ríkt yfir
útkomu bókarinnar, en nú er
ljóst að hún mun koma út í
tíu þúsund eintökum. Sagan
gæti gerst á okkar tímum og
sögusviðið er London. Hún
fjajlar um Madelene og
mannapann hennar, Erasmus.
Að sögn forlagsins vegur bók-
in salt á „hnífsegginni milli
raunveruleika og ímyndunar,
háðs, spennumynda og sælu -
hún er ósvífin og skilur
lesandann eftir snort-
inn, er uppá-
þrengjandi og
glannaleg, heim-
spekileg og róm-
antísk." -
Hoeg er 38 ára
gamall og „Konan
og apinn“ er fimmta
bók háns. Hoeg er
maður feiminn og
hefur tekist að forðast
sviðsljósið undanfarin
tvö ár, en með útkomu
nýju bókarinnar verður
hann að koma úr felum.
Hoeg er skærasta stjarna
danskra rithöfunda og engin
bók eftir evrópskan rithöf-
und, sem ekki skrifar á
ensku, hefur selst jafn vel og
bók hans „Lesið í snjóinn“ frá
því að „Nafn rósarinnar" eftir
Italann Umberto Eco kom út.
„Lesið í snjóinn" selst hins
vegar enn vel og á meðal ann-
ars eftir að koma út í Japan.
Tökur á „Lesið í snjóinn"
standa nú yfir. Leikstjórinn er
Bille August og hefur hann
fært sér snjóþyngslin í Kaup-
mannahöfn undanfarið í nyt.
í mars verður haldið til Græn-
lands til að halda tökum
áfram.
á pinna
POPPLISTAMAÐURINN Claes Oldenburg hefur
stundað það að taka hluti, sem okkur þykja allajafna sjálfsagð-
ir, úr sínu veiyulega umhverfi og fylla þá „óróleika og ástríðu“
svo vitnað sé í Germano Celant, listrýni í New York. í
gær var opnuð sýning á verkum Oldenburgs
í Bundes-Kunsthalle í Bonn þar sem
eru 200 skúlptúrar, klippimyndir og
teikningar. Hér er um að ræða far-
andsýningu, sem sett hefur verið upp
á þremur stöðum í Bandaríkjunum. I upphafi sjöunda áratug-
arins var Oldenburg áberandi í listalífi í New York, en um
þessar mundir er hans sérgrein stór listaverk við opinberar
byggingar og höfuðstöðvar stórfyrirtækja. Módel af slíkum
verkum verða til sýnis í Bonn ásamt verkinu, sem sést hér að
ofan og heitir „Mjúkur loðfeldsís á pinna“.