Morgunblaðið - 15.04.1997, Blaðsíða 7

6 B ÞRIÐJUDAGUR 15. APRÍL 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
HANDKNATTLEIKUR
ÞRIÐJUDAGUR 15. APRÍL 1997 B 7
+
HANDKNATTLEIKUR
Langþráð stund
TÁR. Þau eru tvenns konar, tár gleði
og tár sorgar. Hvoru tveggja flutu
í KA-heimiiinu á sunnudaginn,
stuðningsmenn Aftureldingar urðu
að sætta sig við tap en gleðitárin
voru heimamanna; litlir strákar og
gamlar konur fögnuðu, telpur,
rosknir menn og miðaldra. Állir
brostu sínu breiðasta, hvort sem um
var að ræða ráðherra, núverandi eða
fyrrverandi, sitjandi alþingismann
eða fyrrverandi. Þarna voru sjómenn
og sægreifar, fiskverkafólk og for-
stjórar, verkamenn og vinnuveitend-
ur. Ef samheitið var stuðningsmaður
KA föðmuðust menn og kysstust.
Sameinuðust í einlægri, taumlausri
gleði. Það er ekki einu sinni víst að
tárin séu þomuð enn.
Gult var ríkjandi litur á Akureyri
á iaugardag - rauðir geislar Aftur-
eldingar voru víkjandi.
Skemman
Akureyringar stunduðu hand-
knattleik utandyra eins og aðrir í
byijun, gamla íþróttahúsið við Laug-
argötu mun eitthvað hafa komið við
sögu en snemma á sjöunda áratugn-
um fengu þeir inni í skemmu í eigu
Rafveitu Akureyrar á Gleráreyrum.
28. janúar 1967 var svo Skemman
(með stórum staf) tekin í notkun
skammt frá rafveituskemmunni;
húsið var reist sem vélageymsla fyr-
ir Akureyrarbæ en hefur aldrei verið
notuð sem slík. Þar hafa iistamenn
stigið á svið, hafið upp raust sína
og þanið fiðlustrengi, þar hafa menn
notið myndlistar og ljóðlistar. En hús
þetta hefur fyrst og fremst verið
vettvangur íþróttalistar. Horaðir
strákgemlingar og ungar stúlkur
sóttu þar leikfimitíma í áraraðir og
íþróttaskemman á Gleráreyrum var
lengi vel eina húsið á Akureyri þar
sem keppnisguð íþróttanna var blót-
aður í einhvetjum mæli. Þar stigu
menn eins og Alfreð Gíslason og
Erlingur Kristjánsson fyrstu skref
sín á handboltavelli.
Stemmningin var oft góð í
Skemmunni í gamla daga. Hvort
sem það voru KA og Þór sem mætt-
ust eða Akureyrarfélögin tóku á
móti gestum að sunnan. Oft var
haft á orði að þakið hefði næstum
rifnað af Skemmunni, hávaðinn í
áhorfendum hefði verið slíkur. Alltaf
sat það nú samt fast, en líklega
hafa KA-menn verið minnugir þessa
þegar þeir reistu höll sína á Lundart-
úni, því stemmningin er líklega
hvergi meiri hérlendis en einmitt þar
og þakið örugglega vel njörvað nið-
ur.
Skemman (með stóra stafnum)
var meira að segja vettvangur
landsleikja. Ég man þegar ísland
tók á móti Póllandi og Jerzey
Klempel stökk upp við miðlínuna
og skoraði. Þá hafa Akureyringar
sennilega áttað sig á því að Skemm-
an var líklega ekki eins stór að inn-
an og sumir þeir höfðu haldið.
Seinna meir var enda byggð Höll á
túninu sunnan við sundlaugina, þar
sem hátt var til lofts og vítt til
veggja og KA-heimilið kom enn síð-
ar til sögunnar.
Biggi Bjöms
KA átti lengi eitt af betri liðum
2. deildarinnar. En það var ekki
fyrr en gamalreyndur handknatt-
leiksmaður úr Hafnarfirði var ráð-
inn til liðsins að segja má að fyrsta
skrefið í þeirri löngu, ströngu og
oft erfiðu göngu, sem lauk loks á
laugardaginn, hafi verið tekið. Birg-
ir Björnsson var ráðinn þjálfari
1978 og ég fullyrði að þá hafi orðið
hugarfarsbreyting hjá félaginu. Þá
fóru menn að trúa. Og hann átti
stóran þátt í því að Alfreð Gíslason
varð að alvöru handboltamanni;
leiddi tröllið fyrstu „alvöru" skrefin.
Enda faðmaði Alfreð Birgi vel og
innilega á gólfi KA-heimilisins að
loknum sigrinum á Aftureldingu á
laugardag. Hann vissi að þar var
mættur maður sem bar að þakka.
Alfreð, vafinn um hönd og hné,
Stundin, þegar Erlingur Kristjánsson hóf
íslandsbikarínn á loft, var langþráð mörgum
Akureyríngnum. Skapti Hallgrímsson
fylgdist með síðasta úrslitaleik KA og Aftur-
eldingar og lætur hugann reika í framhaldi
þessa fyrsta sigurs landsbyggðarinnar á
höfuðborgarsvæðinu á þessum vettvangi.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
í ÞÁ gömlu góðu... Alfreð Gíslason í lelk gegn Tý frá Vest-
mannaeyjum í 2. delldlnni í íþróttaskemmunni á Akureyrl.
skrýddur gullpeningi og kúabjöllu,
lyfti „gamla manninum" á loft í
þakkarskyni.
Grettistak
Alfreð faðmaði líka Sigurð Sig-
urðsson að sér; Sigurður var for-
maður handknattleiksdeildar KA
þegar Alfreð kom heim og saman
drifu þeir íþróttahús félagsins upp
á einu sumri ásamt fleirum. Segja
má að þeir séu mennirnir á bak við
ævintýrið. Alfreð hefur lyft grettis-
taki á Akureyri. Þegar hann kom
var KA miðlungslið, en hann hefur
sýnt í verki hvetju hægt er að áorka
ef kjarkur, þor og trú eru fyrir
hendi.
Þessi tröllvaxni ljúflingur, sem
aldrei hafði orðið Islandsmeistari,
hafði sannarlega ástæðu til að brosa
breitt; verk hans hjá KA var full-
komnað. Hann er fræknasti íþrótta-
maður Akureyringa um árabil, vann
glæsta sigra úti í hinum stóra heimi
en sneri síðan í heimabæinn til að
sá þeim fræjum sem hann hafði safn-
að í mal sinn á árunum í Þýskalandi
og á Spáni. Og uppskeran hefur
verið ríkuleg eins og við mátti bú-
ast. Hann getur nú snúið sér sæll
og glaður að næsta verkefni; því að
byggja upp gott lið hjá Hameln í
Þýskalandi.
Alfreð faðmaði Julian Duranona
líka fast að sér. Kúbumaðurinn sem
síðar varð íslendingur hleypti nýju
blóði í lið KA og íslenskan hand-
knattleik. Margir brostu út í annað
þegar fréttist af því að KA væri
að fá þennan landflótta Kúbumann
til liðs við sig vorið 1995; mann sem
væri búinn að vera í útlegð í Argent-
ínu um tíma, væri meiddur og eng-
inn vissi hvort búinn væri að vera
sem handboltamaður eða ekki.
Skildu ekki í Alfreð að taka þessa
áhættu. Alfreð hafði hins vegar þá
trú á honum sem þurfti, og þó
Duranona drifi varla á markið,
vegna meiðsla - einsog einhver
orðaði það einhvern tíma - fyrst
eftir að hann kom til landsins, var
Alfreð rólegur. Gaf honum tíma og
það borgaði sig.
Bannorð!
Boltaleikir bannaðir, stóð á skilti
fyrir utan Anfield Road, heimavöll
enska knattspyrnufélagsins Liverpo-
ol hér í eina tíð. Og þótti nokkuð
fyndið. Ámóta skilti er að fínna í
anddyri á neðri hæð KA-heimilisins,
væntanlega ætluðum skólabörnum á
leið í leikfimitíma, en miðað við það
sem á undan var gengið í húsinu á
laugardag er ekki annað hægt en
halda því fram að skilaboðin séu
nokkuð skondin: Öll háreysti, átök
eða hrindingar eru stranglega bann-
aðar. Handknattleikur karla er varla
nema fyrir hrausta, helst fíleflda,
því vel er tekið á, átök eru mikil,
hrindingar tíðar og áhorfendur í
KA-heimilinu sjá svo til þess að há-
reysti er óvíða meiri.
„KA, KA, KA,“ ómaði um sali og
ganga heimilisins við Lundartún á
laugardag. Reyndar um götur og
torg fram eftir nóttu. „Alfreð, Al-
freð, Alfreð,“ hljómaði einnig í KA-
heimilinu um stund - en hefði að
ósekju mátt hljóma lengur. Hann er
að kveðja félagið og á þakkir skildar
- vænan skammt. Gullpeningar síð-
ustu ára eru fyrst og fremst honum
að þakka. Áhangendur Elgorriaga
Bidasoa hlupu með hann í gullstól
og nafn hans hljómaði lengi eftir
síðasta leik hans með spænska félag-
inu um árið og gaman verður að sjá
hvernig honum reiðir af í Þýska-
landi, þar sem hann tekur við Ham-
eln í sumar.
Árangur KA er vitaskuld ekki
verk eins manns, en hefði Alfreðs
ekki notið við hefði laugardagurinn
ekki verið sú mikla gleðistund sem
raun bar vitni. Og gaman var að sjá
þegar Alfreð var „tolleraður" eftir
sigurinn að færri komust að en vildu;
margir vildu vera með í að hylla
hetjuna.
Byggðastefna
Sigur KA á laugardag var ekki
einsog hver annar sigur. Um var að
ræða fyrsta íslandsmeistaratitill fé-
lagsins í handknattleik og einnig
má segja að KA-menn hafi brotið
ísinn fyrir hönd landsbyggðarinnar.
Einokun suðvesturhornsins var rof-
in. Það sem hefur gerst er í raun
byggðastefna sem bragð er að. Er
það ekki besta byggðastefnan að
menn á vettvangi bretti upp ermarn-
ar og afreki það sem þá dreymir um,
eins og KA-menn hafa gert? Taki
af skarið. Sýni fram á hvað er mögu-
legt að gera af eigin rammleik -
ef kraftur, dugur og áræði eru fyrir
hendi.
KA-menn fóru Iangt á mikilli sam-
heldni. Eins og Gehorge Hagi, fyrir-
liði rúmenska landsliðsins, komst
skemmtilega að orði í viðtali hér í
blaðinu í fyrrahaust: „Nafnið er ekki
Hagi, heldur Rúmenía." Þegar kem-
ur er út í leik skiptir ekkert annað
máli en að standa sig fyrir málstað-
inn, hvort sem um er að ræða leik
fyrir þjóðina eða leik fyrir félagið
sitt. Nafnið er ekki Björgvin, ekki
Erlingur eða Duranon. Nafnið er
KA. „Áfram Akureyri," sagði Jónas
heitinn í Brekknakoti, sá mikli Þórs-
ari, stundum hér í eina tíð í Skemm-
unni. Titillinn á laugardaginn var
sigur fyrir Akureyringa. Það er vel
við hæfi að höfuðstaður Norðurlands
eigi góð íþróttalið, raunar nauðsyn-
legt andlegri heilsu bæjarbúa. Það
hefur oft sýnt sig, bæði nú og þegar
knattspyrnuliðum bæjarins hefur
gengið vel; ekki síst þegar KA varð
Islandsmeistari 1989.
íþróttir skipa stóran sess í huga
margra bæjarbúa, hvort sem þeir
eru „bláir og gulir“ eða „rauðir og
hvítir“ - og það að eiga lið sem
ná árangri skiptir öllu. Fáir nenna
að fylgjast með þeim sem gutla í
meðalmennsku. Fólk fylgist með
íþróttum til að hafa gaman af. Það
vill sjá árangur. Það hefur hand-
knattleiksmönnum KA tekist að
veita bæjarbúum síðustu árin og
gaman verður að sjá hvort fleiri
fylgja í kjölfarið.
Einar Þorvarðarson, þjálfari Aftureldingar
Meiðsl,
reynsla og
Duranona
íslandsmeistarar KA 1997
Morgunblaðið/Golli
ÍSLANDSMEISTARALIÐ KA. Aftari röð frá vlnstri: Inglbjörg Ragnarsdóttir nuddari, Leó Örn Þorleifsson, Sverrir A. BJörnsson, Guðmundur
A. Jónsson, Erlingur Kristjánsson fyrirllði, Helðmar Felíxson, Þorvaldur Þorvaldsson, Julian Róbert Duranona, Sergei Ziza og Arni Stefáns-
son llðsstjóri. Fremri röð frá vinstri: Halldór Slgfússon, Sævar Árnason, Björgvin Björgvinsson, Hörður Flókl Ólafsson, Jakob Jónsson,
Hermann Karlsson, Jóhann G. Jóhannsson og Alfreð Gíslason.
Markverðir KA hætta
t,ÞAÐ að er ólýsanleg tilfinning að hafa klárað dæmið i dag og orðið
Islandsmeistari," sagði Guðmundur Arnar Jónsson, markvörður KA.
„Við höfum verið að leika vel í úrslitunum og má segja að Alli hafi
verið með okkur á réttum tíma. Þá skiptir það mjög miklu máli að
hann kom inn í vörnina. Hún fór loksins að vinna vel saman eftir að
hann kom inn og þá kom sjálfstraustið hjá mér aftur og ég fór að
verja betur og er ég nokkuð ánægður með frammistöðu mína í úrslit-
unum. Það skiptir mjög miklu máli fyrir markvörð að hafa góða vörn
fyrir framan sig. Með innkomu Alla gerðist það lika að liðsheildin
breyttist mjög til hins betra og við fórum að spila eins og við eigum
að okkur, og náðum að innbyrða þann stóra.
Leikurinn \ dag var minn síðasti
fyrir KA. Ég er á förum til Reykja-
víkur og ætla að hætta að leika hand-
^1 bolta. Ég var í raun
ReynirB. hættur fyrir tveimur
Eiríksson árum þegar haft var
skrifar frá samband við mig og ég
Akureyri s]ó til og kom norður.
Þessi tvö ár hafa verið alveg frábær
og höfum við náð að vinna alla stóru
titlana á þessum tíma. Ég vil þakka
öllum í KA og ekki síst dyggum áhorf-
endum fyrir þennan tíma og skil ég
hér við í sjöunda himni. Ég á örugg-
lega eftir að hugsa oft til baka um
þessi ár og minnast þeirra með mikilli
Mjög hamingjusamur
„ÉG ER mjög þreyttur - en einn-
ig mjög hamingjusamur,“ var það
fyrsta sem Róbert Julian Duran-
ona sagði þegar sigurinn var í
höfn.
Framan af vetri var Duranona
ekki eins og hann á að sér. „Það
var erfitt fyrir mig að spila vel
vegna þess að liðið var að leika
allt öðruvísi en í fyrra. Við Pat-
rekur höfðum náð mjög vel sam-
an, hann er mjög góð skytta,
sótti vel að vörninni og „blokker-
aði“ iðulega vel fyrir mig þannig
að ég átti oft auðvelt með að
skjóta. [Sergej] Ziza kom í haust
í stöðu leikstjórnanda og ég fékk
ekki eins góð skotfæri eins og
liðið fór að leika þá.“
Duranona sagðist hafa lagt á
það ríka áherslu í vetur að leika
fyrir liðsheildina; reyna að opna
fyrir hornamanninn og senda á
línuna auk þess að skjóta sjálfur.
Undir vorið hafí menn hins vegar
orðið sammála að það væri best
að Duranona skyti meira í leikjum
en hann hefði gert. Hann sagðist
hafa velt þessu fyrir sér eftir bik-
arúrslitaleikinn, þar sem KA tap-
aði fyrir Haukum. „Alfreð sagði
mér svo eftir tapið gegn Stjörn-
unni [í fyrsta leik úrslitakeppn-
innar] að ég skyldi skjóta meira.
Ef ég skoraði meira yrðu hinir
leikmennirnir ánægðari með mig
og þeir færu að spila betur sjálf-
ir.“
Margir velta því nú fyrir sér
hvort Duranona verði áfram hjá
KA eða ekki. „Ég veit það ekki.
Nú bíð ég eftir tilboðum,11 sagði
hann. „Tvö eða þtjú lið hafa þeg-
ar rætt við mig en mér liggur
ekkert á. Ég verð vonandi í lands-
liðinu á HM í Japan, kannski
ákveð ég mig fyrir þá keppni hvar
ég leik næsta vetur en kannski
ekki fyiT en eftir HM. Og ég veit
ekki hvort ég leik á íslandi næsta
vetur eða í útlöndum.“
ánægju. Að lokum óska ég svo KA
góðs gengis í framtíðinni.“
Ánægður á íslandi
„Ég er mjög ánægður eftir mitt
fyrsta ár hér á íslandi“, sagði Zergei
Ziza, leikmaður KA. „Ég var mjög
kvíðinn þegar ég flutti til íslands í
fyrra þar sem ég vissi ekki hvað beið
mín, en sá kvíði var ástæðulaus því
mér hefur liðið vel hér og ég kann
mjög vel við mig.
Ég er mjög ánægður með leik okkar
í úrslitakeppninni og hefur liðið náð
mjög vel saman undir því álagi sem
verið hefur. Þá eru áhorfendur KA al-
veg frábærir og er það mín skoðun að
þeir eigi 99% af árangrinum en við sem
spilum bara 1%. Mér hefur fundist
mjög gaman að spila hér og get vel
hugsað mér að gera það áfram. Líf
mitt er handbolti og hann er lífsviður-
væri mitt og þannig verður það. Hvort
ég verð í herbúðum KA á næsta ári
kemur í ljós innan tíðar,“ sagði Ziza
að lokum.
Yndisleg tilfinning
„Það er alveg yndisleg tilfinning að
vinna íslandsmeistaratitilinn, maður
áttar sig ennþá betur á því eftir að
vera búinn að horfa á eftir honum í
hendur annarra tvisvar sinnum áður,“
sagði Jóhann G. Jóhannsson eftir leik-
inn. „Ég er mjög sáttur við leikinn á
heildina litið. Ég tel það hafa verið
vendipunkt í upphafi síðari hálfleiks
þegar við náðum þriggja marka for-
skoti. Þeir náðu að vísu að minnka
muninn undir lokin, en viljinn var
meiri hjá okkur á lokamínútunum. Það
var líka frábært að ná að innsigla sig-
ur okkar með síðasta markinu. Það
var frábært að klára dæmið hérna á
heimavelli og taka á móti bikarnum
fyrir framan okkar frábæru áhorfend-
ur, sem áttu mikinn þátt í sigrinum
eins og svo oft áður.
Eftir slakt gengi síðari hluta vetrar
þar sem ég tel að við höfum verið að
spila langt undir getu höfum við verið
á uppleið alla úrslitakeppnina. Það skipti
auðvitað mjög miklu máli að Alli skyldi
fara að leika í vöminni en hann og
Erlingur eru geysilega sterkir saman
og náðu að binda vömina vel saman.
Það verður spennandi að sjá hvaða
þjálfara við fáum á næsta ári en það
skiptir miklu máli um það hvaða mann-
skapur verður áfram hjá KA. Ég held
að við getum komið mjög sterkir til
leiks á næsta ári og stefnum auðvitað
að því að halda titlinum hérna fyrir
norðan. Það mun örugglega hjálpa
okkur mikið að nú þekkjum við þá til-
finningu að verða Islandsmeistarar.
Hættur
„Ég er hættur að leika handbolta,“
sagði Hermann Karlsson markvörður
eftir leikinn. „í raun hætti ég í fyrra
en lét til leiðast að leika með KA í
vetur, en það var alltaf á hreinu að
þetta yrði síðasta árið mitt á milli
stanganna. Þetta er búið að vera rosa-
lega gaman og í raun skemmtilegra
en ég gerði mér vonir um. Það er frá-
bært að enda ferilinn með því að vinna
íslandsmeistaratitilinn."
Einar Þorvarðarson, þjálfari Aft-
ureldingar, sagði við Morgun-
blaðið eftir leik að meiðsl hjá lykil-
mönnum hefðu sett strik í reikning-
inn, lið KA hefði reynsluna framyfir
Aftureldingu í þessum slag auk þess
sem það hefði Róbert Julian Duran-
ona.
„Eins og gengur og gerist meið-
ast menn en við urðum fyrir meiri
áföllum en KA á því sviði og náðum
ekki að stilia upp sterkasta liði okk-
ar,“ sagði Einar. „Einar Gunnar
hefur ekkert getað æft í margar
vikur og að missa Bjarka og Sigurð
til viðbótar á þessari stundu var
meira en við þoldum. Það er mjög
erfitt að koma hingað og verða að
sigra, að ég tali ekki um svona
mikilvægan leik. KA var í úrslitum
þriðja árið í röð og hafði reynsluna
fram yfir okkur en það sem skipti
öllu máli var að liðið er með Duran-
ona. Hann lauk þessu fyrir KA með
mörkum sínum í kjölfar aukakasta.
Við reyndum að stöðva hann í fyrstu
þremur leikjunum án árangurs. Nú
reyndum við að loka fyrir hina og
gáfum honum skotleyfi sem hann
einfaldlega nýtti sér.“
Einar sagði að koma Alfreðs í
vörn KA hefði haft mikið að segja.
„KA var í vandamálum fram eftir
vetri en Alfreð náði að binda vörnina
saman og liðið er á toppnum á hár-
réttum tíma. Við vorum að beijast
um deildarmeistaratitilinn og náðum
honum en í úrslitakeppninni kemur
andlegur styrkur liðanna í ljós, vilja-
styrkur einstakra leikmanna. Þar
hefur reynslan mikið að segja og við
höfum lært mikið. Ég er mjög stolt-
ur af mínum mönnum. Þeir hafa '
staðið sig frábærlega og stigið skref
í vetur sem koma þeim til góða í
framtíðinni, skref sem eiga að verða
til þess að Afturelding verði áfram
topplið á íslandi."
Búinn að
bíða lengi
Alfreð Gíslason var vitaskuld í
sjöunda himni eftir að sigurinn
var í höfn. „Ég er búinn að bíða
lengi eftir þessu og hélt reyndar að
möguleikinn væri löngu farinn.“
„Ég hef aldrei verið jafn langt
niðri, sem leikmaður eða þjálfari, og
eftir tapið gegn Stjörnunni í fyrsta
leik úrslitakeppninnar um daginn.
En þannig vildi til að þá hringdi í
mig gamall FH-ingur, sem aldrei
hefur gert það áður; og benti mér á
að þegar þeir urðu Islandsmeistarar
fyrir nokkrum árum var byijunin

Hverjir eru bestir?
Morgunblaðið/Golli
KA-MENN fögnuðu að vonum þegar tltilllnn var í höfn og ekkl var gleðin mlnní þegar blkarinn því
tll staðfestlngar var afhentur. Árnl Stefánsson, Alfreð Gíslason og Jakob Jónsson hafa verið lengi
í eldlínunni og ðnægjan var ekki minni hjá Sergei Ziza og Julian Róbert Duranona.
eins; þeir töpuðu fyrir Stjörnunni í
fyrsta leik úrslitakeppninnar en
fögnuðu meistaratitlinum nokkru
síðar. Við vorum skítlélegir í fyrsta
leiknum en þetta símtal lyfti mér
upp og ég trúði að við gætum farið
alla leið. Við vorum síðan frábærir
í næstu leikjum.“
Alfreð sagði sigurinn mikilvæga
í Mosfellsbænum á fimmtudaginn
fyrst og fremst hafa náðst vegna
þess hve liðsheild KA var samhent.
„Þeir léku mun betur í dag [laugar-
dag] en þá; hefðu þeir leikið eins og
á fimmtudaginn hefðum við unnið
þá með 10 marka mun í dag.“
Alfreð lýsti því yfir hátíðlega eftir
að íslandsmeistaratitillinn var í höfn
að nú væri hann hættur að leika
handknattleik. „Ég hætti fyrst fyrir
fjórum árum - en nú þarf ég að
flýja land til að geta endanlega
hætt,“ sagði þessi stóri og sterki
leikmaður, sem var frábær í vörn
KA-liðsins í síðustu leikjum. Enda
bætti hann við, með bros á vor: „Ég
skil ekki hvernig Þorbjörn kemst hjá
því að velja mig með í landsliðið!“
KA-menn léku ekki sérlega vel
framan af vetri, að margra mati, „en
þegar á reyndi spiluðum við mjög
vel sem lið. Menn sem höfðu ekki
verið að leika eins vel í vetur og ég
vonaði sprungu líka út á réttum
tíma, til dæmis Julian [Duranona]
og Guðmundur Arnar [Jónsson,
markvörður]. Svo þegar á leið voru
sífellt fleiri í hópnum sem fóru að
leika mjög vel. Það hjálpaðist allt
að.“ Og sigurinn var líka langþráður
því Alferð hafði ekki áður orðið ís-
landsmeistari. „Þessi titill er sá sem
skiptir mestu fyrir mig af öllum sem
ég hef unnið til. Hann stendur næst
hjartanu."
Alfreð ætlaði ekki að leika með í
vetur. Hann kom í fyrsta sinn inn á
gegn Gróttu á Seltjarnarnesi
skömmu fyrir jól. „Það var algjör
tilviljun; ég vildi ekki vera með 13
manns á skýrslu og fór því í búning
en ætlaði mér aldrei inn á.“