Morgunblaðið - 14.12.1997, Side 12

12 B SUNNUDAGUR 14. DESEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
Ef hljóðfæraleikararnir eru
ánægðir er hljómurinn fallegur
Hvað geta verkamaður, tónskáld, flug-
stjóri, læknir og þroskaþjálfí átt sam-
eiginlegt? Anna G. Olafsdóttir hefur
komist að því að þverskurður þjóð-
félagsins hefur unun af því að mynda
samhljóm eitt síðkvöld í viku í Neskirkju.
Nú verður ekki slegið slöku við enda
nálgast jólatónleikar Sinfóníuhljóm-
sveitar áhugamanna óðfluga.
EKKI vita allir að í Reykjavík
eru starfræktar tvær sinfón-
íuhljómsveitir því fyrir utan
Sinfóníuhljómsveit íslands er til
Sinfóníuhljómsveit áhugamanna.
Eins og nafnið gefur til kynna hafa
hljóðfæraleikararnir ekki lífsviður-
væri af leiknum og ekki er gerðar
sömu kröfur um hæfni og í hinni op-
inberu sinfóníu-
hljómsveit.
Ingvar Jónas-
son, stofnandi
og stjómandi
Sinfóníuhjjóm-
sveitarinnar,
upplýsir að
megináherslan
sé heldur ekki
alveg sú sama.
Sinfóníuhljóm-
sveit áhuga-
menna leggi nefnilega mest upp úr
gleðinni. „Ef hljóðfæraleikamir eru
ánægðir er hljómurinn fallegur,"
segir hann léttur í bragði.
Ingvar er sjálfur víóluleikari og
lék á víólu með Sinfóníuhljómsveit
íslands þar til hann tók sig upp
ásamt fjölskyldunni og flutti til
Málmeyjar árið 1972. Hann lék með
sinfóníuhljómsveit og kenndi við
tónlistarháskólana í Málmey og síð-
ar Gautaborg næstu 9 árin.
Ekki var Svíþjóðardvölinni þar
með lokið því að fjölskyldan flutti
sig um set og Ingvar lék með ópera-
hljómsveitinni í Stokkhólmi til árs-
ins 1989. Nú var ákveðið að halda
heim á leið og lék Ingvar með Sin-
fóníuhljómsveitinni og kenndi við
Tónlistarskólann í Reykjavík þar til
hann lét af störfum vegna aldurs í
fyrrahaust.
Hann segist hafa kynnst starfí
áhugamanna sinfóníuhljómsveita í
Svíþjóð. „Við heimkomuna nefndi
ég við Jón Nordal, skólastjóra Tón-
listarskólans í
Reykjavík, að
löngu væri orðið
tímabært að
Reykjavík stát-
aði af áhuga-
manna sinfóníu-
hljómsveit eins
og flestar aðrar
menningarborg-
ir í Evrópu.
Hann tók hug-
myndinni vel og
kynnti mig fyrir þremur mönnum
úr gamalli áhugamanna sinfóníu-
hljómsveit Garðars Cortes. Með lið-
sinni þremenninganna, Páls Einars-
sonar, Jakobs Hallgrímssonar og
Leifs Benediktssonar, var hljóm-
sveitin endurvakin og valið nafnið
Sinfóníuhljómsveit áhugamanna,“
segir Ingvar og tekur fram að
hljómsveitin hafi starfað óslitið frá
stofnun árið 1990.
Engin inntökuskiiyrði
Hljóðfæraleikararnir eru á öllum
aldri og úr öllum stéttum þjóðfé-
lagsins. Stærsti hópurinn hefur
aldrei haft lífsviðurværi af tónlist-
MARGRÉT María Leifsdóttir, Þorvaldur Steingrímsson og Jakob Hall-
grímsson víóluleikarar.
MARGRÉT María með kaffibollann á örstuttum aðalfundi íhléi.
inni. Aðrir eru tónlistarnemar og
enn aðrir eru í hlutastörfum eða
hafa látið af störfum á sviði tónlist-
ai’innar. „Lengi vel áttum við af og
til í erfiðleikum með að leysa af
hljóðfæraleikara í forfóllum og því
þurftum við stundum á því að halda
að kalla til svokallað „björgunarlið“
úr sinfóníuhljómsveitinni. Nú er
ástandið betra og ekki þörf á viðbót
nema hvað alltaf er hægt að bæta
við strengjahljóðfærum. Allir eru
velkomnir og ekld sérstök inntöku-
skilyi’ði,“ segir Ingvar. Hann viður-
kennir hins vegar, þegar frekar er
gengið á hann, að hafa stundum
miðað við að viðkomandi hafí lokið
fjórða stigi í hljóðfæraleik. „Annars
er um að gera að koma og prófa því
viðkomandi er auðvitað besti dóm-
arinn sjálfur."
Nú eru um 40 hljóðfæraleikarar í
hljómsveitinni og fara æfingar fram
einu sinni í viku. „Við höfum notið
góðvildar kirkjuyfirvalda og fengið
afnot af Neskirkju endurgjaldslaust
til æfinga á þriðjudagskvöldum. A
móti höfum við komið fram með
kórnum einu sinni á ári. Núna er að
koma að næstu tónleikum í Nes-
kirkju 17. desember. Aðalverkið er
jólakonsert Corellis og era einleik-
arar á fiðlu Ásta Óskarsdóttir og
Ragnheiður E. Þorsteinsdóttir og á
selló Páll Einarsson,“ segir Ingvar
og tekur sérstaklega fram því til
viðbótar að framflutt verði ný út-
setning Atla Heimis Sveinssonar á
fjórum lögum.
Tónleikaferðalög
efla andann
Ingvar segir að haldnir séu
þrennir til femir stórir tónleikar
ári. Tvisvar hafi verið farið í tón-
leikaferðalag til ísafjarðar. „Ég hef
rekið mig á hversu gott er fyrir
andann í hljómsveitinni að farið sé í
tónleikaferðalög enda gefst oft lítill
timi til að tala saman og kynnast á
æfingum. Sama er uppi teningnum í
atvinnumanna hljómsveitum. Þó svo
að fólk sitji hlið við hlið og tali sam-
an í 15 til 20 mínútna pásum kynnist
það yfirleitt ekki almennilega fyiT
en á ferðalögum. Hópurinn þjapp-
ast saman og því fer ekki fjarri að
hljómurinn verði annar á eftir,“ seg-
ir Ingvar.
Hann segir að hljómsveitin hafi
gjarnan lengt dvöl í Skálholti í
tengslum við tónleika til að eiga
saman nokkra daga. Eftir tónleika í
Reykjavík sé gjarnan farið út enda
sé heldur tómlegt að fara beina leið
heim. Tvisvar hefur hljómsveitin
leikið við háskólahátíð og var tæpt á
því í síðasta tölublaði Háskólatíð-
inda hvort til greina komi að veita
hljómsveitinni aðstöðu innan Há-
skólans og nýta krafta hennar betur
í þágu hans. Ingvar segir slíkt fyrir-
kbmulag vel geta komið til greina.
Draumaferð til Færeyja
Draumurinn er að fara í tónleika-
ferðalag til Færeyja. „Færeyingar
eiga ekki atvinnusinfóníuhljómsveit.
Eina sinfóníuhljómsveitin er áhuga-
mannahljómsveit eins og okkar og
draumurinn er að halda tónleika
með henni í Færeyjum. Sá hængur
er á að Sinfóníuhljómsveit áhuga-
manna er ekki rík og sér því ekki
fram á ferðalög alveg á næstunni.
Annars höfum við verið að grínast
með að með sama áframhaldi með
Beethoven sinfóniurnar verði sú ní-
unda á dagskránni árið 2000. Ekki
væri úr vegi að flytja hana með
frændum okkar í Færeyjum alda-
mótaárið," segir Ingvar og tekur
fram að Færeyingamir vilji endi-
lega fá islenskt söngfólk með hljóm-
sveitinni.
Ingvar segir að skróp sé ekki á
dagskrá hjá neinum í hljómsveit-
inni. „Hljóðfæraleikaramir eru í
hljómsveitinni af brennandi áhuga
og því er skróp aldrei á dagskránni.
Hins vegar getur auðvitað komið
fyrir að fólk komist bara alls ekki.
Stundum vill t.d. svo til að flugstjór-
inn er í New York á þriðjudögum.
Ein kona í hljómsveitinni eignaðist
barn og missti úr eina æfingu! Önn-
ur kona var ekki viss um hvort hún
treysti sér með til ísafjarðar enda
komin langt á leið og fékk á endan-
um fæðingarlækninn til að koma
með. Hann notaði tækifærið og brá
sér á skíði í skíðalandi ísfirðinga á
meðan hljómsveitin hélt tónleik-
ana.“