Morgunblaðið - 04.01.1998, Blaðsíða 22

22 B SUNNUDAGUR 4. JANÚAR 1998
MORGUNBLAÐIÐ
>
DÆGURTÓNLIST
Ha.rmsa.ga Verve
FAAR hljómsveitir hafa gengið í gegnum aðrar eins hörm-
ungar og Verve, sem stendur þó nú með pálmann í höndun-
um sem ein helsta hljómsveit liðins árs austur í Bretlandi.
Fram til þess að sveitin tók til við að hljóðrita þriðju breið-
skífu sína, sem mjög hefur verið lofuð, lögðust liðsmenn
hennar í dópát, trufluðust á geði, glötuðu eigum sínum og
urðu af milljónum á milljónir ofan.
Svfnarí Breska öðlingssveitin The Verve.
Verve, sem heitir reynd-
ar The Verve vegna
hótana bandarísku útgáf-
unnar Verve, varð til sem
samvinnuverkefni þeirra
Richards
Ashcrofts
og Nicks
McCábes.
Ashcroft sá
um söng-
inn og
eftir Árna McCabe
Matlhíosson ®i gítar-
spil, en til
liðs við sig fengu þeir
trymbil og bassaleikara eins
og viðeigandi er, og hófu
tónleikahald hvar sem koma
mátti fyrir hljómsveit, þó
iðulega væri leikið utan
dyra. Smám saman vann
Verve sér orð fyrir framúr-
stefnulegt rokk með
danskryddi og þar kom að
henni bauðst að taka upp.
Fyrstu smáskífurnar vöktu
verulega athygli og ekki síð-
ur breiðskífan sem kom út
1993, A Storm in Heaven,
sem þótti og þykir mikill
gæðagripur. Næsta skífa
var safn aukalaga og tón-
leika, en önnur breiðskífan,
A Northern Soul, vai- al-
mennt talin með bestu skíf-
um ársins 1995 í Bretlandi.
Upptökur á þeirri skífu
voi-u þó sögulegar í meira
lagi, því liðsmenn Verve
höfðu þá um hríð tottað
pyttluna meira en góðu hófi
gegnir og þegar við bættist
át á ýmsum eiturpillum lá
við að þeir legðu í rúst
hljóðverið þai- sem platan
var tekin upp. Frægt er
þegar upptökumaður plöt-
unnar læsti upptökuher-
berginu af ótta við villi-
mannslega hegðan félaga.
í löngu viðtali við breska
tónlistartímaritið Q sem
birtist fyrir stuttu rekur As-
hcroft villimannslega hegð-
un þeirra félaga og dregur
ekkert undan, enda segist
hann hafa verið búinn að
missa glóruna að mestu
þegar hér var komið sögu.
Þeir voi-u litlu betri félagar
hans og allir voru þeir illa
undir það búnir að halda í
tónleikaferð til að fylgja
skífunni eftir. Ekki varð þó
hjá því komist og svínaríið
hélt áfram þar til fullur
fjandskapur varð með þeim
Ashcroft og MacCabe og
gekk af sveitinni dauðri
haustið 1995.
Asheroft segir svo frá að
hann hafi þegar tekið til við
að taka upp prufur fyrir
nýja plötu og ekki leið á
löngu að forðum félagar
hans voru komnir til liðs við
hann að McCabe frátöldum,
en sá síðastnefndi lagði tón-
listina á hilluna um tíma
ekki síst til að ná andlegu
jafnvægi. Enn vantaði því
gítarleikara og þótt þeir fé-
lagar hafi verið búnir að
taka upp lungann af breið-
skifu gekk illa að fmna
mann sem hlaupið gæti í
skarð McCabes. Þeir
reyndu ýmsa menn, meðai
annars tvo liðhlaupa, Bem-
ard Butler úr Suede og
John Squire úr Stone
Roses, en fór svo á endan-
um að Ashcroft beit odd af
oflæti sínu og hringdi í
forðum vin sinn og bað
hann að leggja þeim lið.
Verve reis því upp aftur
eftir um ár í gröfinni og tók
til við að hljóðrita þriðju
breiðskífuna, Urban
Hymns, sem er um leið
helsta skífa hennar hingað
til.
Óteljandi sveitir hafa
reynt að snúa aftur og ekki
tekist eða illa, en örfáar
haft á valdi sínu að endur-
nýja sig og skapa eitthvað
nýtt sem ekki er síðra eða
betra en það sem á undan
er komið. Urban Hymns er
einmitt nútímaleg plata og
fersk en ekki verk gaml-
ingja sem eru að snapa sér
pening líkt og svo mörg
dæmi voru um á liðnu ári.
Vonandi á Ashcroft og fé-
lögum eftir að endast aldur
til að gera aðra slíka skífu
eða betri, ekki síst ef þeir
láta af fyrra líferni.
Óhlutbundnir Liðsmenn Plaid, Andy Turner og Ed
Handley.
Óhlutbundinn
impressjónismi
LÍKLEGA þekkja flestir hér á landi David Arnold fyrir það
helst að hann samdi lagið Play Dead með Björk Guðmunds-
dóttur á sínum tíma. Arnold samdi reyndar lagið með Björk
sem hluta af tónlistinni við myndina The Young Americans,
og var þá búinn að fást við kvikmyndatónlist í rúman ára-
tug og ætti ekki að koma mjög á óvart að fyrsta sólóskífa
hans sé hylling Johns Barrys.
Afkastamikill Jimi Hendrix.
Sjaldheyrður
ÞEGAR Björk Guðmunds-
dóttir hélt síðast tónleika
hér á landi var í hljómsveit
hennar hluti annarrar
hljómsveitar eða tónlist-
arteymis sem kallaðist The
Black Dog. Það nafn þekkja
líkastil margir fyrir hljóð-
blandanir og líka, en færri
kannast kannski við Plaid.
Eins og getið er vann The
Black Dog samkrullið
sér snemma orð fyrir snilli í
endurgerð og -vinnslu og
hljóðblandaði meðal annars
fyrir Björk, Nicolette, Dee-
Lite og fleiri, en einnig sendi
sveitin frá sér merkilega
breiðskífu fyrir nokkrum ár-
um. Tveir liðsmanna Black
Dog, Andy Turner og Ed
Handley, ákváðu að ganga til
liðs við Björk Guðmunds-
dóttur þegar hún hélt af stað
til að kynna breiðskífuna
Post og voru í hljómsveit
hennar 1995 og lungann úr
1996, að þeir töldu að tími
væri kominn til að gera eitt-
hvað einir síns liðs. Samhliða
starfínu með Björk höfðu
þeir sent frá sér efni undir
nafninu Plaid og í haust kom
út sextán laga skífa á Warp
sem kallast Not for Threes.
A Not for Threes eru
þeir Plaid-félagar
við sama hey-
garðshomið í
óhlutbundnum
hljómum og im-
pressjónískum
hljóðmyndum, en
til skrauts hafa
þeir fengið forð-
um samstarfs-
menn, Björk Guð-
mundsdóttur og
Nicolette.
Hendrix
BREIÐSKÍFUM með tónlist Jimi Hendrix linnir ekki þó
hann hafi legið í gröfinni í rúman aldarfjórðung. Lengi stóð
stapp um umráðarétt yfir upptökum hans, en eftir að það
komst á hreint hefur skikki verið komið á málin og plötur
eins og sú nýútkomna South Saturn Delta, eiga eflaust eftir
að koma út fjölmargar.
Jimi Hendrix auðnaðist
ekki að Ijúka nema
þremur hljóðversskífum, en
þó nokkuð var til af óút-
gefnum tónleikaupptökum
og hálfköruðum lögum. Um
leið og skorið var úr með
útgáfuréttinn á verkum
hans voru eldri plötur tekn-
ar af markaði og síðan
munu nýjar koma í
þeirra stað á næstu
árum. Á skífunni
nýju eru þannig
lög af safnplötum
sem ekki eru leng-
ur fáanlegar, War
Heroes, Loose
Ends og Rainbow
Bridge, en einnig
lög hreinsuð af
„endurbótum"
sem gerðar voru
eftir fráfall Hendrix, og
einnig sitthvað sem ekki
hefur áður komið út. Meðal
óútgefinna laga má nefna
Message to the Universe,
sem Hendrix tók á Wood-
stock, en margir þekkja
sem Message to Love, Here
He Comes (Lover Man),
Midnight Lightning, sem
hann tók upp einn á
kassagítar og mögnuð út-
gáfa á Dylan-slagaranum
Drifters Escape. Einnig er
vert að geta íeikinna laga,
Midnight og Tax Free, en í
þeim daðrar Hendrix ræki-
lega við djass, ekki síður en
í titillaginu. Á skífunni eru
og prufuupptökur af Little
Wing og önnur af Angel,
þar sem Hendrix leikur á
gítar og bassa við raftakt.
Kvikmyndatónlist
David Amold
Kvikmyndimar ótelj-
andi um Bond, James
Bond, væru ekki nema
svipur hjá sjón ef ekki
væri fyrir tón-
list Barrys sem
samdi lögin í
flestum mynd-
anna framan af.
Barry var lunk-
inn lagasmiður,
mörg laganna
nutu verulegr-
ar hylli, og því
úr miklu er að
moða fy™-
Arnold. Hann
fer og þá leið
að láta lögin
tala að mestu
sjálf og fær
ýmsa til að
syngja þegar við á, Shöru
Nelson, sem hann hefur
reyndar unnið með áður,
Jarvis Cocker Pulp-liða,
Natacha Atlas, Amiee
Mann, David McAlmont,
Chrissie Hynde, Iggy Pop
og poppsveitin ABC með
Martin Fry fremstan í
flokki, og flestir eru ef-
laust búnir að gleyma.
Þeim til viðbótar koma
aðrir snjallir tónlistar-
menn, LTJ Bukem, Leftfi-
eld-félagar og Propeller-
heads, en út-
gáfa þeirra og
Arolds á Bond-
lagi hefur ver-
ið áberandi í
útvarpi undan-
farið.
Bráðfróðleg
samsetning
Þessi hylling
Barrys er
bráðfróðleg
samsetning, en
um leið upphit-
un fyrir arf-
takann, því
Amold hefur
tekið við sem tónlistar-
smiður Bond-myndanna,
að minnsta kosti í bili, sér
um tónlistina í Bond-mynd-
inni nýju, eins og kvik-
myndaunnendur vita. Þeir
sem séð hafa myndina vita
og að Amoold hefúr fullt
vald á tónmálinu, hvort
sem hann er að endurvinna
og -gera eða frumsemja.
Arnold, David
Arnold