Morgunblaðið - 04.10.1998, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 4. OKTÓBER 1998 39
PÁLL
ANDREASSON
+ Páll var fæddur
í Kaupmanna-
höfn 8. mars 1933.
Hann varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu 27. september
síðastliðinn. For-
eldrar: Andreas eru
Fynning, cand.
polyt., ritstjóri við
Andelsbladet í
Kaupmannahöfn og
kona hans Sigríður
Eðvaldsdóttir Möll-
er, kaupmaður á
Akureyri. Páll
kvæntist hinn 27.4.
1953 eftirlifandi eiginkonu sinni
Guðríði Björgvinsdóttur, f. 6.12.
1933 í Reykjavík og eignuðust
þau 4 börn: 1) Ingibjörg, f.
27.10. 1953, maki Torfi Arna-
son. Börn þeirra: Asa, f. 13.4.
1976, Árni, f. 29.5. 1981. 2) Pá-
lína, f. 28.2. 1959, maki Oðinn
Gestsson: Börn þeirra: Tinna, f.
23.9. 1982, Tara, f. 27.8. 1987,
Vera, f. 12.10. 1994. 3) Sólveig
Möller, f. 15.4 1961, maki Krist-
inn Gestsson. Börn þeirra: Páll
Eiríkur Möller, f. 5.3. 1981, d.
1.5. 1981, Páll Eiríkur, f. 25.7.
1983, Gestur Ingvi, f. 1.7. 1986,
Anna Margrét, f. 18.4. 1990,
Guðríður Dröfn, f. 11.2. 1994. 4)
Björgvin Helgi, f. 21.4. 1967,
maki Hafdís Grétarsdóttir.
Börn þeirra: Arena Huld, f.
15.10. 1988, ísak Orri Möller, f.
26.2. 1995.
Páll varð gagnfræðingur á
Akureyri 1947.
Hann stundaði nám
við Myndlista- og
handíðaskóla Is-
lands 1948. Hann
lauk kennaraprófl
frá Kennaraskóla
íslands 1951. Páll
var kennari við
Dyrhólaskóla í Mýr-
dal 1951-52. Skrif-
stofumaður verk-
taka á Keflavíkur-
flugvelli 1952-54.
Skrifstofumaður
hjá Agli Vilhjálms-
syni 1954-1970. Eitt
ár skrifstofusljóri hjá fisk-
vinnslufyrirtækinu Sjófang á
þessu tímabili. Einnig skrif-
stofustörf hjá Kristni Guðna-
syni hf. um tíma. Kaupfélags-
stjóri hjá Kaupfélagi Dýrfirð-
inga Þingeyri 1971-1976 og
jafnframt framkvæmdasljóri
Fáfnis hf. Framkvæmdasljóri
Meitilsins hf. í Þorlákshöfn
1977-1981. Aðalbókari hjá Atlas
hf. 1982-1985. Stofnaði 1986 og
rak til dauðadags eigið inn-
flutningsfyrirtæki. Hélt mál-
verkasýningar í Reykjavík og
Selfossi 1969. Tók þátt í sam-
sýningum 1969, 1971 og 1973. í
sljórn Félags Sambandsfrysti-
húsa um tíma og Sandfells hf. á
ísafirði um tíma. í skólanefnd á
Þingeyri um tíma.
Utför Páls hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
Elsku pabbi minn og besti vinur
minn, hérna sit ég í peysunni þinni
og held um úrið þitt, þetta er svo
góð tilfinning. Eg finn svo góða lykt
af peysunni, hún verður hjá mér og
úrið líka, það er svo gott að hafa það
í lófanum þegar ég fer að sofa. Eg er
enn að klípa mig og vona að þetta sé
bara vondur draumur, en því miður
er þetta raunveruleikinn og hann er
sár. Eg átti frekar von á dauða mín-
um en þínum, þú svona heilbrigður
og hress, passaðir upp á mataræðið,
fórst út að ganga, hjóla og bara að
nefna það, allt svo heilbrigt hjá þér,
en svo gerist þetta. Hvers vegna?
Það get ég ekki skilið og á aldrei eft-
ir að sætta mig við þetta. Svo er fullt
af fólki sem er mikið veikt og þráir
að fá að deyja. Hvað er Drottinn að
hugsa? Ég á eftir að ræða þetta við
Hann. Hann tók barnið mitt, hann
nafna þinn, fyrir 17 árum, þá varð
ég virkilega vond út í Hann og talaði
ekki við Hann lengi, en sem betur
fer þá þroskaðist ég og tók Hann í
hjarta mitt aftur, alveg það sama og
þú gerðir. En að taka besta vin minn
og heimsins besta pabba, þá varð ég
virkilega sár út í Hann og ég ætla
líka að hundskamma Hann fyrir
þetta. Þú hefur alltaf verið svo góðu,
pabbi og góður vinur minn, elsku
pabbi minn, að ef það er þannig að
Hann taki góða fólkið hvað verður
þá eftir? Spurðu Hann fyrir mig
hvað við höfum gert Honum. En eitt
veit ég, að Hann hverfur ekki úr
hjarta mínu, en Hann er búinn að
taka nóg frá mér og nú vil ég að
Hann fari að gefa mér og okkar
fjöldskyldu. Ef hann vill okkur þá
hefði ég viljað að við færum öll sam-
an en ekki einn og einn. En elsku
pabbi minn, eftir að sjá þig svona
friðsælan þá hræðist ég ekki dauð-
ann, sem ég hef alltaf hræðst. Það
var svo gott að leggjast á koddann
þinn og halda utan um þig og hvísla
að þér hvað ég elska þig mikið, og
ég lofaði þér ýmsu og ég stend við
það en samt er þetta sárt. Ég sakna
þín svo mikið, eins og þú vissir vildi
ég ekki sleppa þér (þarna kemur
eigingirnin) en eftir að ég og Pála
komum til þín daginn eftir þá gaf ég
þér fararleyfi, en eins og ég sagði
við þig, ég myndi grenja út af þessu.
En elsku pabbi minn, þú veist hvað
ég er mikil grenjuskjóða. En ef á að
finna eitthvað gott við þetta þá
fékkst þú að fara alveg eins og þú
vildir fara, engar kvalir, ekkert
sjúki'ahús, þú lagðist upp í rúmið
þitt og fórst, elsku pabbi minn, þú
vissir hvað var að gerast, þess vegna
fórstu upp í rúmið þitt. Ég ætla að
passa mömmu fyrir þig, hún stendur
sig mjög vel en söknuðurinn er mik-
ill hjá henni, hún er svo ein. Eitt
svona í lokin, að þá öfunda ég þig
svolítið að þú ert búinn að sjá Palla
minn og ég veit að þið eigið eftir að
bralla heilmikið saman, en elsku
pabbi minn, komdu með hann næst
þegar þú kemur til mín, ég er svo
forvitin eins og þú veist. (Eins og þú
hefur oft heyrt mig segja þá var ég
sköpuð með þennan stóra munn til
að nota hann og hann er liotaður
eins og þú hefur heyrt frá því þú
fórst) þess vegna skrifa ég þetta því
annars hefðir þú sett tusku upp í
mig, ekki borðtusku heldur gólftu-
sku (djók). En ég þakka þér fyrir að
hafa verið til og ég þakka þér fyrir
að hafa verið svona góður pabbi og
góður vinur.
Elsku mamma mín, ég elska þig
eins og þú veist og við munum
standa okkur saman því þú ert núna
eini kletturinn minn, þið voruð minn
klettur, þú og pabbi, ég elska ykkur
út af lífinu. Þú ert minn klettur núna
og ég skal vera þinn klettur. Ég
elska ykkur pabba, þið eruð svo
miklir vinir mínir og þið eruð svo
góð við mig, þið skiljið þessa ofvirku
Sollu svo vel. Nú verð ég að hætta
því ég get skrifað endalaust, þið vit-
ið að ef mér líður illa finnst mér best
að skrifa. Elsku heimsins besti
pabbi, takk fyrir að vera pabbi
minn, takk fyrir að skilja mig og
takk fyrir að hafa verið þennan tíma
með mér sem var alltof stuttur og
mundu að ég mun alltaf elska þig út
af lífinu og við verðum í sambandi
eins og við erum búin að vera síðan
þú fórst. Elsku mamma og pabbi,
takk fyrir allt fjörið, takk fyrir helg-
arferðirnar. Ég elska ykkur og mun-
ið að gleyma ekki bröndurunum
okkar sem fuku í tíma og ótíma.
Elsku pabbi, takk fyrir að hafa verið
til og takk fyrir góðu stundirnar, ég
get ekki hætt að skrifa þér en finnst
þér hann Vigfús ekki æðislegur,
hann er alveg eins og Karl Sigur-
björns (engin væmni), bara hreinn
og beinn og góður gæi. Ég elska þig,
heimsins besti pabbi.
Þín
Sólveig (Solla).
Mig langar að minnast tengdafóð-
ur míns Páls Andreassonar fram-
kvæmdastjóra sem varð bráðkvadd-
ur á heimili sínu sunnudaginn 27.
september síðastliðinn. Eg man
þann dag eins og gerst hefði í gær
þegar ég kom fyrst inn á heimili
þeirra hjóna Systu og Páls fyrir
rúmlega 19 árum með unnustu
minni og hún kynnti mig fyrir þeim
og spurði hvort ekki væri í lagi að ég
gisti hjá henni. Það eina sem Páll
sagði við Sollu var: „Ef það er ein-
hver alvara í þessu hjá ykkur þá er
það í lagi okkar vegna.“ Þetta svar
lýsir honum mjög vel að mörgu
leyti, hann var hreinn og beinn. Síð-
an höguðu atvikin því þannig að ég
bjó á heimilinu hjá þeim þegar ég
var í landi í tæplega ár og þar af
leiðandi kynntist ég þeim hjónum
vel. Aldrei á þessum tíma né
nokkurn tíma hefur fallið frá honum
styggðaryrði í minn garð þrátt fyrir
að starfi mínu fylgdi töluvert álag á
heimilið þegar ég var heima. Ég var
strax tekinn sem einn af fjölskyld-
unni og það fæ ég aldrei fullþakkað.
Páll var í sjálfu sér ekki maður
margra orða þegar tilfinningar voru
annars vegar, heldur lét hann verkin
og framkomuna segja það sem segja
þurfti. En þegar við sátum og rædd-
um dægurmálin og önnur málefni
sem bar á góma, þá var margt sagt
og sérstaka skemmtun hafði hann af
því að vera mér ósammála í byrjun,
ná mér aðeins upp og síðan snúa
umræðunni þannig að við urðum
sammála að lokum. Alltaf var hann
reiðubúinn að gera allt sem hann
gat ef einhvern í fjölskyldunni vant-
aði aðstoð við eitthvað, hvort sem
var í stóru eða smáu. Hann var alltaf
tilbúinn, hvort sem maður þurfti að
láta skutla sér eitthvað eða hjálp við
að mála húsið, aðeins að nefna það,
Páll var mættur og eins og alltaf allt
átti það að gerast strax, helst í gær,
það þurfti aldrei að bíða neitt.
Þannig var hann alla tíð, gekk í
verkin af krafti og kláraði þau.
Hann var einstaklega ráðhollur og
sagði alltaf það sem honum bjó í
brjósti. Ég hef margar ráðlegging-
arnar þegið frá honum og þær hafa
alltaf dugað vel. Páll var með
skemmtilegri mönnum sem ég hef
kynnst og gat alltaf séð skoplegu
hliðina á málunum, enda geislaði
kímnin úr augum hans. Þá var hann
listfengur mjög eins og ótal málverk
eftir hann bera vitni, í raun var hann
listmálari þótt hann legði pensilinn á
hilluna um tíma, en allra síðustu ár
var hann farinn að mála á ný og veit
ég að hann naut þess mjög. Það ligg-
ur í augum uppi að við leiðarlok er
ekki hægt að setja allar minningar á
blað, sérstaklega þegar í hlut á
svona stórbrotinn og góður maður.
En fyrir mér var hann miklu meira
en tengdafaðir, hann var vinur minn
og félagi í blíðu og stríðu.
Elsku Systa mín, Inga, Pála, Solla
og Bjöggi, ég veit að þetta högg var
þungt en nú er það okkar hlutverk
sem eftir stöndum að sjá til þess að
allir, ungir sem aldnir, geti unnið sig
út úr þessari miklu sorg og náð sér á
ný. Það vitum við að er í anda Páls,
því fjölskyldan var honum allt.
Blessuð sé minning hans.
Takk fyrir allt.
Kristinn (Diddi).
Sunnudaginn 27. september barst
okkur sú sorgarfrétt að Páll André-
asson, náinn kunningi okkar til
fjölda ára, hefði látist á heimili sínu
þá fyiT um daginn. Öll vitum við
hvað bíður okkar og ef við værum
ekki innst inni sátt við þau endalok
þá væri lífið okkur óbærilegt. En
þegar svo harkalega er barið að dyr-
um vakna ótal spurningar sem við
eigum fá svör við. Eitt er þó huggun
harmi gegn að sú reisn og umhyggja
sem Páll sýndi fjölskyldu sinni og
samferðamönnum sínum mun lifa og
fylgja okkur fram um veg.
Kynni okkar Páls hófust 1952 en
þá unnum við báðir á Keflavíkur-
flugvelli. Það sem tengdi okkur í
upphafi var að við höfðum fundið
okkur lífsfóranauta sem tengdir
voru vináttuböndum allt frá barn-
æsku. Það var því eðlilegt að við
bæram saman bækur okkar og
ræddum ýmsa framtíðarmöguleika.
Það var margt brallað á þessum ár-
um einsog ungra manna er siður
enda yljuðum við okkur oft við að
rifja upp þegar fram liðu stundir
ýmsar uppákomur frá þessum dög-
um.
Þegar lífsbaráttan byrjaði fyrir
alvöra fetaði Páll veg skynseminnar
og var ávallt eins og klettur í hafinu,
en sá sem þetta ritar var eins og
INGVAR GISLI
SIGURÐSSON
+ Ingvar Gísli
Sigurðsson
fæddist í Mikla-
holtshelli í Hraun-
gerðishreppi 6.
júní 1910. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 25.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Sigurð-
ur Magnússon
kirkjusmiður, f. 29.
júní 1870, d. 14.
október 1935, og
kona hans Hólm-
fríður Þ.R. Gísla-
dóttir, f. 31. júlí 1876, d. 6. des-
ember 1949. Ingvar var átt-
undi í röð ellefu systkina sem
eru: Sigrún, f. 1897, Margrét, f.
1898, Magnea, f. 1901, Guðríð-
ur, f. 1903, Gíslína, f. 1905,
Ingibjörg, f. 1906, Sveinbjörn,
f. 1907, Magnús, f. 1914, Egill,
f. 1915, Ármann, f. 1921. Eina
eftirlifandi systkini hans er
Sigrún, sem dvelst á Skjóli.
Ingvar var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Guðlaug Fjóla
Guðmundsdóttir, f.
18. mars 1917, d. 4.
desember 1991.
Þau skildu. Þeirra
dætur eru Erla, f.
21. nóvember 1938;
Ásta, f. 28. nóvem-
ber 1943; og Sig-
fríður, f. 5. septem-
ber 1946. Seinni
kona var Jóna
Þórðardóttir, f. 15.
júní 1923. Þau
skildu. Þeirra börn
eru Þórir, f. 6.
mars 1958, og
Svala, f. 29. mars
1963. Ingvar átti dóttur áður
en hann giftist, Guðrúnu, f. 23.
júní 1931, d. 2. nóvember 1992.
Hennar móðir var Jónína Ás-
bjömsdóttir, f. 24. ágúst 1910.
Ingvar stundaði ýmis störf
um ævina en akstur var hans
aðalstarf.
Utför Ingvars Gísla fer fram
frá Áskirkju á morgun, mánu-
daginn 5. október, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Það er langri ævi lokið, en pabbi
var viðbúinn kallinu þegar það
kom, þótt honum fyndist hann eiga
margt ógert. En ég er ekki í vafa
um að mamma hefur tekið á móti
honum hinum megin. Einnig systk-
inin sem hafa verið að fara yfir
móðuna miklu, eitt af öðru, og að-
eins lifir ein systirin, Sigrún, í
hárri elli á Skjóli. Allir spilafélag-
arnir voru farnir og flestir veiðifé-
lagamir, þannig að ekki vantar
veiðisögurnar þama uppi núna.
Það vakna margar minningar að
leiðarlokum. Ég var ekki há í loft-
inu, þegar hann gaf mér fyrstu
veiðistöngina, og fór með mig til að
æfa köst og þræða maðk á öngul,
þá hef ég trúlega sýkst af því sem
heitir veiðidella. Þótt ég hafi ekki
stundað mikið veiðiskap, þá blund-
ar hún í manni. Líklega hefur hann
vonað að ég yrði strákur, en hann
tók mig nú samt oft með sér þegar
fuglinn sem flögrar í kringum klett-
inn í leit að lífsviðurværi með mis-
jöfnum árangri en þótti gott að setj-
ast á klettinn og eiga orðræður við
traustan vin sem ávallt hafði eitt-
hvað til málanna að leggja og var
óspar á hvatningarorð ef honum
fannst stefnt í rétta átt. Það var
kannski einkennandi fyrir Pál
hversu umhugað honum var um vel-
ferð annarra án þess þó að reyna að
hafa áhrif á gjörðir eða skoðanir við-
komandi.
Fyrir mann búinn slíkum kostum
hlaut vegurinn að liggja upp á við.
Eftir að hann festi ráð sitt hætti
hann á Keflavíkurvelli og sótti um
stöðu hjá fyrirtækinu Agli Vil-
hjálmssyni þar sem hann starfaði
sem lykilmaðm- um 15 ára skeið. En
Páll vildi kynnast öðram þáttum
þjóðlífsins og réð sig til útgerðarfé-
lags þar sem hann kom góðu lagi á
hlutina. En það kom að því að hon-
um bauðst kaupfélagsstjórastaða á
Þingeyri þar sem hann undi sér vel
með fjölskyldu sinni í fögra um:
hverfi um nokkurra ára skeið. Þegar
hann ákvað að flytja suöur bauðst
honum forstjórastaða við Meitilinn í
Þorlákshöfn og þar beið hans átaka-
mikið og erfitt starf sem hann leysti
vel af hendi. Páll var ákaflega raun-
sær maður og þoldi illa alla sýndar-
mennsku. Hann tók því oft ákveðið á
málum sem var ekki á skilningi
allra, en ég veit líka að honum væri
ekkert um það að kostir hans væra
tíundaðir á þennan hátt. Við sem
þekktum hann voram mjög meðvit-
aðir um kosti hans.
Það er mjög mikilvægt í lífinu að
velja sér rétta kunningja. í þessu til-
viki gat það ekki tekist betur. Heim-
ili þeirra hjóna stóð kunningjum
þeirra ávallt opið og gestrisnin eftir
því. Guðríður Björgvinsdóttir, kona
hans, stóð alltaf tilbúin með veislu-
borð sem bar höfðingsbrag eins og
allt heimilishald þeirra hjóna. Við
Lillý viljum þakka alla þá hlýju og
kærleik sem þau hjónin hafa sýnt
okkur og börnum okkar í gegnum
tíðina.
Systa mín, við finnum stórt skarð
hoggið í okkar vinahóp og biðjum
guð að styrkja þig, börn ykkar,
tengdaböm og barnabörn í sorg
ykkar.
Lillý, Gunnar og fjölskylda.
hann fór á fundi hjá Sjálfstæðis-
flokknum og hefur haldið að ég
myndi frelsast en það hefur trú-
lega haft öfug áhrif, því ég forðast
pólitík eins og heitan eldinn. Eitt af
áhugamálum hans var ættfræði og
var hann sem betur fer búinn að
festa á blað fróðleik um ættina, áð-
ur en hann féll frá. Þó var hann
ekki nærri búinn, en óskandi væri
að einhver tæki við kyndlinum.
Það eru minnisstæðar ferðimar
sem voru famar vor og haust vest-
ur á Snæfellsnes. Þar áttum við
vissan áningarstað á miðri leið, og
þá var nestið tekið upp, og það var
alltaf eitthvað spennandi þar í. Þá
tók það mestallan daginn að kom-
ast vestur, það er ólíku saman að
jafna núna. Otaldar eru berjaferð-
irnar sem voru alveg ómissandi.
Við hlökkuðum til þeirra allt sum-
arið, og oft var skroppið á Þingvöll
á sunnudögum. Þetta lifir í minn-
ingunni og verður ekki frá okkur
tekið. Megi Guð vera með þér.
Þín dóttir
Erla.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinumegin birtan er.
Höndin sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir,
dag1 og nætur yfir þér.
(S. Kr. Pétursson.
)
Elsku besti afi og langafi, við vilj-
um þakka þér fyrir allt og kveðjum
þig með söknuði. Við munum geyma
minningarnar um þig í hjarta okkar
og miðla til afkomenda okkar, eins
og þú hefðir viljað. Það verða minn-
ingar um góðan afa.
Ástarkveðja.
Sigurlaug, Hjördís, Eygló
og fjölskyldur.