Morgunblaðið - 08.12.1998, Blaðsíða 13

Innsýn f ntgáfn Völcu-Helgafells
©
SímaslcráÍTi er lylcíllimi
ao vel geTLgnÍTLTLi"
Þórariiin EídjárnL á tali
Verðlaun og tilnefningar til verðlauna
hafa hlaðist á Þórarin Eldjám á árinu
sem erað líða, Brotahöfuð var tilnefnt til
Aristeion-verðlaunanna og Bókmennta-
verðlauna Norðurlandaráðs, bœkur eftir
hann voru tilnefndar til Norrœnu bama-
bókaverðlaunanna, Halastjarna fékk
bamabókaverðlaun borgarinnar og svo
hlaut Þórarinn verðlaun Jónasar Hall-
grímssonar nú á dögunum. Hann var
spurðun Hvað veldur?
- Ég hef ekki fundið aðra skýringu betri
en þá að ég lét setja nafnið mitt í síma-
skrána þar sem það hafði aldrei verið áð-
ur. Pað var eins og menn hefðu lengi beð-
ið eftir þessu og á tímabili var hringt í mig
dag eftir dag til að tilkynna mér um verð-
laun eða tilnefningu og ég var farinn að
finna fyrir undarlegri spennu í hvert skipti
sem síminn hringdi.
- Hvað fékk
þig til að veita
umheiminum
svo greiðan að-
gang að þér?
- Þaö vill svo til
að til er maður
sem ber nafn sem
líkist mínu nafni
mikið. Pessi ágæti
maður hefur lengi
þurft að bera þann
kross að þurfa að
svara símtölum til
mín. Menn hafa
ekki fundið mig í skránni og hringt í hann
sem næstbesta kostinn. Hann hefur líka
mátt þola að þegar hringt er í upplýsingar
um símanúmer hefur fólki verið boðið
símanúmerið hans sem einhvers konar
viðleitni til bættrar þjónustu. Þetta ástand
gat að sjálfsögðu ekki varað að eilífu og
endaði með því að hann hringdi í mig og
spurði hvort ég væri ekki til í að láta skrá-
setja mig. Ég ákvað að taka skrefið til fulls
og fékk mér líka GSM-síma og sé svo
sannarlega ekki eftir því. Ég held að næst-
umþvínafni minn sé líka mjög ánægður,
þótt auðvitað hafi hann misst af öllum
þessum tilnefningum fyrir bragðið.
- Hvað er það við smásöguna sem fœr þig
til að snúa þér að henni hvað eftir annað?
- Ætli það sé ekki hvað hún er stutt!
Menn segja gjarnan að smásagnaformið
sé erfiðasta bókmenntaformið, allt þurfi
að vera svo meitlað og hver einasta saga
þurfi að vera eins og lítið kraftaverk. Ég
er ósammála þessu, mér finnst smásagan
einstaklega aðgengilegt form fyrir höfund
og lesanda. Smásagan er form sem ætti að
henta nútímalesendum vel og um leið líka
höfundum sem vilja fanga atvik úr hinum
daglega veruleika og koma þeim fljótt til
skila.
„Skemmti-
ársins"
Þórarinn Eldjárn hefur átt mik-
illi velgengni að fagna á síðustu
mánuðum. Auk viðurkenninga
og verðlauna er mikill áhugi um
þessar mundir fyrir verkum Þór-
arins erlendis og til að kóróna
velgengnina hefur nýútkomið
smásagnasafn hans, Sérðu það
sem ég sé, fengið afar
lofsamlega dóma.
í sögunum í bókinni kemur Þór-
arinn víða við enda er honum
fátt óviðkomandi. Þar segir af
hremmingum íslenskra ung-
menna í París, afdrifaríkum felu-
leik barna á íslandi og magnaðri
níðstöng svo fátt eitt sé nefnt.
„Hér eru frábærar sögur.“
-Jón Yngvi Jóhannsson, DV
„Skemmtilegasta
lesning ársins.“
- Kolbrún Bergþórsdóttir,
Bylgjunni
„Mjög fínar smásögur.“
- Astráður Eysteinsson,
Mósaík
- Hefurðu fundið fyrir því að fólki finn-
ist fyndnar bækur á einhvern hátt létt-
vægari en aðrar?
- Maður rekur sig stundum á það við-
horf. Mér finnst nú að á endanum fari
gæði bóka ekki síst eftir því hvernig
jafnvæginu er háttað milli þess fyndna
og alvarlega. Ég get ekki ímyndað mér
góða bók sem er gjörsneydd húmor. Ef
litið er á það sem ber hæst í íslenskum
bókmenntum þá er þar að finna ríkuleg-
an húmor í bland við mikla tragík.
Ungt par finnur lík af stúlku á leiði Jóns
Sigurðssonar í gamla kirkjugarðinum við
Suðurgötu. Þannig hefst ný spennusaga
Arnalds Indriðasonar, Dauðarósir, en
hann sendi frá sér fyrstu bók sína í fyrra,
Syni duftsins. Dauðarósir er saga úr
samtímanum þar sem óvenjulegt morð-
mál er í forgrunni en samhliða ráðningu
Dauðarósir Arnalds Indri ðas oiiar:
Grágl ettÍTi
TLTTL glæp
gátunnar er komið inn á ýmis samfélags-
mein sem allir þekkja. Það er „löggu-
dúettinn" úr Sonum duftsins sem fæst
við rannsókn málsins. Persónur sögunn-
ar eru fjölskrúðugar og sagan gædd ríku-
legri kímni.
Spennusögur í sókn?
- íslenskar spennusögur hafa verið sjald-
gœfar til þessa en skyldi það vera að
breytast?
„Það gæti verið komið að því að þessi
grein festist í sessi og spennubækur fari
að koma út reglulega,“ segir Arnaidur.
„Nú eru fleiri en áður að fást við þetta
og bókmenntaumhverfið og samfélagið
virðist móttækilegra. Við viðurkennum
að hlutir eins og lýst er í sögunni geti
gerst. Landið er í meira nábýli við um-
heiminn en áður og einangrunin minni.
Hér hafa fagurbókmenntir ráðið ríkjum
og menn virðast hafa verið feimnir við
spennusöguformið.“
Gagnrýni á samfélagið
- En hvernig verður saga afþessu tagi til?
„Það kviknar einhver hugmynd að
fléttu sem getur jafnvel verið aðeins ein
setning sem svo er vafið í kringum. Mað-
ur byrjar á einhverjum upphafspunkti og
svo hefst leit að lausn. En mér finnst
góðar spennusögur þurfa að hafa meira
en bara spennu, þær þurfa að vera gagn-
rýnar á samfélagið. í mínum sögum legg
ég mikið upp úr því atriði," segir Arn-
aldur Indriðason.
„Samskipti kynslóðanna eru meg-
indrifkraftur sögunnar. Kynslóða-
bilið er breitt, hugsunarhátturinn
gerólíkur og það er gert grín að því
á báða bóga ... Fléttan er góð og
gengur vel upp ... Bókin er góður
fengur fyrir þá sem unna spennu-
sögum.“
- Kristín Ólafs, Morgunblaðinu
„Fínn krimmi og stórskemmtilegar
pælingar um íslenskt þjóðfélag,
með einhverri bestu samsæriskenn-
ingu sem ég hef heyrt lengi. Stórt
stökk fram á við frá Sonum dufts-
ins.“
- Ævar Örn Jósepsson, Rás 2