Morgunblaðið - 13.12.1998, Qupperneq 32

32 C SUNNUDAGUR 13. DESEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
DÆGURTÓNLIST
Meiri
músúc
HLJOMSVEITIN Botnleðja hefur verið amstri og þunga hlaðin undan-
farin tvö ár og lítinn tíma haft til að spila fyrir landann eða gefa út plötu.
Þeir félagar tóku sig þó til í haust, bragðu sér í hljóðver og tóku upp
plötuna Magnyl sem kom út fyrir skemmstu.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
FIMMFOLD Botnleðja, Heiðar Orn Kristjánsson, Ragnar Páil Steinsson,
Haraidur Freyr Gíslason og Kristinn Gunnar Blöndal.
Tvö ár era síðan önnur breiðskífa
Botnleðju, Fólk er frfl, kom út
og þeir félagai' segja að ýmsilegt
hafi breyst á þeim tíma. „Við eram
þremur áram eldri og músfldn sem
við hlustum á hef-
ur tekið gagnger-
um breytingum,“
segir Heiðar Öm
Kristjánsson gítar-
leikari og söngvari
sveitarinnar og
Haraldur Freyr
Gíslason trymbill
skýtur inní; „við
tókum vinstri beygju". „Tónlistin á
_*. Magnyl er þyngri og hægari en það
sem við höfum áður gert, ekki eins
söluleg kannski," heldur Heiðar
áfram og Ragnar Páll Steinsson
bassaleikari skýtur inní: „Þetta er
meiri músík.“ Ekki eru þeir á því að
þeir séu orðnir alvarlegir ungir
menn - „þetta er ekkert dýpra, við
eram enn að gera það sem okkur
finnst skemmtilegt, en við erum að
reyna að gera eitthvað sem við höf-
um ekki heyrt áður,“ segir Harald-
ur og Heiðai- heldur áfram: „Þegar
við gerðum Drallumall fannst okkur
gaman að fíflast, en maður nennir
ekki að vera alltaf að gera það, það
breytist margt hjá manni á fjóram
áram.“ Ekki hefúr síðan minnst að
segja varðandi áðurnefndar breyt-
ingar á tónlistinni að sveitinni hefur
bæst liðsauki, Kristinn Gunnai-
Blöndal, sem leikur á orgel. Þeir
segja að það hafi gefið meiri breidd
í tónlistina og kveikt ýmsar hug-
myndir sem eigi eftir að koma enn
frekar fram eftir því sem fram líður.
Þeir Botnleðjungar vilja reyndar
ekki gera of mikið úr því að tvö ár
séu liðin frá síðustu plötu, það sé
mjög passlegt að gefa út plötu ann-
að hvert ár ef hún eigi að vera góð.
„Ef við hefðum aftur á móti ekkert
annað að gera en fást við tónlist ár-
ið um kring færam við létt með að
gefa út plötu á ári og jafnvel
meira ... það vantar ekki hug-
myndimar," segir Heiðar og Har-
aldur tekur undir það. „Við eram
alltaf að henda lögum vegna þess
að við era orðnir leiðir á þeim en
ekki vegna þess að þau séu ekki
nógu góð. Þegar við fóram að spá í
Magnyl í haust áttum við þrjátíu
eða fjörutíu lög til að velja úr.“ „A
plötunni er úrval bestu laga sem
við höfum samið á síðstu tveimur
áram,“ heldur Heiðar áfram, „og
má heyra hvaða þróun hefur átt
sér stað hjá okkur, það er veraleg-
ur munur á lögum eftir því hvenær
þau era samin.“
Þótt Botnleðja hafi ekkert gefið
út síðan 1996 hafa liðsmenn hennar
haft nóg fyrir stafni, æft oft í viku
og unnið enska texta fyrir tónleika
og kynningar í Bretlandi og
Bandaríkjunum, en sveitin fór
frægar ferðir til beggja landanna á
síðasta ári og þessu. Flestar hljóm-
sveitir sem leggjast í tónleikahald í
útlöndum segja það skemmtilegast
að vera að spila fyrir ný andlit og
eyru og Ragnar segir að það sé
skrýtið að gíra sig niður í það að
spila fyrir Islendinga aftur. „Það
er ekki nema 3-400 manna hópur
sem sækir tónleika reglulega hér
heima,“ segir Ki-istinn og bætir við
að ekki sé minna um vert að ytra
sé svo mikið í gangi, svo margar
hljómsveitir að spila hvert kvöld
árið um kring - „og það er öllum
nákvæmlega sama um hvemig þú
ert bara ef þú ert að spila skemmti-
lega rnúsík". Heiðar tekur í sama
streng og segir að eitt af því besta
við að spila í útlöndum sé að þegar
sveitin stígur á svið ytra hafi eng-
inn myndað sér skoðun á henni fyr-
irfram. „Það er því miklu minni
pressa á okkur þegar við eram að
spila úti og við þurfum ekki að
standa undir einhverjum vænting-
um.“
Þeir félagar segjast enn stefna
á að koma sér áfram úti og eiga
ýmisleg sambönd sem eftir á að
vinna úr, en þeir segjast ekki
hafa viljað hætta að spila hér
heima og gefa út. „Við ætluðum
alltaf að halda áfram hér heima
þótt við væram að koma okkur
áfram úti. Það heldur okkur sam-
an að vera að spila og gefa út hér
heima og við höldum áfram að
þróast.“
Botnleðja hyggur á tónleikahald
í vikunni, heldur tónleika með Bell-
atrix á ótilgreindum stað, en einnig
slæst sveitin í hóp sveita sem halda
tónleika í Loftkastalanum næst-
komandi laugardag.
eftir Áma
tóottfiíasson
Bjarkarútgáfa
ÞÓTT NOKKUÐ sé um liðið síðan
síðasta breiðskífa Bjarkar Guð-
mundsdóttur, Homogenic, kom
út er enn verið að gefa út af
henni smáskífur. Fyrir
skemmstu kom þannig út Al-
arm Call, en einnig eru ný-
komnar út tvær myndbands-
spólur Bjarkar.
Alarm Call kemur út á þrem-
ur diskum í fjölbreytilegum
búningi, en ekki er breiðskifu-
útgáfuna þar að finna. Meðal
þeirra sem fimum höndum fara
um lagið eru LFO maðurinn
Mark Bell, sem er reyndar í
hljómsveit Bjarkar sem stend-
ur, Alan Braxe & Ben Diamond,
Matmus og Beck.
Skammt er síðan myndband
með safni helstu myndbanda
Bjarkar í gegnum tiðina kom
út, þar á meðal margfræg
myndbönd við Human
Behaviour, Venus as a Boy,
Play Dead, Big Time Sensuality,
Violently Happy, Army of Me,
It's Oh so Quiet, Hyperballad
og Hunter svo dæmi séu tekin,
en alls eru á spólunni mynd-
bönd við fjórtán lög.
Um líkt leyti kom út annað
myndband, að þessu sinni
með tónleikaupptökum frá
tónleikum í Sheperds Bush
Empire á síðasta ári. Á tón-
leikunum var Björk að kynna
Homogenic, en fflutti einnnig
allmörg lög frá fyrri skífum,
þar á meðal Venus as a Boy,
Big Time Sensuality, Human
Behaviour, Violently Happy og
Anchor Song. Alls eru tón-
leikaupptökur sautján laga á
myndbandinu, um 77 minútur
af tónlist.
Látum aftur
sem ekkert c
ÞÓRHALLUR Sigurðsson er með
helstu skemmtikröftum þjóðarinnar
undir nafninu Laddi. Sú var tíðin að
hann starfaði helst með Haraldi
bróður sínum undir nafninu Halli og
Laddi. Þegar þeir bræður voru að
byrja sinn skemmtiferil gáfu þeir út
fræga plötu með Gísla Rúnari Jóns-
syni.
Halli og Laddi gáfu út frægar
‘ plötur tveir saman, en iýrsta platan
sem þeir félagai' voru viðriðnir var
þó Látum sem ekkert c sem þeir
gáfu út með Gísla Rúnari fyrir
rúmum tuttugu árum. Platan naut
mikilla vinsælda á sínum tíma og
einn gagnrýnandi lét þau orð
falla nokkrum árum síðar að
þar færi „besta grínplata
• allra tíma“. Hvað sem því
líður þá hefur platan, sem dró dám
af kaffibrúsakörlum og ýmsum út-
varpspersónum í bland við Spike Jo-
nes-sprell, verið ófáanleg í á annan
áratug. Fyrir skemmstu gaf plötuút-
gáfan Arpa síðan skífuna gömlu út á
geisladisk, en Tónaflóð sér um að
dreifa henni.
Rólyndisleg stemmning
Morgunblaðið/Kristinn
Blúsdrottning Andrea Gylfadóttir.
BLÚSTÓNLIST nýtur enn hylli
hér á landi þótt ekki fari eins mikð
fyrir henni og oft áður. Lítið hefur
þannig verið um blússkífur, en
fyrir jól kemur ein slík, með einni
langlífustu blússveit landsins,
Andreu og Blúsmönnum.
Andrea Gylfadóttir segir að hún
hafi verið að spila með Blúsmönn-
um, Guðmundi Péturssyni, Har-
aldi Þorsteinssyni og Jóhanni
Hjörleifssyni, allt frá 1990 og Ein-
ari Rúnarssyni frá 1996 en upp-
haflega hafi ekki verið ætlunin að
starfa svo lengi, hvað þá að gera
plötu. „Það er bara búið að biðja
okkur svo oft um að gera plötu að
það varð ekki undan því vikist
lengur.“
Andrea segir að upphafleg hug-
mynd þegar farið var af stað hafi
verið að gefa út tónleikaplötu en
síðan hafi þeim þótt betra að byrja
á hljóðversplötu, ekki síst í ljósi
þess að Blúsmenn Andreu hafa
aldrei spilað utan Reykjavíkur og
því betra að kynna sveitina um
land allt með hljóðversplötu.
Eins og fram kemur hefur
Andrea sungið með Blúsmönnum
sínum í ein átta ár og hún segir að
plötuútgáfan sé ekki síst hugsuð
til þess að skjalfesta tímabilið og
hljómsveitina, að festa á band úr-
val af því sem hún hefur verið að
vinna við í gegnum árin. „A plöt-
unni er eins konar safn okkar
bestu laga í gegnum árin,“ segir
Andrea, „en ekki nema lítið brot
af því. Við völdum líka á plötuna
með það fyrir augum að hafa á
henni rólyndislega stemmningu,
að hafa hana þægilega áheymar.
Það vantar ekki dýnamíkina í
þessa hljómsveit og hún er svo
sannarlega til staðar á plötunni þó
ekki sé hún eins rosaleg og á tón-
leikum.“
Andrea segir að þótt platan sé
söguleg að nokkru leyti séu hún
og Blúsmennirnir fráleitt að
kveðja, sveitin eigi eftir að spila
saman lengi enn. „Við eigum ör-
ugglega eftir að gera aðra plötu
síðar, en þetta samstarf hefur
alltaf verið mjög afslappað og
óskipulagt."
Að sögn Andreu hafa sumir haft
orð á því að túlkun hennar og
Blúsmannanna skili sér sterkt í
gegnum blúsana, þótt þeir séu
gamlir og margreyndir og það sé
væntanlega vegna þess að þessi
lög hafa fengið að lifa svo lengi
með þeim áður en þau bragðu sér
í hljóðver. „Þessi lög hafa verið að
breytast í flutningi okkar í gegn-
um árin og smám saman hefur
okkar stíll komið betur inn í þau
án þess þó að þau hætti að teljast
blús,“ segir Andrea. „Við höfum
spilað mörg þessara laga á ótelj-
andi vegu enda býður þessi gerð
tónlistar upp á að taka ekki alltaf
eins á henni. Upptökurnar voru
líka meira og minna lifandi og
þannig er söngurinn yfirleitt
frumtaka því bandið eltir mig
frekar en ég það.“
Blúsmenn Andreu hafa spilað
reglulega á Gauknum einu sinni í
mánuði, en liðsmenn hennar eru
allir mjög uppteknir við aðra tón-
listariðju og því erfitt að smala
saman mannskap svona skömmu
fyrir jól. Þeir sem gaman hafa af
blús fá þó eitthvað fyrir sinn snúð
því Andrea og Blúsmenn hennar
verða á Gauknum í kvöld og annað
kvöld með sannkallaðan jólablús.