Alþýðublaðið - 14.03.1959, Qupperneq 6

Systurnar Maryí Florence og Maggie Stephens, sem eitt
sinn voru ríkustu konur Svíþjóðar.
LLJ, KR. A
BAIATTA m 7
•fe Maggie Stephens arfleiddi lækni
sinn, en systur hennar vilja ó-
gilda erfðaskrána.
FYRIR rúmu ári síðan dó
Maggxe Stephens, ein af
þremur systrum, sem áður
fyrr voru auðugustu kounr
Svíþjóðar. Systur hennar,
Mary 76 ára og Florence 78
ára eru nú í máli út af erfða
skrá systur sinnar.
■■ Maggie Stephens lézt úr
í krabbameini í marz 1958.
Nokkrum dögum fyrir and-
lát sitt lét hún gera erfða-
skrá, og þegar hún var opn
uð nokkrum dögum eftir
jarðarförina kom í Ijós, að
hún hafði arfleitt einn af
læknum sínum, hinn fimm-
tuga Fredrich Koch, að mest
öllum auði sínum, rúmum 7
milliónum sænskra króna.
Systur hennar mótmæltu og
töldu, að Maggie hefði ekki
gert þessa erfðaskrá með
fullu ráði. Og þær fóru með
málið fyrir dómstólana.
Mary og Florence segja
að Maggie hafi undirskrifað
erfðaskrána undir áhrifum
deyfilyfja, sem henni voru
gefin síðustu dagana til þess
að draga úr kvölum hennar.
Þar af leiðandi sé erfðaskrá
in ógild og að engu hafandi.
Systurnar eru dætur
herragarðseiganda á Huse-
by og ólust upp í auði og
allsnægtum. Huseby var
eitt frægasta slot í Svíþjóð.
Sænska konungsfjölskyldan
dvaldi þar oft og systurnar
voru tíðir gestir í hinum
glæsilegu samkvæmmn yf-
irstéttarinnar í Stokkhólmi.
Þegar faðir þeirra lézt árið
1934 erfðu sýsturnar hver
sinn búgarð. Florence, sú
elzta, hlaut Huseby, Mary,
sem er næstelzt, fékk Torne
og Maggie fékk Álshult.
Það hafði verið ætlun systr
anna að Álshult, sem er
eitthvert skógauðugasta og
glæsilegasta herrasetur í
Svíþjóð, yrði eftir þeirra
dag eins konar safn. Maggie
hafði gert þrjár erfðaskrár
þar sem ákvæði voru um
viðhald Álshults og varð-
veizlu. En erfðaskráin, sem
hún gerir skömmu fyrir
dauða sinn, gengur í allt
aðra átt. Friedrich Koch er
gefinn herragarðurinn og
getur hann gert við hann
hvað sem honum sýnist.
Systurnar vilja ekki sætta
sig við þessa lausn mála og
telja, að Koch hafi haft á-
hrif á Maggie og jafnvel
falsað erfðaskrána að ein-
hverju leyti. Að minnsta
kosti telja þær sannað, að
Koch hafi vitað um ákvæði
erfðaskrárinnar, áður en
hún var birt, en hann mót-
mælir því mjög ákveðið.
Hinn áttræði heimilislækn-
ir systranna segir að Magg-
ie hafi verið með fullu ráði
til síðustu stundar. En syst-
urnar segja, að Maggie hafi
oft verið meðvitundarlaus
langtímum saman dagana
fyrir andlát sitt og enginn
geti trúað því að hún hafi
skyndilega fengið fulla
rænu 10. nóv. 1957, þegar
erfðaskráin var gerð. Erfða
skráin var ekki afhent lög-
fræðingi systranna fyrr en
tveimur dögum eftir að hún
var gerð. Á þessu tímabili
var enginn nákominn hjá
Maggie, en Koch stundaði
hana þennan tíma.
Systurnar ætla að reka
Hvirfilvindur í tvœr sek.
Hvirfilvxndurinn kom æðandi og á örfáum augnablilnim
var allt í auðn þar sem hann fór vfir. Slökkviliðsmenn
berjast við leldsvoða, til varnar flóðum eru byggðir varn-
argarðam, en gagnvart hvirfilvindum standa menn ráð-
þrota. Á myndinni sést maður, sem varð fyrir hvirfil-
vind.. Á tveimur sekúndum var gert út um örlög hans.
Hann grófst í rústir húss síns, ungur sonur hans lézt
í fangi hans. — Hvirfilvindurinn kom úr vestri og fór
yfir miðhluta borgarinnar St. Louis í Bandaríkjunum.
Húsgaflar tættust burtu, tígursteinsbyggingar hrundu
eins og spilaborgir, Sjónvarpsturnar hrundu, götur klofn-
uðu og vatn og gas stneymdi upp úr slitnum leiðsium.
Þetta gerð-st allt á tvi&imur sekúndum. Tveggja sek-
undna hvirfilvindur kostaði 31 manns lífið og 350
Særðust hættulega.
málið af fullum krafti þar
til þær ná þeim rétti, sem
þær telja sig hafa. En eins
og Florence, sú eldri, sagði
ekki alls fyrir löngu: „Auð
æfi föður okkar hafa orðið
til óhamingju og smánar."
☆
SKOTI kom inn á símstöð
og spurði:
— Hvað kosta símsk'eyt-
in? . .
— Það er nú undir því
komið, hvað orðin eru
mörg, svaraði afgreiðslu-
stúlkan. Auk þess fáið þér
50% afslátt,- ef um heilla-
skeyti er að ræða.
Þá sendi Skotinn eftir-
farandi skeyti til konu sinn
ar:
„Til harningju með heim
komu mína klukkan átta
fyrramálið."
jú, allt í Iagi.
Nú gengu þau hlið við
hlið yfir brúna, og það brak
aði og brast ógurlega. Þegar
þau voru komin hálfa leið,
hrópaði músin: „en hvað
við trömpum . . .“
Það var komið að kvöldi,
þegar þau enn höfðu ekk-
ert fundið ætilegt, en þá
komu þau að nokkurs kon-
ar akurlendi,. þar sem stóð
fjöldi fagurra aldintrjáa, —
sem svignuðu undan dýrð-
legum ávöxtum. Það var .að-
eins einn galli á gjöf Njarð-
ar, ávextirnir voru það hátt
uppi að hvorki fíllinn eða
músin náðu. til þeirra.
— Getum ,við ekki. v.elt
trénu? spurði músin.
— Nei, það getum við
ekki, því þá sjá þeif inn-
fæddu til okkar og koma
æðandi og reka okkur burt.
— Já, en ef þú nú ýtir
öðrum megin, en ég styð við
hinum megin. gætum við þá
ekki . . ?
Fíllinn leit á músina.
— Ef til vill, en þú mátt
ekki láta tréð falla.
— Nei, nei, sagði músin
og tók sér stöðu á bak við
tréð.
Fíllinn rak sitt ógnar-
stóra höfuð í trjábolinn og
brátt féll tréð með þungum
hlynk.
Þegar rykið, sem þyrlazt
hafði upp var fallið niður
og a-ftur var orðið kyrrt í
frumskóginum, stakk mús-
in höfðinu varfí
fram milli róta ;hi
trés.
— Ég verð að 1
að fyrirgeía mér, si
■— en ég rann!
☆
rúðkaui
veizla í
Japan
ÞEGAR krónpi
ana, Akhitos, gifti
ko Shoda fyrir
vikum, kostaði bi
veizlan ríkið 20
yén (uni 700 000
Veizlugestir' voru
voru þeir allir ’
með gjöfum, Mun
ur kostnaðarins h£
gjafirnar, eða 9
yen. Hver gestUr
að verðmæti 200
kostnaður við vei
sjálfar var 1000 y
.Aðrir stórir útf
voru m. a. tveir 1
af japanskri gerð,
uðu 1,2 milljónir
' uni sig, — auk þes:
elkjólar á brúðina
Churchills
ÞEGAR Churchill fór á
Onassis-ráðstefnuna, Iét
hann ekki hjá líða að heim-
sækja hinn fræga vindlabæ
Las Palmas á Kanarieyjum.
Vindlaverksmiðjur borg-
arinnar höfðu haft samtök
með sér til þess að taka sem
bezt á móti Churchill gamla
og vildu auk þess koma
honum skemmtilega á ó-
vart. Þær létu útbúa met-
ers langan vindil og á miðju
hans var handmálaö þekkt-
asta vindlavörumerki þar á
staðnum.
Churchill tók við vindlin
um gleiðbr.osandi að venju,
en gerði þó eftirfarandi at-
hugasemd:
— Ég vil benda ykkur á
það, herrar mínir, að ég er
orðinn mjög ónýtur við
þessa stóru vindla!
☆
Fíllinn
og músin
EF TIL VILL þekkið þið
þegar söguna um pínulitlu
músina og stóra stóra fíl-
inn, sem hittust í frumskóg-
inum.
— En hvað þú ert lítil,
sagði fíllinn.
— Já, sagði músin feimn-
islega, — en ég hef líka ver-
ið. veik undanfarið. Þrátt
fyrir stærðarmismuninn á-
kváðu þau að fara saman á
veiðar. Þau reikuðu saman
gegnum 'skóginn, þar til
þau komu að mjög breiðu
fljóti með mjög veigalítilli
brú.
-— Ætl’ún haldi? spurði
fíllinn hugsandi.
— Ég skal fara á undan
og gá, svaraði músin vin-
gjarnlega.
Rétt á eftir kom músin
móð og másandi til baka —
KROSSGÁTA ]
Lárétt: 2 spi
stafur, 8 löka, :
12 dáir, 15 son
hams (ef.), 16 g
keyr, 18 manns
Lóðrétt: 1 bí
3 reim, 4. orsa]
5 fangamark
tunna, 10 hseðir
erni, 13 kvei
mannsnafn (’
greinir.
Lausn. á krossgátu nr. 54: Lóðrétt: 1 hrapí
Lárétt: 2 vælir, 6 RU, 8 lómur, 5 ís, 7 ull,
rós, 9 all, 12 plöntuna, 15 11 marið, 13 táli, i
gráar, 16 dul', 17 ii, 18 fár- dá.
ið.
LEYNDARDÓMUR
MONT EVEREST
LANDSLAGIÐ minnir mik-
ið á landslag Austurlariia,
hér og þar sjást musterishof
og fagrar, gamiar styttur.
„Heyrðu Philip“, byrjar
Frans varfærnislega, „þú
hefur enn ekki sagt mér,
hvað þú heitir að eftirnafni.
Heitir þú kannski Sulli-
van?“ Frans til mikillar
undrunar yppti Philip að-
eins öxlum: „H\
hefur eftirnafn
þú hefur auðheyr;
verið hér nógu ler
að þér gleymist
þér áður þótti svo
vert í hinum heim
FRANZ
El
g 14. marz 1959 — Alþýðublaðið