Alþýðublaðið - 17.03.1959, Blaðsíða 11

Fiugveigí
Loftleiðir.
Hekla er væntanleg frá
New York kl. 7 í íyrramálið.
Hún heldur áleiðis til Staf-
angurs, Kaupmannahafnar og
Hamborgar kl. 8.30.
Flugfélag íslamds.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Hrímfaxi fer til
Glasgow og Kaupmannahafn
ar kl. 8.30 í dag. Væntanleg
aftur til Reykjavíkur kl.
22.35 í kvöld. Flugvélin fer
til Glasgow og Kaupmanna-
hafnar kl. 8.30 í fyrramálið.
Innanlandsflug: í dag er á-
ætlað að fljúga li. Akureyr-
ar, Blönduóss. Egilsstaða,
Flateyrar, ísafjarðar, Sauðár
króks, Vestm.eyja og Þing-
eyrar. Á morgun er áætlað
að fljúga _ til Akureyrar,
Húsavíkur, ísafjarðar og Vest
mannaeyja.
Pan American flugvél
kom til Kéflavíkur í morgun
frá New York og hélt áleiðis
til Norðurlandanna. Flugvél-
in er væntanleg aftur annað
kvöld og fer þá til New York.
’Sklpin:
Ríkisskip.
Hekla fer frá Reykjavík á
morgun vestur um land til
Akureyrar. Esja er ;á Aust-
fjörðum á suðurleið. Herðu-
breið er á leið frá Austfjörð-
um til Reykjavíkur. Skjald-
breið fer frá Reykjavík kl. 20
í kvöld til Breiðaíjarðar-
hafna. Þyrill er á leið frá
Bergen til Reykjavíkur.
Helgi Helgason fer frá Rvík
í dag til Vestmannaeýja.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell fór frá Odda £
Noregi 14., þ. m. áleiðis til
Vestmannaeyja og Reykja-
víkur. Arnarfell fór frá Sas
van Ghent 13. þ. m. áleiðis
til Akureyrar. Jökulfell er í
Néw York. Dísarféll fór 14.
þ. m. frá Djúpávogi áleiðis
til Hámborgar, Kaupmanna-
hafnar, Rostock og Heröya í
Noregi. Litlafell losar á Vest-
fjörðum, Helgafell er á Ak-
ureyrí. Hamfafell fór 12. þ.
m. frá Reykjavík áleiðis til
Batum.
Eimskip.
Dettifoss kom til Leith
15/3, fer þaðan til Reykja-
víkur. Fjallfoss fer frá Ham-
borg um 20/3 til Antwerpen,
Rotterdam, Hull og Reykja-
víkur. Goðafoss fór frá Hafn
arfirði í gær til Keflavíkur,
Akraness og þaðan til New
York. Gullfoss er í Kaup-
mannahöfn. Lagarfoss kom
til Hamborgar 16/3, fer það-
an til Amsterdam. Reykja-
foss kom til Reykjavíkur
14/3 frá Hull. Selfoss fór frá
Patreksfirði í gær til Akra-
ness eða Reykjavíkur. Trölla-
foss kom til Reykjavíkur
10/3 frá Hamborg. Tungu-
foss kom til New York 13/3
frá Reykjavík.
Andlátsfregn.
Ingibjörg Símonardóttir,
Hverfisgötu 17, Hafnarfirði,
andaðist í St. Jósepsspítala
sl. sunnudag.
Júlí-Sermóðssöfnunin.
Naust og starfsfólk 6000.
Sænskar kvikmyndir
. verða sýndar í I. kennslu-
stofu háskólans miðvikudag-
inn 18. marz kl. 8.30 e. h,
Myndirnar eru tvær: 1. Carl
von Linné. Ný litmynd um'
ævi blómafræöingsins mikla.
2. Selma Lagerlöf. Kvik-
mynd, er var samin í fyrra í
tilefni af 100 ára afmæli
skáldkonunnar. Aðgangur er
ókeypis og öllum heimill.
beyjgð höfuð, og ýtti hún vi.ð |V
honum án þess að líta upp, og |
hann vtti vi* h°r>ni án þess aðj
líta unn. 'Rhinoipnder hióninff
reyndu að brosa. En þ,,
revndu að svna of mikið meðf
brosinu. þakklæ+i, 'skömm,
furðu. Árangurifin yar gretta. fl
Hún skildi að hnn gat þetta §
ekki. tók f h^ndi mína og lagði §
kinnina að hénni. Hvað átti ’
ég aó g°ra? Þsn héldu öll það
sama um athurðinn í gær og
ég h°fði aldrei getað sagt
þeim sannlpikann. Þau hefðu
aldrei frúoð mér, bau hefðu
ekki vhiað trúa mér. Ég lét
þau eiga sig. m»ð þakklæti
þeirra, skömm h°irra, furðu
þeirra . . . É<? settist aftast í
vagninn f ffamla sætið hans
V. H°fði hann skilið mig? Og
éf han n cki 1 d; mi s hefði hann
fyrirgefið mér, eða sjálfum
sér, eða beim, s°m erfiðast
var að fvrirgofa. Surov? Hvar
var haun eisinlega? Þegar ég
gekk niður stigann bað ég að
V. værí bar. en hann var þar
ekki. Ée gat ekki gert neitt
annað’ Þmir hann, en setið í
sætinu haus pms og ég tæki
við af honum. Ég fór að hugsa
um hvað ég gæti gert, hvern-
ig ég gæti fairið í hrezká
sendiráðið í Vín og beðið uiff
athugun á máli hans eða jafu'
vel í utanríkisráðuneytið. En
hvern.g gat ég gert nokkuð,
nú þegar hugsjónir mínay
voru að engu orðnar? Nú
þegar ég var ekki lengur viss
um neitt. sízt af öllu um V.
Ef ég hefði aðeins séð hann.
Aðeins augnabl'k og þá befði
ég vitað, hvort við gætum haf
ið nýtt líf saman. Það var eina »
'eiðin, nýtt líf, e':ns og við
hefðum aldrei sézt fyr.r.
„Jæja, þá”, sagði Gyula og
ræsti bílinn. „Nú þurfið þ'-ð
ekki að hafa áhyggjur fram-'
ar. Eins og ég hef þegar sagt
ykkur. hef ég ekið þessum bíl
í fimmtán ár og aldrei hefur
neitt slvs komið fyrir, nema
— kannske hef ég sagt ykkur
þetta fyrr?“ Allir skyldu:
hvað hann ætlaðist fyrir með
gríninum, en í þetta skipti
hló enginn, við vorum öll eins-
og fest upp á þráð. Bíllinn
hreyfðist. Ég leit við, Csepege
og eldr; þjónustustúlkán
istóðu á tröppunum o,g veif-
uðu! Ekkjan var í glugganum
uppi á lofti, hún horfði á okk
r yfir gleraugun og hélt á kött
unum. Hún veifaði ekki', en
lyfti köttunum til að leyfa
þeim að sjá vagninn eins og
hún vildi segja: „Sjáið þið,
þarna fara þau.“
Síðast sá ég Marisku. Hún
var að þvo glugga borðstof-
uhnar og andlit hennar hirt-
ist í sápufroðunni. Húri'
starðj á mig og brost; breitt,
storkandi, sigrihrósandi, sann
færð um að við værum jafn-
ingjar.
Þegar við ókum af torginu,
sagði Gyula: „Þið verðið í
Vín fyrir mat, ef allt gengu'r
að óskum. Og það gerir það.
Hún hefur ékki svikið mig
ennþá“. Hann snerti verndar
gripinn. En v:ð vorum óró-
leg alla ferðina, á meðan við
ókum út úr borginni, yfir veg
inn, sem lá meðfram hæðinni
og upp hana, en efst á henni
fór bíUinn a.ð hósta og hægði
ferðina. Þá kom fljótið í Ijós,
yfir það lá lítil brú og hinum
meginn var Austurríki. Það
var vegartálmi okkar meginp,
jeppi og hópur Rússa. Hópun
Ungverja var að korna fyrif
gaddavírsgirðingu. Hinu meg
inn árinnar, undir lauflaus-
um trjánum var smáhópur,
Rauða Kross bíll, vörubíll,
langferðabíll og þrír eða fjór
- s
Sagai) 2S
GEOPGE
TAB0PI:
að gráta af gleði, þá sá ég S'u-
rov gegnum tárin. Hann sat á
aurbretti jeppans og reykti.
Hann brosti, án hæðni eða bit
urleika, híáning hans var horf
in og hann horfði á okkur eins
og við værum börn, sem feng-
ið hefðu jólagjafirnar sínar.
Varir hans hreyfðust lítillega
og augu mín spurðu: „Hvað,
hvað ertu að segja?“ Og augu
hans svöruðu: „Þetta var eina
leiðin“. Og augu mín spurðu:
„Hvað skeður? Hvernig fer
fyrir þér?“' Og hann skiídi
mig og vppti öxlum eins og
til að segja: „Hafðu ekki á-
hyggjur.af því“.
„Lady Ashtpn“, heyrði ég
að Avron kallaði frá brúnni.
Ég faðmaði V. fast , að mér
eins og til að afsaka dvöl
mína.
„Við skulum koma“, sagði
V.
Og augu mín sögðu: „Gættu
þín! Gættu þín!“ og augu Su-
ir svartklæddir menn, sem
stóðu undir regnhlífum og
voru í fvlffd feitra, austur-
rískra hermanna.
„Þarna er Austurríki",
sagði Gyula.
„Er það?“ sagði Billy Rhin
elander voúsvifeinn. „Það
rignir þar líka“.
Við gátum ekki slappað af,
við horfðum ekki yfir á strönd
ina hinu meginn heldur á jepp
ann, gaddavírinn eg unga liðs
foringjann, sem benti okkur
að nema staðar. „Síðasta
skipti, sem við verðum skoð-
uð hér“, sagði Rhinelander.
Gyula onnaði dyrnar, liðs-
foringinn kom inn með skjala
töskuna 5Ívia Hann fór að
telia okktir Þegar hann hafði
lokið bvi sagði hann eitthvað
á nússnesku og fór út.
„Það vnr nú það“, sagði
Gyula. ,.Hé»- skilia leiðir okk-
ar. Þið fá’ð fei'ð til Vínar
hinu.m meein. Þið eigið að
fara út“.
Cotterin Paf honum þjórfé
0g sagði: Guð blessi þig“,
um leið op hann gekk út. Hin
gerðu það sama. „í næsta
skipti“. saeði Gvula á meðan
hann tók víð hiórfénu, “skul-
ið þið koma { helikopter“. En
þegar harm oú rnig, stóð hann
upp, kvscÞ ú hönd mína og
neitaði ^lra við bjórfé.
Liðsforinwlnn lét okkur
raða okkixr miD v;g hliðina á
bílnum. benn opnaði tösku
sína oe tA1t rnin vegabréfin.
„Cotterj]l“ seffð; hann og
rétti homiwi vesabréfið. „Av-
ron. Gulhronson“.
Allt í eív>1’ =á ég, hvar V.
kom ú+ ii" i°nnanum. Hann
kom tíl nVVar. ,.Ashton“,
saeði liðsínrinEJinn. É? hlión
af st.að irf:- Qnrugan vesinn.
„Ashton“ i'oiiíið; liðsforing-
inn. pu 5» fót sem ée hevrði
það ekVi tr uam staðar og
tók pfo-M Vo+tlnn o» veifaði
mér. Éö b’'ioo«; ocf b°fði dött-
ið. ef berir. tjnfð; nkki erÍDÍð
mig. „Pá11 A t->ál,ú“ Ég hélt
hann mni* íít.a út sem ó-
kunnur
ekki ran
voru bin s""";. hh’ðleg og fUll
loforða iim -ð hann mvndi
hlnsta 0^ +”i'íq og skilia. Við
féllumc* f r-,?STvia ogp. útc breif-
aði á hnuum nins Og Pg trvði
ekki að ha~u væri heill á húfi.
Hann stnð crrnfkvrr og laeði
kinnina að minni. „Páll!“
sagðí ég.
„Það er erit eins og það á að
vera“, sagði hann og ég fór
rovs svöruðu: „Vertu sæl“.
„Lady Ashton, flýtið þér
yður“.
V. leiddi mig blíðlega að
hrúnpi. Hin biðu og stöppuðu
óþolinmóð niður fótunum og
ég sá á andlitum þeirra, að
Surov horfði enn á mig. Ég
tók í hendi V. og hélt aftur af
honum. Hin gengu áfram.
Kretschmer hjónin brokkuðu
og Billy og systir hans hlupu
yfir eins 0g litlir hvolpar.
Cotterill klappaði á handíegg
V. og gekk svo hratt yfir
brúna við hlið Avrons.
Þau voru komin langt á und
an, þegar við V. gengum yf-
ir brúna. Við vorum hálfnuð
yfir, þegar við heyrðum skot.
Ég nam staðar. Ég gat ekkert
gert en ég nam staðar og leit
við.
Surov var að fara inn í jepp
ann, begar annað skot kvað
við. Hann skjögraði og greip
í jeppann eins og hann ætlaði
að kvrkja hann. Þriðja skotið
hitti hann einnig og hann
missti sígarettuna úr munn-
inum. Hann reyndi að beygja
sig og taka sígarettuna upp,
hann tevgði sig eftir henni
með ólýsanlegri þrá.
V. hél+ utan um mig. En
þess þurfti ekki með. Ég stóð
föst, vaxin við hrjúfa plank-
ana, rótföst með vírum og
steini. Tvær manneskjur
komu út úr runnunum, fal-
lega. feita stúlkan, sem hélt á
riffli undir hendinni, riffli,
Allt í einu var ég laus og ég
snéri mér +il hálfs. En stúlk-
an wn dróst að fórnarlambi
sínu, eins og segulstál, gékk
til Surovs. Gamli maðurinn
reyndi að aftra henni en ,til
einskis.
Surov var enn að reyna að
taka siVarettona nnn S+úlk-
an hæeði á sér eins og hann
væri sært lión. sem ekki væri
hægt að trevsV. en sv0 gekk
hún nær, tók unn sísarettuna
og lét hana skiálfanrb í munn
hans. Hann revkti af henni og
brosti tn hennar. hrosi, sem
var hafið vfir hakkl=»ti og á-
vítur. dásamlegu ' brosi um
mannleg mistök og illsku og
ás+.
Ég sá betta aht, eða kann-
ske sá ésr bað ekki. en vissi að
þannig hlaut hað að vera:
stúlkan. sígarettan. brosið. En
ég sá hana hlauna tn gamla
mannsins, er hann kaRaði1 á
hana. Sui-ov revkti aftur af
sígarettunni osr revkský um-
luk+i andlit hans. sfðan léið
hann hægt og friðsamlega nið
ur af aurbrettinu, hann horfði
enn á brúna.
Ég fann að V. revndi að fá
mig til að halda áfram. Hann
leit til xnín og lokaði augun-
um auenablik, eins og hann
vildi segja mér, að allt lagað-
ist. Hann vissi og éo vissi. að
Surov mundi dwia eftir
nokkrar sekúndur. En hað var
of soint að snúa við. Það var
alltaf of seint.
Og nú skildi éo í fvrsta
sinn ástarsorg o" dvrð lífsins,
með eilífum fex'ðalöonm bess,
hringsnúningi op d'dil þess
exlífu kveðium. ég skildi, að
við erum stöðuvt í framför,
stöðugt að kveðia stöðugt að
fara. aldrei að koma: og ég
mvndi líka fá tækifæN núna
til að hefia lifiÖ á véifiri leik.
Hefia lífið frá danðanuna; frá
lygunum +11 sannleikans.
Op bó vissl éo að pnð fyr-
irgefi vesalinffs hiartanu
mínu. að 0Cf vrði aldroi frjáls
aftur. Ép' laeði af s+að. við
vorum að komast vfír hrúna.
sem rauk úr hlaiminn á. og
gamli maðurinn mpð devhúf-
una. Þau yenpu t.H Surovs.
Ég vissi að S'urov w riarna
enn, hann sat á anrhrettinu,
augu hans stirðnuð. hað síð-
asta. s°m hau sán. var ég. Ég
vissi, að auau hans mvndu
alltaf vern har. í böfði mínu
og baneað fil éo dæ; mvndi
minnins hans lifa með mér,
vera hluti af mér, eíns kunn-
ug og lxendur mínar eða
draumar mínir. Mig langaði
til að snúa mér við og líta
hann í dauðanum. en éo gerði
það ekki os bn vei* Gnð einn,
hve íniös és bráði hað. Og.svo
gengum við yfir brúna. vfii’ í
nýtt land. án óvinar míns, án
ástar minnar.
ENDIR.
lít.a út
r-oðnr, on sú varð
á, Aus'u hans
GRANNAPNIR
— Nú skaltu bara sjá, þegar pabbi
vaknar og heldur að hann sé bú-
inn að fá rauða hunda..........
Alþýðuhlaðið — 17. marz 1959