Alþýðublaðið - 12.04.1959, Side 6

1 iiimimimiimmmimmiiimmiiimmimimmiinmimmmiimiimmimiii

iæfl við sex
símasiSkur
um kurfeisi
¥Í%kifa¥!sia og
sitlfwað fSeira.
UMIMIIttlUlilMIIIIMIHIiiitKIIIIIMICnmHilUUlU
UNGU fólki kemur ýmis-
legt í íslandssögunni
spánskt, fyrir sjónir. Eitt af
því er án efa það, að mikill
úlfaþytur og jafnvel nokkr
ar æsingar urðu hér í bæn-
um, þegar síminn var að
koma til landsins. Það var
meira að segja skorað á
þingmenn, sem fylgdu síma
málinu, að segja af sér þing
mennsku! En brátt kom í
Ijós, að síminn var hið
mesta þarfaþing, — hafði
mjög eflandi áhrif á við-
skiptalíf og sarngöngur. Nú
er svo komið, að hann er
algerlega ómissandi, —
hann er orðinn hluti af okk
ur sjálfum.
Hér á landi eru nú 227
símstöðvar, 114 þriðja
flokks, 54 annars flokks, 52
fyrsta flokks B og 7 fyrsta
flokks A. 8 stöðvar eru opn
ar allan sólarhringinn. Það
eru stöðvarnar í Reykjavík,
á ísafirði, Siglufirði, Akur-
eyri, í Vestmannaeyjum,
Keflavík, á Akranesi og Sel
fossi. Landssíminn í Rvík
innir af hendi að meðaltali
2000 afgreiðslu á dag, til
og frá. Þetta er nokkuð
breytilegt eftir mánuðum.
■ Einna mest mun vera að
gera í júní og júlí og geta
afgreiðslurnar þá farið ailt
upp í 3000. Á hverjum degi
er að meðaltali hringt 1800
sinnum í 02 og 2000 sinn-
um í 03 (upplýsingaþjón-
ustuna). Hér í höfuðstaðn-
um eru nú 17500 símnotend
LÁRA LÁRUSDÓTTIR
varðstjóri hefur unnið við
síma í þrjátíu ár, þar af 12
ár á ísafirði. Við spurðum
því fyrst um starfið fyrr og
nú, og svaraði hún því til,
að ekki væri hægt að leggja
það tvennt að jöfnu. Hér
áður fyrr hafi álagið á stúlk
unum verið miklu meira,
vinnuskilyrði erfiðari og
vaktir lengri. Aðbúnaður nú
væri eins góður og hægt
væri að hugsa sér. Stúlk-
VILBORG BJÖRNSDÓTT-
IR varðstjóri hefur unnið
Við Landssímann í 34 ár og
er með elztu starfsmönnum
hans. Hún tók í sama streng
og Lára hvað snerti starfs-
skilyrðin fyrr og nú. Fyrst
þegar hún byrjaði að vinna
við símann voru aðeins 10
starfsstúlkur, og vaktir
miklu lengri. í þá tíð sagðist
hún hafa skilið vel síma-
stúlkuna, sem var að koma
af vakt og hitti kunningja
sinn í Austurstræti. Þegar
hún heilsaði honum, sagði
hún ,,Miðstöð“ í staðinn
fyrir ,,HalIó“. — Um kurt-
eisina fyrr og nú sagði
Vilborg:
— Það verður að taka
með í reikninginn, hversu
þjónustan hefur batnað á
seinni árum. Hér áður fyrr
voru menn vanir að bíða,
þeir þurftu þá jafnvel að
bíða dögum saman eftir sím
tali. Þú þurfa menn ekki að
bíða eins lengi, svo að von-
legt er, að þeir séu að
springa, ef þeir fá ekki sam
talið sitt. Það er ekki mikið
um ókurteisi hjá viðskipta-
virium okkar, — heldur
meira um óþolinmæði. Fast
ir viðskiptavinir eru_. yfir-
leitt mjög góðir. Það eru að
vísu einstaka menn, sem
eru dálítið erfiðir, en það
er ekki tiltökumál.
RÓSA GUNNARSDÓTT-
IR hefur starfað í 12 ár við
Landssímann. Hún sagði,
að kurteisi fólks í síma
væri mjög misjöfn. Yfirleitt
væru allir viðskiptavinir,
sem ættu mikil skipti við
Landssímann, eins og til
dæmis verzlunarfólk og af-
LÁRA,
jafnt á báða bóga.
ur.
Það er sitthvað, sem
hægt er að spjalla um í
sambandi við síma, og að
þessu sinni ætlar Opnan að
ræða við nokkrar starfs-
stúlkur Landssímans, yngri
sem eldri, um ýmislegt, sem
varðar starf þeirra. Sérstak
lega lék okkur forvitni á að
vita, hvernig kurteisi sím-
notenda er varið, hvort
henni hefur hrakað í seinni
tíð o. s. frv. Lesendur fá að
heyra hér á eftir álit sex
símastúlkna á þessu máli og
sitthvað fleira um starf
þeirra.
urnar ynnu aðeins á sex
tíma v.öktum og hér væri
kaffistofa, matstofa, félags-
heimili og allt með nýtízku
sniði. Hún gaf okkur einn-
ig þær upplýsingar, að á
langlínunni ynnu 70 stúlk-
ur og 9 vSeru við upplýsing
arnar í 03 og 11000. 22
stúlkur þar.f til þess að
fylla borðin á hverri vakt.
— Og kurteisin fyrr og
sambandi við misskilning í
síma eða eitthvað þess hátt-
ar.
— Það kemur stundum
fyrir, að fólk er dálítið
klaufalegt. Eitt sinn af-
greiddi ég símtal, en það
kom upp úr kafinu, að núm
erið, sem ég tók niður var
skakkt, — annaðhvort hef
ég misheyrt eða viðskipta-
vinurinn mismælt sig. Það
munaði einum staf og það
var aftasti stafurinn, sem
var skakkur. Viðskiptavin-
urinn fékk náttúrlega skakk
an mann í símann og
hringdi bálreiður aftur.
Þegar ég sagði eins og var,
svaraði hann:
— Gátuð þér ekki fundið
út, manneskja, að það mun-
aði einum staf?
Öðru sinni var liringt
síðla kvölds og beðið uni
stöð, sem hafði lokað klukk
an sjö. Það var kona, sem
hringdi, og hún sagði að
erindið væri mjög áríðandi.
Ég reyndi því að hringja, og
eftir mikla fyrirhöfn svar-
aði stöðin og konan fékk
þann, sem hún bað um.
Þegar samtalinu var lokið,
spurði ég konuna, hvert er-
indið hefði verið. Jú, það
var þá áríðandi! Hún var
að biðja um að senda sér
tvö slátur með næstu ferð!
í sambandi við þessa
sögu spurðum við Rósu,
livað væri á seyði, þegar til
kynnt væri í útvarpinu, að
þessi stöð væri beðin að
svara hinni.
— Þá er oftast nær um
ferðalanga að ræða. Þeim
hefur kannski seinkað og
þeir ekki komið fram. Oft
er líka verið að tilkynna
bílstjórum, að vegir séu ó-
færir eða eitthvað þess hátt
ROSA,
tvö' slátur með næstu
ferð.
nú?
Myndir:
Oddur Óla-fsson.
Texti:
Gylfi Gröndal.
— Hún er mjög áþekk.
Alltaf eins. Ókurteisin, þeg
ar henni bregður fyrir, er
sennilega nokkuð jöfn á
báða bóga, — bæði hjá við-
skiptavinunum og okkur
stúlkunum. Það er eðlilegt,
að menn verði leiðir að bíða
nú á dögum, þegar allir eru
að flýta sér.
VILBORG,
frekar óþolinmæði
en ókurteisi.
greiðslufólk, kurteisir og
alúðlegir.
— Hins vegar eru það
,,hátíðarkúnnarnir“, eins og
við köllum þá, sem hringja
sjaldan, sem erfitt er að
eiga við. Og óþægindi í sarn
bandi við þá tel ég frekar
stafa af klaufaskap og
reynsluleysi en ókurteisi
beint.
— Hvað um þéringar og
þúanir?
— Meirihluti fólks þúar
okkur, sérstaklega unga
fólkið. Jafnvel þótt við þér
um það, þúar það okkur
blákalt. Mér finnst þetta ó-
viðkunnanlegt, sérstaklega
þegar um bláókunnugt fólk
er að ræða.
Við báðum Rósu að segja
okkur frá einhverjum
skemmtilegum atvikum í
LEYNDARDÓMUR
MONT EVEREST
þéra okkur til dæmi,
en aðrir búa og £
sumir, sem, gera
tveggja að þéra o|
sama orðinu.
— Er nokkur sé
hópur manna, sem «
að eiga við?
■—• Það væru þ;
verzlunarmennirnir,
þeir nota eðlilega
símann mjög mikið
þá sérstaklega söl
irnir. Það er ekki
að afgreiða þá. Þei
kannski 10—30 sí
einu, og vitanlega (
ekki öll í sama bor
ar kemur að afgrei
vill allt rekast á.
— Hvað talar fó
leitt lengi?
MARIA,
sölumennirnir
MARIA KROYER hefur
aðeins starfað við símann í
2 ár, svo að ekki dugði að
spyrja hana um, gamla tím-
ann. Við vékum því beint
að kurteisinni.
— Hún er upp og niður.
Sumir eru kurteisir, aðrir
kunna lítið eða ekkert í
kurteisi, og ef þeir kunna
hana, þá nota þeir hana að
minnsta kosti ekki. Sumir
— Tvö viðtalsbi
algengast. Þó tal
lengur, allt upp í
viðtalsbil, og það í
komið fyrir, að tá.
verið í yfir 20 við
—■ Er ekki.
skemmtilegt?
— Jú, mér líkai
Þó getur það stun
ið erilsamt, sérst
sumrin. Það er oft
missa ekki þolinmj
A ME'ÐAN á þessu hefur
staðið hefur Philip tekizt að
telja ábótann á að það sé
skynsamlegast að fresta af-
töku Grace enn um sinn,
þar sem Grace er og skýrir
ilsverðar upplýsingar. Hann
fer síðan niður í klefann
þar sem Grace er og sýrir
henni frá áætlunum sín-
um. Stundu síðar standa
þau bæði fyrir framan há-
sæti ábótans. Fullur fyrir-
Iitningar virðir konungur
uc.-o*iis stúlkuna
„Ég hef heyrt,“ s
loks, „að yður
hnútar kunnir
næsta leiðangur l
skipa yður að ský:
því, hvenær lag
upp í þennan leii
Q 12. apríl 1959 — AlþýðublaðiS