Alþýðublaðið - 23.05.1959, Blaðsíða 11

fiugvetorsiar;
Flugfélag' fslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi
fer til Oslo, Kaupm.h. og
Hamborgar kl. 10.00 í dag.
Vsentanleg aftur til Rvk kl.
16.50 á morgun Gullíaxi fer
tii Glasgow og Kaupm.h. kl.
08.00 í fyrarmálið. — Innan-
landsflug: I dag er áætlað að
fljúga til Akureyrar (2 ferð-
ir), Blönduóss, Egilsstaða, —
Húsavíkur, ísafjarðar, Sauð-
árkróks, Skógasands og Vest-
mannaeyja (2 ferðir). — Á
morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar, Egilsstaða og
V estmannaeyj a.
Loftleiðir h.f.:
Leiguflléu arssonjCgv fLr
Leiguflugvél Loftleiða kom
kl. 19.00 frá London og Glas-
gow, fór áleiðis til New York
kl. 22.30. Hekla er væntarileg
um hádegi frá New Yorlc fer
eftir skamma viðdvöl til Am-
sterdam og Luxemburg. —
Edda er væntanleg kl. 21.00
frá Stafangri, Oslo, fer áleiðis
til New York kl. 22.30.
Skipint
Skipaúígerð ríkisins:
Hekla kom til Rvk í gser
frá Vestfjörðum. E'sja er á
Austfjörðúm á norðurleið. —.
Herðubreið fer frá Rvk kl.
18 í dag austur um land í
hringferð. Skjaldbreið er
væntanleg til Rvk í kvöld
frá Breiðafjarðarhöfnum —
Þyrill fór frá Frederikstad 19.
]p. m. áleiðís til Rvk.
Eimskip/.félag Islands h.f.:
Dettifoss fór frá Rvk 21.5.
til aGutaborgar, Helsingborg,
Ystad, Riga, Kotka og Len-
ingrad. Fjallfoss fór frá Reyð
arfirði 21.5. til Hamborgar,
Rostock, Ventspils, Helsing-
fors og Gdynia. Goðafoss fór
frá New Yoi'k 21.5. til Rvk.
Gullfoss fer frá Leith kl. 12
á morgun 23.5. til Leith og
Kaupmannahafnar. Lagarfoss
fer frá New York ca. 30.5.
til Rvk. Reykjafoss fór frá
Húsavík 21.5. til Beífast, —
Dublin, Avonmouth, Landan
og Hamborgfir. Selfoss fer frá
Álaborg 22.5. til Gautaborgar
Hamborgar og Rvk. Trölla-
foss ko mtil Hull 22.5. fer
þaðan 25.5. til Rvk. Tungu-
foss fer frá Rvk annað kvöld
23.S til ísafjarðar, Sauðár-
króks, Siglufjarðar, Dalvíkur,
Svalbarðseyrar, Ákureyrar,
Húsavíkur og Raufarhafnar.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er í Leningrad.
Arnárfell átti að fara í gær
frá Hull til Rotterdam. Jök-
ulfell er í Leningrad. Dísar-
fell er í Vestmannaeyjum. —
Litlafell losar á Eyjafjarðar-
höfnum. Helgafell fór 19. þ.
m. frá Reyðarfirði áleiðis til
Leningrad Hamrafell fór 21.
þ. m. frá Rvk áleiðis til Batr
um. Petpr Sweden Vsstar
timbur í ICotka til íslands.
★
ALLIR þeir, sem tekið
liafa að sér söímrn muaa á
lilutaveltuna eru áminntir
um að skiía þeim á skrif-
stofu flokksins strax í dag
og’ láta l»að ekki dragast.
Ennfremur eru allir þeir,
sem Ixafa hugsað sér að
gefa muni á hluíaveltima,
beðnir að afhenda þá í dag
á flokksskrifsíofuna. Sím-
ar þar eru 15020 og 16724:
verða munirnir sóttir ef
þess er óskað.
„Hans hágöfgi bað mig að
segja að þetta væri síðasta
tækifærið og boðð yrði ekks
endurtekið.“
„Það væri viturlegt af
hans hágöfgi að eyða ekki
tíma í að endurtaka það. —
Hann er feitur og andstuttur
og á lerfitt txm mál.“
„Hvað hafið þér fram með
mótspyrnu nema dauðann?"
spurði Goszales.
„Hve lengi haldið þér að
þér getið barizt við tuttugu
og fimm menn?“
„Það hefur skeð fyrr, há-
„Við getum forotið dyrnar
vaðaseg,gur.“
og tekið yður.“
„Eftir að nokkrir ykkar
liggja dauðir á gólfinu/1
sagði Senor Zorro íhugúll.
„Hver kemur fyrstur inn um
dyrnar, liðsforingi?11
„í síðasta skipti —“
„Komið og drekkið ’úr
vínkrús með mér,“ sagði
stigamaðurinn hlæjandi.
„Kjötkássa og geitar-
mjólk!“ bölvaði Gonzales
liðsforingi.
Það heyrðist ekkert f dá-
lítinn tíma og Senor Zorro,
sem leit varlega út um gltilf-
ann til að fá ekki kúlu í sig,
sá að Iandsstjórinn var að
ráðgast við liðsforingj ann og
yfirmann lífvarðarins.
Ráðstefnan var á :enda og
Senor Zorro þaut frá glugg-
anum. Um leið hófst árásin
á dyrnar. Þeir börðu á hurð-
nia með þungum bjálkum og
reyndu að brjóta 'hana nið-
Senor Zorro stóð í miðju her
berginu og beindi bssu sinni
að dyrunum og þegar kúlan
klauf viðinn og einhver fyrir
utan æpti af sársauka, þaut
hann að borðinu og hlóð
byssuna á ný. Svo flýtti hann
sér til dyra og leit á kúlu-
gatið. Plankinn var klofinn
og það var stór sprunga. —•
Senor Zorro setti sverðsödd-
inn í rifuna og beið.
Aftur lentu þungir bjálk-
arnir á dyrunum og nokkrir
hermenn hentu sér á þá af
öllum þunga. Sverð Senor
Zorros þaut út um rifuna
eins og elding og kom rautt
til baka og aftur heyrðist
sársaukakvein fyrir utan. Og
nú hófst kúluregn inn....-trm
dyrnar, en Senor Zorro hló
og stökk undan.
„Vel gert, senor!“ kallacjj
senor'/i Lolita.
„Við skulum merkja
nokkra hundana, áður erí
þeir 'gera út af við okkur,“
svaraði hann.
„Eg vildi ég gæti aðstoðað
þig, senor.“
,jÞér getið það, senoriita.
Það er ást þín. sem fyllir miff
þori.“
„Ef ég gæti beitt sverði“.
„A, senoriia. það er karl-
mannsverk. Bið þú að allt
gangi vel.“
„g að síðustu senor, ef við
sjáum að engin von jer eftm
— má ég þá sjá andlit þit.t?“
„Eg svier það senorita og
finn arma mína UJanlykja þig
og varir mínar á þínum.
Dauðinn verður þá ekki jafn
bitur.“ , i
Það var enn hafin árás á
dyrnra. Byssukúlur komu
reglulega f gegn og einnig
inn vy opinn gluggann og
Senor Zo-rro gat ekkert g;jrt
nema staðið í miðju herbergr
inu r>5 haldið’ á brugðnu
sverði Hann lofaði sjálfunj
sér að það yrðu fjörugar
fimm mínútur eftir að
þeir brytu niður hurðina.
Hurðin var farin að láta
undan. Senoritan kóhí til
hans og þrýsti sér að honum,
tárin runnu ;niður kinnar
hennar.
„Þú manst?“ spurði hún.
„Eg man, senorita.“
„Rétt áður en Iþeir brjóta
niður hurðina, senor. Taktu
mig í fangið og leyf mér að
sjá nadlit þitt og kysstu mig.
Þá get. ég einnig dáið.“
„Þú verður að lifa.“ —
„Ekki til að láta senda mig
í fangelsið, senor. Og hvað
væri lífið án þín?
„Don Diego.“
„Eg hugsa aðeins um þig,
senor. Pulido veit hvernig
á að deyja með sæmd. Og
það má vera, að dauði minn
fái menn til a ðskalja afbrot
landsstjórans. Þá er eitthvað
unnið.“
Aftur buldu bjálkarnir á
hurðinni. Þau heyrðu að
eftir
Johnston McCulley
hans hágöfgi kallaði örvun-
arorð til hemjannanna,
Reyrðu ópdn í ilndíánunum
og Gonzales liðsforingja
ikalla fyrirskipanir sínar
hárri röddu.
Senor Zei^ro liraíaði sér
að glugganum og hætti á að
senda kúlu út. Hgnn sá að
•margfir h’ermenn höfðu
dregið sverð sín úr slíðrum
og voru viðbúnir að ráðast
gegn honum um leið og
dyrnar brotnuðu. Þeir
mundu ná honum, en hann
skyldi hafa nokkra undir
fyrst! Aftur buldi í hurð-
inni.
„Endinn er að koma, sen-
or,“ hvíslaði stúlkan.
„Eg veit það, senorita.11
„Eg vildi gæfan hefði ver-
ið okkur hliðholl, senor. en
ég dey glöð, því ég veit
hvað ástin er. Nú — senor,
andlit þitt og varir. Hurðin
— er að brotna.“
Hún hætti að gráta og
lyfti andlitinu hugrökk. Sen-
or Zorro andýarpaöi og
fálmaði með annarri hiend-
inni í grímuna.
En snögglega lieyrðist
mikil háreisti fyrir utan,
það var hætt að berja á
dyrnar og þau heyrðu há-
værar raddir, sem ekki
höfðu heyrzt fyrr.
Senor Zorro sleppti grím-
unni og þaut að glugganum.
38.
Tuttugu og þrír riddarar
riðu inn á torgið. Hestar
þeirra voru glæsilegar skepn-
ur, hnakkar þeirra og beizli
voru ríkulega lögð silfri og
gulli kápur þeirra voru úr
bezta efni og þeir höfðu
jfjaðrahatta á hclfðinu, eins
og þ#tta væri fatasýning og
þeir vidu að aUir sæu þá.
Hver einstakur sat beinn og
hreykinn í hnakknum með
sverð við hlið og hjöltun á
þeim voru gimsteinum
skreytt, bæði nothæf og
skrautleg,
Þeir brokkuðu að kránni,
milli dyranna og hermann-
anna, sem höfðu barið á þær
og landsstjórans og borgar-
anna og þar snéru þeir við
og létu hestana standa hlið
við hlið, andspænis hans há-
göfgi.
„Bíðið! Það ler betri leið
til!“ kallaði fyrirliði þeirra.
„Ha!“ skrækt andsstjór-
inn. „Eg skil. Hér eru allir
ungu mennirnir göfugustu
fjöldskyldnanna í suðrinu.
Þeir hafa komið til að sýna
tryggð sína og trúnað með
að handsama Bölvun Capis-
trano. Eg þakka ykkur, ca-
balleros. En ég óska ekki að
neinn ykkar falli fyrir þess-
um náunga. Hann er ekki
þess virði, að sverð ykkar
snerti hann, senoúes. Ríðið til
hliðað og aukið á afl hinna
með návist ykkar og látið
hermenn mína vinna á þorp-
aranum. Eg þakka ykkur
aftur fyrir þennan vott trún-
aðar ykkar við mig, fyrir að
sýna að þið fylgið lögum og
rétti og með allri sinni þýð-
ingu, framkvæmd réttlætis-
ins.“
„Frið!“ kallaði fyrirliðinn.
„Yðar háaöfgi, við erum full-
trúar valdsins hér á slóðum,
er ekki svo?“
„Það eruð bið. caballeros,“
sagði landsstjórinn.
„Fjölskyidur okkar ráða
því, hver ríkia skal og hvaða
lög eru talin rétt, er tekki
svo?“
„Þær ráða miklu,“ sagði
landsstjórinn.
„Þér vilduð ekki vera einn
gegn okkur?“
„Alls ekki,“ kallaði lands-
stjórinn. „En ég bið ykkur,
leyfið hermönnunum að hand
sama manninn. Það er ekki
sæmandi að caballero særist
eða deyi af svierði hans.“
„Það er slæmt að þér skul-
uð ekki skilja okkur.“
„Skilja?“ kallaði lands-
stjórinn spyrjandi og leit á
riddarana.
„Við höfum ákyeðið okk-
ur, hágöfgi. Við vitum um
styrkleika okkar og vald það
er margt, sem við höfum á-
kveðið. Það hefur margt
gerzt, sem við getum lekki
samþykkt.
„Munkarnir í trúhoðun-
um hafa verið sviknir af liðs
foringjum yðar. Það hefur
verið komið verr fram við
innfædda menn en liunda.
Jafnvel menn af göfugum
ættum hafa verið rædir ölltu
sínu vegna þess að þ&ir hafa
verið rændir öllu sínu vegna
þess að þeir hafa ekki verið
vniir valdhafans.“
„Caballeros.“
„Þögn, hágöfgi. unz ég hef
lokið máli mínu. Það vaxð að
binda enda á þessar ofsóknir,
þegar Hidalgo og kona hans
og dóttur voru handtek-
in og varpað í fangelsi að
yðar skipun. Slikt er ekki
hægt að þola, hágöfgi og því
höfum við safnast saman og
mætt hér. Við tilkynnum að
þða vorum v.ið, sem fórum
með Senor Zorro tii innrásar
í fangelsið og björguðum
föngunum, að við fluttum
Don Carlos og Donu Cata-
linu á öruggan stað og vxð
höfum lagt heiður okkar að
veði fyrir öryggi þeirra.“
„Eg vildi aðeins segja.“
„Þögn, xxnz ég hef lokið
máli mínu! Við stöndum
saman og fjölskyldur okkar
með okkur. Skipið hermöan-
um yðar að berjast við okk-
ur, ef þér þorið. Hver einasti
aðalsmaður meðfram öllu E1
Camino Roal myndi þyrpast
til að verja okkur, myndi
setja yður af, myndí lítil-
lækka yður. Við bíðum svars
yðar, hágöfgi.“
„Hvað — hvað viljði þið?"
stundi landsstjórinn.
„Fyrst að vel sé séð fyrir
Don Carlos . og fjölskyldui
hans, Þau fara ekki í fang-
elsi. Ef þér þorið að ákæra
þau um landráð, megifo þér'
vera vissir xxni að við verð-
um við réttarhöldin og sjá-
um um þá, sem bera falskan
vitnisburð og hvern þann
dómara, sem ekki dæmir
rétt. Við erum ákveðnir, há-
göfgi“.
„Það má vel vera að ég
hafi veri ðheldur fljótfær“,
sagði landsstjórinn. „En það
var logið að mér. Ég uppfylli
ósk ykkar. Víkið nú til hliðar,
caballeros, meðan menn mín-
ir vinna á þorparanum á
kránni“.
„Þið höfum ekki lckið máii
okkar“, sagði fyriiiiðinn. „Við
höfum ýmislegt að segja við-
víkjandi Senor Zorro. Hvað
er það — í raun og veru —
sem hann hefur gert, hágöfgi?
Er hann sekur um landráð?
Hann hefur engan mann rænt
nema þann, sem rændi varn-
CopyriQk* P. I. 8. 8cx 6 Copentxogon
fgBjáÍiáÍIÍIS vil bara segja þér það, að ég ev
búin að henda áburðinum út og nú skal
kaktusinn fara sömu leið“.
Alþýðublaðið — 23. maí 1959