Alþýðublaðið - 30.05.1959, Blaðsíða 11

Fjugvélarnar:
Flugfélag; íslands.
Millilandafíug: Millilanda-
flugvélin Hrímfaxi fer til Os-
lóar, Kaupmannahafnar og
Iíamborgar kl. 10 í dag. Vænt
anleg aftur til Reykjavíkur
kl. 16.50 ámorgun. Millilanda
flugvélin G'ullfaxi fer til Glas
gow og Kaupmannahafnar kl.
8 í fyrramálið. Innanlands-
flug: í dag er áætlað að
fljúga til Akureyrar (2 ferð-
ir), Blönduóss, Egilsstaða,
Húsavíkur, ísr/'vsrðar, Sauð-
árkróks, Skógasands og Vest-
mannaeyja (2 ferðir). Ámorg
un er áætlað að fljúga til Ak-
ureyrar (2 ferðir), Egilsstaða,
Kópaskers, Siglufjarðar, Vest
mannaeyja og Þórshafnar.
Loftleiðir.
Hekla' er væntanleg frá
Stafangri og Osló kl. 21 í
kvöld. Hún heldur áleiðis til
New York kl. 22.30. Edda er
væntanleg frá New York kl.
8.15 í fyrramálið. Hún held-
ur áleiðis til Gautaborgar,
Kaupmannahafnar og Ham-
borgar kl. 9.45. Leiguflugyél
Loftleiða er væntanleg frá
Nevv York kl. 10.15 í fyrsa-
málið. Hún heldur áleiðis til
Osló og Stafangurs kl. 11.45.
Sklpins
Ríkisskip.
Hekla er í Reykjavík. Esja
fer frá Reykjavík kl. 14 á
morgun vesf<úr um land í
hringferð. Herðubréið kom til
Reykjavíkur í nótt að vestan
úr hringferð. Skjaldbreið er á
Skagafirði á leið til Akureyr-
ar. Þyrill er væntanlegur til
Reykjavíkur í kvöld frá Ak-
úreyri. Helgi Helgason fór frá
Reykjavík í gær til Vest-
mannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell kemur til Reyð-
arfjarðar á morgun frá Len-
ingrad. Arnarfell kemur til
Reykjavíkur í dag frá Rott-
erdam og Hull. Jökulfell fór
í gær frá Rostojk til Rotter-
dam og Hull. Dísarfell er í
Álaborg. Litlafell er í olíu-
flutningixm í Faxaflóa. Helga
fell er Leningrad. Hamrafell
fór 21. þ. m. frá Reykjavík á-
leiðis til Batum. Peter Swe-
den“ kemur til Djúpavogs á
morgun frá Kotka.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Ystad í
gær til Ríga, Kotka og Lenin-
grad. Fjallfoss kom til War-
nemúnde 28/5, fer þaðan til
Ventspils, Helsingfors, Gdyn-
iá og Rostock. GoðaföSs fór
frá New York 21/5, var vænt
anlegur til Reykjavíkur í
nótt. Gullfoss fer frá Kaup-
mannahöfn í dag til Leith og
Reykjavíkur. Lagarfoss fer
frá New York 2/6 til Reykja
víkur. Reykjafoss fór frá Av-
onmouth 28/5 til London og
Hamborgar. Selfoss fer frá
Hamborg í dag til Reykjavík-
ur. Tröllafoss fór frá Hull
25/5, var væntanlegur til
Reykjavíkur í nótt. Tungu-
fbss er á Akureyri, fer þaðan
til Húsavíkur og Raufarhafn
ar.
Toledo h.f. opnar
verksflilðju-
VERKSMIÐJAN „TOLEDO“
h.f. opnar verksmiðju-útsölu í
dag að Laugarásvegi 1. — Á
útsölunni verða alls konar fatn
aðarvörur, vefnaðarvörur, skó-
fatnaður, snyrtivörur og smá-
vörur.
sjálfur, þegar flugvélin hrap
aði, ef það er það sem þér eig
ið við. Eigíandinn stjórnaði
flugvélinni. Ted var farþegi“.
Hún hallaði sér fram. „En
hvernig var hægt að ásaka
Ted fyrir þáð?“
„Hvers vegna * stjórnaði
Ted ekki flugvélinni? Um
það Var spurt. Það var hans
verk. Og svo sór flónið að
hann myndi ekkert eftir að
hann kom inn í flugvélina.
Þegar hann var yfirheyrður á
sjúkrahúsiu, hann hatt niður
í tré og meiddist lítið —
mundi hann ekkert um slys-
ið. Hann var ásakaður um
að hafa verið drukkinn. Það
sögðu alhr að yfirboðari hans
hefði vitað að hann var drukk
inn og hefði því flokið sjálf
ur. En það vissu allir að hann
var lélegur flugmaðiL’. Og
konan hans — ja, hún ákærði
Ted og sagði að hann hefði
verið dauðadrukkinn. Hún
sagði að hann hefði iekki geta
staðið á fótunum, þegar hann
fór upp í vélina“.
„Viðurkenndi Ted það?“
„Ekki beinlínis, en hann
viðurkenndi að hafa drukkið
úr einu glasi með heildsalan
um og konu hans. Það hefði
verið betra fyrir hann' að
neita því?“
„Ég skil“, sagði hún dræmt.
Hún yar sorgmædd eins og
þetta væri eitthvað sem henni
kæmi við. „Þá var það hon-
um að kenna“.
„Óbeint. Og það var ekki
heppilegt fyrir hann. Flug-
maður má ekki drekka, já, já
...“ Wilbur opnaði dyrnar.
„Skilið kveðju til Dons. Verst
að hann skuli vera á leiðinni
til Ástralíu, við söknum hans
í Hollywood, en hann kemur
aftur. Kannske hittumst við
líka hér aftur, ungfi'ú Carl-
shaw. Ef þér þarfnist umboðs-
manns leitið þá til mín. Hér
er nafnspjald mitt“.
Hún tók við því og horfði
á eftir bílnum þegar hann ók
á brott. Hún gat ekki ímvnd-
að sér Ted dauðadrukkinn
þegar hann átti að fara í flug-
ferð, það var ekki í samræmi
við skapgerð hans. En svo
minntist hún þess hve lítið
hún þekkti hann. Og voru
nokkrar líkur til að slíkt end-
urtæki . sig? En ef hún ekki
greip þetta tækifæri til að
komast til Sidney missti hún
af hlutverkinu og þá gat vel
verið að húrt kynntist þvi
aldrei hvernig það var að
leika aðalhlufverk.
3. ,
Hús Sir Kenneth Terrv stóð
á hæðinni sem skildi að Bev-
erly Hills og San Fernado
dalinn. Lyn hikaði áður eh'
hún hringdi dyrabjöllunni.
Húsið var svo glæsilegt og í-
burðarmikið, að hún óskaði
þess að bún væri ekki aðeins
í ferðadragt. Hana hafði svo>
oft dreymt um að hitta Don
aftur, en í draumunum var
hún alltaf glæsilega klædd
og umhverfið rómantískt. Nú<
vantaði allt nema rómantískt
umhverfi. Hún heyrði í gos-
brunnunum og tunglið kom
einmitt fram og varpaði birtu
yfir glæsilegan garðinn, þar
sem kvöldkulið lék sér í
pálmakrónunum.
Hún heyrðj fótatak og dyrn
ar voru opnaðar. „Ungfrú
Carlshaw? Gjörið þér svo vel
að koma inn. Sir Kenneth bíð-.,
ur eftir yður“.
Hún gekk á eftir þjóninum
inn stóra forstofuna og inn ’L
herbergi fullt af blómum. Sir
Kenneth stóð fyrir framan
arininn.
„Ungfrú Carlshaw?11 Hann
rétti henni hendina og brosti
sínu heimsfræga brósi. „Það
var gaman að þér gátuð kom-
ið strax“.
„Það var fallega gert af yð-
ur að bjóða mér hingað, Sir
Kenneth“, henni hlýnaði um
hjartaræturnar við vinsemd
hans.
„Setjist þér, væna mín.
Hvað má bjóða yður að
drekka? Glas af sherry eða
kokkteil?“
„Sherry, þakka yður fyrir“.
Hann gekk að barnum.
Hann hellti sherryinu í fallegt
gamalt glas og gekk svo til
hennar.
„Ég á vön á Don bráðlega.
Borðið þér ekki kvöldverð
með okkur, ungfrú Carl-
shaw?“
Lyn varð feimin.
Lyn fór hjá sér. „Ég — ég
sagði yður að hann var mér
mjög góður“.
„Er það allt?“
Lyn roðnaði. „Vitanlega
kann ég mjög vel við hann“.
„Vitanlega“, endurtók hann
þurrlega. „Það gleður mig að
þér kunnið vel við hann, ung-
frú Carlshaw. Ég kann líka
vel við hann. Þó hann væri
ekki guðsonur minn, kynni ég
vel við hann sem mann. Þess
vegna vil ég ekki að hann
eyðileggi líf sitt“.
Hann hætti að tala og Lyn1
var mállaus af undrun. Sir
Kenneth hallaði sér að henni
og grannar hendur hans tóku
fast um hnén.
„Ungfrú Carlshaw, herra
Wilbur sagði að þér væruð
góð vinkona Dons auk þess
eruð þér ensk og því áræði
• «
Maysie Greíg:
ofar skýium
„Ég vil ógjarnan að þér haf
ið eitthvað fyrir mér“.
„Ég hef ekkert fyrir yður,
okkur þætti báðum vænt um
að hafa yður hér. Wilbur
sagði mér, að þér væruð ný-
komin til Hollywood“.
4. dagur
„Ég kom með flugvél í
mórgun. Frá New York“.
„En eruð þér ekki ensk?“
„Jú, faðir minn var einnig
leikari41.
„Einn af þeim gömlu og
góðu?“ hann brosti vingjarn-
lega til hennar. „Og nú eruð
þér fræg leikkona?“
„Ó, nei, ekki fræg. Ég á að
leika mitt fyrsta aðalhlutverk
í Sidney, þess vegna liggur
mér svo mjög á að komast
þangað“.
„Eruð þér einnig að fara til
Ástralíu? Dori er í stökustu
vandræðum. Hann á að leika í
kvikmynd þar og það verður
dýrt fyrir félagið ef það
dregst að hann komi“.
Hún hallaði sér fram. „Það
var einmitt um það, sem ég
ætlaði að tala við hann, Sir
Kenneth. Ég get útvegað hon-
um far þangað“.
„Getið þér það? Hann verð-
ur áreiðanlega feginn11. Hann
hikaði ögn.
„Hve lengi hafið þér þekkt
Don?“
„Ég kynntist honum fvrir
fjórum árum á meðan við lék-
um í léikhúsi í Brighton“,
sagði hún óörugg.
„Fyrir fjórum árum?“
Hann lyfti augabrúnunum.
„En þér éruð barn!“
„Ég var sautján ára þá.
Don var mér mjög góður“.
Það varð smáþögn. Sir
Kenneth hætti að brosa. „Don
er góður, stundum alltof góð-
ur“. Aftur varð smáþögn. Sir
Kenneth var niðursokkinn í
hugsanir síriar. Svo sagði
hann snöggt:
„Afsakið ágengni mína,
ungfrú Carlshaw, en hafið þér
mikinn áhuga fyrir guðsyni
ég að biðja yður um hjálp!
Ég bið yður um að hjálpa
mér“.
„Þurfið þér á minni hjálp
að halda, Sir Kenneth?11 stam
aði Lyn.
Hann kinkaði kolli. „Mér
þykir mjög vænt um Don og
það er erfitt að horfa upp á
mann, sem manni þykir vænt
um, sigla hraðbyri fram á
barm glötunarinnar — að
vita að ástvinur manns er í
bráðri hættu —“
Hann þagnaði er dyrnar
voru .snögglega opnaðar. „Ég
vona að þú hafir ekki beðið
eftir mér, guðfaðir. — Ó, ég
vissi ekki að það væru gest-
ir hjá þér“.
■ Lyn leit við. Hún var móð
og skalf og hafði mikinn
hjartslátt.
„En þessivgestur er til þín,
dréngur minn“, sagði Sir
Kenneth rólegur. „Ungfrú
Lyn Carlshaw“.
„Minn?“ Don leit á Lyn.
Hann horfði brosandi á hana.
Augnaráð hans var virigjarn-
legt og hlýlegt — eins og
hann hafði horft á hana síð-
ast er þau sáust en ekki eins
innilegt. En hann var undr-
. andi.
„Ég er sennilega mjög ó-
kurteis —“ byrjaði hann, á
röddinni heyrði hún, að hon-
um fannst það leitt að þekkja
hana ekki. Það var eins og
hann biði eftir smábendingu.
Sir Kenneth horfði einnig á
hann. Hann brosti, en brosið
var hræðslulegt.
Lyn ræskti sig. Hún fann
að hún roðnaði.
„Það er langt síðan, fyrir
fjórum árum í —“.
„Augnablik!“ sagði hann og
hló. „Segið ekki meira! Ég
man eftir yður. En“ — hann
varð undrandi. „Þér hafíð
breyzt mikið, ekki satt?“
Hún hló titrandi hlátri.
Henni létti mikið.
„Ég geri ráð fyrir því. Það
var fyrir fjórum árum síðan.
Það er hægt að breytast á
fjórum árum“.
„Fjögur ár! Er svo langt
síðan? Það var þetta hræði-
lega leikrit í Brighton. Voruð
þér ekki grátandi í búnings-
klefanum?11
„Jú“, hún gretti sig.
Hann kinkaði kolli. „Pass-
ar! Þér voruð sVo ung og sæt
og örvæntingarfull. En hvern
ig stendur á yður hér? Það
skiptir nú raunar engu máli
fyrst þér eruð komin“.
„Ég frétti að ungfrú Carl-
shaw væri í bænum og bauð
henni hingað“, sagði Sir Ken-
neth rólega. „Borðar þú ekki
kvöldverð með okkur, Don?“
„Auðvitað, guðfaðir, en ég
fer út seinna í kvöld“. Hann
leit aftur á Lyn. Hann brosti
blíðlega og það var greinilegt
að hann mundi eftir öllu.
„Hvernig gekk með stjörn-
una? Gamla tæfan!“
Það var einmitt sömu orð-
in og hann hafði notað þá og
þau hlógu bæði hjartanlega.
„Ég neyðist til að viður-
kenna, að eftir þetta var hún
góð við mig“, játaði Lyn.
Hún var glöð yfir að hitta
Don aftur, en svo minntist
hún þess að Sir Kenneth hafði
sagt að hann væri í hættu
staddur. Hún leit á þá og sá,
að þeim þótti vænt hvorn um
annan og leið vel saman. Þeir
voru svo hjartanlegir.
„Þ.etta var meiri dagur-
inn“, sagði Don. „Ég hef ver-
ið að reyna að komast til Sid-
ney. En það virðist ekki vera
hægt. Ég hefði auðvitað átt
að biðja um far fyrir löngu
síðan, en fyrir nokkrum vik-
um var mér sagt að það þyrfti
ekki að panta far.“
„Það sama var mér sagt í
New York,“ sagði Lyn.
Hann leit við og starði á
hana. „Erum við í sama bát?“
mmBniR „Það urðu pínulítil tæknileg mis-
mmum!
9«
tök hjá mér. Hafið þið ekki annað
úr, sem ég get spreytt mig á?“
Alþýðublaðið — 30. maí 1959 \\