Alþýðublaðið - 27.06.1959, Blaðsíða 6

Rsða Guftmfndar
Framhald af 3. síffu.
skyldu halda áfram að veiða
inn að 4 mílum og að beðið
skyldi um herskipavernd við-
komandi ríkja að svo miklu
leyti, sem togaramenn gætu
ekki varizt sjálfir. Fregnir af
þessum samtökum bárust til
íslands þegar í upphafi. Aug-
ljóst var, að hér var mikil
hætta á ferðum fyrir fram-
kvæmd landhelgismálsins. Al-
þýðuflokkurinn lagði á það
megináherzlu að fá til um-
ráða fáar vikur eða daga til
að reyna að koma í veg fyrir
þá erfiðleika, sem þarna virt-
ust blasa við. Þetta mátti Al-
þýðubandalagið ekki heyra
nefnt. Það vildi ekkert svig-
xúm veita til að freista þess
að afstýra árekstrum og erfið-
leikum. Þeim Alþýðubanda-
lagsmönnum virtist nú sem
fyrr illdeilur út af landhelg-
ismálinu að skapi. Nokkurn
tíma tókst þó að vinna.
Árangur ráðherrafund-
ar NATO.
Ég tók málið upp á ráð-
herrafundi Atlantshafsbanda-
lagsins í Kaupmannahöfn og
síðan var þeim umræðum
haldið áfram í aðalstöðvum
bandalagsins í París, enda
voru þær þjóðir, sem hér áttu
hlut að máli meðlimir banda-
lagsins. Þessar umræður
skulu ekki raktar hér^ en
árangur þeirra kom í ljós 1.
september 1958 þegar reglu-
gerðin kom til framkvæmda.
í stað þess að veita botnvörp-
ungum Belga, Hollendinga,
Frakka, Vestur-Þjóðverja og
Spánverja vernd til fiskveiða
upp.að fjórum mílum við
strendur íslands, eins og út-
gerðarmenn þessara landa
höfðu krafizt af ríkisstjórnum
sínum, , þá lögðu ríkisstjórn-
irnar fyrir útgerðarmenn, að
halda sig utan tólf mílnanna.
Bretar reyndust hér einir und
antekning. Það er því stað-
reynd að vegna umræðnanna
á er-lendum vettvangi í fyrra-
sumar, og áhrifa Atlantshafs-
bandalagsins yfirgáfu sam-
herjar Breta þá og þeir voru
einir , um ofbeldisaðgerðirnar
1. september.
Kærur og slit stjórn-
málasambands.
7. Bretar hafa nú verið
einir um það, að beita íslend-
inga ofbeldi í fiskveiðiland-
helginni í tæpa 10 mánuði og-
menn spyrja að vonum, hvaða
ráð séu til að knýja þá til und-
anhalds. í þessu sambandi
hefur verið minnst á þrennt.
S'lit stjórnmálasambands við
Breta, kæru fyrir Sameinuðu
,-þjóðunum og kæru fyrir At-
lantshafsbandalaginu. Allar
þessar leiðir ber að athuga og
hafa þær verið farnar að veru
legu leyti.
Alþýðubandalagsmenn krefj
ast slita á stjómmálasamband
inu við Breta. Þeir viður-
kenna þó, að slíkar aðgerðir
myndu ekki knýja Breta til
undanhalds, en telja að slit
stjórnmálasambandsins myndi
vekja athygli á ofbeldi Breta
erlendis. Þessi leið hefur að
nokkru v.erið farin og það hef-
ur vakið athygli á málinu.
Eins og á stendur myndu al-
gjör slit stjórnmálasambands-
ins skaða okkur meira en
gagna.
Alþýðubandalagsménn krefj
ast kæru fyrir Sameinuðu
þjóðunum. Þar höfum við á-
kært Breta. Málið var rætt
þar í margar vikur. Niðurstað
an var, að ný ráðstefna er á-
kveðin á næsta ári.
Sjálfstæðismenn tala um
kæru fyrir Atlantshafsbanda-
laginu. Þegar menn ræða um
Atlantshafsbandalagið í þessu
sambandi, þá verða þeir að
gera sér grein fyrir því, að
bandalagið hefur ekki vald til
að skipa Bretum burt úr okk-
ar fiskveiðilögsögu, frekar en
það hefur vald til að skipa
okkur að víkja frá tólf mílna
fiskveiðilögsögunni. Allt vald
bandalagsins liggur í því að
ganga á milli og reyna að
sætta. Þetta hefur bandalagið
reynt. Málið var.þar.til með-
ferðar marga mánuði í fyrra.
Niðurstaðan varð sú, að banda
lagsþjóðir lögðu fyrir botn-
vörpuskipaeigendur að halda
sig utan tólf mílnanna, allir
nema Bretar. Þeir neituðu og
buðu upp á samninga. Að taka
málið upp nú innan - Atlants-
hafsbandalagsins leiddi til
þess eins, að Bretar kæmu á
ný fram með sín samninga-
boð. íslendingar semja hvorki
viff Breta né aðrar þjóðir um
víðáttu fiskveiðilögsögu við
ísland. Þess vegna er þýðing-
arlaust að síofna til slíkra
orðræðna.
Mikill undirTbúningur
næstu ráðstefnu S. Þ.
Á næsta ári verður haldin
ein ráðstefna enn um land-
helgismál. íslendingar undir-
búa nú þá ráðstefnu af kappi.
Ríður á miklu að vel sé til þess
undirbúnings vandað og hef-
ur ríkisstjórnin kvatt til ráðu-
nevtis við sig um þann und-
irbúning sérfræðinga og full-
trúa allra stjórnmálaflokka.
Þá hefur og verið unnið að
kynningu málsins á erlendum
vettvangi. Voru á s. 1. ári t. d.
gefin út um það tvö rit og
dreift víða um heim. Þriðja
ritið er í prentun. Verða allir
íslendingar,. sém því geta yið-
komið, að leggjast á eitt í þess
ari kynningarstarfsemi.
En umfram allt mega .fs-
lendingar ekki gleyma því í
sambandi við landhelgismálið,
að deilan við Breta um 12 mil-
urnar er þegar unnin. Hún
vannst í fyrra þegar okkur
tókst að einangra Breta. Gegn
sameinuðum ofbeldisaðgerð-
um margra þjóða gat land-
helgismálið orðið okkur erf-
itt. Einir geta Bretar aldrei
unnið þessa deilu. Engin þjóð
heldur það út til lengdar að
stunda veiðar við ísland und-
ir herskipavernd. Reynslan
hefur sýnt, að síðan 1. sept-
ember.er tólf mílna fiskveiði-
lögsagan friðuð fyrir togveið-
um að 9/10 hlutum.
' Það.hefur verið styrkur ís-
lendinga, að þeir hafa staðið
saman sem einn maður um 12
mílna fiskveiðilögsöguna. Án
þessarar samstöðu hefði land-
helgismálið verið í hættu. ís-
lendingar verða að gæta þess
vel að láta ekkert verða til að
rjúfa þessa samstöðu. Öll
aukasjónarmið verða að víkja
og hver sú rödd, sem leitast
við að sundra íslendingum
verður að kveðast niður. Sá
íslendingur, sem stofnar til
sundrungar x landhelgismál-
inu er bandamaður Breta og
fjandmaður sinnar eigin þjóð-
ar.
Stöndum saman, Íslending-
ar, í þessu lífshagsmunamáli
þjóðarinnar.
ayuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
5 S
- 0
I BYRJUN ræffu sinnar á miffvikudags-
kvöldið sagði Eriðjón Skarphéðinsson:
„Þjóðviljinn hefur undanfarna daga og vik-
ur geysað um það á sinn orðprúða hátt, að
rangfengið fé hafi runnið til Alþýðuprent-
smiðjunnar umj hendur Ingimars Jónssonar.
Um margra ára skeið var I. J. stjómarfor-
maður Alþýðuprentsmiðjunnar. Til hans
greiddu styrktarmenn flokksins framlög og
þessu fé skilaði Ingimar Jónsson til prent-
smiðjunnar. Þetta er hin einfalda skýring
á því.^hvaða fé það var, .sem hann greiddi
prentsmiðjunni á þessum árum. — Hanni-
bal Valdimarsson hefur nú óskað eftir rann-
sókn á þessum málum vegna formennsku
sinnar í Alþýðuflokknum árin 1952—1954.
Að sjálfsögðu mun ég verða við þelm til-
mælum“.
MllIVIIIIIIIIIIIIIIffllllIIIIIIIIIIIIIIIIllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIEIIIIIIIIIKlIIIIIIIIIHIIIIllIIIIIIIIIIIUIIIllllllllllllHlllllllllIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIlllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
Ræða Kafrínar
Framhald af 4. síðu.
nokkru sinni, aS veikja ekki
aðstöðu okkar með sundur-
Ivndi.
verði bættur, mætti auðnast
að vinna saman, án pólitískr-
ar togstreitu á því sviði einn-
daginn, hversu mönnum er
mikil alvara, er þeir lýsa van-
þóknun sinni á dýrtíðaröld-
unni, sem yfir landið hefur
geisað. alltof mörg undanfar-
in ár.
Kosningarnar núna og í
haust. munu skera úr iun það.
Enginn gleymi kjara-
baráttu Alþýðuflokksins
Alþýðuflokkurinn er, að
mínu áliti, sá stjórnmálaflokk
ur, sem átt hefur drýgstan
þátt í að móta hugi manna hér
á landi í demokratiska átt, án
þess að vera öfgastefna. Þeir
aðilar, sem fengið hafa kjör
sín bætt fyrir hans tilverkn-
að, ættu ekki að gleyma því.
Mættu sjómenn muna að
það var Alþýðuflokkurinn,
sem á sínum tíma barðist fyi*-
ir vökulögunum og vann sig-
ur. Honum eigá þeir að þakka
að þeir í dag geta þó lifað
mannsæmandi lífi, á móts við
það, sem áður var.
Lögin um almannatrygg-
ingar eru einnig upprunalega
verk Alþýðuflokksins, — síð-
an hafa ýmis kvennasamtök
lagt hönd á plóginn til marg-
víslegra endúrbóta á þessum
lögum, þó ekki hafi allar þær
góðu tillögur enn náð fram að
ganga, en slíkt stendur von-
andi til bóta. Munu nöfn
þpirra kvenna, sem þar hafa
gengið bezt fram, vissulega
ekki gleymast þeim sem til
þekkja.
Væri óskandi að þeim, sem
af einlægni vilja helga því
krafta sína, að hagur hinna
bágstöddu í þjóðfélaginu
En þó íslenzka trygginga-
löggjöfin sé ekki fullkomin,
frekar en önnur mannanna
verk, þá myndi margur sjúkl-
ingurinn, farlama og báéklað
fólk, einstæðar mæður og
margir fleiri, búa við kröpp
kjör, óbærilega erfiða Iífsaf-
komu, ef ekki væru þessar
félagslegu umbætur komnar
á.
Alþýðuflokknum má einnig
þakka orlofslögin, því að bað
var fyrir hans atbeina, að þaú
komust á.
Manndómur og kjarkur.
Núverandi rikisstjórn á
vissulega þakkir skildar fyrir
manndóm þann og kjark, sem
hún hefur sýnt í því að taka
efnahagsmálin svo föstum
tökum, sem í'aun ber vitni.
Fyrst með því að hindra
stöðvun bátaflotans, og síðan
með frumvarpinu um niður-
færslu verðlags og launa, að
stíga fyrsta sporið í áttina til
stöðvunar verðbólgunnar.
Auðvitað getur engin rík-
isstjórn komið nokkru því
góðu til leiðar í efnahagsmál-
um, er varðar allan almenn-
ing, ef hann ekki kemur til
móts við ráðstafanir hennar
og sýnir þegnskap, sanngirni
og hófsemi í kröfum.
Mun nú bráðlega koma á
Má ekki misnota
verkfallsréttinn.
Er sannarlega illa farið, ef
verkfallsrétturinn, — sem
raunar er ekki til í Rússlandi,
paradís verkalýðsins, — er
svo hei'filega misnotaður, að
það veki andúð jafnvel þeirra,
sem barizt hafa fyrir honum.
Stjórnlaus hækkun dýrtíð-
, arvísitölunnar getur ekki sam
rýmst þjóðarhag almennt, —
og allt sem skerðir þjóðarhag,
hlýtur að koma grimmi-lega
niður á almenningi fyrr eða
síðar. Um það ættu allir að
geta verið sammála.
Er sú saga í'aunar kunnarí
en frá þurfi að segja, og þetta
vita fáir betur en húsmæðurn
ar, en í gegnum þeirra hend-
ur rennur megnið af tekjum
heimilanna. Ættu kvennasam
tökin í landinu að láta sig
meira skipta en verið hefur
verðlag á vörum og þjónustu,
gæðamat vörunnar o. fl. þar
að lútandi. Þyrftu Nevtenda-
samtökin að geta aukið með-
limatölu sína og að sjálfsögðu
bæta við konum til starfs og
ráðagerða í nefndum er fjöll-
uðu um þessi mál.
Er norska Neytendaráðið
sterkur aðili þar í landi, og
gætu okkar neytendasamtök
efalaust látið.mildu meira til
sín taka með að vernda hags-
: muni nevtenda, ef þau væru
■fjölmennaiú.
FramJiald af 4. síffu.
þýðubandalagsins, en ef þær
aðstæður myndast ekki verð-
ur stefna Einars og Brynjólfs
látin verða ofan á og siglt
. undir fána Sósíalistaflokks-
ins. — Þeir þvo þá hendur
sínar af öllum svikum í kjör-
dæmamálinu og Hannibal
verður beitt á vonlaust kjör-
dæmi í haustkosningunum. —
Þetta veit Hannibal, 2. fram-
bjóðandi flokksins í Reykja-
vík og hefur þess vegna ekki
látið sjá sig í kosningabarátt-
unni í höfuðstaðnum fyrr en
í. kvöld, en róið lífróður úti á
landi. —? Þeir, sem telja kjör-
dæmamálið þýðingarmikið
mál, geta því ekki undir nein-
um kringumstæðum kosið Al-
þýðubandalagið í sumarkosn-
ingunum.
Um samstjórn Alþýðubanda
lagsins og Framsóknar er. allt
meira á huldu. —Hvað ætla
þeir að bjóða þjóðinni upp á
eftir frammistöðuna s. h
haust, — sem ekkert hafa
sameiginjegt annað en valda-
fýsn, en vonina um völd á nú
að byggja á tortímingu Al-
þýðuflokksins í framhaldi af
samstarfi þeirra í verkalýðs-
félögunum.
Nei, góðir kjósendur, Al-
þýðuflokkurinn hefur ekkert
að hræðast. — Hann er betur
búinn undir framhaldslíf
andatrúarmanna en . aðrir
stjórnmálaflokkar, — en hann
veit að hann á fyrir höndum
langa og stranga jarðneska
baráttu sem ábyrgur lýðræð-
issinnaður umbótaflokkur fyr
ir bættum kjörum alls álmenn
ings í landinu fyrir aukinni
hagsæld þjóðarinnar, — gegn
óþjóðlegum öflum í íslenzk-*
um stjórnmálum. — Um það
mun þjóðin sjá á sunnudag-
inn kemur.
Húsmæður og verðandi
húsmæður! Þið konur allar,
■sem með kosningarétti ykkar
eruð orðnar þátttakendur í
.stfiórn landsins. -sýnið í verki
að.hið óskið að dýrtíðaraldan
verði. stöðvuð.. að snúið verði
við, á beirri óheillabraut, sem
hún hefur skapað.
Þið eruð helmingur þjóðar-
innar eða vel það. Á atkvæði
ykkar 'ffetur oltið, hvert vera
skuli framt.íðarskipulag þess-
. ara mála. Viljið þið hækkandi
.kröfur off áframhaldandi dýr-
tíð, eða an hægt og sígandi
verði stefnt til sparnaðar,
lækkandí verðs á vörum og
þjónustu? Ef .við v.eljum síð-
ari kostinn, minnkandi dýr-
tíð, þá skulum við kjósa þá
stjórn, sem tjáð hefur sig.fúsa
til að revna að leysa þann
vanda, oe sýnt í verki að
henni er full alvara.
Kiósendur, allir þér sem
notið hafið góðs af störfum og
stefnu Alþýðuflokksins, og
væntið góðs af honum í fram-
tíðinni, — kjósið A-listann!
0 27. júní 1959 — Alþýðublaffið