Alþýðublaðið - 18.07.1959, Qupperneq 11

Reneé Shann:
9. dagur
„Eg er hrædd um að það
verði erfit-t.“
„Æi nei. Það var leiðin-
legt. Eg er vinur herra San-
sons. Eg hitti hann í morg-
un og hann. var viss.um að
ég gæti snúið mér til ykkar.“
Herra Sanson var faðir
Caroline og án hans hefði
engin skr'-fstofa verið. Vinir
hans urðu að fá góða af-
greiðslu.
„Eg heiti Hassell. Eg er
skurðlæknir. Eg hefði átt að
hringja fyrr, en ég var að
ljúka við erfiðan uppskurð.
Eg hef fræðilegan fyrirlestur,
sem verður að vélrita í dag
og það kviknaði í skrifstofu
minn' í morgun og einkarit-
ari minn brenndi sig, svo ég
er hjálparlaus í vku. Getið
þér ekki sent d'nhvern? Það
tekur ekki nema klúkkutíma.1
„Gætuð þér byrjað fyrir
sex, herra Hassell?11
„Eg skal reyna það, en ég
er hræddur um að ég geti það
ekki. Eg hef svo miki.ð að
gera í dag. Eg á ef lr að gera
einn ulppskurð enn og svo
þarf ég að fara til sjúklinga.
Skrifstofa mín er í ibúð
minni í Wilpole Street, svo
brunfnn hafði það í- för með
sér. að ég varð að flytja á
hótel. Þess vegna er ég á eftir
með allt, eins og þér skiljið
kannske.1
„Eg skil það mjög vel,“ —
sagði ég.
„Getið þér hjálpað mér?“
„Eg skal gera mítt bezta.
Ef engin önnur getur komið,
skal ég koma sjálf.“
„Það væri lelskúlegt a-f yð-
ur. Það er númer 507 á sjö-
undu hæð.“
Eg var viss um að engin
stúlknanna vildi fara. .Jafn-
vel yftrvninukaup fr.eystaði
þerira ekki. Susy Walker,
sem var indælust og viljug-
ust af iþeim öllum átti að fara
til tannlækúlsins og hinar
ætluðu á stefnu/oót.
Þess vegna var það ég sjálf.
sem á mínútunni klukkan
sex barði að dyrum á íbúð
númer 507. Hár maður, sem
var furðulega ungur af skurð
lækni að vera. opnaði dyrn-
•ar.
„Herra Hassel? Eg kom
frá einkaritaraskiffstofunni.
Þér hringduð í dag og töluð-
uð við mig.“
Það var greinilegt að hann
var feg nn að sjá mig.
„Komið þér inn, komið inn!
Þetta var fallega gert af yð-
ur“. Hann vísað; mér inn í
setustofuna. „Má ég taka káp-
una yðar? Það er heitt hérna
inni eftir kuldann úti“.
„Takk“.
Hann brosti þegar ég rétti
honum kápuna.
„Ég þekki föður yðar vel.
Hann hefur oft minnst á yð-
ur“.
„Yður skjátlast. Ég er ekki
dóttir herra Sansons. Ég er
félagi hennar. Caroline er
með flensuna. Ég heiti Jenny
Blane“.
Blá augu hans litu á baug-
fingur minn.
„Þá met ég það enn meir
að þér komuð, frú Blane‘“.
Ég setti ritvélina frá mér
á borð.
„Má ég sitja hér og vél-
rita?“
„J“.
„Ég var að hugsa um að
fyrst það liggur á þessu væri
bezt að þér læsuð f.yrir og ég
vélritaði það beint. Ég get les-
ið það yfir áður en ég fer og
þér getið sent það í kvöld“.
„Gott. Það líkar mér vel“.
Ég hagræddi mér á stóln-
um og leit á hann: „Getum
við byrjað strax?“'
„Vitanlega“.
Hann gekk fram og aftur
meðan hann las fyrir. Greini-
lega, skýrt og ákveðið las
hann fyrir læknisfræðilega
skýrslu um konu að nafni frú
Canegie. Við unnum hvíld-
arlaust í klukkutíma, þá hætti
hann.
„Þetta er allt. Ég vona að
ég hafi ekki tafið yður um of“.
„Nei, alls ekki. Ég þarf
bara að les^ þetta yfir“.
„Og ég skal panta eitthvað
að drekka. Þér þurfið þess
með eftir svona yfirvinnu“.
„Nei, þakka yður kærlega
fyrir. Ég verð að flýta mér“.
„Þér getið drukkið það
meðan þér lesið yfir. Sherry,
Martini?“
Ég brosti, því ég kunni að
meta elskulegheit hans og um
hyggjusemi.
„Takk, eitt glas af sherry“.

„Verið lengi ... látið ekki svon-a.
Ég pr ekki einu sinni farin að baða
sjálfa mig enn.“
Ég var búin, þegar glösin
komu.
„Sígarettu?"
„Nei, takk, ég reyki mjög
sjaldan. Auk þess — þér haf-
ið víst ekkert á móti því að
ég drekki þetta hratt?“ spurði
ég og lyfti glasinu.
„Vitanlega ekki. Eruð þér
að fara heim til eiginmanns-
ins?“
„Og fimm ára gamals son-
ar. Næstum því fimm ára“.
„Því trúi ég ekki. Þér er-
uð ekki nægilega gömul til að
hafa verið gift svo lengi“.
„Ó, jú. Við Caroline Sanson
giftum okkur með mánaðar
millibili fyrir rúmum fimm
árum síðan“.
„Faðir hennar sagði að
hennar hjónaband væri búið
að vera“.
„Já, því miður.“ Ég setti
glasið frá mér. „Ég var heppn
ari“.
„Þér og maður vðar“.
„Já, þannig á það að vera,
ekki satt?“
„Ætti að vera, en er það
yfirleitt ekki“.
Mér fannst rödd hans bitur.
Ég velti því .fyrir mér, hvort
hann væri giftur. Ég bjóst við
að hann væri rúmlega þrítug-
ur og það var ekki líklegt að
hann væri ógiftur. En hefði
hann verið giftur hefði kon-
an hans áreiðanlega líka flutt
á hótel eftir brunann. En ég
ætlaði ekki að sitja hérna
lengur og komast að því. Það
kom mér ekki við hvort hann
var giftur eða ekki. Allt, sem
ég þráði var að koma sem
fyrst heim til Nickys og
Steve.
Ég leit á kápuna mína og
hann stóð upp og kom með
hana.
„Ef það er eitthvað meira,
sem ég þarf að láta vélrita.
getið þér þá hjálpað mér? Það
er aðeins meðan einkaritari
minn getur ekki notað hend-
ina“.
„Já, með ánægju. Ég gæti
kannske sent eina af stúlkun-
um okkar til að taka við af
henni, ef þér viljið“.
„Ég ætla fyrst að sjá hvern
ig það gengur. Ég hringi til
yðar“.
Ég tók upp ritvélina.
„Eigið þér langt heim?“
„Ég þarf að fara til Finch-
ley“.
„Þá finnst mér leitt að
klukkan er þetta margt. En
bíllinn minn er niðri. Leyfið
mér að keyra yður heim. Bíl-
stjórinn minn á að fara með
mig í boð klukkan átta, en
ég er búinn að segja húsráð-
anda að ég komi seinna“.
Ég hikaði, en ég var þreytt
og uppástungan var of freyst-
andi. Það gladdi mig að það
var dimmt, svo enginn sá mig
koma í fína Bentley bílnum
méð einkennisklæddum bíl-
stjói’a. Ég flýtti mér inn og
velti því fyrir mér, hvort
Steve væri kominn. Frú Con-
nor kom út úr eldhúsinu.
„Herra Blane hringdi, frú
Blane. Hann sagði að það
hefði eitthvað óvænt skeð og
hann kæmi seint heim, Hann
reyndi að hringja til yðar, en
það svaraði enginn“.
Ég varð fyrir vonbrigðum
og mjög óróleg.
„Nicky sefur“, sagði frú
Connor, þegar ég lagði af stað
upp stigann.
„Ég ætla bara að líta inn
til hans“.
Frú Connor virtist mest
langa til að banna mér það.
Ég hafði uppgötvað að hún
hafði mjög ákveðnar skoðan-
ir um barnauppeldi. Ein
þeirra var að þegar barn
væri sofnað, bæri manni að
forðast svo mikið sem að
koma við dyrnar af ótta við
að það vaknaði. Hún hafði
sagt mér þetta oft, en ég hafði
ekki tekið neitt tillit til þess.
Eftir að ég hafði sannfært
mig um að Nicky svæfi vært,
skipti ég um föt og fór aftur
niður og bað um að fá mat-
inn á borðið fyrir framan ar-
ininn.
Ég hafði enga matai’lyst og
ég braut heilann um hvað
hefði seinkað Steve og óskaði
þess að hann færi að koma.
Ég hlustaði á fréttirnar og
reyndi að lesa dagblaðið og
svo hringdi síminn. Ég hljóp
til að svara.
„Jenny?“
„Steve, hvar ertu ástin
mín?“
„Eg ler í „The Towers.“
Fékkstu skilaboðin frá mér.“
„Já, Eg skildl; ekki hvað
•hann var að gera í „The Tö-
wers.“ Þar bjó Kit Harker
ásamt föður sínum. Eg hafði
ekki vitað það fyrr en Steve
vtaéri svo góðujr vinux' for-
stjórans að honum væri
boðið þangað heim. En það
var svo margt, sem ég ekki
vissi og eins og venjulega
leið mér tlla, þegar minnst
var á Kit.
„Hvað ertu að gera þar,
Steve?‘
„Jenny, það er hræðilegt,
sem hefur komið fyrir. Herra
Harker veiktist í gærkvöldi,
og hann fékk slag. Hann dó
klukkan fimm í dag.“
Eg var eins og lömuð. Eg
gat ekki trúað því. Eg hugs
aði um það, hvað herra Hark-
er var vingjarnlegur v’.ð
mig, hvað hann var innileg-
ur í samræðum.
„En hvað þetta !er sorg-
legt, Steve.”
„Já, hræðilegt. Aumingja
Kit er óhuggandC.“
„Já, auðvitað.”
Það varð óþægileg þögn.
Svo sagði Stteve: „Eg kem
eins fljótt heim og ég get
ástin mín. „Eg hrukkaði
ennið. Mér fannst þða mjög
sorglegt að herra Harker var
dáinn, en ég gat ekki skilið
hvers vegna Steve gat ekki
komtð heim.
„Ertu enn í símanum
Jenny?“
„Já, ég er hér enn Steve,
hvers vegna kemurðu ekki
strar heim?“
„Eg — kæra vina, reyndu
að skilja mig. Kit er ekki
með sjálfrj sér. Hún er ein,
það er enginn hér nema þjón
arnir. Eg get ekki farið
strax.“
„Eg skil. Allt í lagi, Steve.“
Eg lagði heyrnartóF.ð á og
fór inn í stofuna og settist
niður. Eg reyndi að taka
þessu með ró. Þegar Kit átti
erfltt snéri hún sér til þess,
sem stóð henni .næst og það
var Steve. Þau lilutu að
þekkjast mjög vel til að
þetta gæti skeð. Eg starði inn
í eldinn og reyndi að yí-'r-
buga skelfinguna, sem greip
mig.
iHvað sbeði nú? Framveg-
is þyrftj. Kit ekki að taka
tillit til föður síns, hún var
einkabarn og erfði því allt.
Hræðsla mín óx, þegar ég
skildi að þessar sorgarfrétt-
ir höfðu mikið að segja fyrir
framtíð mína. Hvað hefði
dauði herra Haxikers að
þýða í mínu hjónabandt?
Tíminn leið mjög hægt.
Eg sat við eldinn og hugsaði
um Kit, Steve og sjálfa mig.
Eg hugsaa) um herra Hark-
er, mann á bezta aldi’i, mann,
sem var alltof ungur til að
deyja og mér fannst ég hafa
misst eitthvað, þó ég hefði
ekki þekkt hann mikXð. Eg
minntist Steve í fyrsta sinn,
sem hann kom frá þvi að
tala við hann: ..Allir kalla
hann „Gammtnn,“ en það
nafn á ekki vel við hann.
Hann er ekki eldri en fimmt
ugur. Þú veizt ekki hvað
hann var elskulegur. Eg
mmmamwmwi 11 piiii i ihwatmtraMBnMWMw
fiugvfelarnars
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi
fer til Glasgow og Kaupm.h.
kl. 08.00 í dag. Væntanlegur
aftur til Rvk kl. 22.40 í kvöld.
Flugvélin fer ti! Giasgow og
Kaupm.h. kl. 08.00 i fyrra-
málið. Gullfaxi fer til Oslo,
Kaupm.h. og Hamborgar ki.
10.00 í dag. Væntanleg aftur
til Rvk kl. 16.50 á morgun.
— Innanlandsflug: í dag er
áælað að fljúga til Akureyrar
(2 ferðir), Blönduóss, Egils-
staða, Húsavíkur, Sauðárkr.,
Skógasands og Vestmanna-
eyja (2 ferðirþ — Á morgun:
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (2 ferðir), Egilsstaða,
Kópaskers, Vestmannaeyja
og Þórshafnar.
Loftleiðir h.f.:
Saga er væntanleg frá Staf
angri og Oslo kl. 21 í dag. —
Fer til New York kl. 22.30. —
Hekla er væntanleg frá New
York kl. 8,15 í fyramálið. —
Fer til Gautaborgar, Kaupm,-
hafnar og tlamborgar kl.
9,45. Leiguflugvélin er vænt-
anleg frá New York kl. 10.15
í fyrramálið. Fer til Oslo og
Stafangurs kl. 11.45.
Sklplu;
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla fer frá Kristiansand
í kvöld áleiðis til Færeyja og
Rvk. Esja fer frá Rvk á hád.
í dag aus;ur um land í hring-
ferð. Herðubreið fer frá Rvk
á mánudag vestur urn Iand í
hringferð. Skjaldbreið er á
tíkagafirði á leið til Rvk. Þyr-
:31 er væntanlegur til Kvk í
dag frá Al.ureyri.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fer frá Hamborg
17.7. til Flekkefjord, Hauge-
sund og Bergen og þaðan til
íslands. Fjallfoss fer frá Imm
ingham 17.7. til Hamborgar,
Rostock, Gdansk og Rvk. —
Goðafoss fer frá Akureyri f
dag 17.7. til Kópaskers, Súg-
andafjarðar, ísafjarðar og
Patreksfjarðar. Gullfoss fer
frá Rvk á hádegi á morgun
18.7. til Leith og Kaupm.h.
Lagarfoss fer frá New York
21.-22.-7. til Rvk. Reykjafoss
fór frá Bergen 16.7. til Eski-
fjarðar. Selfoss fer frá Gdyn-
ia í dag 17.7. til Gautaborgar
og Rvk. Tröllafoss er væntan
legt til Hull 17.7., fer þaðan
til Antwerpen, Rotterdam, —
Akureyrar, Húsavíkur og
Þórshafnar.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvasafel ler í Riga. Arn-
arfell er í Rostock. Jökulfell
fór 16. þ. m. frá Þórshöfn á-
leiðis til Hamborgar. Dísar-
fell er í Flekkefjord. Litlafell
er í olíufíutningum í Faxa-
flóa. Helgafell fer í dag frá
Umba áleiðis til Boston í Bret
landí. Hamrafell kemur á
morgun til Hvalfjarðar.
Alþýðublaðið — 18. júlí 1959