Alþýðublaðið - 24.07.1959, Page 11

Reneé Shmm
hafði sjálf vaífl ð upp við. Það
var réttur hans eins og hvers
einasta barns.
Ég heyrði mannamál af ann
arri hæð og læddist út, lokaði
dyrunum á efflir mér og fór
niður.
Við fengum kl-'if;t (barð og
fjölskyldan spurði hvernig
við hefðum skemmt okkur hjá
Caroline.
„Var skemmtilegt fólk
þar?“' spunl. Angela frænka
mín.
„Myndarlegur skiírðlækn-
ir“, svaraði Steve. „Þau
Jenny sátu allan tímann úti
f horni“.
„Við vorum alls ekki úti í
horni“, sagði ég reið.
„Það var gott að þú skemmt
ir iþér“, sagði móðir mín glað-
lega.
Þegar við stóðum frá borð
um geispaði ég hátt og ó-
þvingað.
„Ég er of þreytt ti.l að
skemimta mér“, sagði ég. „Ég
eetla að fara að hátta.
Móðir mín leit rannsakandi
á mig þegar ég bouð góða
mótt. Ég var alls ekki. viss um
að ég hefðf. blekkt hana. Mér
fannst augu hennar margsinn
is spurja mig: „Hvað er að
Jenny?“
Ég gekk hratt upp stigann.
Ég vildi hátta mig áður en
Steve kænfli. Ég klæddi mig úr
og læddist aftur inn til Nic-
ky. Hann svaf enn óvært.
Hann var áileiðanlega búinn
að borða yfir siig af sælgæti.
Hann opnaði augun og leit á
mig.
„Mamma, mér er illt“.
„Elsku vinur, er það? Aum
ingja Mcky!“
„Ég held ég þurfj að kasta
upp“.
Ég varð alltaf óttasleginn,
þegar eitthvað var að Nicky
og ég lagði höndina á enni
hans. Það var heitt, len ekki
óeðlilega heitt.
„Vlltu gefa mér vatn?“
Ég sótti vatn og þegar hann
var búinn að drekka það til-
kynnti hann að hann væri
hættur við að kosta upp.
„Það er gott“.
„Mér er heldur ekk’,; illt
lengur“.
Mér létti.
„Mig langar svo til að sofa
hjá þér, mamma“.
Ég hikaði. Ég vildi líka að
hann hefði gert það í stað
Steves. En það samþykkti
Steve aldrei. Það var rúni
inni í barnaherberginu, sem
ég hafði átf, alveg eins og
Nicky svaf í barnarúminu
mínu.
Ég fór fram á gang og í lín-
skápnum fann ég það sem ég
þurfti.
Ég kom inn með fangið
fullt af teppum og lökum og
Nicky horfði undrandi á mig.
„Ætlarðu að sofa hjá mér?“
„Já. ástin mín“.
„En gaman, mamma“.
Ég lokaði dyrunum fram á
ganginn, slökkti ljósið og
lagðist út af. Skömmu seinna
heyrði ég að mamma og Ang-
ela frænka komu upp og ég
bað guð um áð láta mömmu
ekki kíkia inn oe sjá mig. Ég
þoldi ekki að tala við hana
núna, ég gat ekki sannfært
hana um að allt væri í lagi
ef hún S’oyrði.
En enginn kom og ég lá
kyrr og hlustaði.
Stóra klukkan í forstofunni
sló ellefu, svo hálf tólf. Pabbi
og Steve höfðu áreiðanlega
fengið sér eitt glas áður en
þeir- færu að hátta. Ég heyrði
á rólegum andardrætti Nickys
að hann var sofnaður. Loks
heyrði ég fótatak í stiganum
og raddir segja góða nótt. Ég
beið. Nú fór Steve inn í her-
bergi okkar, svo heyrði ég
fótatak hans og dyrnar voru
opnaðar varlega.
„Jenny?“
Ég settist upp í rúminu.
„Já, ég er hér, Steve. Nic-
ky var svo óvær. Hann sagði
að sér væri illt og að hann
þyrfti að kasta upp“.
„Kastaði hann upp?“
„Nei, en ég bjóst við að
það væri betra að ég svæfi
inni hjá honum í nótt.“
„Ég skil“.
Ég sá að hann gekk að rúm
inu og leit á Nicky.
„Hann sefur rólega núna“,
„Sem betur fer“.
„Líður bér vel?“
„Já, þakka þér fyrir“.
„Hefurðu nóg ofan á þér?“
„Já, þakka þér fyrir“.
„Nú, jæja, góða nótt þá“.
Hann hikaði augnablik og
ég geri ráð fyrir að hann hafi
velt því fyrir sér hvort hann
6RANHABNIR „Hvers vegna í ósköpunum verð ég að
segja meiningu mína, þegar ég veit, að
þú móðgast, ef þú heyrir hana?“
ættj að kyssa mig góða nótt.
Ég vonaði að hann gerði það
ekki. Ég treysti ekki sjálfri
mér. Ég myndi áreiðanlega
gefast upp, leggja hendurnar
um hálsinn á honum og segja
að ég þyldi þetta ekki lengur.
Tárin brunnu bak við aukna-
lokin á mér og ég barðist við
ekkann.
„Góða nótt, Jenny“.
_ „Góða nótt, Steve“. ______
Dyrnar lokuðust. Nú gat ég
loks grátið og Steve heyrði
ekki til mín. Ég gróf höfuðið
niður í koddann og hágrét.
Ég var viss um að nú var allt
búið. Við gátum ekki haldið
áfram svona, saman en samt
svo fjarlæg. Ég gat það að
minnsta kosti ekki, ekki einu
sinni Nicky vegna. Steve gat
sjálfsagt hugsað sér að lifa
lífinu eins áfram. Hann vildi
víst að við byggjum saman,
Nickys vegna. En áður en um
langt Iði yrðum við hvort
öðru ókunn. Kit Harker ætti
hann. Hann yrði oftar og oft
-ar hjá hlenni. Fleiri og fleiri
ikvöld sæti ég ein heima og
hann yrð( bara heima þegar
hann skammaðist sín fyrir að
vera það ekki. Svo færi hann
að fara að heiman á nóttinni,
„Ég þarf að fara á brott í V-ð
skiptaerindum Jenny.“ Og
ég segði að það væri allt í
lagi, en ég vissi að víðskipti
væru það ekki.
Sumar konur gátu lifað
þannig. Ég þekkti konur,
sem gerðu það, en ég var
ekkj ein þeirra. Ég braut heil
anum um hvað kæmi næst og
hvort okkar ætti upptökin.
Sennilega yrði það ég. Fyrr
eða seinna bæði ég hann um
að velja. „Þú verður að velja
á rrllli okkar Kit. Ekki get-
urðu haft okkur báðar!“
Eða kannske s'egði ég það
ekki heldúr færi bara að
heiman. Ég gat komið Nicky
fyrir hjá Vinkonu minni
Patsy, sem rak barnaheim-
ili, þar til ákveðið var að við
skQdum. Við Steve gátum
heimsótt hann til skiptis.
En nú varð ég að hætta að
gráta og ég velti mér á hlið-
ina. Hugsa^ ég þetta í al-
vöru? Reyndi ég að þvinga
sjálfa mig til að viðurkenna
að ég yrði kannske að I fa án
Steves? Datt mér virkilega í
hug að senda Nicky frá mér?
ÍÉg hlaut að vera ’geggjuð.
Maður átti ekki að leggja
svona o hugsa á nóttinn; þá
var allt svo ömui’legt og
dökkt.
Ég velti því fyrir mér,
hvort Steve svæfi eða hvort
hann hefði sömu vandamál
og ég. Kvieið hann líka fyrir
framtíð nni? Var hann líka
óhamingjusamur? Eða hlakk
aði hann til að hitta Kit aft-
ur? Kannske strax á morg-
un, þegar við kæmum frá
foreldrum hans?
Ég hugsaði um hvort hann
hugsaðj það sama og ég, að
þetta var eina nóttin síðan
við giftumst, að imdantekn-
um tímanum, sem ég lá á
sæng, sem við höfðum ekki
sofið í sama herbergi.
9.
Ég tók strax eftir því að
eins og alltaf hafði verið mik
ið fyKr okkur haft. Vinalega
litla húsið við vinalegu litlu
götuna ljómaði. Nýfægðir
gluggarnir gljóðu og
gluggatjöldin voru nýþvegin.
Öll fjölskylda 'Steves var þar
Mamma hans og pabbi, giftu
systurnar tvær með menn
og börn, bróðirinn, Mayse,
öll stóðu fyrir utan dyrnar
til að bjóða okkur velkom-
in.
„Ó, Steve en hvað þetta er
fallegur bíll“.
„En Steve þú hefur ekki
sagt okkur frá honum“.
„Steve, sonur minn, ég er
hreilinn af þér“, sagði móðir
hans með tárvot augu. Hún
leit á mig og brosti. „Ertu
ekki hreilíln • af honum
Jenny? Ný staða og nýr
ibíll“.
Ég minntist þess hverju ég
hafði lofað Steve að láta eins
og ekkert hefði í skohst og
svaraði að vitanlega væri ég
það.
Maysie leit tortryggin - á
m';g._
;,Ég bjóst við að þú værir
vön fólki með góða stöðu qg
fína bíla, Jenny”!
Ég fann að ég roðnaði.
Þetta var svo líkt Maysie, en
mér fannst þetta óþarfi. Hún
var tvítug, sæt. ljóshærð og
frökk og gjörólík hinum í
fjölskyldunni. Ég var viss
um að hún hafði aldriei gert
minnstu tilraun t!l að skilja
mig. En hún var eftirlætis-
sysir Steve og einmftt núna
hékk hún í handlegg hans.
„Þú verður að bjóða okkur
í bíltúr í dag, Steve“.
„Áreiðanlega. En ég get
ekki tekið alla með. Mamma
og pabbi ganga fyrir“.
„Auðvltað gerum við það“,
sagði faðir hans, sem var jafn
stoltur yfir syninum og móð
irin.
„Vísaðu Jenny og Nicky
upp í gestaherbergð, Flo“,
sagði hún við systur Steves.
„Ég er viss um að þau vilja
laga sig til“.
Hún var að leggja af stað
fram í eldhúsið, en left á mig
og sagði afsakandi: „Ég er
hrædd um að þú fáir ekkert
fínt í dag Jenny. Það er bara
kaldur matur, en við erum
svo mörg að ég treysti mér
ekki flil að hafa heitan mat“.
Þannig var það alltaf, þeg
ar ’ ég heimsótti fjölskvldu
Steves. Móðir hns var alltaf
eins og ég væri yflrmaður
hennar, sífiellt að afsaka allt.
Mér leiddist það og það var al
ger óþarfi. Mér þótti vænt
um þau eins og þau voru.
Oft öfundað( ég þau af ó-
brotnum venjum þeirra.
Þetta var fjölskylda Steves
og ég elskaði þau af því að
ég elskaði hann. Af því að
ég elskaði hann — Guð minn,
var ég búin að gleyma öllu,
sem skeð hafði?“
Nicky, sem venjulega var
hreinasti engill, þegar hann
var annarsstaðar en heima
hjá sér valdi þennan dag til
að vera súr og fýldur. Hann
iðað| á stólnum og kvaðst
ekki vera svangur. Ég hefði
gíetað slegið hann, því amma
hans hafði sérstaklega steikt
hana honum kjúkling og lag
að grænmef.sjafning og það
lá við að ég missti stjórn á
mér. þegar hann ýtti diskn-
um frá sér og gargaði að mat
urinn væaj; vondur,
„Nicky, hagaðu þér vel“.
Nicky leit fjandsamlega á
okkur öll. Og svo sagði hann
einmitt það, sem hann mátti
ekki_ segja:
„Ég vildi að ég væri hjá
ömmu May, því þar kann ég
vel við rrfig. Hún á miklu
fínna hús en þetta“.
„Hann er eyðilagður á
dekri, það er það sem 'að er“,
sagði Maysie, sem ekki þoldi
börn. „Dékurbarn og leíð-
indapúki“.
Ég blóðroðnaði.
„Ég er hrædd um að hann
sé yfir sig þreyttur í dag“.
„Hann hefur sennilega
skemmt sér svona vel hjá
ríka fólklnu“.
„Maysie, þegiðu“, sagði
tengdaimóðir mín hátt.
Nicky urraði af ref ði.
Steve ýtti stólnum sínum
snöggt frá borðinu, gekk
kringum það og tók Nicky
upp og sagðtst vera búinn að
fá nóg af slíkri hiegðun.
„Hvað ætlarðu að gera við
hann Steve?“ spurði ég
strax.
„Ég fer með hann upp í
svefnherbergi og þar getur
flugvélarnan
Loftleiðir. 1
Saga er væntanleg frá
London og Glasgow kl. 19 í
dag. Fer til New York kl.
20.30. Leiguvélin er væntan-
leg frá Hamborg, Kaup-
mannahöfn og Gauaborg ki.
21 í dag. Fer til New York kl.
22.30. Hekla er væntanleg frá
New York kl. 10.15 í fyrra-
málið. Fer til Amsterdam og
Luxemborgar kl. 11.45.
Flugfélag íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Hrímfaxi fer til
Glasgow og Kaupmannahafn
ar kl. 8 í dag. Væntanleg aft-
ur til Reykjavíkur kl. 22.40 í
kvöld. Flugvélin fer til Osló-
ar, Kaupmannahafnar og
Hamborgar kl. 10 í fyrramál
ið. Millilandaflugvélin Gull-
faxi fer til Glasgow og Kaup-
mannahafnar kl. 8 í fyrra-
málið. Innanlandsflug: í dag
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (2 ferðir), Egilsstaða,
Fagurhólsmýrar, Flateyrar,
Hólmavíkur, Hornafjarðar,
ísafjarðar, Kirkjubæjar-
klausturs, Vestmannaeyja (2
ferðir) og Þingeyrar. Á morg
un er áætlað að fljúga til Ak-
ureyrar (2 ferðir), Blöndu-
óss, Egilsstaða, Húsavíkur,
ísafjarðar, Sauðárkróks,
Skógasands og Vestmanna-
eyja (2 ferðir).
Skiplns
Ríkisskip.
Hekla fer frá Reykjavík á
hádegi á morgun til Norður-
landa. Esja er væntanleg til
Reykjavíkur í dag að vestan
úr hringferð. Herðubreið er
á Austfjörðum á suðurleið.
Skjaldbreið er á Vestfjörð-
um. Þyrill er á leið frá Rvík
til Bergen. Helgi Helgason
fer frá Reykjavík í dag fiil
Vestmannaeyja.
Eimskip.
Dettjfoss fór frá Flekke-
fjord 22/7 tiÞBergen og ís-
lands. Fjallfoss kom til Ham-
borgar 18/7, fer þaðan til
Rostock, Gdansk og Reykja-
víkur. Goðafoss fór frá Rvik
22/7 til New York. Gullfoss
kom til Kaupmannahafnar í
gærmorgun frá Leith. Lagar-
foss fór frá New York í gær
til Reykjavíkur. Reykjafoss
fór frá Raufarhöfn í gær til
Húsavíkur, Siglufjarðar og
Reykjavíkur. Selfoss fór frá
Gautaborg 21/7 til Reykja-
víkur. Tröllafoss fór frá Hull
22/7 til Antwerpen, Rotter-
dam, Hamborgar, Leith og
Reykjavíkur. Tungufoss fór
frá Ólafsfirði í gær til Súg-
andafjarðar, Patreksfjarðar
og Reykjavíkur.

Alþýðublaðið — 24. júlí 1959 Jjj,