Alþýðublaðið - 28.07.1959, Side 10

EINN af eftirminnilegustu
dögum í lífi mínu var sumar-
dagurinn fyrsti, hinn 23. apríl
1959, en bá var kirkja Óháða
safnaðarins 'vígð og helguð,
Guði til dýrðar og söfnuðinum
til andlegrar uppbyggingar.
Það er ekki ætlun mín að
skrifa Iangt mál um bá helgu
athöfn. Það hefur þegar verið
gert. Þó get ég ekki látið hjá
líða að færa öllum beim, sem
stuðluðu að því, að dagurinn
verður mér ógleymanlegur,
mitt hiartans þakklæti, og get
ég fullyrt, að söfnuður vor
tekur undir það með mér.
Það var ógleymanleg stund,
er biskup íslands, herra Ás-
mundur Guðmundsson, og prest
ur safnaðarins, séra Emil
Björnsson, lýstu báðir samtím-
is blessun Guðs frá helgum
stað yfir allan þann mann-
fjölda, er þarna var saman
kominn, og líta hina tignu gesti,
sem heiðruðp okkur með ná-
vist sinni þennan dag, forseta
íslands, herra Ásgeir Ásgeirs-
son og frú hans, Dóru Þórhalls-
dóttur, vígslubiskup séra
Bjarna Jónsson og frú ásamt
fjórum prestvígðum mönnum,
er voru vígsluvottar.
Öllum þessum vinum vorum
vil ég í nafni safnaðarins votta
virðingu og þakklæti og bið
þeim blessunar Guðs.
Nú kann einhver að hugsa,
sem les þessar línur: Er þetta
annað og meira en gengur og
gerist. þegar kirkjur eru vígð-
ar? Ég svara því óhikað ját-
andi, það er það í mínum aug-
um. Er ég skyggnist inn í lið-
inn tíma og lít yfir farinn vge,
sé ég, að fyrir rúmum 8 árum
áttum vér engan samastað fyr-
ir starfsemi vora, þá áttu refir
greni en vér ekkert hæli, en
nú er sá tími hjá liðinn með
Guðs hjálp og góðra manna. í
þessu sambandi minnist ég
orðá séra Hallgríms Pétursson-
ar: Án Guðs náðar er allt vort
traust — óstöðugt, veikt og
hjálparlaust.
Mér verður hugsað til þess,
er vér nokkrir menn, sem
stofnað höfðu þennan söfnuð,
gengum á fund Emils Björns-
sonar þeirra erinda að biðja
hann um að gerast prestur vor
og hann lýsti fyrir oss þeim
erfiðleikum, sem á veginum
myndu verða. En vér treystum
Guði og vér treystum fólkinu
og knúðum á og.fengum þétta
svar: „Ef ykkur er alvara, vin-
ir mínir, bá skal ég verða við
bón ykkar. Tökum þá höndum
saman og byrjum að starfa í
Jesú nafni“. Qg f hans nafni
hefur hann í það minnsta starf
að fram á þennan dag og mun
gera framvegis.
Þegar á allt þetta er litið og
vér höfum nú á þessum stutta
tíma náð settu marki og kirkja
vor er vígð til allra andlegra
afnofa. þá má enginn lá mér
það, þótt þessi vígsluathöfn sé
annað og meira í mínum aug-
um en hversdagslegur atburð-
ur, og ég þykist þess fullviss,
að hún hefpr snert hjörtu vor
allra í þessum fámenna söfn-
uði, sem segja má, að sé eins
og eitt samhent heimili.
Þegar vér, eldra fólkið, sem
staðið höfum í eldinum, ef ég
má svö að orði komast, föllum
frá, þá treysti ég æskunni, þeim
árgöngum, sem fæðast og ferm-
ast inn í þennan söfnuð, til að
halda markinu uppi, já, láta
það aldrei falla, með þessi orð
í huga: „Ef Drottinn byggir
ekki húsið, erfiða smiðirnir til
ónýtis“.
Um leið og ég skil við þenn-
an kafla máls míns, er mér
bæði ljúft og skylt að þakka
borgarstj óranum í Reykjavík,
hr. Gunnari Thoroddsen og
nefnd þeirri, sem úthlutar fjár-
framlögum bæjarsjóðs til
kirkjubygginga, þann ágæta
stuðning, sem vér höfum notið.
Einnig vil ég þakka öllu utan
safnaðarfólki, sem styrkt hef-
ur oss með gjöfum. Guð bless-
ar glaðan gjafara.
Þá kem ég áð öðrum þætti
þessara hugleiðinga minna.
Laugardaginn 2. maí s. 1. var,
að tilhlutan prests og safnaðar-
formanns, haldin hátíðarsam-
koma í hinni nývígðu kirkju.
Hófst hún með sálmasöng, en
að því búnu flutti formaður
safnaðarins, Andrés Andrésson,
ávarp, ennfremur María Maack
forstöðukona. Þá rakti safnað-
arprestur í stórum dráttum
byggingarsögu þirkjunnar og
minntist hinna mörgu bæði lífs
og Iiðinna, sem lagt höfðu fram
fé og vinnu til að hrinda verk-
inu áfram. Hann þakkaði með
fögrum orðum þé fórnfýsi og
dugnað, sem menn höfðu sýnt,
þar til áfanganum var náð. Því
næst söng Einar Sturluson, ó-
perusöngvari einsöng og að lok
um var sunginn tvísöngur. Öll
var athöfn þessi hin ánægju-
legasta.
Að henni lokinni var öllum
kirkjugestum boðið til kaffi-
drykkju í félagsheimilinu
Kirkjubæ, en kvenfélagskonur
veittu af mikilli rausn.
Oss öllum til mikillar á-
nægju var séra Árelíus Níels-
son gestur vor þetta kvöld og
sannarlega aufúsugestur. Hann
flutti við þetta tækifæri eina
af sínum snjöllu ræðum, sem
ég man lengur en aðeins á með
an hún er flutt. Hún var í senn
þrungin lifandi andagift og
þrótti. Hann lagði a. það*á-
herzlu, að hér mætti ekki stað-
Ur nema, margt væri enn ó-
leyst, og verkefni óþrjótandi.
Að lokum bað hann oss til
handa blessunar Guðs. Vér
þökkum honum 'hjartanlega
fyrir komuna og hans góðu
óskir og biðjum þess, að Lang-
holtskirkja megi sem fyrst
rísa af grunni, svo að söfnuður
hans og þjóðin öll, fái notið
hæfileika hans og andagiftar
til fulls.
Að síðustu flutti séra Emil
Björnsson nokkur þakkarorð.
Eg get ekki skilist svo við
þetta mál að ég minnist ekki á
Aðventsöfnuðinn í Reykjavík.
Vér í Óháða söfnuðinum minn-
umst hans með mikilli virð-
ingu og stöndum í óborgaðri
þakkarskuld við hann. Vér
lágum særðir við veginn á sín-
um tíma, en þá var það sem
Samverjinn kom, tók oss upp
á sinn eigin eik og flutti oss í
sinn helgidóm. Þar dvöldum
vér j helgri ró og friði á vorum
tilbeiðslustundum. Þeir um-
gengust oss sem bræður sína,
enda eiga allir að vera eitt í
Jesú Kristi. Guð blessi Aðvent-
söfnuðinn og starf hans.
Þá kem ég að þriðja atrið-
inu í þessu rabbi Jjnínu og nú
ávarpa ég ykkur, kæru safn-
aðarsystkini, eldri sem yngri.
Það hefur verið ákveðið að múr
húða kirkjuna utan í sumar,
það er næsti áfanginn. Þið mun
, ið, að séra Árelíus sagði eitt-
hvað á þessa leið í sinni snjöllu
ræðu: Þetta átak ykkar er eins
og mað.pr líti á borg, sem stend
ur á fjalli. Vinir mínir, eldri
og yngri. Látum þessi uppörf-
unarorð rætast að fullu. Vér
getum eþki litið á kirkjuna
sem borg nerna hún sé í full-
i um skrúða á fjallinu. Klæð-
laus má hún ekki vera undir
veturinn. Því er það einlæg
ósk mín, að þið bregðist vel
j við, ef til ykkar yrði leitað í
i því augnamiði, svo ekki þurfi
að taka lán til að koma verk-
inu í góða höfn. Þið hafið sýnt
fórnfýsi fram á þennan dag og
svo mun verða enn. Þetta má
að vissu leyti kalla lokaátakið
og á að vera vort metnaðarmál,
eldri sem yngri, jafnt nýfermd-
um ungmennum og áttræðum
öldungum. Allir eitt í Drottins
nafni.
Ég vil taka það fram, að um
þetta, sem ég nú hefi sagt hér
að framan og helzt mætti kalla
rabb um daginn og veginn, er
við engan annan að sakast en
sjálfan mig, og bið ég ykkur
vélvirðingar á því.
Að lokum þetta:
Lofið Guð, sem leysti úr dróma.
Lofið Guð, sem frelsar sál.
Lofið Guð, lát enduróma.
upp til hæða þakkar-mál.
Lofið Guð, sem lífið gaf.
Lofið G.uð um byggð. og haf.
Lofið Guð nú klukkur kalla
Krists að borði alla, alla.
ísleikur Þorsteinsson,
Lokastíg 10.
Framhald af 4. sí6u.
bjóst ekki við að Reykjavík
væri svo nýtízkuleg borg og að
menningin væri svona mikil á
íslandi.
— Og hvernig varðst þú
milljónamæringur, góði minn?
spurði félagi okkar á íslenzku.
„Ég eignaðist ásamt föður
mínum timburversmiðju á
vesturströndinni árið 1893 með
tvær hendur tómar auðvitað“,
sagði hann, eins og hann skildi
spurninguna og teldi hana sjálf
sagða. „Við feðgarnir byrjuð-
um með litla myllu fyrir alda-
mótin og við hana starfaði ég
þangað til árið 1954 að sonur
minn tók við. Þá keypti ég fyr-
ir konuna mína búgarð í Was-
hington fylki, og þar búum
við þegar við erum heima, en
við ferðumst mikið upp á síð-
kastið.
— Skyldi .hann ekki vilja
kaupa Gripsholm? spyr félagi
okkar með miklum alvörusvip.
„Já, það er gott að búa um
borð í Gripsholm", segir hann,
og enda þótt hann ekki skilji
íslenzku er líklegt, að milljóna
■mæringurinn gæti keypt Grips
holm og sennilega jafn ríkur
eftir sem áður.
Framhald af 5. síðu.
að ganga til Þurrðar. Tókst þá
samkomulag milli allra þjóða,
sem hvalveiðar stunduðu þar
syðra, um heildartakmörkun
veiðanna og nákvæmar reglur
til verndar stofninum. Sam-
kv-æmt þessu samkomulagi
hefur verið veitt um skeið, en
nú hafa risið upp deiiur og
horfir illa /.m skipulag veið-
anna — og björgun hvai-
stofnsins.
Þeir, sem líta á þessi mál í
heild: hina . nýju veiðitækni,
hin nýju verksmiðjuskip, hin-
;ar nýju fiskveiðiþjóðir —
hljóta að skilja, að málið verð
ur ,að leysast í heild með sam-
komulagi um heildarveiði og
tryggingu á tilveru fiskvéiði-
þjóða, se mhafa veiðarnar að
aöalatvinnu.
Ég lýsi þessum sjónarmið-
um algerlega án tegnsla við
landhelgismál okkar. Það mál
munum við sækja til sigurs,
og sigur okkar mun stuðla að
ve-rndun fiskistofnanna. En
þeir, sem af þróngsýni og ill-
vilja berjast gegn 12 mílna
liskveiðitákmörkum nú, eiga
eftir að sjá, að þeirra eig:n
hagur, ekki síður .en annarra,
er ekki aðeins 12 mílna vernd
un, heldur miklu víðtækari
í áðstafanir, eins og ég hef hér
lýst. Það .er of mikið í húfi
til að hægt sé að Þ.ola, að fiski-
miðum sé eytt. á skömmum
tíma með taumlausri sam-
keppni.
J,
SKlPAUTC.tRB RIKISINS
Esja
fer-til Vestmannaeyja í sam-
bandi við þjóðhátíðina þar. —
Verður farið frá Reykjavík kl.
14 fimmtudaginn 6. ágúst og
komið til Eyja um kvöldið. —
Verður .farið þaðan aftur kl. 2
aðfaranótt sunnudags 9..ágúst
og komið til Reykjavíkur kl. ll.
árd. Farpöntunum veitt mót-
taka á fimmtudaginn og farmið
ar afgreiddir jafnhliða, eftir því
sem ástæður leyfa. Fólk sem
kaupir far fram og til baka með
hóteldvöl- í skipinu í Vestm.-
eyjum situr fyrfr fari. Nánari
upplýsingar í skrifstofunni.
Sifreiðasalan
og EeSgan
Inaéffssfræti 9
Sími 19092 og 1896«
Kynnið yður hið stóra 6r
val sem við höfum af alla
konar bifreiðum.
Stórt og rúmgott
sýningarsvæði.
og leigan ~
Sími 19092 og 18966
INGCLF5 CAFE;
Opnar daglega
kl. 8,30 árdegis.
ALMENNAR
VEITINGAR
allan daginn.
Ódýr og vistlegur
matsölustaður.
Reymið viðskSptin.
Engéifs-Café.
r
fyrirliggjandi.
Kr. Þorvaldsson & Co,
lieildveyzlun
Ingólfssitræti 12. — Sími 24478.
Konan mín, rnóðir okkar og tengdamóðir,
EYRÚN JAKOBSDÓTTIR,
•andað.st 25. þ. m. að hsimili sínu. Austurgötu 34, Hafnarfirði.
Þorsteinn Bjarnason, börn og tengdabörn.
Maðurinn minn
HALLDÓR VILHJÁLMSSON
Smáratúni 14. S-elfossi, verður jarðsunginn frá Selfosskirkju,
nlðvikudaginn 29. þ. m.
Iiúskveðja fer fram frá heimili hins látna kl. 13,30.
Sigríður Björnsdóttir og börn.
Maðurinn minn,
AXEL IIELGASON,
lézt af slysförum 17. júlf s. 1.
Útför hans fer fram imiðvikudaginn 29. júlí kl. 2 frá
Fossvogskapellu, Athöfitnni verður útvarpað.
Sonja B. Helgason.
IQ 28. júlí 1959 — Alþýðublaðið