Alþýðublaðið - 11.08.1959, Blaðsíða 11

Reneé Shann
„Nicky, spurðu ekki svona
mikið,“ sagði frú Connor og
ég skildi, að hún vissi að
hver.iu stefndi.
Hún rétti höndina til Nic-
kys.
„Komdu með mér, mamma
er þreytt og getur ekki talað
meira við þig.“
Mig kenndi til, þegar hann
fór án þess að biðja um að fá
að vera hjá mér. Þótti honum
jafn vænt um mig og áður en
frú Connor kom til okkar?
Var hann jafn háður mér?
Þurfti hánn jafnmikið á mér
að halda? Svarið lá í augum
uppi, Ni hy komst vel af án
mín. Ekki kannski lengi, en
að minnsta kosti stutta stund.
En var það ekki það sem ég
vildi? Ég rétti höndina eftir
símanum og bað um síma-
núme Patsyjar. Ég hafði ekki
séð hana lengi, en okkur
fannst alltaf báðum, að við
saejumst á hverjum degi.
„Halló, Jenny,“ sagði hún.
„Það var gaman að þú skildir
hringja. Ég var einmitt að
hugsa um, hvernig þú hefðir
það.“
„Ég hef það gott^þakka þér
fyrir. Steve er búinn að fá
nýja stöðu. Hann er yfirteikn-
ari núna. Finnst þér það ekki
fínt.“
„Meira en áður. En Patsy,“
sagði ég hratt/ „heldurðu að
þú getir tekið Nicky fyrir mig
um tíma, ef ég þarf þess með?“
„Vitanlega. Gjarnan. Það
eru bara fimm börn hjá mér
núna. Þau eru öll á aldur við
hann, svo það gengur allt vel.
Hvenær viltu áð hartn komi?“
„Það veit ég ekki almenni-
lega. Ég hringi og segi þér það
seinna. Þakka þér kærlega
f.yrir, Patsy.“
Eftir að ég hafði lagt sím-
ann á lá ég um stund með
hendurnar undir hnakkanum
og starði út um gluggann.
Þetta var fyrsta skrefið. Mig
kenndi til, Nicky vegna, en
hvað gat ég gert? Ég sá enga
aðra leið!
Ég kom of seint á skrifstof-
una um morguninn. Caroline
greip framm í fyrir mér með-
an- ég var að afsaka mig og
sagði:
„Þetta er óþarfi, Jenny.
Richard er búinn að hringja
og hann sagði mér að þið hefð-
uð verið veðurteppt vegna
þoku. En hvað er eiginlega að
þér?“
Ég reyndi að segja, að það
væri ekkert að rhér, en orðin
stóðu föst í hálsinum á mér
og ég lagði höfuðið fram á
skrifborðið og grét. Caroline
kom strax til mín og lagði
höndina á titrandi axlir mín-
ar.
„Elsku vina, hvað er að?
Þetta er svo ólíkt þér.“
Ég reyndi að jafna mig.
„Hafið þið Steve rifizt?“
spurði hún.
„Já, þetta var síðasta rifr-
ildið!“
Já, hugsaði ég, nú var ekk-
ert fleira að rífast um. Allt
sem segja þurfti var þegar
sagt. Annaðhvort hætti hann
við Kit eða ég færi.
„Hvað skeði?“
Ég sagði henni það allt. Að
minnsta kosti allt um Steve,
en bara sumt um Richard.
„Hafði Steve á réttu að
standa, þegar hann sagði, að
þú elskaðir Richard?“
Ég leit á hana.
„Satt að segja veit ég það
ekki, Caroline. Ef svo er getur
hann sjálfum sér um kennt.
Þetta hefði aldrei skeð, éf
Steve hefði ékki —“.
Ég brast aftur í grát.
„Þú ert bara þreytt,“ sagði
Caroline blíðlega. „Hvað ertu
búin að sofa lengi í nótt?“
„Ég fór ekki að sofa fyrr
en klukkan fimm og frú Conn-
or færði mér te í rúmið klukk-
an siö eins og venjulega.“
„Ég skal panta kaffi, þá
vaknarðu."
Caroline ráðlagði mér aftur
að fara að heiman meðan við
drukkum kaffið. Ég sagði
henni frá Nicky og að honum
myndi líða vel hjá Patsy. En
svo streymdu tárin á ný, þeg-
ar ég sagði henni að ég héldi
að honum þætti ekki vænt um
mig lengur.
„Nú verðurðu að reyna að
jafna þig,“ sagði Caroline
skynsamlega, „annars kafn-
arðu í sjálfsmeðaumkvun og
það hjálpar þér ekkert.“
Ég skildi, að það var rétt,
sem hún sagði, og skammað-
ist mín,
„Þetta er rétt hjá þér. Nic-
„Má maður ekki eiga sitt einkalíf,
ekki einu sinni í munninum“.
ky dýrkar mig, það veit ég
vel. En hann dýrkar frú Conn
or líka. Það, sem að er, er að
ég er afbrýðisöm.“
„Afbrýðisemin virðist leika
stórt hlutverk í þínu lífi sem
stendur og sömuleiðis í Stev-
es ef því er að skipta“.
„Ég held að hann sé ekki
afbrýðisamur. Hann reyndi
bára að skella skuldinni á
mig“.
„Vertu ekki svona heimsk,
Jenny! Hefði hann ekki verið
afbrýðisamur, hefði hann leg-
ið í heitu rúminu og sofið
klukkan fimm að morgni“.
Ég viðurkenndi að þetta var
rétt.
„En nú er víst kominn tími
til að fara að vinna“, sagði
ég, þegar við vorum búnar að
drekka.
„Ef þú treystir þér til“.
„Ég hef gott af því“.
Og ég var niðursokkin í
vinnu mína allan daginn.
Einu sinni hringdi Richard og
tafði mig og bauð mér í há-
degismat. En ég afþakkaði og
sagðist helzt ekki vilja hitta
hann í dag. Hann varð von-
svikinn, en ég gat ekkert ann-
að gert.
Klukkan á mínútunni fimm
sendi Caroline mig heim.
„Og svo skaltu vera heima
ámorgun, ef þú ert .þreytt
eða þið Steve rífist aftur“.
„Ég verð hvorki þreytt né
rífst við Steve“.
„Gott hjá þér“.
Ég kom heim áður en átti
að baða Nicky. Ég varð yfir
mig hrifin þegar hann þaut á
móti mér og ég greip hann á
loft og þrýsti honum að mér.
„Þykir þér vænt um
mömmu?“
„Já. þú ert bezta konan í
heiminum!“
Hann sagði þetta við og við
eins og svo margt nnnað fal-
legt og dýrmætt. Já, Caro-
line hafði á réttu að standa.
Þó allt væri svart, þá hafði
ég þó Nicky.
„Á ég að baða þig í dag?“
Ég baðaði hann og gaf hon-
um kvöldmatinn í rúmið og
lét sem ég sæi ekki augna-
ráðið, sém frú Connor sendi
mér. Nú var hún afbrýðisöm!
Hún var farin að gera sig of
heimakomna hér. Nicky var
þó barnið mitt! Henni yrði
illa við að ég sendi Nicky til
Patsyjar.
Steve kom líka snemma
heim. Ég heyrði hann stinga
lyklinum í skrána og fór að
velta því fyrir mér hvað
skeði í kvöld. Ég leit útund-
an blaðinu, þegar hann kom
inn í stofuna.
„Halló“, sagði ég í til-
raunaskyni.
„Halló“, hann settist í stól-
inn sinn.
„Það virðist ætla að verða
þoka aftur í kvöld. Það er
dimmt yfir“.
„Mér líst vel á þetta aftur“,
sagði ég stutt í spuna.
„Fyrirgefðu að ég . efaðist
um að þú segðir sitt“.
Svo var ekki meira sagt
fyrr en frú Connor kom inn
með matinn.
„Ég vil ekki mikið“, sagði
ég. „Ég er ekki svöng“.
„Fékkstu gott jð borða í
hádegisverð?“
„Yið Caroline fengum okk-
ur bara bx-auðsneið“.
Aftur varð smáþögn. Loks
orkaði ég þetta ekki lengur.
Og það gerði hann vízt ekki
heldur, því við töluðum bæði
um leið.
En hans orð voru þýðing-
armeiri!
„Heyrðu mig, Jenny. Ég
get víst eins sagt þér það
strax, að frá og með næstu
viku verð ég þrjá til fjóra
daga í viku í nýju verksmiðj-
unni“.
Ég lagði hnífinn og gaffal-
inn frá mér og hendurnar á
mér skulfu svo að það glamr-
aði í diskinum.
„Ég skil“.
,,f guðanna bænum láttu
þér ekki detta í hug að ég
ætli þangað með Kit!“
„Er það ekki rétt?“
„Að minnsta kosti veit ég
ekki til þess“.
„En hvað bú ert saklaus!11
Ég hló vi,ð. „Og hvað bú held-
ur að ég sé vitlaus“.
Hann leit á mig.
„Jenny, byrjaðu nú ekki á
þessu aftur“.
Ég greip andann á loft. Nei,
það var það sem ég sízt vildi,
og við lukum við matinn án
þess að tala eitt orð í viðbót.
Innra með mér ólgaði reiðin.
Hvað var eiginlega að ske?
Hélt Steve virkilega að Kit
færi ekki með? Auðvitað elti
hún hann! Mér fannst senni-
legra áð hann lygi að mér og
það sýndi að hverju stefndi.
Áður en hann kynntist Kit
hafði mér aldrei komið til
hugar að efast um það, sem
hann sagði.
Við settumst við arininn og
frú Connor kom með kaffið.
Ég hellti í bollana og hugsaði
um það, sem ihér hafði dottið
í hug.
„Steve!“
Hann leit þreytulega á mig.
„Já?“
„Hvað verður það lengi,
sem þú verður að fara svona
í hverri viku?“
„Það veit ég ekki. Það fer
eftir því hvað mér gengur'
vel að koma öllu í rétt horf
þar“.
„Er ekki fallegt þar?“
„Ekki á þessum hluta árs“.
„En það fer að vora“. Ég
hallaði mér að honum. „Má
ég koma með-þér? Ég þarfn-
ast tilbreytingar og við —-
okkur hefur komið svo illa
saman upp á síðkastið. Kann-
ske gengur það þetur ef við
förum saman og búum á
skemmtilegu hóteli þar —“
„Elsku vina,“ greip hann
fram í fyrir mér. „Þar er ekk- •
erþ skemmtilegt hótel“.
Ég neitaði að taka þetta
sem svar. Ég vildi ekki gefast .
upp ennþá. Ég vissi ekki hvers ;
vegna ég gerði síðustu til-
raun,
Því þetta var síðasta til-
raun.
„Það er eitt rétt fyrir utan
bæinn. Ein vinkona mín bjó
þar einu sinni. Það er á að
gizka kílómeters akstur þang-
að. Hún sagði mér að það
væri fallegt þar, cV allt væri
fyrsta flokks“.
Steíve hrukkaði ennið.
„Og hvað á að verða um
Nicky?“
„Hann hefur það gott hjá
frú Connor. Við verðum jú.
ekki lengi í burtu“.
„Og Caroline og skrifstof-
an?“
„Hún gefur mér frí. Hún
veit að mér hefur ekki liðið
vel upp á síðkastið.“ Ég
kreppti hnefana. Hann hlaut
að skilja að þetta var síðasta
tilraun, Og ég vissi nú að ég
vildi að hann tæki mig með.
Við gátum orðið hamingjusöm
á ný ef hann gerði það. Ég
myndi gleyma Richard. Ef við
hættum að hittast núna, gæti
ég það. En ef ekki þá —.
„Steve, finnst þér þetta
ekki góð hugmynd?“
Steve hrærði í kaffibollan-
um sínum. Þá þurfti hann
ekki að horfa á mig.
„Nei, eiginlega ekki. Það
hefði litið öðru vísi út að sum-
arlagi. Ég hef mikið að gera
og þér leiðist baj|i‘.
Um stund vissi ég ekkt
hvort ég gæti mælt orð.
„Með öðrum orðum ég væri
fyrir þér“, s.agði ég loks.
„f guðanna bænum —“
„Það er augljóst mál“.
„Eins og ég er búinn að
segja þér — þú ert alltaf viss
um að þú hafir rétt fyrir þér“.
„Leyfðu mér þá að koma
með“.
„Nei. Ég vil þig ekki með.
Ég fer þangað til að vinna!“
Ég hélt niðri í mér andan-
um. Nú gat ég ekki stjórnað
mér lengur, ég gat það' ekki!
Og ég vildi það heldur ekki.
Við rifumst aldrei framar. Ég
vildi ekki vera hjá honum
lengur!
„Ef þú ætlar að verða að
heiman meirihluta vikunnar,
Steve/ fer ég að heiman!“
Hann starði á mig.
„Þú með allar þínar hótan-
ir og úrslitakosti!“
„Ég fer, Steve!“
-„Og Nicky?“
flugvélarnarj
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaflug: Gullfaxi
fer til Glasgow og Kaupm.h.
kl. 08.00 í dag. Væntanlegur
til Rvk kl. 22.40 í kvöld. —
Hrímfaxi fer til Glasgow og
Kaupm.h. kl. 08.00 í fyrramál
ið. — Innanlandsflug: f dag
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (3 ferðir), Blönduóss,
Egilsstaða, Flateyrar, ísafj.,
Sauðárkróks, Vestm.eyja (2
ferðir) og Þingeyrar. — Á
morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar (2 ferðir), Eg-
ilsstaða, Hellu, Hornafjarðar,
Húsavíkur, ísafjarðar, Siglu-
fjarðar, og Vestmanngeyja (2
ferðir).
Loftleiðir h.f.:
Leiguflugvélin er væntan-
leg frá Stafangri og Oslo kl.
19 í dag. Fer til New York kl.
20.30. Saga er væntanleg frá
London og Glasgow kl. 21 í
dag. Fer til New York kl.
22.30. Hekla er væntanleg frá
New York kl. 8.15 í fyrra-
málið. Fer til Oslo og Staf-
angurs kl. 9.45.
Skipln: 1
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla er í Bergen á leið til
Kaupm.hafnar. Esja er á Aust
fjörðum á suðurleið. Skjald-
breið ko mtil Rvk í gær frá
Vestfjörðum. Þyirll er á leið
frá Austfjörðum til Eyjafj.-
hafna. Skaftfellingur fer frá
Rvk í kvöld t'il' Vestm.eyja.
Baldur fer frá Rvk í dag til
Sands, Gilsfjarðar- Og
Hvammsfjarðarhafna.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvasafell er í Borgarnesi
Arnarfell er í Rvk. Jökulfell
lestar á Norðurlandshöfnum.
Dísarfell fór 8. þ. m. frá Riga
áleiðis til Hornafjarðar.
Litlafell er í olíuflutningum f
Faxaflóa. Helgafell er í Stett-
m. Hamráfell fór 6. þ. m. frá
Bctum áleiðis til íslands.
Alþýðublaðið — 11. ágúst 1959 H