Alþýðublaðið - 10.09.1959, Blaðsíða 11

■■raftnriniíiiiiiiiiiHiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiititiiiiii
17. dagur
.........................
Hann var mjög reiður. „Vi3
hérna í Austur-Þýzkalandi
verðum að sætta okkur við
þá, ef við eigum að halda
lífi. En þér, ensk súlka —
hljótið að hafa frjálsar hend-
iur.“
Ósjálfrátt fannst henni hún
geta trieyst honum. „Eg hef
það ekki,“ sagði hún lágt.
.,Faðir minn er á staðnum
sem herra Mannheim kailaði
höllina. Meira veit ég ekki.
Hvar er hún? Hver býr þar?“
„Það er undarlegt saman-
safn_ mestmegnis vísinda-
menn. Eftír því sem ég veit
bezt, kjarnorkufræðingar“.
„Kj arnorkufr æðingar ? “
Hún stundi. Hann leit á
hana.
„Hvað er að fröken,“
„Faðir minn er þekktur
kjarnorkufræðingur frá Cam-
well í Eng:landi.“
, Hvern andskotann er
hann að gera hjá kommún-
istunum?“
„Eg veit það ekki. Hann
hvarf frá Vestur-Berlín. Eg
er viss um að hann hefur
ekki komið hingað af frjálsum
vilja. Eg fékk þau skilaboð
að hann væri veikur og þarfn
-aðist mín og hann hefur
verið veikur í marga mán-
iuði. Þess vtegna varð ég að
koma hingað. Skiljið þér
ekki að ég varð að gera það?“
Rödd hennar var biðjandi.
Hann varð allt í einu vin-
jgjarnlegur. „F'yrirgefið þér
hvernig ég talaði við yður.
Það er ekki í fyrsta skipti.
sem þeir hafa rænt vísinda-
mönnum og flutt þá hingað.
Það er einmanalegt við höll-
ina og hún stendur á háum
kletti. Mér hefur skilizt að
þeir, sem ekki hafa viljað
vinna með þeirn, hafi gengið
fram af honum.“ Hann
yppti öxlum.
„Ó, nei.“ hvíslaði hún og
lokaði augunum. Hún mátti
ekki missa vald á sér núna,
þegar svona var undir því
komið að hún stæði sig.
,.Eg ætlaði tekki að hræða
yður, fröken, en mér fannst
að þér ættuð að vita þetta.
Vilji faðir yðar ekki vinna
,með þeim, er líf hans í
hættu.“ Hann tók um arm
hennar. .,Þér eruð ung, frök-
en. Þér segið að faðir yðar
sé veikur, kannske á hann
ekki langt ólifað. Hvers
vegna farið þér ekki rneðan
Rudolph er inni hjá Önnu?
Eg skal segja að ég hafi ekki
hugmynd um hvert þér fór-
uð. Sjáið þér skóginn þarna
við engið? Þar gætuð þér fal-
ið yður unz rökkvar og svo
skal ég reyna að hj álpa yður.
Yður er ó-hætt að trúa því
að þér hættið lífi yðar mfeð
því að fara með Rudolph til
hallarinnar..“ Hann var
móður og hvíslaði.
„Takk,“ hvíslaði Linda á
móti. Hún var hikandi. .,En
ég verð að fara, ég verð að
fara til pabba. Eg get ekki
skilið hann eftir einan, veik-
an og kannske deyjandi.
Hann er hræðilega þrjózkur
og ég er viss um að honum
er sama þó hann hætti sínu
lífi.“
„Viljið þér ekki að ég
hjálpi yður?“ Hann virtist
særður yfir því.
Þá tók hún sína ákvörðun.
Hún varð að treysta ein-
hverjum. Hún reysti Davíð
og nú varð hún að treysta
þessum manni.
„Jú, þér getið hjálpað
mér. Eg held að vinur sé á
eftir okkur á mótorhjóli.
Hann heitir Davíð. Eg skal
sjá svo um að hann komi
hingað.“
.,Hvernig getið þér það?“
Hún rétti honum sígar-
ettu pakka. „Þegar við erum
farin, skuluð þér strá þeim
fyrir utari hliðið og upp
veginn að húsinu. Svipizt um
eftir honum, hann er varla
langt á eftir okkur. Segið
honum það, se-m þér sögðuð
mér — allt um höllina og
við hverju er að búast þar.“
Hún skalf af taugaóstyrk.
„Eg legg líf mitt -og föður
míns í yðar hendur. ég vona
að ég geti treyst yður.
Hann beygði sig alvarleg-
ur og kyssti á hönd hennar.
Hreyfingin var svo kurteis-
■isleg og eðlileg. að hana furð
aði á því. Hún hafði ekki
búizt við slíku af vinnu-
mannii. „Takk, friötoen. Þér
hafið sýnt mér mikinn heið-
ur. Eg skal e-kki svíkja yður
— ég skal alltáf gera allt 'til
að hjálpa yður.“
„Takk, þúsund þakkir.“
-hvíslaði hún. Svo rétti hún
úr sér eins og hún horfðist
í augu við eitthvað erfitt.
„Nú er víst bezt að við höld-
um ti-1 ba-ka. Það er ek-ki
vfert að herra Mannhfeim
sjái okkur tala saman.“
12.
Eftir að þau fóru frá
bænum, lá Vegurinn upp
bratta, skógiklædda hlíð. —
Linda reykti enn ákaft. en
ekki -eins og fyrr, því Rud-
olph var farinn að líta það
-grunsemdaraugum, hve oft
hún fleygði sígarettunum út
um bílgluggann. En hún
huggaði sig við að þýzki
vinnumaðurinn myndi skila
því sem hún bað hann um og
hún þurfti á þeirri huggun
að halda, því landslagið varð
sífellt -eyðilegra. Skógurinn
var þéttari og leinu húsin
voru lélegir furukofar. Svo
allt í einu eftir bratta beygju
á veginum sá hún -ga-mla höll,
se-m lá efst á fjallstindi. —
upphaflega hefur þetta á-
reiðanlega verið mjög fall-
eg höll, ten það hafði oft ver-
ið byggt við hana og ein álm-
an virtist mjög nýleg. Hún
var byggð úr rauðum múr-
steini og skar sig frá hinum
hluta hallarinnar.
„Engelbert Höllin.“ sagði
Rudolph. „í nýju álmunni er
stóra rannróknastofan sem
vísindamennirnir vinna í.
Þeir sofa þar lík-a. Áíman er
í rauninni einangruð frá
hinum hluta hallarinnar.“
Hún sá að fyrir öllum
gluggum nýju álmunnar voru
rimlar eins og í fangelsi. Það
fór kuldahrollur um hana og
hún fór að óttast ákaft um
föður sinn. Hún vissi að
hann var heilsuveill, þess
vegna hafði hann farið til
Þýzkalands. En hvernig væri
heilsa hans eftir innilokun á
slíkum stað?
„Má ég strax -heilsa upp á
föður minn?“ spurði hún ó-
Rudólph flautaðí tvisvar
með bílhorninu og maður,
sem leit fretoar út sem lög-
reglumaður en bryti opnaði
þær. Maðurinn kom niður
og tók töskur Lindu. Þeir
gerðu sig hvorugur líklegan
til að hjálpa henni út úr
bílnum.
„Greífinn bíður eftir yður
ungfrú R'edfern.“
Rudolph tók eftir undrun
hennair og vjirtist skeimmta
sér vel: „Yið skulum sleppa
lallri O’Farrell vitleysunni,“
sagði hann. „Það gabbaði
okkur ekki eitt augnablik.
Nú skuluð þér fara- inn og
láta greifann bjóða yður vel-
komna. Það er eitt a-f því fáa
sem hann fær að gera nú orð-
ið.
Holið var stórt og . fer-
hyrnt. Gólfið var steinlagt og
á ieinum veggnum var gríðar
stór opinn arinn.
„Þessa leið. fröken! Bryt-
inn, ef hann þá var -bryti, vís-
aði henni gegnu-m opnar eik-
ai’dyr inn í fallegasta her-
bergi, sem hún nokkurn tím-
ann hafði séð. Það var her-
bergi horfinna tí-ma, húsgögn-
in vor-u margra alda gömul
og þó teppið væri slitið
horfði Linda frá sér numin á
það. Fyrir framan fallegan
arinn stóð hávaxinn glæsileg-
ur maður. Fötin, sem hann
var í virtust vera þrjátíu ára
igömul. en skórnir hans voru
spegilgljáandi. Seinna frétti
Linda -að hann burstaði þá
sjálfur. Hendur hans voru
voru langar og grannar. Það
var fyrst, þegar Linda leit í
andlit hans, að hún hrökk við.
Hún hafði -aldr-ei hitt Engil-
bert greifa, -en samt fiannst
henni að hún hefði hitt hann
eða einhvern yngri mann,
sem líktist honum mjög. Það
var áuðsætt iað í æsku hafði
greifinn verið mjö-g fallegur
maður og það var hann óneit-
anlega enn, þrátt fyrir aldur
sinn. Hár hans var hvítt og
andlitsdrættirnir klassískir,
næstum grískir. Það var eitt-
hvað kunnuglegt við augu
hans, þau voru brún og lágu
djúpt og eins og sáu í gegn
um mann. Hann kom til henn
ar m-eð framréttar hendur:
„Velkomin til Engilbert
Hallarinnar, ungfrú Redfern.
Hún hnei-gði sig. „Kærar
þakkir Engilbert greifi. Það
er elskulegt af yður að taka
á móti mér hér.“
„Það gleður mig að taka á
móti yður, fröken Redfern og
ég vona -að yður líði vel hér.
Ef þér á einhvern hátt hafið
yfi-r einhverju að kvarta, þá
bið ég yður að minnast þess
st-yrk.
.,Ef herra mandanten sam
þykkir það,“ svaraði hann
stíift. „Eri fyrst Imþgið þér
til með að heilsa gestg' "
anum Engilbert greifa
hann ter síðasti Engilbertinn,
þó að ég haldi að hann eigi
frænda, s-e-m kannske erfir
hann. En það -er samt senni-
legra að ríkið erfi höílina.
Greifinn er eiginl-ega gestur
ríkisins hér.“
„En er þetta ek-ki hans
heimili?“ spurði hún hneyksl
uð.
Hann svaraði toalt og óvin-
gjarnlega. ,Ríkið er allt í
þessum hluta Þýzkalands,
'fröken.“ Hann hafði beygt
inn á mjóan, brattan veg,
se-m lá að höllinni. Skömrnu
seinna námu þau staðar við
breiðar steintröppur, sem
lágu í þungum, járnslegnum
dyrum, sem voru framan við
hallargarðinn.
Framhald af 9. síðu.
jórði í kaströðirini og varð að
níkja kringlu hjá öðrum, sem
virtist ekki sérlega hrifinn af
því. Er fjórar umferðir voru eft
ir kom Ingi hlaupandi með
kringluna. Hún hafði lokazt inn
í löggildingarherberginu. Og
með henni slóðöðist ég upp í
fjórða sæti. Valbjörn stóð sig
glæsilega þráttfyrir ferðalagið
lan-ga og setti met, 4,45 m. —
Eftir keppnina var haldið veg-
legt samsæti, sem stóð lengi
nætur, en lagt af stað með flug-
vél til Kaupmannahafnar kl.
6,30 um morguninn.
Það er mál manna, að Irigi
Þorsteirisson hafi staðið sig með
mikilli prýði í þessu vandasama
starf sem fararstjóri og það er
álit okkar, að varla hefði nokkr-
um öðrum tekizt að koma okkur
á leiðarenda.
^amma. mannstu eftir staðnum, sem
ég sagði, að það mætti steppa á? Það
hefur víst verið vitlaust hjá mér“.
að ég er -ekki lengur hús-
bó.ndi á mínu heimili.“
Rudolph hafði staðið bak
við hana. — Nú hóstaði-
hann sem -aðvörunarmerki.
,,Gætuð þér etoki fylgt mér
strax til föður míns?“ bað
Linda. „Mér skilst að hann sé
veikur. Mér finnst eilífðar-
tími síðan ég sá hann, þó að
það séu aðeins fáeinir dagar.“
Hann bandaði veiklulega
frá sér með grannri. hvítri
hendinni.
„Það -er þvf miður ekki á
mínu valdi, fröken Redfern.
Eg er aðeins hér til að taka
á móti yður og fullvissa yður
um að ég mun gera allt sem
í mínu valdi stendur til að
yður líði se-m btezt.“ Hann
benti brytanum að koma. —
,,Viltu vísa fröken Redfern
til herbergis hennar Gústav?“
flugvél&rfiarg
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaflug: Gullfaxi
fer til Glasgow og Kaupm.h.
kl. 08.00 í fyrarmálið. — Inn
anlandsflug: í dag er áætlað
að fljúga til Akureyrar (2
ferðir), Egilsstaða, ísafjarð-
ar Kópaskers, Vestmanna-
eyja,(2 ferðir) og Þórshafnar
— Á morgun er áætlað að
fljúga til Ákureyrar (2 ferö-
ir), Egilsstaða, Fagurhólsmýr
ar, Flateyrar. Hólmavíkur,
Hornafjarðar. ísafjarðar, —-
Kirkjubæjrklausturs, Vest-
manriaeyja (2 ferðir) og Þing
e.yrar.
Loftleiðár h.f.:
Saga er væntanleg frá Staf
angri og Oslo kl. 21 í dag. —
Fer til New York kl. 22.30.
Hekla er væntanleg frá New
York kl. 8,15 í fyramálið.'
Fer til Oslo og Stafangurs
kl. 9.45.
. II
Sklplns
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla er í Kaupm.h. á leið
til aGutaborgar. Esja er á
Austfjörðum á suðurleið. —
Herðubreið er á Austfjörð-
um á norðurleið. Skjaldbreið
fer frá Rvk á laugardag vest-
ur um land til Akureyrar —-
Þyrill er á Austfjörðum. —
Skaftfellingur fer frá Rvk á
morgun til Vestm.eyja.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fór frá Lenin-
-grad 8.9. til Rvk Fjallfoss
fer frá Rvk kl. 18.00 í dag
9.9. til Hafnarf jarðar, Stykk-
ishóhns. ísafjarðar, Akur-
eyrar, Norður- og Austur-
landshafna og Vestmanna-
eyja og þaðan til Hull, Lond1
on Bremen op Hamborgar.
Goðaíoss fór frá Rvk 5.9. til-
New York. Gullfoss fór frá
Leith 7.9. væntanlegur til
Rvk á ytri höfnina kl. 06.00
í fyrramáljð 10.9. Skipið
kemur að bryggju um kl.
08.30. Lagárfoss er í Hamb.
Reykjafoss fór frá Rvk 3.9.
til New York Selfoss komi
til Gautaborgar 9.9. fer það-
an til Hamborgar og Rvk. —
Tröllafoss fer væntahega
frá Hamborcr 9.9. til Gdansk.
Rotterdam, Antwerpen, Hull
og Rvk. Tungufoss er- vænt-
anlegur til Kefiavikur k).
17.00 í dag 9.9. fer þaðári ann
að kvöld 10.10. til Svíþjóðar
og Finnlands.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er á Sauðár-
króki. Arnarfell er í Riga.
Fer baðan í dag ril YentSpils
og Kaupm.h. Jökulfell er í
Rvk. Dísarfell er í Esbjerg.
Fer þaðan í dag áleiðis til
Arhus, Kalmar, NOrrköping
og Stokkhólms Litlafell er í
olíuflutningumi í Faxaflóa.
Helgafell er í Gufunesi. —>
Hamrafell er í Batum. Fer
þaðan væntanlega í dag á-
leiðis tii Rvk.
Alþýðublaðið — 10. sept 1959 ^