Alþýðublaðið - 10.09.1959, Blaðsíða 6

tm
ELÍSABETU Englands-
drottningu varð heldur bet
ur á í messunni ekki alls
fyrir löngu. Hún olli
hneyksli og hefur slíkt ekki
komiðj fyrjir halna, síðan
hún tók við ríkjum. Og
hvað skyldi hún svo hafa
gei't af sér, sem hneykslan-
í®« ÞAÐ er ekki við því að
húast. að aðrir þegi yfir
leyndarmálum okkar. þeg-
ar við getum ekki einu
sinni þagað yfir þeim sjálfi
legt þótti? Skyldi hún hafa
drukkið sig ölvaða og
hneykslað virðulega Breta
með ljótu orðbragði ?Nei,
svo slæmt var það ekki.
Drottningin gerði ekki ann-
að en konur yfirleitt gera.
Við borðhald í opinberri
veizlu tók hún upp spegil
og púðuidós og fór að
púðra sig.
Morgunblöðin birtu Þeg-
ar daginn eftir stóraf mynd
ir af hinu sögulega augna-
bliki, er Hennar Hátign
gerðist svo djörf að púðra
sig við oþinbeit og virðu-
legt borðhald í augsýn fjöl-
margra tiginborinna gesta.
Hirðsiðareglurnar leggja
blátt bann við athæfi af
þessu tagi, og þgr &±' leið-
andi er þetta sarnkvæmt
lögum hneykslanlegt af
drottningunni. En við lif-
um á öld frelsisins. Al’ir
aðilar reyndu eftir beztu
getu að afsaka og bæta fyr-
ir mistök Elísabetar.
Boðsgestur drottningar,
Paul Emil Leger kardínáli,
lét á engu bera. Andlit hans
speglaðist af velvild og
bróðurlegum kærleik og
miskunnsemi — meðan á
borðhaldinu stóð. Á eftir
varð hann náttúrlega fyrst-
ur manna til þess að vekja
máls á þessu og hrista höf-
uðið með vandlætingar-
svip.
Daily Express ræddi mái
ið daginn eftir og sagði. að
allar konur þekktu þá að-
stöðu, þegar þær blátt á-
fram verða að grípa spegíl-
inn og lagfæra sig. — hvar
sem bær eru staddar. Blað
ið bendir á, að fyrr á tím-
um hefði þetta bótt hræði-
legt, en nú sé öldin önnur,
sem betur fer.
Hin opinbera tilkvnning
frá Buckingham höllinni
var stutt og laggóð:
„Það er mjög sjaldgæft,
að Hennar Hátign púðri á
sér nefið — opinberlega“.
Þarna skall hurð nærri hælum
ERLENDXS tíðkast kapp
aksturskeppni mjög. —
þrátt fyrir tíð slys af
þeim völdum. Venjulega
eru það þátttakendurnir
sjálfir. sem verða hart
úti, en kemur þó fyrir,
að áhorfendur verði það
líka. Nýlega fór fram
kappakstur í Frakklandi
og leiðin lá í gegnum bæ
inn Calais. Þorpsbúar
fjölmenntu til þess að
horfa á leikinn, — en
sfivndilega hljóp lítil
stúlka út á veginn. Móð-
ir hennar. sem var með
annað barji á handleggn
um, hljóp í örvænting-A
á eftir dóttur sinni. Að
þessu sinni fór allt vel.
Litla stúlkan slapp með
taugaáfall og sögðu á-
horfendur, að það væri
kraftaverki líkast, að
hún skyldi ekki verða
undir bílnum. - Myndin
er tekin af atburðinum,
örfáum sekúndum eftir.
að stúlkan hljóp út á
veginn.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiHHiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiuMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiMiiiiimiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiniiiiiMiimtiiniiii
FILIPPUS:
vafni á
BREZKU blöðin voru ekki
alveg eins velviljuð í gai'ð
drottningarmannsins, Filip
pusar prins, nokkru áður.
Hann hafði verið við-
staddur opnun blómasýn-
ingar og auðvitað var mik-
ið við haft eins og venju-
lega; blaðamenn og ljós-
myndarar á hverju strái,
sem átu hvert orð upp eftir
honum og mynduðu hann
jafnt að framan sem aftan.
Filippus hefur sjáanlega
verið orðinn þreyttur á öliu
þessu enda má hann gera
svo vel að vera viðstaddur
og opna sýningar. merki-
legar sem ómerkilegar, æ
ofan í æ.
Þegar honum var sýnd
ný tegund af garðsprautu,
varð hann allt í einu mjög
spenntur og spurði og
spurði um þetta furðulega
apparat. Ljósmyndarar
voru allt í kringum hann
og tveir stóðu næstir og
smelltu af í gríð og ergi.
— Ef ég nu ýti á þennan
hnapp hérna, spurði Fílip-
pus. Hvað gerist þá?
— Þá sprautast vatnið,
sagði leiðsögumaðurinn.
— Heldurðu að það
mundi draga að ljósmynd-
urunum þarna?
— Alveg tvímælalaust.
— Ég ætla að reyna það.
Og í sama bili ýtti hann
á hnappinn og sprautaði
góða stund á ljósmyndar-
ana, sem voru orðnir eins
og hundar af sundi dregnir
fyrr en varði. — Filippus
skellihló og sagði:
— Ja. þetta er aldeilis
prýðile£. garðsprauta. Hún
dregur langt.
Það er nú svo með bless -
aða blaðamennina, að ef
þeir eru áreittir, grípa þeir
sitt sterka vopn: pennan.
Daginn eftir birtist for-
síðugrein í blaðinu The
Star, bar sem rætt var um
þetta atvik og Filippusi var
vinsamlega bent á, að það
bæri ekki vitni um brosk-
aða kímnigáfu að sprauta
vatni á saMaust fólk, sem
ekki getur einu sinni spraut
að á móti.
„Þetta var ekki einu
sinni fimmaurabrandari“.
sagði blaðið.
0, AMERIKANI var á
ferðalagi í París og var
leiddur á milli hinna gömlu
fornfrægu og sögulegu
staða — sem hann kannað-
ist náttúrlega ekkert við.
Þegar han kom hins veg-
ar að styttunni af Jeanne d’
Arc lifnaði yfir honum, og
hann sagði himinlifandi:
— Aha! Ný stytta af Ing-
rid Bergman!
FANGAR
FRUMSKÓ G ARINS
VIÐ SÖGÐUM frá sænsku leikonunni Hairriet
Andersson fyrir nokkru. Hún hefur síðast unn
ið sér það til frægðar að ætla að giftast ung-
um bónda. Bertil Weifeldt, sem hefur erft
myndarbúið Wcibygarden á Skáni. Þetta Þyk-
i.v nokkuð óvenjulegt oír um leið iieilbrigt og
manneskjulegt áf einni lcikkonu að vera og
viknblöð á NorðurlÖndum birtá langar frá-
sagnir og myndir af þessu rómantíska ævin-
týri. Við birtum hér mynd af hjónaefnunum
fyrir utan bóndabæinn. — Nýjustu fréttir af
Harriet: Henni þykir mesta gaman að hænsn-
um. „Púturnar eru alls ekki eins heimskar og
af er látið“ segir hún.
ÞAÐ leikur ekki
tungum. að vinsí
þróttagrein í Ev
knattspyrnan og vi
lesefni á íþróttE
eru frásagnir a:
spyrnuleikjum ásE
um um framisti
stakra leikmanna.
En l\að er knat
eiginlega gömul?
Talið er að G:
.foina hafi stundi
leik svipaðan km
vorra daga ’og vi’
Rómverjar stundi
leiki. Sá leikur hé
er undanfari núti
spyrnu. Bretar læ
af hermönnum
skömmu fyrir upí
tals vors.
Á dögum Elís
var uppi rithöfum
landi að nafni
■Hann skrifaði mii
hét hvorki meira
en: „Lýsing á öl
löstum, sem við
konungsríkinu I
Meðal lastanna t£
bes knattspyrnu
hann kallar „d.i
leik“, en fjárhætt
og póker er aðeins
leg dægradvöl.
Knattspyrna f1
var að ýmsu frábr
sem við eigum aí
Þetta var ákafles
leg íþrótt og vor
öll þrögð leyfileg,
halda á knettinurr
andstæðinginn ni
eina. sem var ba
að grípa til vopn
leikmanna í hvori
ótakmarkaður og
voru steinhrúga,
eða landamerki.
Knattspyrnuleiki
hálfgerð styrjöld (
fiöldi manns í ei
og smám saman 1
völdin að reyna
marka bessa mam
þrótt. 1314 bann
landskonungur iði
spyrnu á þeim f<
Prófessor Duval kemur
með skýringuna: Enginn
getur neitað Jrví, að á und-
anförnum árum hafa verið
fundin upp fjölmörg farar-
tæki, sem ganga fyrir elds-
neyti, en sá hængur er á
þeim, að alltaf verður að
lrafa góðan forða af elds-
neytinu með sér.
urinn kemst hin
sömu hæð og full
flugvélar, sem k:
einhverju af hir
: ■ ■ .
§ 10. sept. 1959 — Alþýðublaðið