Alþýðublaðið - 24.09.1959, Blaðsíða 11

29. dagur
anninni 11 im>*»• > «íiiRauniHUfi>
ert þeirra sagði orð, meðan
bíllinn ók eftir veginum að
hliðinu. Þau námu staðar
við hliðiS samkvæmt skip-
un varðaxins en þeim var
leyft að aka áfram.
. „Ennþá er allt í lagi,“
sagði Davíð mað sinni rödd.
„Ó, Davíð.“ Hún setti
hendurnar fyrir andlitið og
fór að gráta. „Ó, Davíð hvað
ég hef verið vitlaus!“
„Gættu þín,“ sagði hann.
„Það getur einhver elt okk-
ur. Þetta gekk alltof vel,
grunsamlega vel.“
„Erum við enn í hættu
stödd?“
„Vitanlega ferum við það,“
svaraði hann kuldalega.
„Og kallaðu mig ekki Dav-
íð! Eg ér enn dr. Reich-
mann. Þegar þú leikur hlut-
verk er það skilyrði fvrir
því að hlutverikið heppnist
að það sé leikið allan tímann
jafnvel þegar við erum tvö
ein.“
Hún þerraði tárln. „Méir
finnst leitt að ég skyldi láta
svona, herra dr. Reichmann,
en ég er svo áhyggjufull um
pabba.“
„Það skil ég vel, fröken
ir teppinu. Svo opnaði hann
augun og brosti breitt. „Hald
ið þið bara áfram,“ sagði
hann. „Eg veit ekki hver
þessi ungi maður er, en ég
veit, að hann er að hjálpa
okkur. Þið fáið blessun mína.
Hamingjan fylgi okkur öll-
um, amen! Eg ætla að fara
að sofa aftur!“
„Eg e,r hræddur um að
pabbi þinn hafi ekki fengið
nægilega sterkt svefnmeðal,“
sagði Davíð kvartandi, en
hann brosti glaðlega. Svo
bætti hann við:
„Eg hef ekki mikið vit á
slíku. Fay héfði áreiðanlega
getað sagt mér hver .rétti
skammturinn væri.“
„Fékkstu skilaboðin frá
-mér um Fay?“
Hann kinkaði kolli. „Já,
veslings ruglaða litla skinn-
ið! Hvern fjandann er hún nú
að flækjast í?“
„En hvers vegna hringdi
söm við hana! Heldurðu að
hún hafi átt sö-k á dauða
Fránkie?“
,Eg veit það ekki og ég vil
vita það,“ rödd hans var
hranaleg.
„En Davíð eftir því sem
mér skildist, heldur lögregl-
an, að hún hafi drepið hana.“
Nú brosti hann. „Er það?
Eg ætla a. m. k. ekki að vera
þar, þegar þeir ætla að hand
sama mig. Deyfum þeim að
finna morðingjann. ef þeir
geta‘“
„En Fay hafði lykil að í-
búðinni. Og hún var að
sleppa sér, þegar hún hringdi
til Hans. Heldurðu — held-
urðu að verið geti að hún hafi
opnað fyrir Frankie?“
„Og drepið hana?“ spurði
hann hást. „Heldurðu að Fay
geti gert slíkt?“
Linda hristi höfuðið hjálp-
arvana. „Eg vteit það ekki. En
ef maður þarfnast eiturlyfja
Redfern-“
Það vaxð smáþögn. Hann
hafði sett ofan í við hana.
Hún barðist við tárin. Svo
fann hún að hann tók um
báðar hendur htennar og
þrýsti þær. Svo struku hend-
ur hans uþp. arrna hennar.
Það ve,r enginn vafi á að
það var meint sem atlot.
„Ástin mín góð, guði sé
lof fyrir að þú sást skýrt að
lokum,“ hvíslaði hann.
■ „Fyrirgefðu mér,“ sagði
hún titrandi.
„Það er svo auðvelt að
fyrirgefa, þegar maður elsk-
ar.“
- Hún beygði höfuðið og
kyssti á hendi hans. Hann
dró hana hræðsluliega und-
an. Hún sat niðurlút og
fann að hún roðnaði. Svo
fann hún að hann strauk yf-
ir hár hennar. „Við verðum
að bíða, ástin mín,“ hvísl-
aði hann lágt.
HafSi han sagt þaS eða
ímyndaði hún sér að hann
hefði sagt það? Hún lokaði
augunum og bað þess að það
væri rétt.
S'júkirabii’lilinn, óik eftir
bugðóttum veginum. Prófes-
sorinn bylti sér órólega und-
hún til Sell, þegar hún lenti
í vandanum? Það hlýtur að
vera eitthvert samband á
milli þeirra og hann er hátt-
settur kommúnisti.“
Hann ýppti öxlum. „Þú
veizt meira um það en ég.
„En þú þelkkir Fay betur
en ég. Hún gaf í skyn að þið
þekktust mjög vel og hún
hafði lykil að íbúðinni þinni.“
Hún varð að spyrja: „Hvað
var það?“
„Hún frænka mín,“ sagði
hann rólega. Eg hef þekkt
hana síðan ég man eftir mér.
Hún 'hefur etið svefnmteðul
og þess háttar síðan fyrir
tveim árum, að hún varð fyr
ir vonbrigðum í ástum. En
hún hefur hæfileika þess
vegna tók ég hana með í
förina. Eg hélt að hún hefði
kannske gott af því. En ég
er hrædd um að hún sé eit-
iurlyfjaneitandi og teinhver
útvegar -henni eiturlyf. Eg
veit ekki hvaðan þau koma
en það sem ég er hræddast-
ur við, er verðið, sem hún
greiðir.“
„Ó, Davíð,“ Linda gretti
sig. „Og ég stem var afbrýðis-
hefur mér skilzt að maður
gerj hvað sem er til að fá
þau.“
„Við skulum eikki tala
meira um það,“ sagði hann
kuldalega.
„En hvers vegna skyldi ein
hver vilja myrða Frankie Di-
xile,“ hélt Linda áfram, hún
gat ekki hætt að tala um
þetta.
,Faðir hennar var gyðing-
ur, móðir hennar kynblend-
ingur. Faðixinn dó í Belsen.
Eg held að móðir hennar hafi
unnið fyrir nazistana til að
bjarga sér og barninu. Kann-
ske vissi Hans Sell eitthvað
um hana — eða hún um
hann.
„Manstu eftir því að ég
sagði þér, að það ,ieið yfir
‘hana við borðið okkar,“ hélt
Linda áhyggjufull áfram. —
„Hann sat hjá mér. Augu
hennar voru fu.ll af hræðslu,"
„Yeslingurinn litli. Og svo
kom hún til að segja mér
hvað væri að og til að ég
hjálpaði henni“, sagði hann
xámri röddu. „Og ég sveik
hana, ég var þar ekki! Við
skulum ekki tala meira um
þetta núna, Linda.“
í þetta sinn hlýddi hún en
hugsunin um, að kannske
hefði Fay byrlað Frankie
teitur, eyðilagði gleðina yfir
að sitja hér við hlið Davíðs
í sjúkrabílnum.
„Hvar erum við núna,“
spurði hún að lokum.“
. „Uppi í fjöllum, við förum
til Vestur-Berlínar þessa leið.
Það eru aðeins tveir varð-
menn við landamærin hér. —
Heinrich Gerhardt og ég get-
um séð um þá.“
„Ó, Davíð!“ Hún grúfði
andlitið við öxl -hans. „Þú
leggur svo mikið í hættu
mín vegna, — þú hættir
meira að segja segja lífinu.
Hvernig get ég þa-kkað þér?“
Hann tók utan um hana.
„Þegar við erum komin til
Vestur-Berlínar skal ég sýna
þér hvernig þú getur þakkað
mér, Linda.“ sagði hann
þýðlega. Svo rétti hann úr
ifAHtá „Af hverju eruð þið svona almennileg
við mig í dag. Hvar er mamjma? Er hún
[ ekki líka í góðu skapi?“
sér. „Heyrðu — hvað er I
þetta?“
Þau heyrðu að a-nnar bíll |
kom á eftir þei-m. Davíð opn-
aði litlu rúðuna, sem lá að
framsætinu. „Hægið ferð-
ina. Við getum ekki ráðið við
annan bíl á svona mjóum
vegi. Þetta þar ekki að vera
neitt,“ bætti hann við, en
það va,r tengin sannfæring í
röddinni.
Samkvæmt skipun Davíðs
staðnæmdist sjúkrabíllinn.
Hinn bíllinn nálgaðist Ger-
hardt var kominn út úr bíln-
um ,-og oipinaði dyrnar að
sjúkrabílnum. „Haldið þér
að það séu þeir?“ spurði hann
áhyggjufullur.
„Við vitum það e-kki, en
við getum ekki hætt á neitt.
Við verðum hér eftir Ger-
hardt og látum Heinrich
koma þtim á öruggan stað ef
hægt er.“
„Þau gætu farið heim á
-bóndabæinn,“ lagðj Gerhardt
til. „Herna Goetz felur þau á
öruggum stað.“
■„En Rudolph Mannheim
þekkir alla á bænum. Þar er
e-kki örugt. Nei, við fylgjum
áætluninni. Við verðum að
koma þeim á öruggan stað ef
fessornum og Lindu til V.-
Berlínar." Hann sagði lágt: —
„Hvað sem það kostar!“
„Við skulum láta Hei-n-
rich koma föður mínu-m á ör-
uggan stað. Ef nauðsyn kref-
'ur, getur hann borið hann.
Eg vterð hjá þér, Davíð.“ —
Linda- var mjög ákveðin.
Hann starði skilningssljótt
á hana. „Þú veizt ekki hvað
þú ert að segj-a, Linda — þú
getur ekki verið hér hjá okk-
ur!“
„En ég verð hér!“ í fyrsta
sinni sýndi hún, að hún
hafði erft þrjósku föður síns.
„Eg verð hjá þér og ekki
meira um það!“
„En pabbi þinn —“
„Eg telska pabba,“ sagði
hún rólega, „en ég verð hér
hjá þér.“
Hann tók um axlir hennar
og kyssti hana. „Þú ert
þrjóskari en fjandinn sjálfur
og þú verður þokkaleg eig-
inkona. Allt í lagi, eins og
þú vilt.“
Þau Davíð hoppuðu niður á
veginn og sjúkrabíllinn hvarf
í rykskýi um leið og hinn bíll-
inn nam staðar. Það var sami
bíllinn og Linda hafði komið
í frá Austur-Berlín. Rudilph
Mannheim sat við stýrið og
það voru tveir aðrir í bílnum,
greinilega varðmenn.
Davíð og Gerhardt stóðu á
miðjum veginum, báðir voru
með byssu í hönd. „Skjóttu
ekki nema það sé óhjákvæmi-
legt,“ sagði Davíð. „Ég geri
aldrei ráð fyrir dauðsföllum.“
„Ég skal gera mitt bezta til
að hlýða Herr Ritter,“ svar-
aði Gerhardt lágt. „En stund-
um verða menn að taka lögin
í sínar hendur.“ Andlit hans
var fölt og samanbitið.
Rudolph hljóp út úr bíln-
um. Hann bar einnig byssu í
hönd. „Hvað á þetta að þýða,“
......Sporið yður hlaup
á miUi margra verzlann1-
OÖkUOOl
ÍIB
títWM!
-Aristarsfcrseti
ÁHEIT og gjafir til Barna-
spítalasjóðs „Hringsins“: —
Áheit frá BJ kr. 100.00. —
Áheit frá SS kr. 100.00 —
Gjöf frá NN kr. 300.00. —
Minningargjöf um frú Berg
ljótu Sigurðardóttur, á af-
mælisdegi hennar 20. ágúst
1959, en þá voru iiöin 80
ár frá fæðingu hennar. frá
dóttur hennar Soffíu Har-
aldsdóttur kr. 20.000.00. —■
Kvenfélagið Hringurinn
færir gefendunum beztu
þakkir.
Fiugfélag
íslands h.f.:
Millilandaflug:
Hrímfaxj fer til
.... Glasgow og K.-
m.h. kl. 08.00 f
'•**-' fyrramálið. —
fnnanlandsflug:
í dag er áætlað
að fljúga til Ak-
ygiiaw ureyrar (2 ferð-
yíííiíý-á-éSéií ir), Egilsstaða,
ísafjarðar, Kópaskers, Vest-
mannaeyja (2 ferðir), og
Þórshafnar. — Á morgun er
áætlað að fljúga til Akureyr-
ar (2 ferðir), Egilsstaða, Fag-
urhólsmýrar, Hólmavíkur, —
Hornafjarðar, ísafjarðar, —
Kirkjubæjarklausturs, Vest-
mannaeyja (2 ferðir) og Þing
eyrar.
%--'*■ J}
Loftleiðir h.f.:
Hekla er væntanleg frá
Stafangri og Oslo kl. 21 í dag.
Fer til New York kl. 22.30.
Edda er væntanleg frá New,
York kl. 8,15 í fyrramálið. —■
Fer til Oslo og Stafang'urs kl.
9,45.
Skipaútgerff
x-íkisins:
Hekla er á Aust-
fjörðum á suður-
leið. Esja kom til
Rvk í gærkvöldi
að vestan — úr
hringferð. Herðubreið er í
Breiðafjarðarhöfnum. Þyrill
er á Faxaflóa. Skaftfellingur
fór frá Rkv í gær til Vgstm.-
eyja.
Eimskipafélag íslanðs h.f.:
Dettifoss er í Rvk, fer það-
an til Akraness, og Vestm,-
eyja og þaðan til Leith, Grims
by, London, Kaupm.h. og Ro-
stock. Fjallfoss fór frá Lon-
don í gærkvöldi 22.9. til Rott
erdam, Bremen og Hamborg-
ar Goðafoss fer frá New York
í dag 23.9. til Rvk. Gullfoss er
væntanlegur á ytri höfnina í
Rvk um kl. 10 í fyrramálið
24.9. frá Leith og Kaupm.h.,
skipið yeggst að bryggju um
hádegi. Lagarfoss fór frá Ant-
werpen í gær 22.9. til Rotter-
dam, Haugesunds og Rvk. —
Reykjafoss fór frá New York
17.9. til Rvk. Selfoss kom til
Rvlr 19.9. frá Hamborg. —
Tröllafoss fer væntanlega frá
Hx.ll í dag 23.9. til Rvk. —
Tungufoss fór frá Ystad 21.
9. til Mantyluoto, Riga og
E\k.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvasafell er í Oslarshamn.
Arnarfell fór frá Haugasundi
22. þ. m. áleiðis til Faxaflóa-
hafna. Jökulfell er væntaix-
legt til New York í dag. —
Dísarfell fór frá Kaupm.h.
22. þ. m. áleiðis til Fáskrúðs-
f jarðar. Litlafell er í Rvk. —
Helgafell lestar síld á Eyja-
f jarðarhöfnum. Hamrafell fór
frá Batum 11. þ. m. áleiðis til
íslands.
Alþýðublaðið —24. sept. 1959