Alþýðublaðið - 01.10.1959, Qupperneq 6

BANDARÍSKI rithöfund-
urinn og næringasérfræð-
ingurinn Dan Dale Alexand
er reynir nú að breyta
neyzluvenjum landa sinna.
Fyrsta regla hans er sú, að
ef menn hætti að drekka ís-
vatn með mat eða á eftir þá
muni þeir verða langlífir í
landinu.
í bók sinni „Liðagigt og
heilbrigð skynsemi“, segir
Alexander, að í-95 tilfellum
af 100 stafi liðagigt af ó-
skynsamlegum neyzluvenj-
um. Einkum ræðst hann á
þann sið Bandaríkjamanna
að drekka vatn með mat og
á eftir máltíð. Telur hann
það stórhættulegt og hindri
eðlilega meltingu fæðunnar.
Segir hann, að ekki megi
drekka vatn fyrr en í fyrsta
lagi þremur klukkustundum
eftir máltíð.
Alexander bendir á, að
enda þótt Bandaríkja-
menn séu einhverjir
bezt öldu menn veraldar, þá
sé í Bandaríkjunum tiltölu-
lega fleiri tilfelli af gigt,
húðsjúkdómum, augnsjúk-
dómum og tannskemmdum
en í flestum löndum öðrum.
Telur hann það stafa af
vatnsþambi þeirra. í staðinn
leggur hann til að ungling-
ar fari að taka lýsi a. m. k.
einu sinni í viku og fullorðn
ir mánaðarlega.
nr. 3456
SKOTINN MacSnawl
hafði keypt sér dýrindis
útvarpstæki og var himin-
lifandi yfir því, að hafa eign
azt svo fallegan og verð-
mætán grip. En strax fyrsta
kvöldið kom hann auga á
galla á tækinu og þá fór
heldur að draga úr ánægj-
unni. Hann fór rakleiðis til
útvarpsverzlunarinnar dag-
inn eftir og vildi skila tæk-
inu aftur og fá alla pening-
ana sína endurgreidda.
— Hvað er að tækinu, —
spurði afgreiðslumaðurinn.
Er ekki nógu góður tónu í
því?
— Jú, það er það senni-
lega, svaraði Skotinn og
fitjaði upp á nefið.
— Hvað er þá að? Hafið
þér ekki náð í þær stöðvar,
sem þér óskuðuð eftir?
— Jú, eflaust. Ég hlust-
aði nú bara á BBC.
— Hvað í ósköpunum haf
ið þér þá að athuga við tæk-
ið?
— Jú, sjáið þér til. —
Ljósið í skífunni er svo
dauft, að það er ekki nokk-
ur leið að lesa blaðið sitt
við það.
*
Ingemar í
Hollywoed
ÁTRÚNAÐARGOÐ Svía,
Ingemar Johannsson, heims
meistari í hnefaleik, er um
þessar mundir í Hollywood
og er að byrja að leika sitt
fyrsta hlutverk í kvikmynd.
Hann á að leika stórt hlut-
verk í kvikmynd um Kóreu
stríðið og meðleikendur
hans eru t. d. Alan Ladd og
Sidney Poirter. Myndin á
að heita „All the Young
Men“, framleiðandi er Col-
umbia og Ingemar á að leika
harðsnúna vélbyssuskyttu í
hjálparsveit Svía í Kóreu.
BREZKT blað segir frá
því sem brandara dags-
ins, að Argentínumenn séu
hættir að láta prenta 1-peso
-seðlana, af því að kostnað-
urinn við prentun eins slíks
seðils kosti 5 peso-seðla. —
Hvað skyldu þeir segja, ef
þeir fréttu, hvað einseyring
arnir okkar kosta?
HANN er bandarískur og
vegur hvorki meira né
minna en 600 pund. Þeir
kalla hann „heystakkinn-1,
af því að hann er landbún-
aðarverkamaður og vinnur
tíðast úti á ökrunum. Vinnu
félagar hans dirfa sér aldr-
ei að kalla hann þessu upp-
nefni, þegar hann heyrir til,
enda væri þá voðinn vís. Ef
hann reiðist er sannarlega
ekki gott að lenda í klónum
á honum. Hann getur til
dæmis jafnhent sextán ára
gamlan strák — með ann-
arri hendi.
Það er engan veginn ó-
dýrt fyrir húsbónda hans að
hafa hann 1 fæði. Hann leik
ur sér að því að gieypa tvö
til þrjú pund af fleski og
heila tylft af eggjum ■— að-
eins í einni máltíð. En hús-
bóndinn sér ekki eftir fæð-
inu. „Heystakkurinn" er ó-
missandi við störfin á ökrun
um. Hann er þjarkur dug-
legur, þótt hann sé þungur
á sér, og vinnur á við
marga.
Þótt vöxturinn sé trölls-
legur, — er lund hans
langt frá því að vera
í samræmi við hann. Hann
er vel gefinn og óvenjulega
tilfinninganænLur og við-
kvæmur. Tvisvar hefur það
borið við, að læknar hafa
séð hann og langað til þess
að gera tilraun til þess að
hjálpa honum. í seinna
skiptið var honum boðin ó-
keypis læknishjálp, en hann
brást reiður við og sagðist
vera, eins og guð hefði skap
að hann:
Hann var eðlilegt bavn og
það var ekki fyrr. en- liann
var sextán ára, sem hann
tók að vaxa og fitna. Og
upp frá því var lyst hans
nær óseðjandi’og hann fitn
aði með clegi hverjum, unz
hann varð 300 kíló að
þyngd. Hann hefur verið
það undanfarin ár;
Það eru fleiri en læknar,
sem hafa heimsótt hann og
gert honum tilboð. Kvikr-
myndafélag vildi fá hann til
þess að leika risa í kvik-
mynd og bauð honum gull
og græna skóga. En hann
brást reiður við og kvaðst
ekki hafa sig til sýnis eins
og hverja aðra skepnu, —
hvað sem í boði væri.
MAÐURINN á myndinni
er nýlega stiginn út úr flug-
vél í New York og hann er
með ósköp venjulega ferða-
tösku í annarri hendinni. —
Þessi taska hefur þó ekki
að geyma tannbursta og ann
an varning, sem menn hafa
með sér á ferðalögum. Þeg-
ar hann er kominn í gegn-
um tollskoðun og annað því
um líkt, íer. fiann að taka
í sundur ferðatöskuna sína
og eftir aðeins nokkur hand
tök er taskan orðinn að fyr-
irtaks mótorhjóli. Að því
búnu brunar maðurinn um
borgina og ef hann þarf að
bregða sér í verzlun á leið-
inni, þarf hann ekki að leita
sér að stað, þar sem hann
má geyma mótorhjólið á
meðan. Hann setui
eins saman með :
handtökum og helc
í annarri hendinn
hann verzlar.
Mótorhjól af þes
ugu. gerð eru fyr
komin á markað :
ríkjunum og þykja
vinsælda. Sérstak
þægilegt, að þurfa
hafa áhyggjur af {
það má standa, er
ríkjamenn eiga vii
vandamál að glíms
fleiri þjóðir. Auk
það öryggistilfinni
þjófhrædda að vita
tæknu sínu við hlið
hvert sem farið er
sem er staldrað
korn.
FANGAR
FRUMSKÓGARINS
NÚ TEKUR prófessorinn á
sig rögg, gengur fram og
segir hátt og snjallt og á-
kveðnum rómi: „Má ég
spyrja? Hvað á þetta eigiti-
lega að þýða, allt saman? —
Hver ert þú, og hvar erura
við staddir í veröldinni? —
Við erum vísindamenn, sem
fyrir algera slysni höfum
hafnað hér . . . Og hvað á
svo þessi villimannaskrípa-
leikur að þýða?
spyr?“ — Hvíti i
er hinn rólegasti
„Ég heiti Sanders
veiðimaður og þek
an ættflokk hér n
Þeir munu ekki g
g 30. sept. 1959 — Alþýðublaðið